Cece schreef:Mij psychiater had me uitgelegd wat er precies narcistisch aan me was.
Eh - vrjheid van meningsuiting, dat mag hij vinden...
Maar wat vind jij zelf...?
Cece schreef:Ik kom vaak voor mijn omgeving over als iemand die wel wat bereikt moet hebben. Ik ben communicatief erg sterk, open als wat en volgens andere heb ik me uiterlijk mee(Dat is niet iets waar ik niet te koop mee loop, maar mensen zeggen dit tegen me). Ik ben wel wat bang om ouder te worden omdat ik dat stukje zekerheid wat ik heb toch ook wel met me uiterlijk te maken heeft. Overigens heb ik ook wel een vlotte babbel. Ik raak zelf opgepept van leuke mensen en kan dan wel leuk mee babbelen, zeker met leuke vrouwen.
Eh, was dit, wat de psychiater vertelde...?
Cece schreef:Vaak verwachten ze niet een arbeidsongeschikt iemand met een psychische verleden. Een ex was helemaal verbaasd toen ik vertelde hoe en wat en een andere ex dacht ik het begin dat ik en player was.Ik woon alleen en ik werk minimaal in me eentje en dat voel ik wel.
Zoiets heet nou een vooroordeel. "Een werkeloze ligt de hele dag op bed." "iemand met een psychiatrisch verlden, dat is een soort verlopen halve junk." Etc.
Cece schreef:Doordat mensen me ontzettend naar hebben behandeld en ik niet in werk en school kon functioneren heb ik veel last van angst en depressies gehad.
Heel akelig allemaal...! Hebje hier ooit therapie voor gehad, en wl de jater dit nu 'meenemen' in zijn therapie?
Cece schreef:De keren dat ik een vriendinnentje had kon ik maar weinig genieten van seks omdat ik last had van een behoorlijke libido verlaging door het medicijn wat ik slik. Ik heb nooit langer dan 2 maanden vriendinnentjes gehad en was 22 bij de eerste en dat kwam ook door mijn problemen. Soms baal ik ervan omdat ik wel dus veel aandacht kreeg van vrouwen, maar er door angst weinig mee deed.
Heel naar!
Cece schreef:
Aan de andere kant mag ik blij wezen dat ik met zoveel psychische problemen nog seks heb gehad.
Dat soort geodmakertjes leerde ik bij cognitieve therapie.
Tja, tot op zekere hoogte IS het waar.
Een beetje als: je hebt gemene pijn, omdat je je teen breekt.
Gaat iemand zeggen: "Meid, wees blij dat je niet allebei je benen hebt verbrijzeld". Idd, dat is veel erger. Maar ondertussen doet mijn teen nog steeds gemeen pijn...
Cece schreef:Vroeger heb ik wel eens de gedachte gehad dat ik zo hoog mogelijk moest pakken in de maatschappij, maar nu heb ik dat ook wel los weten te laten.
Ermhm - ik weet niet, wat ik hier van vind.
Ik vrees, dat "zo hoog mogelijk pakken in de maatschappij" zo zijn nut heeft. Okee, of je er gelukkig van word, is een volgende vraag - maar OOK een ander thema.
Bijv. van leven met een uitkering word je niet echt gelukkig: in de barre praktijk is het vaak op een houtje bijten. Niet dat geld gelukkig maakt, maar het geeft wel veel meer keuzevrijheid - en dat geeft wel weer geluk.
Dus "zo hoog mogelijk pakken in de maatschappij" lijkt me geen kwestie van narcisme, maar van inzicht, hoe de boel helaas vaak draait...
Cece schreef:Ik zit nu in de wajong en wacht steeds op me coach, want ik wil zo dolgraag werken. Ik wil zo dolgraag meedoen aan de maatschappij. En ergens zit natuurlijk de verleiding om een goede functie te bereiken en auto te kunnen betalen. Maar, ik moet rekening houden met me belastbaarheid. De maatschappij heeft moeite met het accepteren als mensen in de knoop zitten met zichzelf, ze denken vaak dat het
overwaait en je flinker moet zijn.
Dat je dolgraag witl werken: dat is toch prima...?
(Al denk ik, dat een boel mensen die niet werken, toch grote bijdragen leveren aan de maatschappij; niet alles draait om geld verdienen etc.)
Met "een goede functie willen bereiken" is niets mis - maar idd: houd wel rekening met je belastbaarheid. MAAR: daar is nou juist die coach voor, om jou te "leren" zo te handelen, dat je niet giga wordt belast.
En afdeling vooroordelen: "flinker zijn, dan waait het over" - dat is helaas onzin. (En met dat soort mensne moeten dealen, dat kan helaas een grote belasting vormen.)
Cece schreef:Het enige waar ik op hoop is een baan te hebben waar ik fijn onder de mensen ben en lekker in me vel kom te zitten. En natuurlijk uiteindelijk weer een leuke meid te ontmoeten.
"Dat moet toch te doen zijn...!"