Paranormale begaafdheid

[Dragon80]

Zolang de mensheid bestaat, zijn er mensen die contact kunnen leggen met de doden, zijn er mensen die bezeten zijn door kwade geesten, etc.

Wat voor de mens niet verklaarbaar is, wordt vaak aan bovennatuurlijke krachten toegewezen. Zo dacht men bijvoorbeeld vroeger dat wanneer het onweert, het de toorn der goden is. Nu weten we dat het verklaarbaar natuurkundig verschijnsel is. Ook binnen de psycho(neuro)logie kunnen veel dingen worden verklaard. Wat vroeger bezetenheid wordt genoemd, wordt nu veel vaker toegewezen aan schizofrenie of psychosen. Niet minder ernstig, maar mensen die hier last van hebben, hebben meer baat bij medicijnen en therapie dan bij een exorcist.

Maar lang niet iedereen die beweert paranormaal te zijn, is schizofreen of psychotisch. Soms zijn het niks meer dan oplichters die inspelen op de naïviteit van mensen om daar hun eigen voordeel mee te doen. Zolang paranormale gaven niet wetenschappelijk aantoonbaar zijn, kunnen ze blijven inspelen op de goedgelovigheid van mensen. Hun verdediging is: "Bewijs maar eens dat ik lieg!"

Dan zijn er ook nog mensen die psychologisch gezien een fantasy phrone personality hebben. Dat wordt ook wel een persoonlijkheidsstoornis genoemd, vooral als deze mensen in hun gedrag ook kenmerken vertonen van andere persoonlijkheidsstoornissen en het duidelijk is dat ze teveel beroep doen op hun fantasie om te kunnen ontsnappen aan de realiteit. Maar van een persoonlijkheidsstoornis is geen sprake als ze sociaal en maatschappelijk goed functioneren. By the way, de psychologie is ook niet altijd even concreet. De grens tussen 'normaal' en 'stoornis' is vaag. En van een stoornis spreek je eigenlijk als de cliënt er zelf last van heeft en/of de omgeving.


De vraag is: zijn mensen die beweren paranormaal begaafd te zijn bedriegers of zijn ze gek? Of bestaan er wel degelijk paranormale gaven?

Ik twijfel er niet aan dat er mensen zijn die de boel, maar vooral zichzelf voor de gek houden. Maar ik twijfel wel of dat voor iedereen geldt. Dat ik net als de meeste mensen geen aura's en geesten zie, wil niet zeggen dat het niet bestaat.

Wat doe je als je een cliënt gaat behandelen die zegt paranormaal begaafd te zijn en zich daardoor eenzaam voelt?

[volhoudertje]

Het antwoord op die vraag heb je in de voorafgaande alinea’s grotendeels zelf al beantwoord, Dragon. Natuurlijk zijn het grootste aantal bedriegers te vinden onder de televisie artiesten zoals mevrouw Char Latan .. oh nee ze heet Char Margolis, haha. [027] Iedereen die veel geld verdient aan zogenaamde paranormale gaven is per definitie niet te vertrouwen, lijkt me.

Een helderziende kun je altijd op de eenvoudigste manier ontmaskeren, zeg ik altijd maar. Je hoeft hem alleen maar te vermoorden. Als hij het niet van te voren wist, was het dus géén helderziende, dat lijkt me duidelijk.

Ik denk dat er heel wat mensen zijn die een milde hersenafwijking hebben waardoor ze de illusie hebben paranormaal begaafd te zijn. Het woord gek lijkt me niet in alle gevallen op hun van toepassing.

In een van de hoofdstukken van zijn boek 'De man die zijn vrouw voor een hoed hield' maakt de Britse neuroloog Oliver Sacks een case study van Jeanne d'Arc en andere historische figuren die beweerden visioenen gehad te hebben. Sacks komt tot de conclusie dat deze visioenen hoogstwaarschijnlijk het gevolg waren van een neurologische afwijking. Met behulp van medicatie of eventueel chirurgsiche ingreep kan het éuvel natuurlijk verholpen worden.

Mijn moeder vertelde me vroeger wel eens over een man die 'De Apenman' werd genoemd, op het Indonesische eiland waar zij geboren is. Er werd gezegd dat die man met de apen kon praten en via hun met de geesten van overledenen kon communiceren. De man woonde ver van het dorp in de bergen en leefde van voedsel dat mensen hem gaven. Dat verhaal heb ik altijd mooi gevonden. In Indonesië spelen de geesten van voorvaderen sowieso een grotere rol. Het maakt niet uit of de man die beweerde contact te kunnen onderhouden met overledenen een zonderling, of misschien wel een gek was. In kleinere gemeenschappen vervult zo’n man immers een duidelijke functie die door de cultuur gedragen wordt.

[Minerva]

We weten nog zoveel niet van hoe de hersenen werken dus om iets gelijk af te doen als nonsens vind ik kortzichtig en dom.

Het is dezelfde naïviteit die men in de Middeleeuwen aan de dag legde toen de massa beweerde dat de aarde plat was omdat we er anders af zouden vallen, terwijl er mensen waren die zeiden dat volgens hen, de aarde rond was.. maar die werden voor gek versleten of voor ketters uitgemaakt. En zo zijn er nog vele duizenden voorbeelden waarin de mensenmassa alles afwijst wat afwijkt van de hedendaagse norm en kennis. Maar waarvan later blijkt dat het wel degelijk waar was alleen bij gebrek aan kennis kon men dat toen nog niet weten.

Feit is dat mensen bepaalde ervaringen hebben. En omdat zij die ervaringen hebben kan je ze niet gelijk afdoen als psychisch gestoord of charlatan. Je kan beter kijken hoe het werkt. Waarom ze deze ervaringen hebben ?

Onderzoek alles, behoud het goede.. ontwikkel het maar ga het niet weg rationaliseren alleen omdat je niet snapt hoe het werkt.

[volhoudertje]

Culturele achtergrond speelt bij dit soort dingen ook een heel grote rol, denk ik. Ik heb ook beslist vooroordelen wat dat betreft. Sommige zaken zijn misschien folklore, of bijgeloof, dat maakt verder niet uit. Een Turkse koffiedrab lezer hoor ik bijvoorbeeld welwillend aan. Maar als een blonde Miep uit Boerenkoolstronkerveen naar de inhoud van een Melitta filterzakje gaat zitten staren en allerlei toekomstvoorspellingen gaat doen dan zeg ik toch al snel: "Mens, stel je niet zo ontiegelijk aan."

[Dragon80]

Feit is dat mensen bepaalde ervaringen hebben. En omdat zij die ervaringen hebben kan je ze niet gelijk afdoen als psychisch gestoord of charlatan. Je kan beter kijken hoe het werkt. Waarom ze deze ervaringen hebben ?

Onderzoek alles, behoud het goede.. ontwikkel het maar ga het niet weg rationaliseren alleen omdat je niet snapt hoe het werkt.

Daar sluit ik me bij aan. Er zijn mensen die een bepaalde gevoeligheid hebben en bij personen een aura zien en daaruit kunnen aflezen hoe die persoon zich voelt en hoe zijn fysieke gesteldheid is. Ik heb dat zelf niet, maar dat wil niet zeggen dat anderen het ook niet hebben.

De andere kant van het verhaal is dat de interesse in spiritualiteit nogal kan doorslaan. Er zijn mensen die tegen hun omgeving vertellen dat ze paranormaal begaafd zijn (om aandacht te krijgen bijvoorbeeld) en zich die fantasie eigen maken. Het gevaar is dat ze grip kunnen verliezen op de realiteit en nog meer gaan vereenzamen.

Wat ik ook constateer is dat de 'nuchtere Nederlanders' vaak helemaal niet zo nuchter blijken, maar juist erg naief. Een zogenaamd medium kan hun van alles wijsmaken. Sylvia Millecam bijvoorbeeld had misschien nu nog geleefd als ze niet naar Jomanda was gegaan. Andersom zou de omgeving het bijvoorbeeld niet kunnen accepteren dat iemand psychotisch is en houden ze het op paranormale begaafdheid.

Hoe en waar trek je de grens? Om terug te komen op de stelling; je helpt als psycholoog niet door er meteen vanuit te gaan dat iemand een hersenafwijking heeft als hij/zij beweert paranormaal begaafd te zijn. De cliënt kan zichzelf ook niet meer serieus nemen, wat funest is voor de psychische gezondheid. Het helpt evenmin door er helemaal in mee te gaan, zeker als blijkt dat ze hun gaven verzinnen.