meisje-41

relatie angst, wat moet ik doen?

Ik wist niet goed waar ik dit bericht moest plaatsen maar ik doe het maar hier omdat het het meest met angst te maken heeft..

Ik ben nu 19 jaar en ik heb al sinds mijn 15e last van paniek/angstaanvallen. Vooral ik sociale situaties, zoals verjaardagen/feestjes, etentjes, afspraakjes maar ook als ik heimwee heb of te gespannen. Volgens mijn psycholoog heb ik een sociale fobie, omdat ik altijd maar bezig ben met wat mensen van me vinden en of ze me wel mogen.

Ik zit er op dit moment helemaal doorheen. Ik ben heel onzeker maar ik heb nu sinds een jaar een hele fijne relatie. Het is mijn eerste serieuze relatie. Ik ben in het verleden wel vaker verliefd geweest maar ben altijd gekwetst. Mijn huidige vriendje is niet zo, hij houdt van mij om wie ik ben en ik ben zo dankbaar dat hij in mijn leven is. Het is alleen sinds een maand ongeveer helemaal mis.

Hier mijn verhaal:

Sinds ik een relatie heb ging het veel beter met me, ik was dolgelukkig met mijn vriendje en hij met mij en we konden samen de wereld aan. Het enige probleem is dat ik wel heel onzeker ben. Ik vind het moeilijk te accepteren dat hij al eerder een relatie heeft gehad en voel me heel erg geintimideerd door dat meisje. Ik kan ook snel jaloers zijn en bezitterig, maar gelukkig kon mijn vriend hier mee om gaan en leverde het nooit echt problemen op.

Tot 1 a 2 maanden geleden. Ik ging op vakantie met een vriendin en hij met vrienden, we gingen tegelijkertijd weg en dat was misschien geen goede keus want ik kreeg ontzettende heimwee. Ik was bang, at niet, sliep niet, kreeg paniekaanvallen. Ik miste hem zo erg, en was tegelijkertijd bang dat hij een te gekke tijd had op zijn vakantiebestemming en mij zou vergeten. We konden elkaar bijna niet spreken, want hij had geen internet en bellen/smsen zou veel te duur worden. Mijn vakantie was best wel verpest en ik voelde me heel schuldig tov mijn vriendin, want ik was bang dat ik haar vakantie ook had verpest.

Toen ik weer terug was in nederland en hij ook was het heerlijk, we hadden elkaar zo gemist en het was geweldig om weer samen te zijn. Een week later kreeg ik opeens weer last van paniek en angst, dit keer omdat we een gesprek hadden over zijn ex (ik had het onderwerp zelf aangesneden). Ik raakte totaal in paniek van de gedachte van hem met iemand anders en kreeg weer een aanval. Dit gebeurde nog twee keer. Ik dacht dat hij nog heel veel met haar bezig was en hoe erg hij me ook verzekerde dat dit niet zo was ik vond het moeilijk om te geloven. Uiteindelijk legde ik me er bij neer en was het goed.

Toen begon school weer. Ik voelde me minder lekker in mijn vel, en ook tegenover mijn vriend. Toen we op een avond in bed lagen sloeg opeens de paniek toe, opeens dacht ik dat ik het uit moest maken, dat ik lesbisch was, dat ik niet meer van hem zou houden en kreeg ik weer een paniekaanval. De volgende dag weer, de dag daarna weer en dat duurde uiteindelijk bijna een week. Overdag was ik gespannen en gestresst en op het moment dat mijn vriend bij me kwam kreeg ik een aanval. Ik kon niet meer bij hem in de buurt zijn, zelfs bij het krijgen van een sms van hem werd het me al te veel en moest ik overgeven.

Ik lag alleen maar te huilen, wist niet meer wat ik moest doen. Aan de ene kant wou ik hem niet kwijt maar het voelde ook niet fijn om bij hem in de buurt te zijn. Dat is uiteindelijk over gegaan. Ik kan nu weer in de buurt zijn van mijn vriend, maar het is nog steeds niet altijd fijn. Ik voel me soms nog heel gespannen bij hem, en ik let op elk klein dingetje die hij doet, wat hij zegt enz. Uit angst dat ik het niet leuk vind. Ik ben bang om niet meer van hem te houden, terwijl ik dat wel doe, maar het zorgeloze gevoel is weg. Dat gevoel dat het allemaal vanzelf gaat.

Verder is er ook nog steeds de angst dat ik lesbisch ben, terwijl ik weet dat het niet zo is, ik geniet namelijk van intimiteit met mijn vriend. Dit is ook wel moeilijker geworden omdat ik tijdens het vrijen me soms te veel dingen afvraag; voelt het wel fijn? is dit wel wat ik wil? zou ik liever met een vrouw zijn? of met iemand anders. Hierdoor krijg ik paniekaanvallen, want door die gedachtes voelt het ook niet fijn en kom ik in een vicieuze cirkel terecht. Ik blijf m'n gevoel maar controleren en controleren en het maakt me zo bang. Ik heb zelfs op het punt gestaan om het uit te maken een paar keer maar ik deed dat steeds niet, omdat als ik nadenk ik weet dat het niet kan zijn dat het zomaar over is, dat gaat niet van de ene op de andere dag toch? en dan zou het me ook niet zoveel verdriet doen.

Ik heb ook goede momenten met mijn vriend hoor, dan weet ik weer dat het goed zit, en voel ik dat. Maar op momenten dat het minder goed voelt schiet ik in de stress. Ik heb nergens meer zin in, zit alsmaar te tobben en te huilen en doe bijna geen leuke dingen meer. Ik voel me bijna depressief lijkt het wel.

De reden dat ik dit schrijf is omdat ik hoop dat er mensen zijn die iets herkennen, zodat we elkaar kunnen helpen.

Groetjes en liefs
Laatst gewijzigd door Minerva op 23 okt 2011 19:34, 1 keer totaal gewijzigd.
Reden: alinea's toegevoegd ivm leesbaarheid
Gebruikersavatar
Black Rose
Berichten: 1711
Lid geworden op: 27 mei 2011 23:53

Re: relatie angst, wat moet ik doen?

Hey Meisje 41,

Zelf heb ik een gegeneraliseerde angsstoornis waaronder ook een sociale fobie.
Al kan ik uiterlijk redelijk zelfzeker overkomen, omgaan met mensen lijdt bij mij vaak tot stress en angstssituatie's.
M'n zelfvertrouwen kan in bepaalde periodes ook heel laag zitten, al is dat niet meer continu dit voor een groot deel te danken aan m'n relatie met mijn vriendin waar ik nu een twaalf jaar bij ben.
Dus ja, ik ben lesbisch, maar reageer niet om die reden op je topic eerder omdat ik andere aspecten die je beschreef herken.

Het feit dat ik nu niet meer jaloers ben komt eigenlijk doordat door de jaren heen het vertrouwen in m'n partner steeds meer en meer gegroeid is.
Dat zij ook heel bang was om mij te verliezen in het begin en dit durfde te uiten, heeft ook wel geholpen.
Jaloers zijn = in de eerste plaats het gevolg van een gebrek aan zelfvertrouwen.
Natuurlijk ben je bang om je vriend te verliezen ; je voelt je bij weinig mensen op je gemak en hebt dit tot op een zeker punt bij hem wel kunnen beleven.
Je trekt je op aan die weinige mensen waar je wel een sociaal contact als aangenaam kan ervaren en wil dit zeker niet kwijt.
Het is goed dat je er met hem kan over praten en ook fijn van hem dat hij hier begrip voor toont.
De jaloezie die je voelt tov zijn vorige partner gebeurt volgens mij doordat je je in gedachten in de situatie van toen probeert in te leven, en hem dan met haar ziet.
Maar die gedachten creëer jezelf : het is niet meer zo en hij heeft nu voor jou gekozen.
Misschien haal je het onderwerp over z'n ex best niet teveel meer naar boven (voor jezelf). Als jullie samen blijven en hij blijft je trouw zal je merken dat zijn verleden en ook de angst dat hij je zou verlaten met de tijd gaat minderen.
Of iemand je trouw blijft of niet heb je niet in de hand : of je jaloers bent of niet het hangt af van je partner en van jullie relatie.
Belangrijk is aan je zelfvertrouwen te werken. Zoek een hobby of andere dat je graag doet : bewijs jezelf dat je meer waard bent dan je denkt.
Het gaat er in de eerste plaats om jezelf te leren waarderen en te vertrouwen.
Ik weet niet waardoor jij zo'n laag zelfbeeld heb, maar weet dat er dagelijks mensen zijn die er plezier in beleven een ander naar beneden te halen, enkel is de ene persoon er meer bestand tegen dan de andere.
Vaak heeft het ook niet met jezelf te maken als je negatieve kritiek krijgt, maar sommige mensen voelen gewoon gemakkelijk aan bij wie dat wel pakt en bij wie niet.
Zo zie je vaak dat bij pesten bv. het niet altijd de "domste" of de "lelijkste" mensen die aangepakt worden, maar vaak de gevoeligsten onder ons.
Wat die huidige afkeer van je vriend betreft (ik noem het nu zo maar het is mss wat een zwaar woord), mss is het belangrijk om uit te zoeken vanwaar dat komt.
Is het ontstaan sinds die vakantie? Heb je toen mss zodanig in de put gezeten dat je er nu (onbewust) eventueel een soort van boosheid tov hem aan overgehouden hebt?
Wat je angst voor het "lesbisch" zijn betreft, kan mss het volgende helpen :
Ten eerste schrijf je heel overtuigend dat je dat niet bent, als jij daar zeker van bent hoef je ook niet bang te zijn dat je hem daardoor zou laten vallen en verliezen.
En stel je eens het -voor jou- ergste scenario voor : je zou lesbisch zijn en het (on)bewust onderdrukken...
Oké, dan wordt je misschien met hem niet gelukkig en hij is momenteel toch zowat je houvast als ik je verhaal goed gelezen heb.
Maar lesbisch zijn is nu ook geen drama hoor (neem het van mij aan ;) ), en wordt in het algemeen goed aanvaard tegenwoordig.
Hiermee bedoel ik zeker niet dat het bij jou zo is, enkel als je angst hebt voor iets het soms kan helpen om je die bepaalde situatie voor te stellen en als je dan punt voor punt afgaat je opgelucht kan raken door te beseffen dat hetgene waar je bang voor bent misschien helemaal zo erg niet hoeft te zijn zoals je je het nu inbeeldt.
Gebruikersavatar
Minerva
Berichten: 17643
Lid geworden op: 28 aug 2006 21:04
Locatie: Breda
Contacteer: Website Twitter

Re: relatie angst, wat moet ik doen?

Als ik je zo lees (en ik sluit me bij Black Rose aan) dan zie ik heel veel jaloezie en angst ten gevolge van een gebrek aan eigenwaarde/zelfvertrouwen. Je bent heel onzeker over je zelf en volgens mij voel je je zelf ook vaak de mindere van iedereen. Hierdoor raak je in paniek om al je tekortkomingen die je telkens weer ervaart in je zelf en dat maakt een relatie hebben met een ander wel heel moeilijk. Je bent voortdurend bang om in de steek gelaten te worden (afwijzingsangst ?) omdat je zo min over jezelf denkt waarschijnlijk. Als jij jezelf al niet de moeite waard vindt hoe kan een ander dat dan wel vinden. Hoe kan die ander dan van jou houden ? Wellicht herken je dit soort denkpatronen en triggeren ze je paniekaanvallen.

Ik zie dat je hulp hebt gezocht voor je problemen en dat is goed. Ik vraag me af waarom jij jezelf zo onzeker voelt ? Waar komt dat vandaan ? Heb je het vroeger moeilijk gehad thuis ? Moeilijke relaties met je ouders /verzorgers ? Ben je vaak gepest ? Waar komt dat gevoel van "niet goed genoeg zijn" telkens vandaan ?
Inzicht als Uitweg..
meisje-41

Re: relatie angst, wat moet ik doen?

@Black Rose bedankt voor je reactie. Ik heb hetzelfde wat jij hebt, ook ik kan mezelf heel groot houden en sterk voordoen maar die van binnen vind ik het heel eng om bijvoorbeeld een formeel telefoontje te plegen of bij m'n schoonouders op bezoek te gaan.
Het probleem van zijn ex is er een lange tijd geweest. De laatste tijd, sinds mijn paniekaanvallen, is het er minder. Omdat hij er zo voor me is en me heeft verzekerd alleen van mij te houden. Hij is geweldig lief voor me en het feit dat hij zelfs bij me blijft terwijl ik nu in zo'n rottige periode zit heeft er misschien wel voor gezorgd dat ik meer vertrouwen heb gekregen in zijn liefde voor mij. Ik moet inderdaad werken aan mijn zelfbeeld en mij assertiviteit van mijn psycholoog.
M'n psycholoog zei ook dat het niet ligt aan mijn relatie, maar aan mijzelf, dat het probleem voortvloeit uit mezelf en dat ik in elke relatie waarschijnlijk hier tegenaan was gelopen. We gaan nu kijken wat we er aan kunnen doen. Ik ben bang voor mijn eigen piekergedachten en dat moet ik tegen gaan. Als ik met mijn vriend ben ben ik constant bezig met of het allemaal wel leuk is tussen ons. Het gaat niet meer 'vanzelf' zoals een tijdje geleden. Ik kon dan in een soort cirkel terecht. Ik let op alles waardoor ik me niet meer op m'n gemak kan voelen, daardoor raak ik nog meer in de stress want dan denk ik dat het niet meer goed gaat tussen mij en m'n vriend. M'n psycholoog zegt dat ik me moet realiseren dat het slechts gedachten zijn, en dat ik er niet bang voor moet zijn anders wordt het alleen maar erger.
Het lesbisch zijn is iets wat het alleen maar erger maakt. Doordat ik er steeds aan ga denken wordt het een soort van dwanggedachte.. ik ben er steeds mee bezig en controleer mezelf er op. Het feit dat ik bang ben om het te zijn maakt het alleen maar erger. Het is ook niet zo dat het een ramp zou zijn als ik lesbisch zou zijn, want voor m'n familie/vrienden zou het niks uitmaken, die zijn niet zo kortzichtig, het is gewoon dat ik er een naar gevoel bij krijg. Zo van ik wil het helemaal niet zijn want ik wil met mijn vriend blijven en gewoon van hem genieten zoals ik dat altijd heb gedaan. Als ik wel lesbisch zou zijn zou ik toch juist verlangen naar het zijn met een vrouw en niet verlangen naar het zijn met m'n vriend?

@Mystica Ik weet niet waar dat gevoel van onzekerheid vandaan komt. Ik denk dat het voor een gedeelte wel in m'n persoonlijkheid ligt. Ik denk vaak dat mensen dingen bedoelen als kritiek, terwijl dit dan niet het geval is. Of als ik ze zie lachen dan denk ik dat ze mij uitlachen. Ik heb altijd een goed thuis gehad, behalve dan dat mijn ouders zijn gescheiden toen ik 10 was. Ik ben wel de jongste en heb altijd heel erg opgekeken tegen mijn broer en zus. Mezelf heb ik altijd een beetje gezien als de mindere, dat wel.

Ik vind het zo moeilijk omdat ik niet weet waar ik het moet zoeken. Moet ik het zoeken in onzekerheid? Of zijn het dwanggedachten, de gedachten over m'n relatie, waardoor het zo moeilijk is? Of misschien ligt het wel gewoon aan het feit dat ik niet lekker in m'n vel zit en daardoor niet lekker over m'n relatie dacht en ik paniek ben geschoten. Ik weet het zelf echt niet meer.
Gebruikersavatar
Minerva
Berichten: 17643
Lid geworden op: 28 aug 2006 21:04
Locatie: Breda
Contacteer: Website Twitter

Re: relatie angst, wat moet ik doen?

Ik denk dat je niet lekker in je vel zit omdat je je zo onzeker voelt over jezelf. En die onzekerheid is ergens ontstaan, ergens door gekomen. Het lijkt mij dat je met je psycholoog daar eens naar zou moeten kijken, waarom ben jij onzeker ? Waar komt dat vandaan ? Hoe is dat ontstaan ? Waarom denk je dat anderen je al gauw uitlachen ?
Inzicht als Uitweg..
Gebruikersavatar
Black Rose
Berichten: 1711
Lid geworden op: 27 mei 2011 23:53

Re: relatie angst, wat moet ik doen?

Als ik zo je reactie lees ivm wat je psycholoog vertelt denk ik automatisch : "ja, hij heeft gelijk". Ondanks ik jou niet verder ken dan wat ik lees uit je berichten.
Maar da's waarschijnlijk omdat ik veel herken van mezelf.
Dat analyseren van alles bijvoorbeeld (hoewel zoals jij het ervaart in jouw relatie heb ik nooit gehad).
Wel ben ik ook heel gevoelig aan uitdrukkingen en blikken van mensen.
Ondertussen heb ik wel geleerd dat ik signalen soms verkeerd interpreteer, maar eigenlijk enkel dankzij het toetsen van bepaalde signalen aan m'n vriendin als ze diezelfde blikken of uitdrukkingen ook opgemerkt heeft.
Zo kan ik er ook steevast van overtuigd zijn dat mensen neerbuigend naar me kijken of me uitlachen, terwijl m'n vriendin "meer" gezien heeft dan het negatieve dat ik opgevangen heb en er een andere (logischere) verklaring voor heeft.
Ergens stelt me dat wel gerust, hoewel gevoel langer blijft hangen dan verstand...
Ik lees nu dat je ondertussen wel wat meer vertrouwen hebt in je vriend, dat is toch al een goed teken.
Misschien volgt de rest nu ook vanzelf : meer vertrouwen --> minder angst --> je relatie ook spontaner en met minder twijfels kunnen beleven.
Ik weet ook niet hoe lang jullie samen zijn, maar zou het ook niet kunnen dat de eerste (grootste) roes van verliefdheid over is en je daardoor minder ontspannen bent en meer gaat twijfelen over alles?
Gebruikersavatar
Black Rose
Berichten: 1711
Lid geworden op: 27 mei 2011 23:53

Re: relatie angst, wat moet ik doen?

meisje-41 schreef: Als ik wel lesbisch zou zijn zou ik toch juist verlangen naar het zijn met een vrouw en niet verlangen naar het zijn met m'n vriend?
Vind ik moeilijk om op te antwoorden : ik kan enkel over mijn ervaring praten, en ben bang dat je die dan gaat vergelijken met die van jou.
Wel had ik al langer vermoedens hierover, maar had geen kennissen ofzo in m'n jeugd die zelf lesbisch waren.
M.a.w. ik dacht dat ik me het voorstelde op de duur :-s
Hoe dan ook, heb altijd moeilijkheden gehad om vriendschappen aan te gaan, en toen jongens dan interesse in mij kregen had ik dan wel vriendschap.
Ik was toen ook wel jaloers, maar vooral doordat ik ze helemaal opeiste :p
Had anders niemand van vrienden, dus ze moesten steeds voor me klaarstaan en me niet delen met andere vrienden of zeker niet naar andere vrouwen kijken anders was ik een vriend kwijt.
Klinkt behoorlijk egoïstisch en ik besef wel dat ze het niet gemakkelijk gehad hebben met mij ;)
Op die manier werden vrouwen eigenlijk "concurrenten" en stelde ik me ook niets voor met een vrouw.
Tot ik af en toe eens een lesbische scène zag in een film en dat zo speciaal vond.
Of mezelf betrapte op het knap vinden van sommige vrouwen die ik kruiste.
In bed had ik totaal geen voorstelling hoe het zou zijn met een vrouw, en op zichzelf heb ik ook geen nare ervaringen gehad met mannen.
Maar pas toen de twijfel nog verder groeide (voelde me aangetrokken tot een bepaalde vrouw) en later bij m'n eerste relatie met een vrouw voelde ik meteen dat dit heel anders was met een vrouw. Nog voor m'n eerste seksueel contact met m'n eerste vriendin, ik voelde gewoon meer diepgang in de relatie.
Achteraf lijkt het allemaal zo logisch ; er waren zoveel tekens aan de wal d'ervoor.

Maar nogmaals, dit is mijn ervaring die ik deel omdat je met die vraag zit maar wil totaal niet bedoelen dat dit bij jou het geval is ;)
meisje-41

Re: relatie angst, wat moet ik doen?

Ja het gaat wel iets beter tussen mij en m'n vriend nu. Ik realiseer me dat als ik geen gevoelens meer voor hem zou hebben het er wel anders aan toe zou gaan waarschijnlijk. Nu beleven we ook nog mooie momenten samen, en ik heb behoefte om met hem samen te zijn. Als ik geen behoefte zou hebben om met hem samen te zijn zou het pas goed mis zijn, denk ik dan. Het speelt zich vooral allemaal af in mijn hoofd, bang om me anders bij hem te voelen denk ik.
Ik vraag me soms ook af of het misschien met depressiviteit te maken kan hebben. Ik heb heel veel last van depressieve buien, maar het is niet constant, daarom weet ik niet of ik het echt ben. Ik kan dagen hebben dat ik het leven helemaal niet meer zie zitten en de hele dag huilen, maar ik kan ook dagen hebben waarop het opeens wat beter gaat omdat ik bijvoorbeeld afleiding heb en dan kan ik weer wat lachen enzo. Vaak hoor je dat mensen met depressieve klachten last hebben van veranderlijke gevoelens toch? ook naar hun partner toe.. Dat zijn mijn psycholoog tenminste: dat ik niet moet schrikken als ik me even niet verliefd kan voelen. Misschien is dat bij mij gebeurd en ben ik hier toch erg van geschrokken. Ik hou toch erg veel van hem, dat voel ik wel, maar ik kan me niet meer echt happy voelen ofzo, omdat ik steeds met die nare gedachten zit. Op zulke momenten kan ik alleen maar verdrietig zijn en bij hem huilen dat ik zo bang ben om hem kwijt te raken, dat ik me nooit meer goed ga voelen. Wel merk merk dat op het moment dat ik me ietsjes beter voel het ook gelijk wat beter gaat met mijn vriend.

Tja en het gekke is, ik heb nooit gedacht dat ik lesbisch was. Er was ook geen aanleiding voor oid. Het is van de ene op de andere dag op komen zetten. Vrouwen zijn mooi hoor, dat durf ik toe te geven, maar ik denk dat alle vrouwen er wel zo over denken, hetero of niet hetero. En ze kunnen ook best heel sexy zijn, tegenwoordig zie je bijna niks anders meer in reclames/tijdschriften enzo. Het is bij vrouwen toch wel anders dan bij mannen, wij kunnen gerust zeggen dat een andere vrouw er mooi uit ziet zonder dat daar raar over wordt gedaan. Maar verder heb ik altijd interesse gehad in jongens. En ook alleen maar verliefd geworden op jongens, nog nooit op een meisje. Nu is het steeds zo dat ik schrik als ik een meisje knap vind, of als ik merk dat ik naar een knap meisje kijk, terwijl ik dit altijd al deed zonder er echt bij stil te staan ofzo. Nu ga ik bij mezelf afvragen of ik er bedoelingen bij heb.
Het zou ook te maken kunnen hebben met mijn onzekerheid. Als ik een mooie zelfverzekerde vrouw op tv zie kan ik al snel geintimideerd zijn. Dan denk ik wauw, zij is mooi, was ik maar zo mooi. Ook de ex van mijn vriend is erg knap, veel knapper dan ik (ookal zegt mijn vriend van niet). Ik schrik dus ook vaak van mooie meisjes, vooral van mijn eigen leeftijd, omdat ik mezelf dan een soort van minderwaardig voel. Ik ben ook vaak bang dat mijn vriend dan kijkt naar knappe meisjes als hij zonder mij is.

Met mijn vriend was het altijd heerlijk, tot ik ineens die angstaanvallen kreeg bij hem en ik dus een soort van angst gelinkt heb aan mijn vriend. Ik geniet ook (meestal) van intiem zijn met hem. Ik zeg meestal omdat ik soms te gespannen ben omdat ik graag wil dat het allemaal goed gaat en dan werkt dat juist averechts.

We hebben nog niet zo super lang een relatie, bijna een jaar nu. Ik heb er ook aan gedacht dat het misschien zo kan zijn dat het komt omdat de ergste verliefdheid over is, maar dat was al een tijdje zo. Het eerste half jaar was het gewoon super heftig en daarna raak je toch meer aan elkaar gewend en is de nieuwigheid er af. Ik denk alleen niet dat dat het is omdat het van de ene op de andere dag omsloeg, en je gevoel stabiliseert geleidelijk aan volgens mij. Opeens was ik angstig en lukte het niet meer om me ontspannen bij hem te voelen en kreeg ik angstaanvallen als hij voor de deur stond. Die angstaanvallen zijn weg maar de herinnering aan die verschrikkelijke dagen blijft. Ik vind het ook zo erg voor hem want hij kan er absoluut niks aan doen. Hij is nog steeds zichzelf en steunt me hoe dan ook.

Erg bedankt voor jullie reacties.. door er zo over te praten komen mijn gedachten wat meer op orde!
meisje-41

Re: relatie angst, wat moet ik doen?

Hoe dan ook, heb altijd moeilijkheden gehad om vriendschappen aan te gaan, en toen jongens dan interesse in mij kregen had ik dan wel vriendschap.
Ik was toen ook wel jaloers, maar vooral doordat ik ze helemaal opeiste
Had anders niemand van vrienden, dus ze moesten steeds voor me klaarstaan en me niet delen met andere vrienden of zeker niet naar andere vrouwen kijken anders was ik een vriend kwijt.
Je hebt het hier over vriendschappen, maar bedoel je dan wel echt relaties of gewoon vriendschappen?

Ik wou ook nog even toevoegen dat homoseksualiteit in mijn omgeving niet vreemd is. De beste vrienden van mijn ouders zijn een lesbisch stel, en die ken ik al mijn leven lang, dus wat dat betreft is het niets vreemds voor mij.
Moeilijkheden om vriendschappen aan te gaan heb ik niet echt. Of nouja, ik heb een aantal hele goede vriendinnen die ik heel erg vertrouw en waar ik op kan bouwen. Als ik nieuwe mensen leer kennen kan ik daar een leuke tijd mee hebben maar het duurt even voordat ik iemand echt vertrouw.

Wel heb ik in het verleden nare ervaringen gehad op het gebied van liefde. Ik ben drie keer echt waanzinnig verliefd geworden en twee keer daarvan is niet zo netjes met mij omgegaan en daar heb ik best wel een litteken aan overgehouden denk ik. De derde keer is dus mijn huidige vriend en met hem is het totaal anders dan de eerste twee keer. Vooral de tweede keer dat ik verliefd werd op een jongen en ik dacht dat het wederzijds was. Ik deed alles voor hem maar hij behandelde me verschrikkelijk. Hij gebruikte me, als ik dan boos werd wist hij het altijd zo te draaien dat het leek alsof het mijn schuld was tot dat ik dat ook echt geloofde, sprak soms weken niet tegen me en als hij dan weer besloot om terug te komen accepteerde ik dat (ik weet ook niet wat me bezielde) en toen het puntje bij paaltje kwam zei hij dat hij eigenlijk nooit van me had gehouden. Hij noemde me soms zelfs lelijk en gaf me nooit echt een complimentje, en was ondertussen bezig met andere meisjes.
Daarom is mijn huidige jaloezie misschien niet zo gek.

Ik denk soms dat het een soort van verlatingsangst is. Omdat ik zie dat mijn vriend gek op me is en me niet snel in de steek zal laten betrek ik dat nu misschien wel op mezelf. Iedere keer als ik me namelijk minder goed voel bij m'n vriend begin ik te huilen en schiet ik in de stress.
Aangezien ik in het verleden verliefd ben geworden op jongens en nooit interesse heb gehad in meisjes (op liefdes-gebied) lijkt het me sterk dat ik lesbisch ben, misschien hooguit bi, maar dat weet ik niet want ik heb dus nog nooit wat met een meisje gehad. Daarom snap ik niet waarom ik er zo mee bezig ben en waarom het me zo bang maakt. En ook het feit dat ik constant bezig ben met of ik wel van hem hou, of het allemaal nog wel loopt zoals ik wil, of het nog wel leuk genoeg is, hoe de toekomst er uit ziet.. misschien ben ik bang voor het verkeerde antwoord op deze vragen waardoor ik niet meer met hem kan zijn.
Gebruikersavatar
Minerva
Berichten: 17643
Lid geworden op: 28 aug 2006 21:04
Locatie: Breda
Contacteer: Website Twitter

Re: relatie angst, wat moet ik doen?

Er is ook nog zoiets als biseksualiteit. Dat je dus zowel mannen als vrouwen seksueel aantrekkelijk vindt. Je bent dan niet lesbisch en ook niet hetero. Dat je nu een fijne relatie met een man hebt is prima maar dat je ondertussen sommige vrouwen ook aantrekkelijk vindt kan duiden op biseksualiteit.

Het kan inderdaad ook zijn dat je door je onzekerheid daarom heel makkelijk naar andere vrouwen kijkt en gaat vergelijken. Het kan zijn dat je zou wensen dat je zulk mooi haar had als.. en zulke lange benen als.. etc. Helaas is dat vergelijken niet erg goed voor je eigenwaarde. Door telkens naar anderen te kijken wat zij meer, beter of mooier hebben, word je zelf behoorlijk ontevreden want er is altijd wel iemand die iets leuker, mooier, knapper etc. heeft. Maar je vriend is blij met jou, hij houdt van jou.. en das het allerbelangrijkste. Schoonheid is iets tijdelijk en zit van buiten. Het is de aantrekkingsfactor maar niet voor lang. Een relatie bouwen op uiterlijk is een relatie bouwen op drijfzand want uiteindelijk is het, het karakter van iemand waar je bij past, waar je je happy bij voelt of waar je mee verder wilt. Hoe mooi iemand ook is..
Inzicht als Uitweg..
Gebruikersavatar
Black Rose
Berichten: 1711
Lid geworden op: 27 mei 2011 23:53

Re: relatie angst, wat moet ik doen?

meisje-41 schreef:
Hoe dan ook, heb altijd moeilijkheden gehad om vriendschappen aan te gaan, en toen jongens dan interesse in mij kregen had ik dan wel vriendschap.
Ik was toen ook wel jaloers, maar vooral doordat ik ze helemaal opeiste
Had anders niemand van vrienden, dus ze moesten steeds voor me klaarstaan en me niet delen met andere vrienden of zeker niet naar andere vrouwen kijken anders was ik een vriend kwijt.
Je hebt het hier over vriendschappen, maar bedoel je dan wel echt relaties of gewoon vriendschappen?

.
Het waren relatie's die ik aangegaan ben met jongens (kan ze wel op mijn één hand tellen hoor ;) ). Echter voelde ik niet echt vlinders in de buik : ik ging een relatie aan met een jongen als die "oké" was, maar eigenlijk -ondanks er alles aan te pas kwam die bij een relatie hoort- voelde ik niet veel meer dan vriendschap.
Misschien heb ik er voor één ervan wel even iets meer dan vriendschap gevoeld, maar zeker niet in die mate dan hoe ik verliefd wordt op een vrouw.

En het is natuurlijk niet vreemd dat iemand die 100% hetero is ook als vrouw een vrouw knap kan vinden, misschien zelf wel een "woaw"-gevoel kan bij hebben.
In mijn geval was er net iets meer : ik had soms ook de behoefte om die persoon dan beter te leren kennen, om er closer mee te raken.
Waarom je net twijfelt aan die geaardheid is voor mij ook een raadsel...
Persoonlijk ken ik ook mensen die bisexueel zijn. Van één vriendin ben ik ervan overtuigd dat het komt door ontgoochelingen in relatie's met vrouwen dat ze plots toch denkt dat ze liever bij een man zou zijn.
Van iemand anders weet ik bijvoorbeeld dat zij zo goed op een man als een vrouw verliefd kan worden, en het haar niet uitmaakt wie haar pad zal kruisen als ze maar gelukkig wordt.

Mystica heeft gelijk hoor ivm jezelf steeds te vergelijken met andere vrouwen, maar ik begrijp dat als je zelfvertrouwen op een laag pitje staat dit mss automatisch gebeurd.
Vooral als die ene ex van jou je heeft proberen wijs te maken dat je niet zo knap bent.
Wie weet wou hij jou gewoon in de put duwen, jouw zelfvertrouwen afbreken om jou net te kunnen houden of uit frustratie.
Je schrijft dat de ex van je vriend knapper is dan jij, maar dat is enkel jou inschatting.
En als je onzeker bent over je uiterlijk ga je automatisch veel mooie vrouwen mooier vinden dan jezelf.
Net zoals iemand die teveel zelfvertrouwen heeft zichzelf vaak mooier zal vinden dan anderen ;)
Maar probeer zelf eens te analyseren in hoeverre dat mooi/mooier zijn een invloed kan hebben op je relatie.
Waarschijnlijk vindt/vond jij je vriend wel knap toen je hem leerde kennen. Was je toch liever een relatie begonnen met een jongen die net iets knapper was?
Moest je vriend morgen door één of andere gebeurtenis (ziekte-ongeluk of andere) uiterlijk minder aantrekkelijk worden, zou je dan minder van hem houden?
Ik vermoed van niet... Zo werkt het bij iedereen hoor.
Natuurlijk krijg je graag complimentjes van mensen over je partner, maar uiteindelijk blijf je toch niet bij iemand omdat die zo mooi is om naar te kijken?
Zou jij graag wonen in een huis met een prachtige buitenkant, maar een ongezellig interieur? Of verkies je een iets minder mooie voorgevel waarbij je het gevoel krijgt van thuis te komen éénmaal je de deur hebt geopend?

Ik zal je nog iets vertellen : over mijn vriendin heb ik al veel complimentjes gekregen tijdens al die jaren (zowel qua uiterlijk als qua persoonlijkheid).
Voor mij had zij een relatie met een vrouw die haar helemaal probeerde te domineren, zo jaloers was dat ze moest breken met haar andere vriendinnen en zelfs verstopte die een "bandopnemer" in huis wanneer m'n vriendin alleen thuis was : echt héééél jaloers dus :nod:
Toen ik m'n vriendin heb leren kennen was haar zelfvertrouwen nog veel lager dan het mijne... Wanneer ik haar een gemeend complimentje gaf, geloofde ze dat niet want haar ex had haar jaren wijs gemaakt dat ze net goed genoeg was om tussen de rest te lopen.
Ik heb er werk aan gehad hoor om haar duidelijk te maken dat ze er meer dan gerust mag zijn :roll:
Maar ze beseft het nu wel dat die persoon haar gewoon helemaal wou afkraken uit angst dat ze ooit zou gaan lopen met een ander.

Zelf ben ik gepest geweest op school en herinner me zelf dat een oom ooit tegen me zei : je bent echt lelijk zo. Dat was toen vast omdat ik m'n haar had laten knippen zoals m'n ouders het niet wensten, dat besef ik nu maar toen nam ik dat echt letterlijk op en die wonden helen traag.
Ook als ik kijk naar foto's van mezelf vroeger zie ik in de eerste plaats een persoon die gevoeligheid en kwetsbaarheid uitstraalde, maar niet persé een lelijk eendje was.
Daardoor besef ik dat ik toen de ideale prooi was voor leeftijdsgenoten om me neer te halen en te pesten.
Sommige meisjes die niet echt mooier waren werden niet/minder gepest omdat ze meer haar op hun tanden hadden.
Zo heb ik op latere leeftijd ook een obsessie ontwikkeld omtrent m'n uiterlijk : ik zou en ik moest er knapper uitzien.
Tijdens een bepaalde periode liep ik zelf met een haarborstel in m'n jas en wanneer ik ging winkelen zocht ik een spiegel op met niemand in de omgeving om m'n haren te borstelen 022
Ondertussen is het gelukkig wat verbeterd, al ben ik wel heel streng gebleven t.o.v. mezelf wat m'n uiterlijk betreft. Ook al krijg ik nu en dan eens een complimentje over m'n haar, dat ik er goed uitzie, jonger dan m'n huidige leeftijd ofzo : soms slaat de twijfel opnieuw hard aan en voel ik me te min.
Met veel ups en downs, maar toch een duidelijk verschil t.o.v. vroeger. Ik hoop dat het bij jou ook zo mag evolueren.
Denk mss ook eens na over mensen uit je omgeving. Er zijn mensen die je op het eerste zicht knap vindt, maar als je ze beter leert kennen en hun charisma/persoonlijkheid valt tegen moet je na een bepaalde tijd echt gaan zoeken wat je er mooi aan vond.
Of omgekeerd : iemand die jou niet zo opviel, maar die hoe beter je ze leert kennen zoveel charisma heeft en warmte uitstraalt dat je bijna betoverd wordt telkens je ernaar kijkt.
meisje-41

Re: relatie angst, wat moet ik doen?

Hai!

Ik heb inmiddels weer een afspraak gehad bij m'n psycholoog en ik heb durven vertellen over mijn angst om lesbisch te zijn. Eerst durfde ik dat niet omdat ik bang was dat ze zou zeggen dat ik weg moest bij mijn vriend omdat ik daadwerkelijk lesbisch zou zijn.
Mijn psych zei dat ik heel erg bang ben om hem kwijt te raken. Dat ik daarom alles in twijfel trek, ook mede door mijn onzekerheid. Hij zei ook dat de kans heel klein is dat ik echt lesbisch ben, omdat ik anders nooit zo'n sterk gevoel zou hebben voor m'n vriend en ook omdat ik dan waarschijnlijk al eerder vermoedens of twijfels zou hebben gehad. Geaarheid, zei hij, is ook iets dat je nooit zeker kan weten eigenlijk. Er bestaat altijd een kans dat je opeens verliefd word op iemand van het andere geslacht, bij iedereen. Zo zeggen sommige mensen bijvoorbeeld "ik val voor 80 procent op mannen en voor 20 procent op vrouwen". Of noemen sommige mensen zichzelf wel bi terwijl ze altijd relaties hebben gehad van iemand van het andere geslacht.
Dat die dingen mij niet echt geruststellen (alleen maar tijdelijk) is dus omdat ik zo bang ben hem kwijt te raken dat ik elk dingetje wat fout kan gaan er bij pak en daar over na ga denken.
Dat ik toen paniekaanvallen heb gekregen bij m'n vriend heeft dit natuurlijk alleen maar erger gemaakt omdat ik constant bezig ben met; wat betekent dat dan? en wat zegt dat over onze relatie? en wat als het weer gebeurt? en wat als het gebeurt terwijl het zijn verjaardag is, dat is toch helemaal niet leuk voor hem? En wat als het nu weer helemaal goed komt maar het over een jaar toch uit gaat? Ik had vandaag zelfs de gedachte; wat als ik verliefd word op zijn broer? Hoe belachelijk eigenlijk, want ik vind z'n broer reuze aardig enzo maar ik moet er niet aan denken om een relatie met hem te hebben!
Ik voel me ook enorm schuldig naar mijn vriend toe. Dat zeg ik ook tegen hem, maar hij wil dat ik me absoluut niet schuldig voel, alleen is dat wel moeilijk. Dan vind ik dat hij iemand verdient die hem beter behandelt, die niet steeds maar over dat soort dingen na denkt en piekert en twijfelt maar die 100% voor hem gaat, zoals ik dat deed voor dat de angst opspeelde.
Angst richt zich volgens mij altijd op datgene wat het belangrijkst voor je is, of niet?
En het is natuurlijk niet vreemd dat iemand die 100% hetero is ook als vrouw een vrouw knap kan vinden, misschien zelf wel een "woaw"-gevoel kan bij hebben.
In mijn geval was er net iets meer : ik had soms ook de behoefte om die persoon dan beter te leren kennen, om er closer mee te raken.
Het gevoel om iemand beter te leren kennen of er closer mee te raken heb ik dan weer niet. Ik denk wel vaak van zij is knap, oh en zij is ook knap (vooral als ik televisie kijk). Ik vind bijna elke vrouw wel knap, maar ik denk dat dat echt door mijn onzekerheid komt. Verder dan uiterlijk gaat het eigenlijk niet. Ik heb niet het idee van goh ik wil eens een goed gesprek voeren met haar, maar het is meer dat ik geïntimideerd en angstig word omdat ik die vrouw dan knap vind, en daardoor ga denken dat ik lesbisch ben. Het gaat allemaal puur om het uiterlijk.

Wat jullie verder zeggen is helemaal waar! Je hebt uiteindelijk een relatie met iemand omdat je diegene lief en leuk vind, want schoonheid is bij de meeste mensen maar tijdelijk. Je uiterlijk verandert nou eenmaal in de loop der tijd.

Ik wil jullie trouwens nog even bedanken voor jullie adviezen. Er over praten doet me namelijk echt heel erg goed.
Gebruikersavatar
Minerva
Berichten: 17643
Lid geworden op: 28 aug 2006 21:04
Locatie: Breda
Contacteer: Website Twitter

Re: relatie angst, wat moet ik doen?

Goed om te lezen meisje-41 dat je inmiddels al een stukje meer duidelijkheid hebt over wat er bij jou speelt en hoe dat komt. Het is net als een kluwen wol die in de knoop zit. Je weet soms niet meer waar het begin zit of waar het einde zou moeten zitten en alles is onduidelijk, onoverzichtelijk en loopt door elkaar heen. Door die kluwen stukje bij beetje te ontwarren samen met een psychisch hulpverlener kan je er een mooie overzichtelijke draad van maken en krijg je meer inzicht in jezelf en over hoe dingen zijn ontstaan en hoe je ermee verder zou willen. Als je daarna nog een beetje steun en handvatten krijgt om dat te realiseren dan kom je er wel. :knuffel:
Inzicht als Uitweg..
Gebruikersavatar
Black Rose
Berichten: 1711
Lid geworden op: 27 mei 2011 23:53

Re: relatie angst, wat moet ik doen?

Ja, je bent ook een piekeraartje hé ;)
Is wel goed dat je via hulpverlening meer inzicht krijgt over je probleem ; ik denk dat dit je stap voor stap wel zal helpen vooruit gaan.
Ik lees bv. ook :"wat als het gebeurt op z'n verjaardag dat ik dan met zoveel twijfels zit, is toch niet leuk voor hem?".
Het kan ook eens omgekeerd zijn, hij die zich wat minder voelt op jouw verjaardag bijvoorbeeld.
In een relatie kan nooit alles perfect verlopen en je hebt niet alles in de hand.
Het gevoel geen controle te hebben over situatie's die voor jou belangrijk zijn, is uiteraard beangstigend maar hoeft daarvoor nog niet tot een verlies of breuk te leiden ;)
Wat je geaardheid betreft, ik denk dat je psycholoog dat mooi verwoord heeft.
Ook als ik je andere twijfels lees denk ik dat het vooral allemaal draait om de angst dat aan deze relatie een einde zou komen.
Objectief gezien is daar niet onmiddelijk een reden voor om dat te vermoeden, maar doordat je onzeker bent en mss ook een vorm van verlatingsangst hebt ga je dit zelf (onbewust) invullen met zaken die er niet zijn (jouw twijfels).

Hoe dan ook, ik hoop dat de angst en twijfels zullen minderen en denk dat je goed opgevolgd wordt.
Goed dat je dit toelaat en ook dat je dit kan delen met je hulpverlener, vriend en hier op het forum.

Sterkte :knuffel:

Terug naar “Stress, angsten en fobieën”