Vreemde persoonlijkheidsstoornis?

[Hoppa]

Hallo, vandaag ben ik bewust geworden van het feit dat ik altijd vreemd reageer op dezelfde soort fasen die ik doorloop tijdens mijn leven, alhoewel ik daar vroeger onbewust doorging. Elke keer als er iets nieuws gebeurd in mijn leven waarin ik niet 100% vertrouwd ben of totaal vreemd is voor mij begin ik steeds héél erg emotioneel te worden. Ik heb dit vooral met het beleven van een nieuwe job. Ik begin dan steeds intens te denken aan de gelukkigste momenten die ik met mijn vriendin al heb beleefd. Die momenten die me laten voelen dat ik volledig gelukkig was op dat moment en zelf nu ook heb met haar. Ik begin dan spontaan in tranen uit te barsten en wordt dan sneller emotioneel en als man vind ik dit dan nog vreemder. Vroeger als ik nog jonger was, was ik ook altijd héél erg emotioneel en dacht ik vooral aan slechte dingen die konden gebeuren met degene die ik liefheb etc.. .Het voelt dan net alsof ik mijzelf volledig verlies in die persoon nu en mij te hard vastklem aan dat gevoel en die gedachte. Ik weet wel dat ik mijn leven gewoon moet leven en alles op me moet laten afkomen, maar toch probeer ik elke keer weer mijzelf daar sterker in te maken en lijkt het op de 1 of andere manier niet volledig te lukken. Dit zijn wel meestal maar momenten die snel overgaan, maar kunnen wel enorm intens zijn. Waarschijnlijk ben ik bang voor de nieuwe dingen en probeer ik mij daardoor vast te houden aan iets waarbij ik mij veilig en goed voel. Ik hoop dat iemand mij kan vertellen dat er nog mensen zijn met dit soort ervaring en wat er het beste aan te doen is. Ik vind het vooral raar omdat ik wel zelfverzekerd ben en het leven positief bekijk en altijd een uitweg zoek naar iets beters maar toch kunnen zo een dingen mijn dagen verpesten.

[Janneke]

Ik weet wel dat ik mijn leven gewoon moet leven en alles op me moet laten afkomen,

...ik zou toch werkelijk niet weten, waarom dit zou "moeten". Het lijkt me een puur slecht advies. Je gaat naar een nieuwe baan - please, bereid je voor!!

Elke keer als er iets nieuws gebeurd in mijn leven waarin ik niet 100% vertrouwd ben of totaal vreemd is voor mij begin ik steeds héél erg emotioneel te worden. Ik heb dit vooral met het beleven van een nieuwe job. Ik begin dan steeds intens te denken aan de gelukkigste momenten die ik met mijn vriendin al heb beleefd.

Die tranen op je werk, dat is idd wat veel van het goede. Maar als je verder je werk goed kunt doen, lijkt het mij niet zo'n probleem.

maar toch probeer ik elke keer weer mijzelf daar sterker in te maken en lijkt het op de 1 of andere manier niet volledig te lukken.

Dat je het probeert lijkt me prima, dat het niet volledig lukt, hm, tja - "hoezo dat dan?" Heb je een idee, waarom dat niet (geheel) lukt?

Waarschijnlijk ben ik bang voor de nieuwe dingen en probeer ik mij daardoor vast te houden aan iets waarbij ik mij veilig en goed voel. Ik hoop dat iemand mij kan vertellen dat er nog mensen zijn met dit soort ervaring en wat er het beste aan te doen is.

Angst voor nieuwe dingen: ja, dat herken ik. En tegen angst is heel veel te doen (waaronder je goed voorbereiden en niet "het leven maar op je af laten komen" ). Uiteraard, zonder er in door te schieten. (Voor ieder nieuw iets eerst 1000 maatregelen treffen is het ook niet.)

Ik vind het vooral raar omdat ik wel zelfverzekerd ben en het leven positief bekijk en altijd een uitweg zoek naar iets beters maar toch kunnen zo een dingen mijn dagen verpesten.

Ook zelfverzekerde mensen die het leven positief bekijken (allebei van ganser harte aanbevolen) kunnen last hebben van angst. Die 3 dingen hebben simpelweg niets met elkaar van doen. (Okee, wie negatief is en/of weinig zelfvertrouwen heeft, is wellicht vaker bang, dat dan weer wel.) Maar dat "als je maar zelfverzekerd bent en positief ingesteld" dat je dan niet bang zou zijn is onzin.