MissPrommis

Hoi Hoi

Mijn naam is Patricia, en ik ben 30jaar. Ik heb sind een tijdje last van paniekaanvallen en angsten. Dit is voort gekomen uit een burn out die ik in Augustus kreeg. Hiervoor heb ik 2zware jaren mee gemaakt, met de nodige stress en spanningen en dit heeft het nodige van mij gevraagd, zowel lichamelijk als geestelijk. Ik ben dom geweest om mijn lichaam zolang te negeren en om zolang door te lopen met mijn klachten. Nou met dit als resultaat dus :(

Afgelopen augustus zat ik er helemaal doorheen en trok ik het allemaal niet meer. Mijn lichaam uitte dit door paniekaanvallen. Op een avond begon ik ineens heel erg te trillen, werd ontzettend misselijk, en het leek wel of ik buiten mijn eigen lichaam trad. Ik was bang dat ik flauw zou gaan vallen enz, en reageerde hier op met vluchtgedrag. Ik durfde nergens meer heen, zelfs na de huisarts alleen ging niet meer. Ik zat shakend in de wachtkamer. Vanaf dit moment bleven de paniekaanvallen terug komen, op de dag, in de avond,binnen en buitenshuis, behalve niet in de nacht gelukkig. Wel stond ik er elke ochtend mee op. Dan was ik al zwaar nerveus en trillerig als ik uit bed stapte. Ik begreep niet dat ik mij zo angstig kon voelen in mijn eigen huis. Ik stond letterlijk stijf van de sttress en angst. Al mijn spieren deden pijn, in mijn kaken, borstkas,en middenrif..om gek van te worden. Maar uiteindelijk ging het langzaam iets beter, totdat ik ineens op een dag wakker werd met vreemde vlekken. Deze werden elke dag erger, en de huisarts wist niet was het was. Heb prednisonkuur en alles gehad, maar niets hielp.. Op een gegeven moment was het zo erg dat ik ingestuurd ben naar het ziekenhuis.. Hier moest ik blijven en kreeg ik allerlei bloedonderzoeken en namen ze huidweefsels af. Om dit verhaal kort te houden.. Dit bleek netelroos te zijn,hardnekkig, want sinds vandaag neem ik 1x daags medicatie, maar dit is 2maand lang 2xdaags geweest. Volgens de dermatoloog is dit losgekomen door slechte conditie van mijn lichaam. Door alle stress woog ik 45kl en had ik een tekort aan het 1en ander. Dit is de trigger geweest voor de netelroos, en op mijn paniekaanvallen kon het prima voort leven :angry:

Dit alles heeft zo deuk gegeven aan mijn zelfvertrouwen en mijn doen en laten. Ik deed eerder alles, en ging overal alleen heen. Maar nu heb ik 2angsten.. 1om te stikken,(omdat ik paar x goed benauwd ben geweest door hyperventilatie) en ik durf niet meer alleen te reizen met de bus of trein :( En dit is best lastig voor me, want mijn vriend woont in Rotterdam, en ik momenteel in Groningen. Nu komt hij hier wel heen, maar ik wil ook graag daar heen, maar ik durf niet. Heb het 1x geprobeerd,maar ben heel snel weer omgekeerd, omdat ik voor mijn gevoel alweer lucht moest happen. Wat moet ik toch doen? Ik weet heel goed dat ik het zelf oproep door er zo bij na te denken, maar ik lijk mijn gedachten niet te kunnen sturen naar iets anders. Wie kent dit ook zo??? Ik ben al een heel end, omdat ik wel weer alleen ga winkelen, boodschappen doen, fietsen, op visite, met zussen en vriendinnen winkelen in andere steden, maar alleen durf ik niet. Dan klap ik dicht. HELP!!! [zucht] Forum58

MissPrommis
Gebruikersavatar
Radius
Berichten: 827
Lid geworden op: 05 aug 2011 21:53

Re: Hoi Hoi

Die hyperventilatie is denk ik eerder een symptoom van een dieper liggende angst dan een angst zelf, het moet vast ergens anders uit voortkomen. Het kan een goed idee zijn dit proberen te achterhalen, met of zonder therapie.

Ook zou je met behulp van meditatie oefeningen kunnen leren rust in jezelf te scheppen. Als je dit goed onder de knie krijgt kan je deze rust oproepen en vasthouden terwijl je met andere dingen bezig bent, zoals treinreizen.

Als je voelt dat je over het algemeen rustiger bent en beter in je vel gaat zitten neemt je zelfvertrouwen vanzelf toe.
Neem weg, de sluier van illusie
Neem waar, de vreugde in het absolute
Nika83

Re: Hoi Hoi

Hoi MissPromis,

Heb je er wel eens aan gedacht om hier psychologische hulp bij te vragen? Ik denk dat je al een hele eind op de goede weg bent, maar het klinkt wel als een moeilijk proces. Ik denk dat het belangrijk is dat je in kleine stapjes gaat ervaren, dat er helemaal niets is om bang voor te zijn (behalve je eigen angst). Door in kleine stapjes te ervaren dat er helemaal niets gebeurd tijdens het reizen, zakt hopelijk de angst af. Een tijdje terug was er een serie op tv over mensen met angsten. Er kwam een psycholoog en die ging met ze op pad en zochten stukje voor stukje de angstige situatie op en bleven daar net zo lang tot de angst uitdoofde. De volgende keer gingen ze nog een stukje verder. Zo kwamen ze van hun angsten af. Ik zou het zo fijn vinden als je in dit proces wat hulp krijgt want het lijkt me wel heel moeilijk.

Sterkte!
Gebruikersavatar
Janneke
Berichten: 6335
Lid geworden op: 26 aug 2008 14:00

Re: Hoi Hoi

MissPrommis schreef:Mijn naam is Patricia, en ik ben 30jaar. Ik heb sind een tijdje last van paniekaanvallen en angsten. Dit is voort gekomen uit een burn out die ik in Augustus kreeg. Hiervoor heb ik 2zware jaren mee gemaakt, met de nodige stress en spanningen en dit heeft het nodige van mij gevraagd, zowel lichamelijk als geestelijk. Ik ben dom geweest om mijn lichaam zolang te negeren en om zolang door te lopen met mijn klachten. Nou met dit als resultaat dus :(

Afgelopen augustus zat ik er helemaal doorheen en trok ik het allemaal niet meer. Mijn lichaam uitte dit door paniekaanvallen. Op een avond begon ik ineens heel erg te trillen, werd ontzettend misselijk, en het leek wel of ik buiten mijn eigen lichaam trad. Ik was bang dat ik flauw zou gaan vallen enz, en reageerde hier op met vluchtgedrag. Ik durfde nergens meer heen, zelfs na de huisarts alleen ging niet meer. Ik zat shakend in de wachtkamer. Vanaf dit moment bleven de paniekaanvallen terug komen, op de dag, in de avond,binnen en buitenshuis, behalve niet in de nacht gelukkig. Wel stond ik er elke ochtend mee op. Dan was ik al zwaar nerveus en trillerig als ik uit bed stapte. Ik begreep niet dat ik mij zo angstig kon voelen in mijn eigen huis. Ik stond letterlijk stijf van de sttress en angst. Al mijn spieren deden pijn, in mijn kaken, borstkas,en middenrif..om gek van te worden. Maar uiteindelijk ging het langzaam iets beter, totdat ik ineens op een dag wakker werd met vreemde vlekken. Deze werden elke dag erger, en de huisarts wist niet was het was. Heb prednisonkuur en alles gehad, maar niets hielp.. Op een gegeven moment was het zo erg dat ik ingestuurd ben naar het ziekenhuis.. Hier moest ik blijven en kreeg ik allerlei bloedonderzoeken en namen ze huidweefsels af. Om dit verhaal kort te houden.. Dit bleek netelroos te zijn,hardnekkig, want sinds vandaag neem ik 1x daags medicatie, maar dit is 2maand lang 2xdaags geweest. Volgens de dermatoloog is dit losgekomen door slechte conditie van mijn lichaam. Door alle stress woog ik 45kl en had ik een tekort aan het 1en ander. Dit is de trigger geweest voor de netelroos, en op mijn paniekaanvallen kon het prima voort leven :angry:
Hoi Patricia,
zo te lezen ben je letterlijk tegen je grenzen aangeknald... Netelroos komt doorgaans alleen voor, bij mensne die fysiek uitgeput zijn. Logisch dat je dat was; eerst al een hele stressvolle periode - gevolgd door angstaanvallen. (Tijdens een angstaanval is het zo, dat je lichaam compleet in alarm is, omdat je autonome zenuwstel vindt - for some reason or the other - dat je in gevaar bent. So please, zet de kromme info, dat het aan jou zou liggen uit je hoofd!!!
MissPrommis schreef:
Maar nu heb ik 2angsten.. 1om te stikken,(omdat ik paar x goed benauwd ben geweest door hyperventilatie) en ik durf niet meer alleen te reizen met de bus of trein :( En dit is best lastig voor me, want mijn vriend woont in Rotterdam, en ik momenteel in Groningen. Nu komt hij hier wel heen, maar ik wil ook graag daar heen, maar ik durf niet. Heb het 1x geprobeerd,maar ben heel snel weer omgekeerd, omdat ik voor mijn gevoel alweer lucht moest happen. Wat moet ik toch doen? Ik weet heel goed dat ik het zelf oproep door er zo bij na te denken, maar ik lijk mijn gedachten niet te kunnen sturen naar iets anders.
Je roept het niet op, 'door fout te denken', was het maar zo makkelijk...
Mogelijke oplossingen zijn ten eerste: doe voorlopig zeer nadrukkelijk aan stressmanagement. Onderzoek, waar je van ontspant, hoe je jezelf 'naar rust toe kunt sturen'. Yogales...? Wandelen..? Muziek? (En welke dan? Bach,Vivaldi - of juist hardrock?) Kruidenthee...? (Houd je van kaneel, berkebast, vrouwenmantel of van cranberrysap...? Lekker snuffelen, letterlijk, bij de ouderwetse drogist!)



Er is een makkelijke techniek voor/ tegen "hypertoon midenrif" - iets wat vaak optreedt bij mensen die hyperventileren. (Trouwens: ook een boel zangers en atleten hebben hier last van...)

Hypertoon is potjeslatijn voor te hoge spanning in de spieren.
Nou is je middenrif een peesplaat (staat in alle boekjes) maar die peesplaat beweeg je met behulp van je spieren. En die spieren zijn regelmatig (ook bij atleten en zangers, lui die normaliter veel van hun lichaam weten en er veel van vragen) hypertoon.


Stap 1: zet je 2 handen in je zij, ter hoogte van je onderste ribben, zodat je je adembeweging voelt. Voel gewoon of je handen bewegen.
(Idealiter gaan ze ietsje naar buiten en naar binnen.)
Het kan zittend, het mag staand en je kunt het eventueel (als je er handig in bent) ook liggend doen.
In feite doe je nog niets, je voelt alleen, zodat je een benul hebt van je adembeweging.

Stap 2: tijdens het inademen,
als je handen uit elkaar gaan,
houd je je ribben een KLEIN beetje tegen.

Er zijn lui die deze oefening 'het wedstrijdje' noemen: je ribben winnen de wedstrijd!!! Je handen gaan ietsje uiteen.
(Hoeveel precies is NIET belangrijk en het kan verschillen van wat je tijdens stap 1 voelde.)
Je ribben (middenrif) werken iets harder dan gebruikelijk, maar - om de gedachte te bepalen - gebruik slechts 25% van die kracht!

Stap 3 is het moeilijkste: als je inademing stopt, stop je.
Dwz.: ga niet door met lucht innemen "Het is gewoon goed".
EN: je handen stoppen ook.

Stap 4: tijdens de uitademing doe je niets met je handen. (Nu ja, ze liggen gewoon op je ribben, net als in stap 1, maar er wordt niet geduwd of getrokken, "die wedstrijd" is alleen tijdens het inademen.)

...en als je uitademing klaar is, is de uitademing gewoon klaar, je doet niets en je WACHT (...dit is een moeilijk punt...) op de inademing.

Zodra je inademing VANZELF begint, ga je weer een heel klein beetje tegenhouden.

Doe in het begin zo 2 of 3 keer "in en uit". En daarna ga je iets anders doen en evt. een paar uur later doe je het nog weer eens, als je zin hebt.
(Yoga oefeningen werken het beste "als je zin hebt", spieren trainen werkt het beste als je het met regelmaat doet - probeer daar een tussenweg in te vinden...!)

Gaat het goed, dwz. voelt het prettig (en ALLEEN dan!!) dan kun je de oefening steeds langer achter elkaar doen en steeds vaker - maar de optimist zegt, dat je soms na twee keer (dus een halve minuut) al geen hypertoon middenrif meer hebt.
(Dat geldt voor de boffers, voor wanboffers kan het iets langer duren.)

Denkbaar merk je, dat je dieper of langzamer gaat ademen - dat is prima.
Soms merk je in feite niets - ook niet erg. (= Soms werkt de oefening wel degelijk, maar valt het resultaat jou simpelweg niet op.)

Naarmate je miiddenrif minder hypertoon is, is de kans op hyperventilatie kleiner.

Een 2e, totaal ander oefening is: ga naar de feestwinkel en koop een stel ballonnen. Blaas elke dag 3 ballonnen op. (Nu ja, voorbij dat eerste punt. En daarna laat je ze weer leeglopen als je niet in de ballonnen mood bent.)

De eerste oefening (het zachte duwen bij inademen) gaat over 'hoe krijg ik een ontspannen middenrif/ ademspieren' - de 2e oefening gaat er over, dat je je ontspannen spieren goed kunt aanspannen.


Sucses!

Terug naar “Stress, angsten en fobieën”