Stress en angst voor de toekomst

[Minerva]

Goed dat je het besproken hebt met de studentenpsycholoog en ook heel prettig om te lezen dat die jou erbij wilt helpen en je praktische tips geeft hoe hier mee om te gaan. Gelukkig zie je nu de balans tussen jezelf kunnen/mogen zijn en soms wat stilletjes zijn omdat het even niet lekker loopt. Dat laatste is iets om naar te kijken maar dat eerste is toch echt iets waar ze niet teveel aan moeten tornen want dat is niet terecht. Je doet je studie en je vak vanuit jezelf, op jouw unieke manier en dat daar qua werkwijze te schaven en te verbeteren valt is logisch want je bent het aan het leren. Maar de mensen die van de opleiding afkomen dienen verder wel vanuit hun unieke zelf dit beroep uit te oefenen, het hoeft geen eenheidsworst te zijn. En als jij wat rustiger bent dan de gemiddelde student dan lijkt me dat zeker in HRM geen enkel probleem zolang je weet wat je doet, goed weet waar je het over hebt en vanuit jouw rustige manier mensen op een goede manier kan begeleiden, ondersteunen, sturen en adviseren. Ik denk juist dat rust en kracht uitstralen iets is wat daarvoor zeer geschikte competenties zijn.

[Amanda3785]

Hoi hoi,

Vandaag een gesprek gehad met mijn studiebegeleidster. Ze wilde eerst dat ik mijn verhaal deed dus ik heb gezegd dat ik gelukkig ben met mijn persoonlijkheid en dat ik dat niet wil veranderen. Dat ik het ermee eens ben dat ik wat meer van me mag laten horen en dat ik daar ook mee bezig ben, maar wel binnen mijn grenzen. En ze accepteerde dat zomaar!!!
Maar toen... Er was weer iets niet goed hoor. Vorige week was ik een uurtje eerder weggegaan omdat ik een sollicitatiegesprek had voor een baan na mijn afstuderen. En zij vond dus dat dat niet kon. Ik vond van wel en dat heb ik ook gezegd. Want als anderen uit mijn klas wegblijven omdat ze een rijles ingepland hebben dan mag ik best wel een keer een uurtje eerder weg omdat ik een belangrijk iets heb. Daar is ze toch maar niet op door gegaan.

Vervolgens kom ik halverwege naar huis een vriendin/klasgenoot tegen. Zij wist mij te vertellen dat op het moment dat ik weg was, mijn naam meteen weer viel. Ik heb me gisteren en vandaag heel duidelijk laten horen dus de 'klacht' dat ik te stil zou zijn, geldt niet meer omdat ik nu heb laten zien dat ik er iets mee gedaan heb. Maar toch kwam de vraag wat ze met mij aan moeten. Waar dat op slaat weet ik ook niet. Een aantal hebben het gelukkig voor me opgenomen. Maar dan denk ik: als je een probleem hebt met mij kom dan naar MIJ toe. Ga niet wachten tot ik weg ben om vervolgens dan het erover te hebben. Dat ga ik zondag ook via de mail aangeven op een nette manier (vandaar dat ik het nu niet doe).

Ik snap gewoon niet waar er iedere keer toch een probleem van wordt gemaakt. Maar ik merk nu wel dat ik niet het enige 'doelwit' ben. Op meerderen hebben ze wel iets aan te merken zodra zij weg zijn, maar als iedereen er is dan is het allemaal koek en ei.

Groetjes,

Amanda

[Minerva]

Dat klinkt inderdaad als praten over iemand ipv praten met iemand. Ik ben het helemaal met je eens, dat als ze iets heeft dat ze het met jou moet bespreken en niet met anderen. Zeker niet je klasgenoten ofzo. Dat vind ik niet integer en weinig assertief.