Hoihoi,
Ik loop nu enkele weken bij Psyq, sinds eind april bij de afdeling ADHD. Het klikt totaal NIET tussen mij en mijn hulpverlener, ze is zo halsstarrig en het lijkt wel alsof ze helemaal niet openstaat voor het idee dat ik heb dat ik helemaal niet op mijn plek zit bij ADHD.. Namelijk -> ik ben dus gediagnotiseerd met adh&d nadat mijn moeder is komen praten en ze in rapporten hebben gelezen dat ik soms niet zo goed oplette in de les....
de redenen daarvoor zijn heel duidelijk, ik had een hele vreselijke thuissituatie waarin ik bijna verwaarloosd werd en mijn ouders elkaar steeds aanvlogen.. daarnaast werd ik later ook gepest. logisch toch dat je als je je superrot voelt je niet zo goed kan concentreren?
ook denk ik dus dat ik hoogbegaafd ben, dat hebben veel mensen mij ook verteld toen ik kind was.. ik las al op hele vroege leeftijd, op mijn negende las ik al dikke pillen van 500 pagina's uit in een weekend, ik was echt in staat om me te concentreren en had soms wel dat ik lekker druk en enthousiast was en ben, omdat ik nu eenmaal heel snel geinteresseerd ben in dingen... ik vond het vaak ook saai op school en wist al heel veel dingen, maar deed wel heel actief mee in de les.
ik heb mezelf er heel goed uitgered en ben nu bijna afgestudeerd aan de universiteit, heb hele fijne warme vriendschappen en een lieve vriend maar ik heb nog wat emotionele problemen waarin ik mezelf pijn aandoe en soms woede uitbarstingen heb en heftig wisselende emoties. ook heb ik last van te laat komen en moeite met organiseren... maar dit is niet vanwege ADHD denk ik, maar vanwege mijn te grote interesse, teveel dingen tegelijkertijd willen doen omda tik het allemaal zo leuk vind..ook heb ik een laag zelfbeeld..
ik heb dus een heel goed boek gevonden over misdiagnosis en dualdiagnosis of gifted children and adults, en daarin staat dus heel goed uitgelegd hoe verkeerde diagnoses gesteld kunnen worden... (alles wat ik hierboven noem komt daar ook in voor en ik herken mezelf er ontzettend in)
en ik krijg het mijn hulpverleenster niet aan het hoofd.. ze zegt dan weer dat het ook samen kan gaan en ze gaat er helemaal niet op in dat er misschien een andere hulpverlening beter zou zijn.. ik durf ook niet genoeg op mijn strepen te staan.. maar ik heb het gevoel dat ze mij niet begrijpt en dat ze me echt niet verder helpt. soms heb ik wel -iets- er aan, maar over het algemeen vertrek ik elke keer met een geirriteerd gevoel en deze keer sloeg echt alles.. ik heb het boek ook meegenomen en aan haar proberen uitleggen, maar ze kijkt me dan aan met zo'n kritische blik en het lijkt helemaal niet aan te komen..
nu ga ik er dan elke week heen en dan gaan we het hebben over plannen en structuur en ze zegt me van die stomme oplossingen die ik zelf ook wel had kunnen bedenken en het gaat niet over de problemen waar ik daadwerkelijk mee zit.. het voelt steeds meer als een waste of time..
hebben jullie een tip om dit aan te pakken? gewoon een andere hulpverlener vragen? ergens anders heengaan??
ik zie steeds van die hele vriendelijke mensen de gang overlopen en dan denk ik : ik wou dat dat min hulpverlener was.. maar ik durf het niet zo goed aan te kaarten, bij wie moet ik dat doen???
groetjes!