December

Angst voor kijkers

Hallo forumleden,

Ik ben een 17 jarige jongen die studeert op het MBO. Ik heb last van een motorische stoornis waardoor ik in het bijzijn van anderen of in gespannen situaties last heb van schokjes in mijn lichaam, en het valt erg op. Over ziekenhuisonderzoeken en andere familieleden wil ik het verder liever niet hebben.

Ik ben eigenlijk opzoek naar advies. In de bus heb ik het idee dat ik erg veel wordt nagekeken, maar volgens mij valt dit reuze mee, en juist als ik dat ga denken wordt het erger en ga ik allerlei ongemakkelijke houdingen zoeken om de schokjes te kunnen onderdrukken. Dit heeft natuurlijk veel invloed op mijn schoolwerk omdat ik gewoon te onzeker hierover ben.

Op school heb ik het al wel aan mijn klas verteld maar ik wordt daar echter niet veel meer door gerustgesteld. Daarom probeer ik daar ook te onderdrukken en ben ik er continu mee bezig.

Als jullie nog wat meer info willen over bepaalde situaties o.i.d., vraag maar! Alvast bedankt en nog een fijne avond!
Gebruikersavatar
Radius
Berichten: 827
Lid geworden op: 05 aug 2011 21:53

Re: Angst voor kijkers

Vervelend dat deze stoornis je schoolwerk beïnvloed. Ik kan je natuurlijk gaan vertellen dat het oordeel van anderen er niet toe doet, en als zij die stuipen zouden zien, dat jou geen ander persoon maakt. Een handicap, laat ik het zo noemen, is niet iets om je voor te schamen. Mensen zullen er misschien even vreemd van opkijken, maar als ze over je oordelen is dat vanwege hun eigen tekortkoming. Je kan in plaats van je te fixeren op het verbergen van dit trekje, je beter fixeren op je schoolwerk. Maar dat is voor mij makkelijk praten, en gemakkelijker gezegd dan gedaan. Het zou alleen zo jammer zijn als je door je onzekerheid je opleiding niet afmaakt, terwijl je echt niet bang hoeft te zijn voor andermans blikken. Hopelijk heb ik je hiermee iets op kunnen beuren.
Neem weg, de sluier van illusie
Neem waar, de vreugde in het absolute
Gebruikersavatar
Janneke
Berichten: 6335
Lid geworden op: 26 aug 2008 14:00

Re: Angst voor kijkers

Hoi December,
wat ik er - min of meer - in hoor, is een vicieuze cirkel.
Je hebt de nare ervaringen, dat mensen je er op aankijken;
(rationeel: ik ben het roerend eens met Radius: een beetje leuk mens kijkt jou er niet opaan, dus is het niet belangrijk - maar zo voelt het waarschijnlijk niet....)
dat geeft spanning -
en dan gebeurt het dus juist.

En dan kun je jezelf in een of andere houding wringen: ook dat geeft (fysieke) spanning en verbetert de situatie dus ook niet.
En van die machteloosheid word je ook niet vrolijk, je school gaat er onder lijden en dat verbetert het ook weer niet.

Wat zou kunne helpen, is ''werken'' aan je autonome zenuwstelsel.
Als in drukke situaties, of als mensen toekijken, je autonome zenuwstel rustig kan blijven, komen er veel minder schokjes. (En die schokjes die komen, vind je waarschijnlijk ook minder belangrijk.)(Je sprak van eem motorische afwijking - denkbaar is er dus een "motorische kern" in dit veraal, buiten de vicieuze cirkel.)
Je autonome zenuwstelsel werd 100 jaar terug autonoom genomd, omdat het niet met willen etc. te beinvloeden is. Maar het reageert heel goed op therapieen zoals hypnose, emdr, gespecialiseerde kinesiologie en somatic experiencing.
December

Re: Angst voor kijkers

Bedankt voor de reacties!

Men spreekt al langer van één myoclonus dystonie. Misschien is het inderdaad eens verstandig om te denken aan hypnose, maar hoe vaak, wanneer en wat moet ik mij voorstellen bij de eventuele resultaten die hierop volgen?

Ik heb het idee dat ik er tegenwoordig steeds meer moeite mee krijg. Zoals jullie ookal aangeven, hoe meer ik ermee bezig ben, hoe erger het wordt. Vandaag in de bus was ik ook zeer gespannen, het vreemde is, als de bus stil staat ben ik gespannener dan dat als hij rijd. Na 10 a 15 minuten doe ik altijd even de ogen dicht en wordt ik langzamer moe waardoor ik iets meer ontspan.

Ook in de klas kijk ik wel eens om mij heen of er iemand naar me kijkt, en dat is het dan niet het geval, maar toch ben ik er dan continu mee bezig, ik wordt er zacht gezegd helemaal gek van.

Ik vindt het fijn dat jullie reageren.
Gebruikersavatar
Janneke
Berichten: 6335
Lid geworden op: 26 aug 2008 14:00

Re: Angst voor kijkers

December schreef: Misschien is het inderdaad eens verstandig om te denken aan hypnose, maar hoe vaak, wanneer en wat moet ik mij voorstellen bij de eventuele resultaten die hierop volgen?
De optimist zegt, dat je al een "goed stuk" hebt,waarop je zou kunnen voortbouwen:
December schreef:Na 10 a 15 minuten (in de bus, J.) doe ik altijd even de ogen dicht en wordt ik langzamer moe waardoor ik iets meer ontspan.
Een doel kan zijn, dat je je goed bij voelt, om meteen je ogen even dicht te doen (niet ""pas"" ;) na 10 minuten) en dat je je dan meteen diep kunt ontspannen.
Van te voren is het gokken, hoe lang het duurt om jezelf de hypnose toe te staan. De een vindt het (na ''even wennen'') meteen heerlijk, dde ander blijft nog lang alert.
Na een kennismakingsgesprek met de therapeut kijk j eof het klikt do ej eevt. voorbereidende oefeningen - en dan kunnen jullie proberen, dat jij bij de peut je ogen sluit en je voorstelt, dat je in de bus zit - en probeert te ontspannen.
En dan is het - in een veilige omgeving - "kijken wat je tegenkomt." Bijv. nare zinnetjes zoals "Ze zullen vast denken, Oh, daar hebben we die gekke December weer...!" - "Huuu, ze kijken naar me..." "was ik maar iemand anders" - Etc.
en dan heeft de therapeut idealiter een hele serie suggesties om dit nare zinnetje weg te jagen.
En dan weer ontspannen;
(niet boos zijn, als er dan een volgend rotzinnetje komt: - nek omdraaien, weer ontspannen, etc.)

En als het ergens op lijkt, kun je het ontspannen gevoel "ankeren."
(Een term uit NLP.) Dat komt er op neer, dat op het moment dat je je hartstikke goed ontspannen voelt, je bijv tussen de knokkel van je inkerwijsvinger en linker middenvinger drukt. (...wanneer raak je dat plekje nou aan, in het dagelijks leven...?)
Je bouwt zogezegd een duidelijke, gewenste associatie op: dat plekje met dat gevoel.
...en dan je anker elke dag 'oppoetsen': even dat plekje aanraken - en voelen dat de ontspanning opkomt (vanuit de associatie) en er van genieten, proberen het nog ;) mooier, rustige, dieper te maken, etc.

...en dan de proef op de som: hoe gaat het dan in real life in de bus...?
Heb je dan iets aan je anker...?
Heb je de nare zinnetjes daadwerkelijk de nek omgedraaid (of komt er - shit happens - prompt een nieuw rotzinnetje....??)

En als het themal 'bus' wel zo'n beetje klaar is, kun je naar een volgende situatie gaan. (Die dan denkbaar al weer sneller gaat vanwege wat je al aan 'de bus' hebt gedaan.)

Terug naar “Stress, angsten en fobieën”