JPI

Persoonlijke domeinen en vriendschap

Beste lezers,

Ik ben een jongen van 23 en in het laatste half jaar is ontzettend veel gebeurd in mijn leven. Dit heeft gelukkig een positieve lading, maar toch gebeuren mij de laatste weken dingen waar ik even geen raad mee weet. Ik ga proberen het verhaal zo duidelijk mogelijk te formuleren, ondanks dat het redelijk complex in elkaar ligt.

Vorig jaar heb ik een meisje leren kennen, die mij sinds eind vorig jaar zo goed heeft laten voelen dat ik ontzettend veel van haar ben gaan houden. Heb haar ontmoet via het bedrijf van mijn oom, en heb een geweldige tijd met haar sindsdien. Toch ging het afgelopen jaar niet goed met haar en kwam ze thuis te zitten met een burn-out, en dat op 16-jarige leeftijd. Toch gaf het mij kracht om haar voor zover ik kon te helpen en bijvoorbeeld leuke dingen met haar te doen en vooral veel te praten. Haar thuissituatie is namelijk ook niet altijd even rustig, met vier jongere broertjes en haar ouders.

Zo ben ik in haar gezin en familie eigenlijk heel goed opgenomen, en kwam ik daar graag ondanks dat we gewoon vrienden zijn. Ik heb nog nooit zo'n gastvrije familie meegemaakt, en voel me snel thuis in haar omgeving.

Er zijn veel dingen gebeurd de laatste tijd. Ik nam haar zo nu en dan een dagje mee om te relaxen en even de zinnen op iets anders te zetten. Ook heb ik haar laatst meegenomen op een zonvakantie, waar ze ontzettend van opgeknapt is, wat mij heel goed doet. Ook in deze vakantie hebben we veel gepraat over haar problemen en zijn er veel dingen duidelijk geworden. Blij dat ik haar ook op dat gebied beter leerde kennen, wist ik niet wat de toekomst ging brengen.

Ze is iemand die gelovig is, en door haar bezoeken aan een kerkgemeenschap ben ik uiteindelijk ook gelovig geworden. Dit is een prachtig iets, en is een van de beste dingen die mij de laatste tijd is overkomen. Zodoende ben ik door haar eigen familie ook geaccepteerd als 'iemand die bij de familie hoort'. Althans, dat voelt zo voor haar familie, maar minder voor haar gezin.

In haar gezin en familie is veel gebeurd, iets waar ik helemaal niks van af wil weten maar mij wel zorgen baart. Nadat ik een goed gesprek met haar heb gehad over hoe het zit tussen ons en ze dingen aan gaf waar ze moeite mee had, ben ik de volgende dag na de kerkdienst (zonder haar) naar een familielid van haar gegaan. Gewoon, omdat ik uitgenodigd werd en omdat ik zelf niet in de tuin kan zitten en van de zon kan genieten.

Nu komt het, dit gaf haar een beklemmend en onbehagelijk gevoel. Hier hebben we ook over gepraat en zij meent dat ik in haar 'persoonlijke domein' kom, een gebied waar het vertrouwd is. Dat ik 'door haar heen' naar haar familie ga voelt dus niet goed voor haar. Ik zit namelijk in de 'vriendschappelijke kring' en niet de kring van gezin en familie. In mijn ogen moet het kunnen, en is het iets wat gewoon voor de gezelligheid is bedoeld, en totaal niet om informatie te gaan claimen of iets dergelijks. Het gaat haar om de 'achterdeur' die ik gebruik volgens haar.

Ik heb het idee dat haar moeder hier achter zit, want zo'n verhaal kan bijna niet alleen van haarzelf komen. Ze wordt erg gestuurd door haar ouders hierin. Mede doordat ik het idee heb dat haar ouders bang zijn dat ik, iemand die eigenlijk best dichtbij is, dingen te horen krijg waarvan ze het niet van willen. Ik vul dit in, maar ken haar ouders ook wel goed genoeg dat ik weet dat ze op een bepaalde manier is opgevoed dat naar mijn idee niet helemaal 'gezond' is.

Nu weet ik niet hoe ik met deze situatie om moet gaan. Ik wil haar ontzettend graag helpen maar ik denk niet dat ik haar in kan laten zien dat het allemaal niet zo beladen moet zijn als zij denkt. Ze heeft er erg veel moeite mee en ik ook. Iets waar we niet over uitgepraat raken maar ik uiteindelijk wel iets wel beslissen wat voor ons beiden goed voelt. Maar om mij te verbieden naar haar familie te gaan?

Graag hoor ik hoe jullie hierover denken en hoe ik het beste kan aanpakken...

Bedankt!
Gebruikersavatar
GeenPijn
Berichten: 5314
Lid geworden op: 18 feb 2011 00:51

Re: Persoonlijke domeinen en vriendschap

Als ze hulp nodig heeft vraagt ze er wel om. Ook al is ze nog maar 16 jaar oud.
Nu voelt ze zich bedreigd door je "familie" bezoekjes. Daar zou ik persoonlijk mee stoppen als ze ze aangeeft dat niet fijn te vinden. Je kan er natuurlijk eerst over praten om te kijkenmaar werkt dat niet dan stoppen. Zo niet dan geef je aan dat je haar mening niet respecteert en moet je niet gek opkijken als ze straks ook afstand van jou wil nemen. Er zijn weinig mensen die zulk gedrag kunnen verdragen en accepteren.

En tussen haar en haar moeder in gaan staan? :shock: Ik wens je dan veel sterkte en succes met deze opdracht je zult het noidg hebben.
Als je verwacht dat de wereld eerlijk tegen jou is, omdat jij eerlijk bent tegenover de wereld.

Dan hou je jezelf voor gek.

Dat is verwachten dat de leeuw jou niet opeet omdat jij hem niet opeet.
JPI

Re: Persoonlijke domeinen en vriendschap

Klopt, en ze geeft ook aan dat ze het zal zeggen als ze mijn hulp nodig heeft.
Ik kan me het voorstellen hoe ze zich voelt, maar begrijp het gewoon niet helemaal. Wat is er mis met dat soort dingen? Zitten dat soort dingen niet tussen de oren om maar even kort door de bocht te zeggen?
Ik ben sowieso van plan ermee te stoppen, maar nu bepaalt zij eigenlijk wat ik allemaal wel en niet mag doen, dat mag ook niet de bedoeling zijn toch?

Afstand wil ze sowieso nemen, op een gezonde maar toch goede manier wat voor ons beide goed voelt. Dat respecteer ik en leef dat ook na, ook al is het moeilijk om te beoordelen wat allemaal wel en niet kan...
Gebruikersavatar
Memories
Moderator
Berichten: 24425
Lid geworden op: 25 okt 2009 15:04

Re: Persoonlijke domeinen en vriendschap

Ik kan heel goed begrijpen in dit geval -ondanks dat ik niet gelovig ben- dat ze het niet fijn vind dat je zomaar naar haar familie stapt zonder dat zij dat weet en dan gezellig gaat doen. Ik snap dat dat voor haar als verwarrend, apart en misschien ook wel angstig overkomt. Misschien krijgt ze daar achterdocht van. Ik snap dan dat je in een 'cirkel' komt wat nog meer in privé zaken terecht komt zonder dat zij dit weet. Dan is het ook best logisch dat ze nu afwijzend is. Het idee dat iemand zomaar op bezoek gaat, wekt argwaan op.

Als zij graag je hulp wilt bij bepaalde dingen of er is werkelijk wat niet goed, dan zal ze dat vroeg of wat later vertellen. 'Ik ga even naar haar familie want nu kan het allemaal wel en dat vind ze prima, lijkt mij geen probleem' is hier niet zo aan de orde en nu weet je dus ook dat het een stap is geweest wat niet echt een goed idee is geweest. Er zijn genoeg gezinnen (in ieder geval in den beginne) waarbij dat niet zo werkt. (Rondom het gezin maar ook rondom vriendin.)

Je bent uitgenodigd, maar je kan op de uitnodiging in gaan ook na wat overleg of juist niet op ingaan. (Het is meestal niet zo prettig om achteraf te horen dat je een uitnodiging had en er gewoon naartoe bent gegaan, kan best begrijpen dat ze dat (nu nog) niet zo ziet zitten.)

En ondanks dat je iemand goed lijkt te kennen, is invullen vaak niet een juiste remedie. Wacht erbij tot je zelf antwoorden krijgt als men dat wil.

Succes met de situatie.
~Wie niet kan luisteren kan ook niet vertellen.
De kracht van geluk is innerlijke vrede.
Wie geen slechte tijden kan verdragen, zal geen goede tijden beleven.
Wees de verandering die je in de wereld wil zien.~
JPI

Re: Persoonlijke domeinen en vriendschap

Memories, bedankt voor je bericht en het benaderen van de situatie van een neutrale kant. Ik begrijp wat je bedoeld en het is aan mij om me in haar schoenen te verplaatsen hoe ze zich voelt. Het enige waar dan het misverstand voor mij voor bestaat, is dat ik zo absoluut niet in elkaar zit. Niet iedereen, maar als goede vrienden (zoals zij) bij mijn familie over de vloer gaat, zou ik daar geen enkel probleem mee hebben. Ik ben niet iemand die dan argwanend of benauwd wordt. Of dat goed is weet ik ook niet, maar toch.

Mijn gedachten over dat het gezin bepaalde dingen niet goed aanpakt zal ik dan moeten loslaten, want daar valt niks aan te veranderen. Dat het in mijn ogen 'verkeerd' is zal dan mijn probleem zijn en moet ik er maar het beste uit halen. Wil uiteraard niks kapot maken of iets dergelijks, maar is wel iets waar ik moeite mee heb.

Op uitnodigingen in gaan wel of niet, is ook iets wat ik moeilijk vind. Gezelligheid ben ik altijd voor in, ook al was de laatste keer inderdaad niet zo'n verstandige keus. Als ik had geweten wat ik ermee veroorzaakt heb had ik het ook niet gedaan maar dat is allemaal achteraf praten.

In ieder geval bedankt voor je bericht, het heeft e.e.a. wel bevestigd.

Terug naar “Overige problemen”