rosdorff1

diagnose adhd bij 3 en een half jarige zijn er meer mensen??

ik zal mij eerst even voorstellen,
ik ben linda en moeder van een zoontje van 3 en half jaar met adhd. Afgelopen week hebben wij deze diagnose gehad maar ook de mededeling dat volgen ggz hij niet naar regulier onderwijs zou kunnen. Ik weet dat hij nog erg jong is maar we moeten aanstaande week een beslissing maken of we hem op gaan geven voor een medisch kinderdagverblijf. Ook moeten we een keuze gaan maken of we wel of geen medicatie gaan geven. Ik vind het nog zo jong om nu al medicijnen te geven.
zijn er ook mensen die baat hadden bij een hoeopatische behandeling??
Pff er komt nu zoveel op ons af dat we door de bomen het bos niet meer zien.

Zijn er nog meer mensen met zulke jonge kinderen die ook deze keuzes hebben moeten maken???

graag zou ik wat ervaringen uitwisselen.

Groetjes linda
Gebruikersavatar
Janneke
Berichten: 6335
Lid geworden op: 26 aug 2008 14:00

Re: diagnose ADHD bij 3 en een half jarige zijn er meer mensen??

Hoi Linda,
nou weet ik niet, "hoe" (on)handelaar jouw kind is, maar hij is wel erg jong voor medicatie.
Feit is, er zijn een boel methoden, die goed kunnen werken bij ADHD.
Houd in mind: de diagnose adhd komt uit de DSM: een 'turfhandboek': de diagnose wordt gesteld op 'gedrag'. En op hoe een hummel zich precies voelt - wat en hoe en waarom een kind van 3 en een half denkt - dat is vaak gissen.
Het "etiketje" adhd doet geen enkele uitspraak over het "waarom". Dus in feite, als je weet "Bij mijn kind is adhd vastgesteld" weet je nog vrij weinig.

In alfabetische volgorde: wat regelmatig blijkt te werken zijn de benaderingen via manuele therapie, neurofeedback; het INPP en de orthomoleculaire geneeswijze.

Manuele geneeskunde is jargon voor: de manuele arts of KISS fysio therapeut. Die kijkt naar het recht staan van de (hals)wervels. Staan die scheef, wat bij plm. 75% van de ADHDers zo schijnt te zijn, dat geeft dat een enorme stroom verwarrende informatie aan het evenwichtsorgaan. Gevolg: het kind heeft een belabberd overzicht mbt. zijn omgeving (omdat in feite alles draait en niets stil staat). Daar word je niet 'subtiel, rustig, geduldig en fijngevoelig' van. Staan de scheve wervels recht, dan kan het zijn dat iemand daar alleen al enorm van opknapt.

Neurofeedback gaat over electroden op je hoofd (anno 2009 is dat geen gedoe meer met plakkertjes en lijm, gelukkig maar) en het meten van hersengolven. Nu is bekend, dat mensen met adhd weing betagolven aanmaken.
Opmerkelijk, want in een "normaal mens" zijn dat de hersengolven die gemeten worden, als iemand behoorlijk druk is. Adhd'ers produceren vaak wel alfagolven (wat de meeste mensen doen als ze wat wegdoezelen) of zelfs theta (wat een uiterst plezierige staat is voor de meeste mensen, je voelt je dan uiterst ontspannen). Het nadeel is alleen wel van alfa en thetagolven: "niemand" kan logisch nadenken, de boel orderen, overzicht hebben etc. etc. terwijl hij/zij in alfa of in theta is: daar heb je als mens dus die betagolven voor...
Wat gebeurt bij neurofeedback, is dat gemeten wordt, of jij er ook zo een bent, die moeilijk (of maar heel kort, of weinig) betagolven aanmaakt. (Of nu ja: een diagnose is een diagnose: de therapeut 'kijkt' aan de hand van jouw verhaal, wat je hersenen wel en niet vaak en makkelijk doen.)
En de behandeling is: trainen, trainen, trainen om alsnog te leren betagolven aan te maken. Dat klinkt wellicht zwaarder dan het is: je zit voor een computerscherm en als je even wat betagolven aanmaakt, krijg je meteen het plaatje van jouw voorkeur te zien, als beloning. Naarmate het beter lukt, krijgt je hele 'verhalen' op het scherm te zien.
Er zijn psychologen die dit doen en als het meezit, vergoed de verzekering de kosten.

Een iets eenvoudiger variant: je kunt CD's krijgen met een 'binaural' effect: je ene oor krijgt via de koptelefooon een net ietsje ander signaal dan je andere oor. Het verschil is te klein om op te merken, je hoort alleen muziek, klanken of wat er maar op de CD staat. Maar als het verschil tussen de 2 signalen 13 tot 40 herz bedraagt, zullen je hersenen er op reageren met het produceren van betagolven. Google eens op bijv. monroe, brainsync of hemisync. Meestal wordt wel gezegd: doe zo'n CD een uur per dag (niet de hele dag door) - voor plm. 20 euro kun je iets fatsoenlijks kopen.

De INPP visie gaat ten eerste over de ontwikkeling van het kind in de baarmoeder en de pasgeboren baby. Je hebt als mens een serie reflexen, die je in staat stellen van alles en nog wat te doen en te trainen, terwijl je hersens nog onvolgroeid zijn. Als alles meezit, "verlies" je die babyreflexen als je plm. een jaar oud bent en gaat lopen en praten. Maar bij sommige mensen - die heussies waar ook gewoon gaan lopen en praten - blijven de babyreflexen toch storen.
Zo kan "gewoon rechtop staan" een enorme klus zijn, als je babyreflexen je daarbij storen. En als je moeder of de juf dan iets tegen je zegt, vergeet je gewoon de helft (want het kan er simpelweg niet meer bij). Let wel op: de persoon in kwestie kent zichzelf niet anders dan dit, dus als je vraagt "om rechtop te staan", dan kan dat heus gewoon. Zitten kan trouwens vergelijkbare problemen opleveren.
En het probleem wordt dan geformuleerd als: "Ik kan dat allemaal niet opnemen, niet onthouden, niet ordenen". Het INPP herformuleert dit als: de reflexen storen je, zodat je het wel degelijk wilt maar nu nog niet kunt.
Een van de babyreflexen bemoeilijkt het een mens enorm, om een vaststaand punt in de ruimte te voelen. Het is of, alsof de ruimte om je heen ieder moment verandert of alsof de kamer netjes stil staat, maar dat jij constant beweegt of moet bewegen. Tja, als je zo "moet" leven van je reflexen (je kunt er als mens niets aan doen!!) dan IS overzicht hebben enorm lastig. 'Je kamer opruimen' is iets onbegrijpelijks. Of: een klus keurig volgens een stappenplan afwerken heel raar.
De diagnose komt neer op een uitgebreid bewegingsonderzoek. Aan de hand daarvan kan de therapeut zien, of een kind idd storende babyreflexen hebt.
De therapie via het INPP komt er op neer, dat je elke dag 5 minuten wat bewegingen maakt, zoals een baby die ook maakt. Het streven is, je zenuwstel een '2e kans' te bieden, om de babyreflexen alsnog te laten verdwijnen, zoals ze bij andere mensen ook zijn verdwenen. Als de reflexen op houden met storen. wordt de wereld vaak veel overzichtelijker.
(Okee, dan moet je nog leren om te ordenen, maar de basis is er. De goede adviezen komen de meeste adhd'ers de oren uit...Ze weten al lang "wat" ze moeten doen, maar de makke is vaak: "hoe" doe ik dat nou?)
Eea kan een jaar tot anderhalf jaar duren. Het wordt door de meeste aanvullende verzekeringen betaald.

Een short cut om een idee te geven: veel adhd'ers voelen zich een stuk rustiger, als ze plm. 1 minuut om hun eigen as draaien (Let op: een halve minuut de ene kant op, daarna even stilstaan - en dan de ander kant op.) Bij deze short cut mag je lekker tempo maken. Het werkt plm. een half uur. Het kan niet altijd en niet overal, maar "bijna het enige dat je nodig hebt, is het kind zelf" en "het is gratis"..;) Het is noch een diagnose, noch een behandeling, maar dan heb je een klein beetje een idee.


De orthomoleculaire geneeswijze is een bijna regulier werkende arts of therapeut. Er wordt uitgebreid (na een gesprek) via bloedonderzoek (of speeksel of urine) gekeken, of je als mens wel alle biochemisch stofjes 'aan boord' hebt, zodat je zenuwselsel goed kan functioneren.
Zo blijkt regelmatig, dat mensen met adhd te weinig zink in hun lichaam hebben. Of selenium, vitamine B6 of glutamine. (Ook wordt tegelijkertijd gekeken naar eventuele allergie/ overgevoeligheid voor kleurstoffen etc.)
Het mallotige vind ik altijd, dat artsen deze stap meestal overslaan: uit gedrag blijkt iemand 'te impulsief' en dan krijg je
of een variant op speed (wat idd vaak blijkt te kalmeren)
of een anti psychoticum (want idd: vlak voor een psychose wordt een mens ook overspoeld door een wirwar van zintuigelijk prikkels).
De nuchtere, diagnostische vraag, wat er biochemisch aan de hand is, dat je zenuwstel zich zo gedraagt, zou volgens mij iedere arts zich moeten stellen, voor er medicijnen worden voorgeschreven. Google even op 'mbog', de beroepsvereniging. De meeste aanvullende verzekeringen betalen de kosten van het consult. De therapie bestaat uit het (aanvankelijk onder begeleiding) bijslikken van de tekorten.
(Ga nou niet zelf naar de drogist: daar kun je eea ook krijgen, maar geen diagnose. En soms heeft iemand een opname probleem en is de enige remedie een tijd lang een ontzettend hoge dosis slikken - "don't try this at home"/ op eigen houtje!!!)

Enne: sucses!!
Daan86

Re: diagnose ADHD bij 3 en een half jarige zijn er meer mensen??

3,5 Jaar, dat is inderdaad al erg vroeg om een diagnose te krijgen.
Ik denk dat de keuze voor medicatie af moet hangen van de mate waarin hij adhd heeft en hoe hij ermee omgaat. Met de juiste begeleiding, goede structuur op school en thuis en oefeningen wordt ook al goed resultaat geboekt. Dit kost waarschijnlijk een hoop tijd en energie voor zowel het kind als jullie, de ouders, maar ik denk dat het op de lange termijn zeker de moeite waard is.

Zelf zou ik een kind op zo`n leeftijd nooit medicatie laten gebruiken. De hersenen zijn voorlopig nog vol in ontwikkeling en er is weinig tot niks bekend over hoe medicatie deze ontwikkeling beinvloed. Bovendien denk ik dat het belangrijk is dat je zoon leert omgaan met zijn adhd in plaats van het te onderdrukken.

Zelf heb ik ADD (adhd zonder hyperactiviteit). Ik ben altijd zonder medicatie naar een reguliere school geweest waar ik extra begeleiding kreeg. Vanaf mijn kindertijd heb ik meer hindernissen gekend dan de meeste kinderen, maar ik heb toch de uiteindelijk mijn havo-diploma gehaald (met huiswerkbegeleiding) en zit nu op HBO. Ik ben blij dat mijn ouders nooit de keuze hebben gemaakt voor medicatie. Ik heb geleerd om te gaan met mijn "beperking" en dat was me nooit gelukt als ik het al die tijd had onderdrukt met ritalin oid.

Verder kun je eens kijken naar neurofeedback en idd wat janneke hierboven al vermeld. Maar ook voor orthomoleculaire middelen geld; we weten niet wat de effecten zijn op lange termijn. Het aanvullen van een eventueel tekort of het vermijden van bepaalde voeding kan natuurlijk nooit kwaad; maar sommige natuurlijke middelen die in hoge doseringen worden voorgeschreven (tyrosine, phenylalanine enz) zijn ook niets anders dan een medicijn dat symptomen onderdrukt en waarvan we niet weten wat het op lange termijn voor gevolgen kan hebben.
Gebruikersavatar
Janneke
Berichten: 6335
Lid geworden op: 26 aug 2008 14:00

Re: diagnose ADHD bij 3 en een half jarige zijn er meer mensen??

Daan86 schreef: Het aanvullen van een eventueel tekort of het vermijden van bepaalde voeding kan natuurlijk nooit kwaad; maar sommige natuurlijke middelen die in hoge doseringen worden voorgeschreven (tyrosine, phenylalanine enz) zijn ook niets anders dan een medicijn dat symptomen onderdrukt en waarvan we niet weten wat het op lange termijn voor gevolgen kan hebben.
Klopt.
Het aanvullen van een tekort is 1 ding.
Vanwege een bepaald symptoom een stof slikken is een ander ding.
Wat nog wel een verschil is: stoffen zoals tyrosine en phenylalanine "zijn ouder dan de mensheid" (ze staan in alle boekjes als 2 van de 20 essentiele aminozuren: je voeding moet het elke dag bevatten). Dat betekent wel een biologisch voordeel tov. bijv. ritalin: je lichaam kan nog een heleboel verschillende dingen doen met deze anminozuren, er is dus zogezegd een "veiligheidsklep". Ritalinis plm. 50 jaar terug ontworpen en je lichaam kan er veel minder mee.
gedubbel

Re: diagnose ADHD bij 3 en een half jarige zijn er meer mensen??

Ik ben dan wel geen 3.5 meer maar toevallig was ik vorige week bij de psychiater en die bracht mij het "goede nieuws" dat ik ADHD heb, tijdens de uitleg over ADHD wist de psychiater mij trouwens te vertellen dat de diagnose ADHD pas vanaf 6 jaar wordt gesteld. Misschien raadzaam om de mensen van www.psyq.nl te bellen? daar zit per slot van rekening ook de uitvinder van de "zelftest".
GroLegO

Re: diagnose ADHD bij 3 en een half jarige zijn er meer mens

gedubbel schreef:Ik ben dan wel geen 3.5 meer maar toevallig was ik vorige week bij de psychiater en die bracht mij het "goede nieuws" dat ik ADHD heb, tijdens de uitleg over ADHD wist de psychiater mij trouwens te vertellen dat de diagnose ADHD pas vanaf 6 jaar wordt gesteld. Misschien raadzaam om de mensen van http://www.psyq.nl te bellen? daar zit per slot van rekening ook de uitvinder van de "zelftest".
Hoi Linda,

Allereerst gefeliciteerd dat bij jouw zoon WEL een diagnose is gesteld.

Onze zoon is van de kleuterschool afgestuurd... Kun je het je voorstellen?
Wij hebben aangegeven dat hij behoorlijk druk was maar dat waren ze wel gewend.
De tweede dag hebben ze ons gebeld of we hem a.u.b. wilden ophalen.

De kinderarts hier in het ziekenhuis heeft van de psychiater te horen gekregen dat 'dat kind' niets mankeert.
De goede man heeft hem nog nooit gezien en oordeelde via de telefoon.
Uiteindelijk, vijf jaar later, heeft hij alsnog de diagnose ADHD gekregen en de bijbehorende medicatie.

Na een aantal aangepaste scholen (kleuterschool en basisschool) zit hij nu op een 'normale' basisschool bij 26 andere kinderen in de klas.
Wel heeft hij extra begeleiding (rugzakje) maar hij doet het prima.

Succes verder met jouw strijd voor erkenning... en vooral veel geluk samen met jouw gezin!
Marcelsel

Re: diagnose adhd bij 3 en een half jarige zijn er meer mens

Allereerst zou ik willen zeggen dat die diagnose wel erg vroeg is. Maar goed ik ken de situatie niet.
Het gebruik van medicatie zou ik laten afhangen van hoe de relatie tussen jullie en jullie kind is. Als jullie het prima aankunnen en jezelf afvragen of medicatie wel nodig is dan zou ik het zeker niet doen. Vooral omdat jullie kind nog zo jong is.

Zitten jullie echt met jullie handen in het haar dan zou ik een heeeeel erg goede specialist opzoeken die jullie kan begeleiden. Zoek naar een arts die veel ervaring heeft met kinderen met adhd. Jullie kind is nog erg jong en kan moeilijk aangeven wat ze voelt denkt en beleeft. Dat maakt behandelen erg lastig. Een kind van drie en een half is erg kwetsbaar.

Oh en maak je niet te druk om school en dat soort dingen. School is maar school en is geen voorwaarde voor een gelukkig leven. Opgroeien in een gelukkig gezin is wel zo'n voorwaarde. Voor onze dochter (net als ik ook adhd diagnose) hebben we gezegd dat we de schoolprestaties wat minder belangrijk vinden. Onze diochter is goed in heel veel dingen. Waarom zouden we haar elke keer plagen met dingen die haar nooit gaan lukken. Dus wat school aan gaat.....we ondersteunen en motiveren haar. Maar we relativeren ook het belang van school en pushen haar niet.

Maar zoek dus goede begeleiding en stel prioriteiten (wat is belangrijk voor jullie kind) ;)

Succes,
Marcel
Gebruikersavatar
Janneke
Berichten: 6335
Lid geworden op: 26 aug 2008 14:00

Re: diagnose adhd bij 3 en een half jarige zijn er meer mens

Marcelsel schreef:(...) is nog erg jong en kan moeilijk aangeven wat ze voelt denkt en beleeft. Dat maakt behandelen erg lastig. Een kind van drie en een half is erg kwetsbaar.
In termen van psychologisch, psychiatrisch en pedagogisch onderzoek (onderzoeken dmv. praten dus) klopt dat.

In termen van bewegingsonderzoek, bloedonderzoek en een specialist aan het nekje laten voelen spelen deze beperkingen veel en veel minder. Ook een diagnostisch onderzoek mbt. betagolven kan kindvriendleijk worden uitgevoerd.
Marcelsel schreef: Onze dochter is goed in heel veel dingen. Waarom zouden we haar elke keer plagen met dingen die haar nooit gaan lukken. Dus wat school aan gaat.....we ondersteunen en motiveren haar. Maar we relativeren ook het belang van school en pushen haar niet.
Nou kan ik goed uit de voeten met 'een gelukkig gezin is erg belangrijk', maar waar ik moeite mee heb is: "dingen die haar nooit gaan lukken"...
Hoe weet je dat nou?
Omdat jij en ze het etiketje hebben "gedraagt zich als ADHD-er"?
(In feite weet je dan nog erg weinig. "Onder" dat etiket zitten vaak een boel zaken, die wel degelijk te behandelen zijn - ook bij kinderen van 3,5.)

Terug naar “Aandachtsproblemen (en ADHD)”