Nog altijd snel een schrikreactie...

[Mickey~]

Hey mensen

Ben benieuwd of iemand dit herkend:

Ik ben nu al een geruim aantal maanden bezig met therapie vanwege een gegeneraliseerd angststoornis. Het gaat heel veel beter en ik pieker niet veel meer.
Maar toch merk ik wel dat ik in bepaalde situaties nog sneller in paniek kan raken dan de gemiddelde mens... Hoe pak je dat aan? Of gaat dat op een gegeven moment ook vanzelf minder worden? Heeft iemand hier ervaring mee?

Ik vind het vervelend omdat het om een reactie gaat voordat ik begin na te denken. Ik schrik nog steeds sneller en heftiger van plotselinge onverwachte gebeurtenissen dan ik voorheen zou hebben gedaan, en wil dat dat óók weer over gaat!
Ik wil het volgende week in ieder geval bespreken met mijn psychologe, maar misschien hebben jullie ook tips?

groetjes,
Mickey~

[Janneke]

Hey mensen
Ik vind het vervelend omdat het om een reactie gaat voordat ik begin na te denken. Ik schrik nog steeds sneller en heftiger van plotselinge onverwachte gebeurtenissen dan ik voorheen zou hebben gedaan, en wil dat dat óók weer over gaat!
Ik wil het volgende week in ieder geval bespreken met mijn psychologe, maar misschien hebben jullie ook tips?

groetjes,
Mickey~

Hoi Mickey,
welllicht geen tip, maar wel een feit.
Wat je beschrijft, is hoe we als mensen de evolutie hebben weten te doorstaan.
Op het moment dat je amygdala besluit, dat schrik geboden is, moet je niet
"gaan zitten denken als een britse prof met een stiff upper lip:
"Hmmm, ik zie takken bewegen - interesting - what would this mean?"
Als die bewegende takken "tijger op komst" betekenen en je zit na te denken aover wat het allemaal zou kunnen zijn - dan heb je waarschijnlijk geen nakomelingen achtergelaten...
Iedere echte schrikreactie gaat vooraf aan je logische redeneervermogen.

In termen van 'zien' (maar voor horen, voelen en..... denken geldt het hetzelfde)
alles wat je ziet, gaat eerst langs de amygdala. Die als het ware de vraag stelt, of datgene wat je ziet 'gevaarlijk zou kunnen zijn'.
Zo ja, dan gaat je lichaam in alarm.
En dat gebeurt al, nog voor datgene wat je gezien hebt, echt goed is 'gezien' in die hersenen, waar je 'echt ziet'.
Omdat je, in geval van een tijger, je die tijd niet kunt permitteren.
Rapporteren je visuele hersenen 'loos alarm' dan wordt de schrikreactie stopgezet.
(Maar vind je het heel naar om te schrikken, dan gaat DIE emotie wel door...)

Nu de tip.
1) verwijt jezelf alsjeblieft niets: natuurlijk schrik je, voor je hebt kunnen nadenken.
(helaas: er was een tijd dat psychologen leerden, dat alle angstrecties zouden zijn aangeleerd. Geen idee, waar dat idee op gestoeld was. Anyway, het is inmiddels achterhaald en het heeft nooit geklopt.)

Wat hier los van staat, maar ook waar is: door "met een gekleurde bril" te kijken kun je wel zelf maken, da je sneller of juist langzamer in een angstreactie gaat.

2) Wil je minder schrikken, dan zul je de aymgdala moeten beinvloeden. Dat kan, maar niet (of: nauwelijks) met gesprekken. Met zaken als emdr, hypnose of gespecialiseerde knesiologie gaat het wel.

[Mickey~]

hoi janneke bedankt voor je reactie!

Dat van emdr, dat is mij wel eens voorgesteld, maar ik weet niet hoor....
Begin steeds meer te denken het misschien te proberen, maar ik vond het maar maf klinken toen ik voor het eerst hoorde hoe het gaat. Ook vind ik dat dan, als het dus werkt, echt zo horen bij een mega-trauma, zoals echt met de dood bedreigd zijn ofzo, wat bij mij niet het geval is.

maar na alle verhalen die ik erover gehoord heb begin ik wel wat aan mijn oorspronkelijke oordeel te twijfelen...

[Positive]

Hoi Mickey,
Wat herkenbaar wat je schrijft. Zelf heb ik ook die heftige schrikreacties. "vroeger" toen ik al mijn gevoelens nog opgesloten hield (wat niet meer lukt) had ik dit niet. Allerlei prikkels komen veel harder binnen net alsof er een filter weg is. Na mijn opname van 6 weken heb ik maanden lang heel heftig gereageerd op dicht vallende deuren als ik ze niet zie. Dit is wel gesleten, dus misschien gaat dat met andere schrikreacties na tijden ook wel beter. Vind het zelf ook wel lastig al die prikkels waarvan je schrikreacties krijgt. Ik denk wel dat het iets is waar je mee kunt gaan leven. Heb op aanraden van iemand een boek over hooggevoeligheid gekocht. Niet overgevoelig maar hooggevoelig. Ik vind het heel herkenbaar. Hooggevoelig is lastig maar ook een "gave". Door hooggevoeligheid merk je dingen in het dagelijks leven ook eerder op dan andere. b.v. gevoelens van andere waar je weer iets mee kunt doen.
Zelf heb ik een begin gemaakt met EMDR 1 jaar geleden. Ik vond het ook een vreemd idee maar ging het toch proberen. Nu had ik de pech dat de psycholloog die ik toen had er na 1 keer niet meer was door prive omstandigheden. Tijdens die 1e keer merkte ik wel een licht verschil in het gevoel bij een bepaalde gedachte. We moesten dus nog lang er aan besteden. Hier is het toen niet meer van gekomen. Het nadeel was wel dat ik de dag daarna een zware paniekaanval had en heel bang was. Dit heb ik vaker na een gesprek waarbij het over mijn eigen ikkie gaat, maar toen heel sterk. Dit is bekend dat dit kan voorkomen als een nawerking. Het is dan fijn als iemand je hierbij kan helpen dan, dus iets om vooraf over te denken. Ik wist dit niet en totaal in paniek, heb wel toen de psychollog gebeld. Maar ook de paniek zakte weer na een dag en was allen nog een paar dagen vermoeid. Normaal moet EMDR ook niet al te lang na elkaar volgen en wordt het steeds makkelijker als je het beeld verder verwerkt. Verder zijn mijn ervaringen dus niet gegaan. Na 1 jaar wachten en onderzoeken sta ik nu in het begin met een nieuwe behandelaar gespecialiseerd in mijn klachten. EMDR is dus niet eng, en zeker niet alleen voor zware trauma's. Het is zelfs heel succesvol bij mensen met b.v. tandarts angst, spinnenangst enz.
Ok goed om te lezen is op de site http://www.emdr.nl war ook een filmpje op staat waar je zo'n behandeling ziet.

[Janneke]

Hoi Mickey,

"emdr IS gewoon maf" - "daar zul je je bij neer moeten leggen".

En het kan heftig zijn, dus er horen ook "stabilisatieoefeningen" bij, als voorbereiding - "hoe goed kun je 'zelf' de stress af laten vloeien"?

Maar het kan idd helpen tegen allerlei angstklachten, dus in die zin is het het proberen waard.

[Mickey~]

positive, wat je zegt, over veel aanvoelen enzo, dat komt mij bekend voor, maar of dat nu hooggevoeligheid is in mijn geval... weet ik niet.
In ieder geval zal ik dat hele EMDR gebeuren nog eens overwegen. Mijn psy is er in ieder geval wel een voorstander van dus die zal vast wel blij zijn als ik t toch nog wil proberen.

[Positive]

Ja wat je psy wil is niet belangrijk ook al weet hij/zij waarschijnlijk wel waar hij/zij het over heeft. Zolang je twijfeld is het gewoon nog nee. Maar misschien dat die site je wat info geeft. Ik heb zelf ook eerst op internet gezocht wat het was. Hoop dat je er uit komt.

[Mickey~]

Ja wat je psy wil is niet belangrijk ook al weet hij/zij waarschijnlijk wel waar hij/zij het over heeft. Zolang je twijfeld is het gewoon nog nee. Maar misschien dat die site je wat info geeft. Ik heb zelf ook eerst op internet gezocht wat het was. Hoop dat je er uit komt.

oh dat weet ik hoor, zij heeft heus nooit gezegd dat zij dat wil, alleen dat het tot de mogelijkheden behoort! maar ik bedoelde ermee te zeggen dat als ik ertoe besluit, het in de praktijk brengen ervan geen probleem hoeft te gaan zijn. Ik kan dat dan gewoon bij mijn eigen therapeut doen .

[Mickey~]

thanks voor je link en info trouwens!