Kim1 schreef:Ik weet ook helemaal niet van waar die angst komt. En na elke paniekaanval, elke dag meerderen keren dus, zeg ik ook steeds tegen mezelf, als het moet gebeuren, dan zal het gebeuren, dus houd op met uw energie op die manier te verspillen. Dat zeg ik elke dag tegen mezelf. En dan even later, voel ik weer wat ergens in mijn lichaam en gaat de malemolen weer draaien en verlies ik mezelf weer.
Eh, Kim, heeft iemand je ooit uitgelegd wat angst is...? want zo werken di ezaken niet (en verspil je dus tijd en energie.)
(En trouwens: tijdens een angstaanval snap ik donders goed, dat je je bang bent om dood te gaan. Maar is dat ook de aanleiding...? Of word je door iets anders getriggerd...?)
Kim1 schreef:Ik wil deze angst helemaal niet, en elke dag vecht ik ertegen, en zeg ik mezelf dat deze angst tot niets leid..helaas win ik dit niet.
Angst is geen gedachte, maar in feite iets lichamelijks, in gang gezet door een hersenorgaantje, dat amygdala genoemd wordt. Iedere keer als jij iets ziet, hoort, ruikt, etc, en je amygdala vindt (...om haar moverende redenen...) dat dit gevaar zou
kunnen betekenen, dan zet je amygdala je lichaam in de "paniekstand": je hart begint te bonken, je spieren worden heftig doorbloed, je spijsvertering gaat plat, je zintuigen gaan wagenwijd open.
En: heel belangrijk: dit heeft de amygdala al gedaan, nog voor jij weet, wat de amygdala zag. (Van je oog gaat de info eerst langs de amygdala midden in je hoofd en dan pas naar je achterhoofd, waar je je bewust wordt van wat je ziet.)
Je kunt de amygdala op vele manieren kalmeren, maar wat je leert bij een cognitief wekende psycholoog werkt helaas
niet. (Proberen om rustig uit te ademen kan helpen, hand zachtjes op je voorhoofd kan helpen; hollen of kickboksen kan helpen - en om de zaak echt aan te pakken: emdr, somatic experiencing, hypnose of gespecaliseerde kinesiologie.)
.