Rose-Marie

medicatie bij ADHD

Vorige week is bij mijn 9 jarige dochter ADHD vast gesteld. Het was een diagnose die ik totaal niet verwacht had,maar door de informatie die ik gevonden heb op het internet kom ik tot de conclusie dat bijna alle symptomen bij mijn dochter aanwezig zijn. Nu vraag ik mij af hoe ik al die vorige jaren niet gezien heb dat het ADHD kon zijn. Zelfs op school en de leerlingenbegeleiding hebben er al die jaren niet op gezinspeeld dat het ADHD zou kunnen zijn. Nu stelt de kinderpsychiater voor om te beginnen met medicatie maar ik heb daar toch schrik voor. Ik wil niet dat mijn dochter een zombie wordt. Kan iemand mij zijn ervaringen hierover meedelen aub? Groetjes Mieke.
Gebruikersavatar
Janneke
Berichten: 6335
Lid geworden op: 26 aug 2008 14:00

Re: medicatie bij ADHD

Hoi Rose Marie,
dat is idd schrikken geblazen, opeen een diagnose, die je niet had verwacht...! Maar amfetamine voor een kind van 9, dat is wellicht nog te vroeg, ben ik met je eens. Houd in mind: de diagnose adhd komt uit de DSM: een 'turfhandboek': de diagnose wordt gesteld op gedrag.
En maar uiterst ten dele op hoe je dochter zich voelt, wat en hoe ze denkt - en de dsm en dus het "etiketje" adhd doet geen enkele uitspraak over het "waarom".
Dus in feite, als je weet "zij heeft adhd" weet je nog vrij weinig.


In alfabetische volgorde: wat regelmatig blijkt te werken zijn de invalshoeken via manuele therapie, neurofeedback; het INPP en de orthomoleculaire geneeswijze.

Manuele geneeskunde is jargon voor: de manuele arts of KISS fysio therapeut. Die kijkt naar het recht staan van de (hals)wervels. Staan die scheef, wat bij plm. 75% van de ADHDers zo schijnt te zijn, dat geeft dat een enorme stroom verwarrende informatie aan het evenwichtsorgaan. Gevolg: het kind heeft een belabberd overzicht mbt. zijn omgeving (omdat in feite alles draait en niets stil staat).
Daar word je niet 'subtiel, rustig, geduldig en fijngevoelig' van. Staan de scheve wervels recht, dan kan het zijn dat iemand daar alleen al enorm van opknapt.

Neurofeedback gaat over electroden op je hoofd (anno 2011 is dat geen gedoe meer met plakkertjes en lijm, gelukkig maar) en het meten van hersengolven. Nu is bekend, dat mensen met adhd weing betagolven aanmaken.
Opmerkelijk, want in een "normaal mens" zijn dat de hersengolven die gemeten worden, als iemand behoorlijk druk is.
Adhd'ers produceren vaak wel alfagolven (wat de meeste mensen doen als ze wat wegdoezelen) of zelfs theta (wat een uiterst plezierige staat is voor de meeste mensen, je voelt je dan uiterst ontspannen).
Het nadeel is alleen wel van alfa en thetagolven:
"niemand" kan logisch nadenken, de boel orderen, overzicht hebben etc. etc. terwijl hij/zij in alfa of in theta is: daar heb je als mens dus die betagolven voor, gestedl dus dat je die kunt aanmaken.
Wat gebeurt bij neurofeedback, is dat gemeten wordt, "of zij er ook zo een is, die moeilijk (of maar heel kort, of weinig) betagolven aanmaakt". (Of nu ja: een diagnose is een diagnose: de therapeut 'kijkt' aan de hand van het verhaal, wat je hersenen wel en niet
vaak en makkelijk doen.)
En de behandeling is: trainen, trainen, trainen om alsnog te leren betagolven aan te maken. Dat klinkt wellicht zwaarder dan het is: je zit voor een computerscherm en als je even wat betagolven aanmaakt, krijg je meteen het plaatje van jouw voorkeur te zien,
als beloning. Naarmate het beter lukt, krijgt je hele 'verhalen' op het scherm te zien. Hartstikke kindvriendelijk!
Er zijn psychologen die dit doen en als het meezit, vergoed de verzekering de kosten.

Een iets eenvoudiger variant: je kunt CD's krijgen met een 'binaural' effect: het ene oor krijgt via de koptelefooon een net ietsje ander signaal dan je andere oor. Het verschil is te klein om op te merken, je hoort alleen muziek, klanken of wat er maar op de CD staat. Maar als het verschil tussen de 2 signalen 13 tot 40 herz bedraagt, zullen je hersenen er op reageren met het produceren van betagolven. Google eens op bijv. monroe, brainsync of hemisync. Meestal wordt wel gezegd: doe zo'n CD een uur per dag (niet de hele dag door) - voor plm. 20 euro kun je iets fatsoenlijks kopen.

De INPP visie gaat ten eerste over de ontwikkeling van het kind in de baarmoeder en de pasgeboren baby. Je hebt als mens een serie reflexen, die je in staat stellen van alles en nog wat te doen en te trainen, terwijl je hersens nog onvolgroeid zijn. Als alles meezit,
"verlies" je die babyreflexen als je plm. een jaar oud bent en gaat lopen en praten. Maar bij sommige mensen - die heussies waar ook gewoon gaan lopen en praten - blijven de babyreflexen toch storen.
Zo kan "gewoon rechtop staan" een enorme klus zijn, als haar babyreflexen haar daarbij storen. En als je moeder of de juf dan iets tegen haar zegt, vergeet ze gewoon de helft (want het kan er simpelweg niet meer bij). Let wel op: de persoon in kwestie kent zichzelf niet anders dan dit, dus als je vraagt "om rechtop te staan", dan kan dat heus gewoon.
(Al is er een 'norm', dat ene kind van 9 jaar oud 30 seconden op 1 been moet kunen blijven staan. Misschien eens als spelletje uitproberen...?)
Zitten kan trouwens vergelijkbare problemen opleveren.
Bewegen gaat over het algemeen nog het beste, maar lopend leren is op onze scholen afgeschaft.
En het probleem wordt dan geformuleerd als: "Zij kan dat allemaal niet opnemen, niet onthouden, niet ordenen".
Het INPP herformuleert dit (na gedegen diagnostisch onderzoek) als: de reflexen storen haar, zodat ze het wel degelijk wil en het er ook 'inzit' maar er nu nog niet 'uitkomt'.
(Frustrerend!)
Een van de babyreflexen bemoeilijkt het een mens enorm, om een vaststaand punt in de ruimte te voelen. Het is of, alsof de ruimte om je heen ieder moment verandert of alsof de kamer netjes stil staat, maar dat jij constant beweegt of moet bewegen. Tja, als je zo
"moet" leven van je reflexen (je kunt er als mens niets aan doen!!) dan IS overzicht hebben enorm lastig. 'Je kamer opruimen' is iets onbegrijpelijks. Of: een klus keurig volgens een stappenplan afwerken heel raar.
De diagnose komt neer op een uitgebreid bewegingsonderzoek. Aan de hand daarvan kan de therapeut zien, of ze idd storende babyreflexen heeft.
De therapie via het INPP komt er op neer, dat je elke dag 5 minuten wat bewegingen maakt, zoals een baby die ook maakt.
Het streven is, het zenuwstel een '2e kans' te bieden, om de babyreflexen alsnog te laten verdwijnen, zoals ze bij andere mensen ook zijn verdwenen. Als de reflexen op houden met storen. wordt de wereld vaak veel overzichtelijker.

Eea kan een jaar tot anderhalf jaar duren. Het wordt door de meeste aanvullende verzekeringen betaald.
Een short cut om een idee te geven: veel adhd'ers voelen zich een stuk rustiger, als ze plm. 1 minuut om hun eigen as draaien
(Let op: een halve minuut de ene kant op, daarna even stilstaan - en dan de ander kant op.) Bij deze short cut mag je lekker tempo maken.
Het werkt plm. een half uur. Het kan niet altijd en niet overal, maar ze heeft zichzelf altijd bij haar en "het is gratis"..;)
Het is noch een diagnose, noch een behandeling, maar dan heb je een klein beetje een idee.


De orthomoleculaire geneeswijze is een bijna regulier werkende arts of therapeut. Er wordt uitgebreid (na een gesprek) via bloedonderzoek (of speeksel of urine) gekeken, of je als mens wel alle biochemisch stofjes 'aan boord' hebt, zodat het zenuwselsel goed kan functioneren.
Zo blijkt regelmatig, dat mensen met adhd te weinig zink in hun lichaam hebben. Of selenium, vitamine B6 of glutamine.
(Ook wordt tegelijkertijd gekeken naar eventuele allergie/ overgevoeligheid voor kleurstoffen etc.)
Het mallotige vind ik altijd, dat artsen deze stap meestal overslaan: uit gedrag blijkt iemand 'te impulsief' en dan krijg je
of een variant op speed (wat idd vaak blijkt te kalmeren)
of een anti psychoticum (want idd: vlak voor een psychose wordt een mens ook overspoeld door een wirwar van zintuigelijk prikkels).
De nuchtere, diagnostische vraag, wat er biochemisch aan de hand is, dat je zenuwstel zich zo gedraagt, zou volgens mij iedere arts zich moeten stellen, voor er medicijnen worden voorgeschreven. Google even op 'mbog', de beroepsvereniging. De meeste
aanvullende verzekeringen betalen de kosten van het consult. De therapie bestaat uit het (aanvankelijk onder begeleiding) bijslikken van de tekorten.

In januari 2011 werd in 'the lancet' gepubliceerd, dat bij tweederde van de kinderen die een zgn. eliminatiedieet volgden, de adhd verdween. De artsen zelf snapten het effect niet precies, want er werden geen bloedwaarden gemeten (noch vooraf, noch na afloop)
die met allergie te maken hadden - maar het resultaat was er wel degelijk. 66% is een hoge score in medisch onderzoek. Het dieet dat kinderen na afloop hebben, verschilt per persoon: iemand kan reageren op tomaat, op rode appels, op pinda's of wat dan ook.


En totdat al dit gewerkt blijkt te hebben, heeft het zin, als ze zich NU lekker in haar vel kunt voelen.
Stil moeten zitten IS op gegeven moment voor sommige mensen ook gewoon heel erg zwaar en moeilijk. Ofwel: mogelijk "stil willen/ moeten zitten" al te veel gewild.
Puur feitelijk: stil zitten dan wel stil staan is een hoogtepunt van een (fysieke) ontwikkeling. Een ontwikkeling, die niet iedereen goed doormaakt (en bijna niemand met adhd goed doorgemaakt blijkt te hebben).
Google eens op "actief zitten" "stokke move" "kniestoel" "sitfit" of "zitbal" en kijk eens op marktplaats...
Wolf

Re: medicatie bij ADHD

Ik denk ook dat je dochter te jong is om aan medicatie te gaan. Hou deze optie vrij voor wanneer je kind wat ouder is.
Er zijn veel boeken verkrijgbaar over ad(h)d, lees deze eerst even door zodat je een goed beeld krijgt van wat ad(h)h inhoudt en wat je er tegen kan doen. Zorg voor structuur, rustige omgeving, sport en voedingssupplementen (omega-3 olie etc). Er bestaan speciale voedingssupplementen voor kinderen ivm kleiner lichaamsgewicht. Het beste kan je dit onder begeleiding van een arts doen.

Terug naar “Aandachtsproblemen (en ADHD)”