tommy9119 schreef:Het verschilt per persoon inderdaad.. Sommige hebben 'alters' die ouder worden, sommige niet. Qua leeftijd denk ik echter dat ze zeer vaak tot altijd ouder zijn dan 0.
Overigens grappig dat hier verteld wordt dat MPS tijdens jeugdtrauma's ontstaat, terwijl al lang en breed bekend (bekend, niet perse (volledig) bewezen) dat MPS in het grootste deel van de gevallen pas bij de therapeut ontstaat. En dat er therapeuten zijn die 100 (bij wijze van spreken) gevallen per jaar krijgen en andere die er nooit een hebben gehad.
Als ik jullie was zal ik verder maar niet op mijn tweede alinea ingaan of in ieder geval niet in dit topic. Het is enkel en alleen om een ander standpunt te laten zien dat minstens net zo aannemelijk is.
Zoals je schrijft : niet bewezen...
Nu ben ik iemand die ook geen oogkleppen draagt en van mening ben dat iets niet hoeft bewezen te zijn om waar te zijn.
Lees bijvoorbeeld mijn ervaringen en ideeën met en over homeopathie.
In het geval van mijn vriendin was de MPS er al duidelijk voor het bezoek aan een therapeute.
Het had toen nog geen naam, maar er waren duidelijke "gaten" in haar herinneringen over haar jeugd (lees zich héél weinig van haar kindertijd kon herinneren).
Wel is het zo dat er een paar bekende gevallen zijn van mensen die ook "gaten" hadden in hun herinneringen. Na bezoek van therapeuten die vermoedden dat dit het geval was van kindermisbruik en op een onrechtstreekse manier bij de patiënt suggereerden dat dit het gevolg kon zijn daarvan die mensen daar van overtuigd raken.
Zo heb ik eens het verhaal gelezen van een vrouw die zou misbruikt geweest zijn in haar kinderjaren, daardoor zwanger raakte en later (wanneer ze dus door die therapeute daardoor overtuigd werd) het in proces trok.
Wat bleek? De vrouw in kwestie was nog maagd.
Het bleek ook een onbewust proces geweest te zijn in de hersenen van die vrouw, niet een vorm van wraak nemen tegen persoon X.
Ze besefte pas dat het niet zo kon geweest zijn daar ze nog maagd was, en voor die vrouw zal het ook een moeilijke strijd geweest zijn (ook al was er de opluchting dat dit niet gebeurd was) om terug van die gedachten af te raken.
Nu dit is een verhaal die ik gelezen heb, en ik weet ook niet of het verzonnen is of echt heeft plaats gevonden.
De gaten in de herinneringen van m'n vriendin zijn "spijtig genoeg" niet opgevuld met suggesties van een therapeute.
Ook hoorde ze al stemmen voor ze in therapie ging.
Er waren al "vage herinneringen" over bepaalde feiten, en de zwaardere feiten kwamen pas boven water tijdens vele jaren therapie.
In haar geval zijn er (enkel in beperkte familiekring
) bekentenissen geweest.
Overigens kan dissociatie ook het gevolg zijn van andere trauma's : oorlog, verlies van een dierbare, agressie, enz...
Ook is het bewezen dat dissociatie bij dieren nog meer voorkomt.
In de natuur worden dieren regelmatig geconfronteerd met doodangsten : om te kunnen overleven hebben ze die dissociatie dus ook nodig.
Net zoals mensen die met bepaalde situatie's niet kunnen verder leven.