Dennis1986

Gebeurtenissen maken haar soms heel hysterisch.

Beste lezer,

Dit gaat over een ervaring van mij waarvan ik niet weet wat ik hier mee aan moet, ik ben een jongeman van 23 jaar die anderhalf jaar geleden is getrouwd met een hele lieve vrouw die nu 21 is. Het gaat zeer goed met ons op dit moment dacht ik, want mijn vrouw werkt in een fotozaak wat helemaal haar ding is en ik werk op de financiële administratie van een software bedrijf waar ik uitzicht heb op een vast contract. Ook wonen we sinds een kleine 2 maanden in een andere woning, we hebben samen een huis gekocht.

Hier wat er gebeurd is:
Op haar 7e is ze met een vriendinnetje rommelmarktje gaan doen, op een gegeven moment was er een oude man van rond de 70 die nog wel meer spulletjes had voor hun. De meisjes vertrouwden deze man maar dit was achteraf een zeer grote fout. De man had hele andere plannen en drukte ze vervolgens een dildo in hun handen. Ze wisten niet wat het was dus zagen de ernst er niet van in, hij beloofde dat wanneer ze de volgende keer weer terugkwamen dat hij wel spulletjes voor ze had. Mijn vrouw die toen nog maar 7 jaar jong was ging daar toen alleen heen. Ze stond namelijk alleen op de rommelmarkt, wat er toen gebeurde kan ze zich niet goed meer herinneren. Ze is helemaal kwijt wat er toen ooit gebeurd was en het heeft er 13 jaar geduurd voordat ze er met iemand over had gesproken!!

Daarna gebeurde het ene na het andere, ze werd veel gepest op school en voelde zich nooit gelukkig op school. Waar kinderen naar buiten wilden om te spelen, bleef zij liever binnen en ging de juf helpen met opruimen en afwassen. Dit duurde enkele jaren. 1 jaar voordat ze naar het voorgezet onderwijs ging is haar zus weggelopen van huis en heeft 10 jaar lang nooit iets van haar laten horen.

Toen ze naar het voorgezet onderwijs ging was ze heel blij en had zich voorgenomen om anders over te komen naar andere leerlingen, dit ging alleen niet zoals ze in gedachte had. Ook hier duurden de 4 jaar die ze op die school zat heel lang. Tussentijds leerde ik haar kennen en ging het steeds beter met haar en had ze het gevoel weer terug dat ze toch gelukkig kan zijn, ook het pesten werd hierdoor minder. Ze kreeg hierdoor meer zelfvertrouwen en straalde dat ook steeds vaker uit. Ze haalde hier haar diploma en was blij dat dit voorbij was.

Ze koos ervoor om net als ik ook administratie te doen, we gingen dus samen naar school met de scooter en alles leek koek en ei, maar toen gebeurde er iets heel ergs met haar. Ze ging met school na 3 leuke schoolweken nog naar een pretpark als introductie dag , hier keek ze erg naar uit. Maar ik zat een klas hoger en ging dus niet mee. Op de heen weg was het leuk en ook in het park zelf had ze het er erg naar haar zin. Om 16.00 uur vertrokken de bussen weer en moesten dus de bus weer in, ze was wat aan de late kant, hierdoor kon ze niet meer kiezen waar ze wou gaan zitten en ging achterin de bus zitten vlakbij wat (buitenlandse) jongens. Nadat de bus is gaan rijden lieten ze haar nadrukkelijk merken dat ze haar wel leuk vonden (voor een keertje) en ze moest van alles maar gaan doen en ze begonnen ook aan haar te zitten, in plaats van dat ze ging schreeuwen raakte ze in shock en durfde niets meer. Ze wilde mij bellen maar ze pakten haar telefoon af en zeiden tegen haar dat ze mij moest zeggen dat ik haar niet op hoefde te halen en ze “gewoon” met 4 buitenlandse jongens mee kon gaan. Ze gingen steeds verder en betastten haar overal en deden heel vervelend naar haar toe en zeiden allerlij dingen wat ze voor hun moest doen. De bus was aan de vroege kan en ze had me gelukkig niet ge-sms’t dat ik niet hoefde te komen. Toen ik er aan kwam rijden kwam ze vanaf een winkelcentrum naar me toe rennen. Ze sprong achterop en schreeuwde tegen me dat ik snel weg moest rijden. Dit deed ik direct en een aantal kilometer verderop stopte ik en vertelde ze me wat er gebeurd was en dat ze uit de bus was gerend zonder iets mee te nemen vanwege die jongens. Gelukkig geloofden er één leraar haar direct en heeft er voor gezorgd dat deze jongens van school afgetrapt werden.

Maar veel had ze er uiteindelijk niet aan, ze viel hierna vaak flauw en heeft diverse keren in het ziekenhuis gelegen en is vaak onderzocht. Helaas… ze konden niets vinden,het lag ook niet aan een aanrijding een half jaar eerder, ze was hier aangereden door een auto terwijl ze fietste. Na vele onderzoeken dachten ze dat het iets psychisch was. In december 2005 is ze opgenomen in een kliniek, ze viel voordat ze daar heen ging soms wel 20! Keer per dag flauw.
Na een aantal maanden ging het al iets beter en ging het weer de goede kant op, na een half jaar in die kliniek gezeten te hebben en alleen in de weekenden naar huis mocht is ze ermee gestopt. De aanvallen waren toen zo goed als weg.

Na 4 jaar verkering gingen we trouwen en leken al meteen heel gelukkig te gaan worden, maar niets was minder waar. Na 4 maanden getrouwd te zijn kwam mijn vrouw een beetje somber/overstuur/angstig thuis vanuit haar werk. Direct vroeg ik wat er was, ze zei niets en ik wilde voor haar niet gaan doorvragen en gingen een film kijken. Na een uurtje vertelde ze me wat er was gebeurd, haar baas heeft haar tot 2 maal toe verkracht. Bij mij gingen alle stoppen door en wilde direct naar hem toe om hem wat aan te doen. Maar ze was zo ontzettend overstuur dat ik besloot om zo rustig mogelijk te blijven en haar te troosten. Ze wilde geen aangifte doen, vanwege het feit dat ze heel erg bang voor hem was.

Na een aantal rustige maanden en het weer goed leek te gaan gebeurde er een klein wondertje en (ze raakte zwanger) ging het weer helemaal perfect. Ze kreeg al heel iets een buikje en de eerste echo was aanstaande. Het ging allemaal zo snel toen, we zagen het kleintje al direct liggen. Het leek goed te zijn. Maar er bleek geen hartslag mee te zijn, toen klopte het hartje waarschijnlijk al 1 week lang niet meer.

Met al deze gebeurtenissen heeft ze nog regelmatig moeite.

De gebeurtenis van gisteren:
Een kameraad van mij heeft sinds kort een leuk huisje waar hij over een tijdje zou willen gaan samenwonen met zijn vriendin. Het is net als ons ook een leuk jong stel, ook zij houdt van fotografie en ook die jongen werkt net als ik op de administratie. Door dit mooie nieuws hebben we besloten om wat te gaan drinken met z´n vieren, maar om het wat leuker te maken. Gingen we er maar een spelletje van maken. Namelijk het spelletje zap-neger, dit is een spel met een dobbelsteen, afstandsbediening, televisie, 6 kleine glaasjes e 6 verschillende drankjes. Na een uur werd mijn vrouw een beetje vervelend en zijn we maar gestopt, want ik wist wel van 5 jaar geleden dat ze dan erg vervelend kan zijn. Achteraf gezien was het eigenlijk te laat.

We gingen maar richting de slaapkamer, en onze vrienden sliepen ook bij ons, omdat er al aardig wat gedronken was. We lagen gewoon rustig in bed en opeens begon mijn vrouw helemaal te flippen. Opeens kwam alles naar boven van wat er gebeurd was en dit duurde bijna 4 uur lang !! Pas om half zes leken we te gaan slapen, maar nog steeds bleef ze onrustig. Onze vrienden besloten om naar huis te gaan en daar te gaan slapen, want zij was ontzettend moe en kon er niet meer tegen door bepaalde dingen wat ze heeft meegemaakt. Mijn vrouw was toen nog steeds dronken en wilde niet dat ze weggingen, toen ze weg waren was het helemaal foute boel. Ze wilde maar één ding en dat was dood !! Ze had al een mes in de hand gehad, maar was er op tijd bij, ook had ze al tabletten uit een kastje gepakt, ook hier was ik op tijd. Ze was zo kwaad en werd er gewoon bang van. Ik hield haar vast omdat ik zo bang was dat er iets gebeurde met d’r, vervolgens kreeg ik een aantal rake klappen en schreeuwde alleen maar dat ik onze vrienden moest bellen en dat ze terug moesten komen. Ze belde er naar toe en zij dat als ze niet terugkwamen één van ons twee het niet zou overleven. Na een uurtje (rond 7 ’s ochtends) viel ze eindelijk in slaap en ben in de buurt en wakker gebleven totdat ze weer wakker werd.

Nadat ze wakker werd had ze maar één vraag: Waar zijn onze vrienden. Ze is alles kwijt van wat er gebeurd was en dat houd ik denk ik ook liever zo. Alleen heeft ze wel vaker dat ze helemaal van slag is en helemaal hysterisch is, maar dit keer was ikzelf gewoon doodsbang. Ze had namelijk zoveel kracht opeens door de woede dat ze mij bijna kon overmeesteren.

Wat moet ik hier mee aan en waar kan ik naar toe met dit soort problemen, de kliniek waar ze heeft gezeten is weg (werd niet meer vergoed door het ziekenfonds) en kan ik dus ook niet meer na vragen.
Ik zou graag willen weten wat ik moet doen en kan doen.
Met vriendelijke groet,
Dennis
Gebruikersavatar
Minerva
Berichten: 17643
Lid geworden op: 28 aug 2006 21:04
Locatie: Breda
Contacteer: Website Twitter

Re: Gebeurtenissen maken haar soms heel hysterisch.

Het klinkt alsof je vrouw een heleboel problemen heel ver weg gestopt heeft in haar onderbewuste. En dat ze niet of nauwelijks er naar durft te kijken. Ik denk dat als ze dan alcohol of iets dergelijks op heeft dat dan de blokkeringen er af gaan en dat wat jij beschrijft lijkt op een psychose. Dan wordt ze psychotisch. Het is noodzaak dat ze hulp krijgt want het gaat duidelijk niet goed met haar en dientengevolge ook niet met jou en jullie relatie en ik denk dat ze een gevaar voor zichzelf of voor jou kan zijn op de momenten dat ze psychotisch wordt.

http://nl.wikipedia.org/wiki/Psychose
http://www.psychiatrie.umcg.nl/ucp/pati ... psych.html

Verder vraag ik me af of de seksuele aanrandingen en verkrachtingen het enige probleem zijn. Als haar zus al zo vroeg van huis wegloopt dan lijkt me dat de thuissituatie ook verre van ideaal is geweest. Wat mij verder opvalt aan je verhaal is dat ik nergens lees dat er aangifte of iets is gedaan terwijl het toch om zeer ernstige feiten gaat. Dat vind ik ook wat vreemd te noemen.
Inzicht als Uitweg..
Mickey~

Re: Gebeurtenissen maken haar soms heel hysterisch.

Hoi Dennis

Dat klinkt heel heftig allemaal.
Ik kan mij ook heel goed voorstellen dat je geschrokken bent.
Ik denk dat je morgen het beste meteen naar de huisarts kunt gaan, probeer daar eens met je vrouw over te praten. Al zeg je maar dat het is omdat ze zich niets meer kan herinneren.
De huisarts kan je doorverwijzen naar passende hulpverlening.

sterkte!
:knuffel:
Dennis1986

Re: Gebeurtenissen maken haar soms heel hysterisch.

Bedankt voor de reacties, hier kan ik zeker wel wat mee.
Maar ze is nu de gewoon weer de rust zelf en snapt niet dat ik
me zo druk gemaakt heb hiervoor. En gelooft het eigenlijk niet eens
het enige wat ze nog heeft is hoofdpijn.

Alleen dit keer was het zo heftig en kon haar maar niet kalmeren. Pas toen ze uitgeput was viel ze in slaap. Anderhalf uur later werd ze wakker en was ze gewoon weer de oude.

Zijn er ook mensen die dit nog meer hebben, of is dit heel vreemd en komt dit zelf voor?

Groeten,
Dennis
Gebruikersavatar
Janneke
Berichten: 6335
Lid geworden op: 26 aug 2008 14:00

Re: Gebeurtenissen maken haar soms heel hysterisch.

Hoi Dennis,
ken je die ene dooddoener "een mens went aan alles"?
Zo vergaat het ook vrouwen - en zeker meisjes - die erge dingen hebben meegemaakt, mbt. sexueel geweld en anderszins.
(Ze is jarenlang gepest, zonder dat haar ouders haar ook maar op een andere school deden, wat mij de indruk geeft, dat haar ouders niet echt wisten wat er allemaal gebeurd is.)

Zeker als je geen steun krijgt, kun je als meisje weinig anders dan alles wegstoppen ("en gelijk hebt je" - want wat moet je anders?).
En tja, als je met bijv. alcohol "die barriere sloopt" - dan kijk je in een hok met draken, leeuwen en andere monsters (en dat ze dan dood wil, het pijt me erg, maar ook dat is logisch: zo veel ellende in 1 keer, dat IS niet of nauwelijks te hanteren.)

Dus tja - het komt heel erg vaak voor, bijna alle kinderne met geweldservaringen en zonder steun stoppen dingen weg - die dus laten komen spoken.
En is een normale reactie op gebeurtenissen die helaas vaak voorkomen maar wel compleet buiten de orde zijn. (Sex met meisjes doe je niet als oudere man - met zijn 4en een meisje in de tang nemen ook niet. Jaren treiteren is ook niet normaal volgens mijn woordenboek. Een miskraam helpt ook niet. Dat valt dan wel niet onder "ellende die mensen elkaar aandoen" maar is beslist ellendig en verdrietig.)
Hier is geen spake van geestesziekte of psychose.
Ze is, helaas, "gewoon" heftig getraumatiseerd.

En het goede nieuws: tegen trauma's is erg veel te doen. En de therapieen zijn veel en veel beter anno 2009 dan plm. 20 jaar terug.
Gebruikersavatar
Janneke
Berichten: 6335
Lid geworden op: 26 aug 2008 14:00

Re: Gebeurtenissen maken haar soms heel hysterisch.

Ik zou zeggen, stap naar de huisarts en vraag om een psychologe die ervaring heeft mbt. het verwerken van trauma's, sexueel geweld e.d.

Het verwerken van een trauma gaat in een aantal "fasen".
Nou wil het woord fase niet zeggen, dat je altijd heel strakomlijnd "eerst ding 1 doet, dan ding 2 en daarna 3", het wisselt elkaar vaak wat af. Beginnen bij het begin kan geen kwaad - zeker niet bij wie in het dagelijks leven wat wankel op de benen staat. Vaak wisselt het elkaar wat af: stuk 1, tijdje 2 dan wat 3 - dan weer 2 en terug naar 1 en dan weer 2 - etc.

De eerste fase heet officieel 'stabiliseren". Ik zeg meestal 'poot'n stevig op de grond'. Het gaat om zaken als 'rust in de tent en
veiligheid' - inventariseren wat er op dit moment in je leven speelt en wat je er met een scala aan maatregelen aan zou kunnen doen. Informatie is belangrijk en cognitieve therapie kan goede diensten bewijzen. (= Logisch nadenken over je emoties. Die emoties zelf komen totaal niet uit je logische verstand, dus in fase 2 heeft het vaak weinig zin.)

Goed voor jezelf (leren) zorgen is belangrijk.
Zoeken naar 'hulpbronnen' van harte aanbevolen. (Bijv.: bij muziek kom ik tot rust. Wandelen maakt mijn hoofd leeg. "Ik maak een plank vrij voor mijn lievelingsboeken, lekker onder handbereik". Etc.)
Ontspanningsoefeningen zijn ook belangrijk, onderzoeken hoe je je stress kunt "afbouwen". Of kunt voorkomen, dat het te hoog oploopt.
Het kan ook expliciet gaan om "hoe bouw ik een beetje een sociaal netwerk op" (liefst een heel stevig netwerk, maar dat kan even duren).
Of: hoe werkt manipulatie en hoe kan ik me dat van het lijf leren houden.
Zaken als rottige huisvesting, geldproblemen etc. ook liefst oplossen of in elk geval al een goed begin mee maken. Sommige rotpatronen gaan pas echt weg, als je ten minste fase 2 achter de rug hebt, maar in fase 1 maak je de zaken "hanteerbaar".

De functie van de 1ste fase is, dat de ""eigenlijke"" verwerking mensen soms op hun grondvesten doet schudden.
Dan is een stevig 'fundament', poot'n die op de grond staan (en niet in het moeras) geen luxe.

In de 2e fase duik je het oude rotverhaal in. Het eigenlijke verwerken. Let op: verwerken is WERK. Goed voor jezelf zorgen is "verplicht": je werkt stevig aan jezelf, dus voldoende rust, goede voeding, goed slapen, steun in je omgeving - het is allemaal geen luxe.
Mijn favoriete methode heet emdr.
De oude methode kwam neer op het verhaal 10 keer vertellen, huilen en boos zijn en steun en erkenning krijgen van je therapeut of evt. groepsleden. Bij emdr gaat het meestal sneller, 10 keer is niet nodig. Erkenning en steun is wel heel belangrijk.
En "het echte werk" bij emdr doe je in de kamer van de therapeut, niet thuis na de sessie.

In de 3e fase maak je een soort draai.
In fase 1 en 2 ging het over "wat jou is aangedaan" (Taalkundig: dat is passief. Uiteraard had jij je reacties op het gebeurde, maar re-ageren is zogezegd iets "secundairs" - een re-actie op een actie, niet iets wat je uit vrije wil en vrije keus deed.)
In fase 3 gaat het om "Hoe wil ik, dat MIJN leven er uit gaat zien?" Wat vind ik belangrijk? Wat wil ik graag voor mezelf? Voor wie me dierbaar is? Wat geeft mij energie? Welke kwaliteiten heb ik, die ik wil gaan ontwikkelen?
Let wel: dit is niet 1 afrondend gesprek, maar een fase.
Of het 3 gesprekken zijn of 30 - dat valt te bezien. Gesteld, dat je een "rommelige" jeugd hebt gehad, met ouders die compleet
niet voor jou zorgden en waarbij jij dus constant moest "re-ageren" op de rommel die zich telkens opnieuw weer aandiende - dan kan dit een fase van 30 gesprekken zijn.

Sucses!
Dennis1986

Re: Gebeurtenissen maken haar soms heel hysterisch.

Heb haar gisteravond precies alles verteld wat ze allemaal heeft gedaan en wat er is gebeurd. We hebben gewoon uren gepraat hierover en heb haar gezegd dat ze moet proberen om positiever te denken over dingen.(dit las ik op een ander forum).

Dus alles wat negatief zo proberen te interpreteren en het positieve ervan inzien. Ze heeft hier eigenlijk heel aandachtig naar geluisterd en hebben het er ook over gehad. Ook hebben we besloten om vaker het hoofd leeg te maken en 's avonds na 21.00 uur te gaan hardlopen in de buitenlucht (15 á 30 minuten), dit helpt ook heel goed om gezond te kunnen denken.

Dit gaan we dus eerst proberen, ze wil namelijk niet weer naar een psycholoog. Ze is namelijk al een keer een half jaar in behandeling geweest.

Mochten jullie ook nog dergelijke tips hebben dan hoor ik deze heel graag. Wanneer ze toch weer een keer zo gaat reageren als van 't weekend gaan we wel naar een psycholoog.
Zoeza

Re: Gebeurtenissen maken haar soms heel hysterisch.

Is het niet handig als ze zelf hier op het forum komt als ze niet naar een psycholoog wil? Misschien dat ze hier wat antwoorden en hulp kan vinden.

Succes!
Gebruikersavatar
Janneke
Berichten: 6335
Lid geworden op: 26 aug 2008 14:00

Re: Gebeurtenissen maken haar soms heel hysterisch.

Dennis1986 schreef:Heb haar gisteravond precies alles verteld wat ze allemaal heeft gedaan en wat er is gebeurd. We hebben gewoon uren gepraat hierover en heb haar gezegd dat ze moet proberen om positiever te denken over dingen.(dit las ik op een ander forum).

Dus alles wat negatief zo proberen te interpreteren en het positieve ervan inzien. Ze heeft hier eigenlijk heel aandachtig naar geluisterd en hebben het er ook over gehad.
Okee - je kunt idd als mens uit de grootste tegenslagen lessen trekken. Maar het verband ontgaat me een beetje. Is ze iemand, die "de dingen" over het algemeen negatief bekijkt?
(En: wat IS precies "negatief"? Dat niet iedereen bijv. te vertrouwen is, is helaas een trietse waarheid. Op basis van die trieste waarheid kun je bijv. je intuitie proberen te ontwikkelen, je 'radar' die tijdig waarschuwt.)
Dennis1986 schreef:Ook hebben we besloten om vaker het hoofd leeg te maken en 's avonds na 21.00 uur te gaan hardlopen in de buitenlucht (15 á 30 minuten), dit helpt ook heel goed om gezond te kunnen denken.
Hartstikke prima - alleen: ik vind niet, dat ze ongezond denkt. Ze is getraumatiserd en dat heeft niets, maar dan ook niets met je denken te maken. Eerder met je voelen.
Maar "rust in de tent brengen" is het eerste stadium van een verwerkingsproces.
(Dus een goede psycholoog heeft daar weet van.)
Naast het hollen kan ook bijv. yoga of meditatie helpen.
Je kunt zelfhulpboeken over psychologie aanschaffen of in de bieb lenen (met als thema leren leven zonder stress. Geloof de tittel niet, maar kijk of er bruikbare tips bij zitten.)
En: praten met lotgenoten kan ook helpen - hetzij op dit forum, hetzij ergens anders.
Dennis1986 schreef:Dit gaan we dus eerst proberen, ze wil namelijk niet weer naar een psycholoog. Ze is namelijk al een keer een half jaar in behandeling geweest.
Groot gelijk.
Al klonk dat me in de oren als: "Ze valt flauw en we geven haar maar een of andere begeleiding om te ontspannen."

Uberhaupt: ik heb eigenlijk altijd bij psychologen gezeten die vonden dat IK de behandeling DEED en dat zij hielpen waar ze konden - maar er zijn helaas ook nogal wat koekebakkers actief, die mensen "een behandeling geven" en dat is het dan.
Waar die behandeling op gericht was, welke middelen werden geprobeerd - bij zo' koekebakker heb je geen flauw benul.
En helaas, zij kwam er 'hardhandig' achter, dat het eigenlijk geen moer heeft geholpen.

Enne: groot gelijk, dat je om tips vraagt.
Maar zou ze bij een goed behandelteam opgenomen zijn geweest, dan zou ze inmiddels een bak technieken tot haar beschikking hebben.
Dennis1986 schreef: Wanneer ze toch weer een keer zo gaat reageren als van 't weekend gaan we wel naar een psycholoog.
Eh - is dat haar besluit,
of is het jouw statement (want niet nog eens zo'n toestand)...?

Dat ze geen zin heeft in een nieuwe koekebakker, kan ik me levendig voorstellen.

Terug naar “(Psycho)somatische klachten”