Na me hier te hebben geregistreerd en voorgesteld ben ik een tijdje niet meer online gekomen, ik was 't forum ook een beetje kwijt. Maar hier ben ik dan, want ik weet het echt niet meer.
Lang verhaal (relatief ) kort: na jarenlang moeite met mensen en sociale situaties is het echt mis gegaan. Ik ben na twee jaar gestopt met mijn HBO opleiding omdat het steeds slechter ging: steeds minder naar de les, steeds meer angst voor sociale situaties, paniekaanvallen vlak voor de ergste situaties (presentaties, ontmoetingen, etc) die zich uiten in huilbuien, diaree en overgeven, en ook afvallen omdat ik te beroerd was fatsoenlijk te eten. Inmiddels dus gestopt en ben ik weer terug bij mijn moeder gaan wonen, al zit ik ook veel bij mijn vriend.
Ik hoop volgend collegejaar weer te kunnen gaan studeren, al ben ik bang dat ik weer vast loop. Ik heb er geen vertrouwen in m'n oude studie af te kunnen ronden, je moet op de opleiding maar zeker ook het werk er na veel samenwerken en jezelf bewijzen. Toen ik aan de opleiding begon dacht ik wel over m'n 'verlegenheid' heen te kunnen komen omdat ik het echt heel graag wou, ik vond en vind het werk op zich fantastisch, alleen ga ik kapot aan 't hechte samenwerken.
Helaas moet je tegenwoordig op iedere opleiding en in iedere functie een geweldig sociaal vaardig persoon zijn. Zo is onze maatschappij: lekker samen werken, leuk toch? NEE! Maar goed, ik hoop iets te vinden wat mij ligt en wat minder gericht is op samenwerken. Ik weet alleen niet goed wat ik aan ga kunnen en blijf bang dat ik weer vast loop en nog een paar jaar aan schulden opbouw.
Daarbij komt dat ik momenteel dus niks doe en dus geen tot weinig fatsoenlijke inkomsten heb. Werken kan/durf ik niet, uit angst daar ook vast te lopen. Hoe moet ik überhaupt kunnen solliciteren en op gesprek komen als ik de wc niet af kom door een paniekaanval? Het werk moet ook nog eens niet te beangstigend zijn, dus vakken vullen, bediening, kassawerk, enz zijn al geen optie. Zelfs post bezorgen, want dan moet ik naar buiten en kan ik mensen tegen komen. Angst dus.
Ik ga wel al een tijdje naar een psycholoog (vandaar ook diagnose in de titel), maar dingen zijn ook niet 1-2-3 opgelost en ze zeggen niet te adviseren over studie en werk.. Ik heb ook Wajong proberen aan te vragen, maar dit is zojuist afgewezen omdat ik theoretisch met lopende-band-werk oid wel het minimumloon moet kunnen verdienen. Heel leuk, maar ik kan moeilijk solliciteren en leren wat ik moet doen als ik kotsend boven de wc hang dank u hartelijk. Het gaat me ook niet alleen om het geld wat ik zou krijgen maar vooral de hulp, ook met studiekeuze.
De arboarts begon tegen het eind van het gesprek trouwens ook behoorlijk te 'pushen' dat ik het maar gewoon 'moet proberen' er voor te gaan, alsof ik dat niet gedaan heb met m'n opleiding en goh, daar ben ik net noodgedwongen mee gestopt omdat het niet meer ging. Aan m'n verstand ligt het niet en rationeel snap ik ook wel dat mensen niet bijten, maar rationeel denken gaat zo moeilijk wanneer je in paniek bent.
Dus ja, daar wordt ik ook niet vrolijk van en ik heb geen idee of 't wel nut heeft bezwaar te maken tegen de beslissing van het UWV. Hoe dan ook zit ik met de vraag: wat nu?