Beste lezer,
Dit gaat over een ervaring van mij waarvan ik niet weet wat ik hier mee aan moet, ik ben een jongeman van 23 jaar die anderhalf jaar geleden is getrouwd met een hele lieve vrouw die nu 21 is. Het gaat zeer goed met ons op dit moment dacht ik, want mijn vrouw werkt in een fotozaak wat helemaal haar ding is en ik werk op de financiële administratie van een software bedrijf waar ik uitzicht heb op een vast contract. Ook wonen we sinds een kleine 2 maanden in een andere woning, we hebben samen een huis gekocht.
Hier wat er gebeurd is:
Op haar 7e is ze met een vriendinnetje rommelmarktje gaan doen, op een gegeven moment was er een oude man van rond de 70 die nog wel meer spulletjes had voor hun. De meisjes vertrouwden deze man maar dit was achteraf een zeer grote fout. De man had hele andere plannen en drukte ze vervolgens een dildo in hun handen. Ze wisten niet wat het was dus zagen de ernst er niet van in, hij beloofde dat wanneer ze de volgende keer weer terugkwamen dat hij wel spulletjes voor ze had. Mijn vrouw die toen nog maar 7 jaar jong was ging daar toen alleen heen. Ze stond namelijk alleen op de rommelmarkt, wat er toen gebeurde kan ze zich niet goed meer herinneren. Ze is helemaal kwijt wat er toen ooit gebeurd was en het heeft er 13 jaar geduurd voordat ze er met iemand over had gesproken!!
Daarna gebeurde het ene na het andere, ze werd veel gepest op school en voelde zich nooit gelukkig op school. Waar kinderen naar buiten wilden om te spelen, bleef zij liever binnen en ging de juf helpen met opruimen en afwassen. Dit duurde enkele jaren. 1 jaar voordat ze naar het voorgezet onderwijs ging is haar zus weggelopen van huis en heeft 10 jaar lang nooit iets van haar laten horen.
Toen ze naar het voorgezet onderwijs ging was ze heel blij en had zich voorgenomen om anders over te komen naar andere leerlingen, dit ging alleen niet zoals ze in gedachte had. Ook hier duurden de 4 jaar die ze op die school zat heel lang. Tussentijds leerde ik haar kennen en ging het steeds beter met haar en had ze het gevoel weer terug dat ze toch gelukkig kan zijn, ook het pesten werd hierdoor minder. Ze kreeg hierdoor meer zelfvertrouwen en straalde dat ook steeds vaker uit. Ze haalde hier haar diploma en was blij dat dit voorbij was.
Ze koos ervoor om net als ik ook administratie te doen, we gingen dus samen naar school met de scooter en alles leek koek en ei, maar toen gebeurde er iets heel ergs met haar. Ze ging met school na 3 leuke schoolweken nog naar een pretpark als introductie dag , hier keek ze erg naar uit. Maar ik zat een klas hoger en ging dus niet mee. Op de heen weg was het leuk en ook in het park zelf had ze het er erg naar haar zin. Om 16.00 uur vertrokken de bussen weer en moesten dus de bus weer in, ze was wat aan de late kant, hierdoor kon ze niet meer kiezen waar ze wou gaan zitten en ging achterin de bus zitten vlakbij wat (buitenlandse) jongens. Nadat de bus is gaan rijden lieten ze haar nadrukkelijk merken dat ze haar wel leuk vonden (voor een keertje) en ze moest van alles maar gaan doen en ze begonnen ook aan haar te zitten, in plaats van dat ze ging schreeuwen raakte ze in shock en durfde niets meer. Ze wilde mij bellen maar ze pakten haar telefoon af en zeiden tegen haar dat ze mij moest zeggen dat ik haar niet op hoefde te halen en ze “gewoon” met 4 buitenlandse jongens mee kon gaan. Ze gingen steeds verder en betastten haar overal en deden heel vervelend naar haar toe en zeiden allerlij dingen wat ze voor hun moest doen. De bus was aan de vroege kan en ze had me gelukkig niet ge-sms’t dat ik niet hoefde te komen. Toen ik er aan kwam rijden kwam ze vanaf een winkelcentrum naar me toe rennen. Ze sprong achterop en schreeuwde tegen me dat ik snel weg moest rijden. Dit deed ik direct en een aantal kilometer verderop stopte ik en vertelde ze me wat er gebeurd was en dat ze uit de bus was gerend zonder iets mee te nemen vanwege die jongens. Gelukkig geloofden er één leraar haar direct en heeft er voor gezorgd dat deze jongens van school afgetrapt werden.
Maar veel had ze er uiteindelijk niet aan, ze viel hierna vaak flauw en heeft diverse keren in het ziekenhuis gelegen en is vaak onderzocht. Helaas… ze konden niets vinden,het lag ook niet aan een aanrijding een half jaar eerder, ze was hier aangereden door een auto terwijl ze fietste. Na vele onderzoeken dachten ze dat het iets psychisch was. In december 2005 is ze opgenomen in een kliniek, ze viel voordat ze daar heen ging soms wel 20! Keer per dag flauw.
Na een aantal maanden ging het al iets beter en ging het weer de goede kant op, na een half jaar in die kliniek gezeten te hebben en alleen in de weekenden naar huis mocht is ze ermee gestopt. De aanvallen waren toen zo goed als weg.
Na 4 jaar verkering gingen we trouwen en leken al meteen heel gelukkig te gaan worden, maar niets was minder waar. Na 4 maanden getrouwd te zijn kwam mijn vrouw een beetje somber/overstuur/angstig thuis vanuit haar werk. Direct vroeg ik wat er was, ze zei niets en ik wilde voor haar niet gaan doorvragen en gingen een film kijken. Na een uurtje vertelde ze me wat er was gebeurd, haar baas heeft haar tot 2 maal toe verkracht. Bij mij gingen alle stoppen door en wilde direct naar hem toe om hem wat aan te doen. Maar ze was zo ontzettend overstuur dat ik besloot om zo rustig mogelijk te blijven en haar te troosten. Ze wilde geen aangifte doen, vanwege het feit dat ze heel erg bang voor hem was.
Na een aantal rustige maanden en het weer goed leek te gaan gebeurde er een klein wondertje en (ze raakte zwanger) ging het weer helemaal perfect. Ze kreeg al heel iets een buikje en de eerste echo was aanstaande. Het ging allemaal zo snel toen, we zagen het kleintje al direct liggen. Het leek goed te zijn. Maar er bleek geen hartslag mee te zijn, toen klopte het hartje waarschijnlijk al 1 week lang niet meer.
Met al deze gebeurtenissen heeft ze nog regelmatig moeite.
De gebeurtenis van gisteren:
Een kameraad van mij heeft sinds kort een leuk huisje waar hij over een tijdje zou willen gaan samenwonen met zijn vriendin. Het is net als ons ook een leuk jong stel, ook zij houdt van fotografie en ook die jongen werkt net als ik op de administratie. Door dit mooie nieuws hebben we besloten om wat te gaan drinken met z´n vieren, maar om het wat leuker te maken. Gingen we er maar een spelletje van maken. Namelijk het spelletje zap-neger, dit is een spel met een dobbelsteen, afstandsbediening, televisie, 6 kleine glaasjes e 6 verschillende drankjes. Na een uur werd mijn vrouw een beetje vervelend en zijn we maar gestopt, want ik wist wel van 5 jaar geleden dat ze dan erg vervelend kan zijn. Achteraf gezien was het eigenlijk te laat.
We gingen maar richting de slaapkamer, en onze vrienden sliepen ook bij ons, omdat er al aardig wat gedronken was. We lagen gewoon rustig in bed en opeens begon mijn vrouw helemaal te flippen. Opeens kwam alles naar boven van wat er gebeurd was en dit duurde bijna 4 uur lang !! Pas om half zes leken we te gaan slapen, maar nog steeds bleef ze onrustig. Onze vrienden besloten om naar huis te gaan en daar te gaan slapen, want zij was ontzettend moe en kon er niet meer tegen door bepaalde dingen wat ze heeft meegemaakt. Mijn vrouw was toen nog steeds dronken en wilde niet dat ze weggingen, toen ze weg waren was het helemaal foute boel. Ze wilde maar één ding en dat was dood !! Ze had al een mes in de hand gehad, maar was er op tijd bij, ook had ze al tabletten uit een kastje gepakt, ook hier was ik op tijd. Ze was zo kwaad en werd er gewoon bang van. Ik hield haar vast omdat ik zo bang was dat er iets gebeurde met d’r, vervolgens kreeg ik een aantal rake klappen en schreeuwde alleen maar dat ik onze vrienden moest bellen en dat ze terug moesten komen. Ze belde er naar toe en zij dat als ze niet terugkwamen één van ons twee het niet zou overleven. Na een uurtje (rond 7 ’s ochtends) viel ze eindelijk in slaap en ben in de buurt en wakker gebleven totdat ze weer wakker werd.
Nadat ze wakker werd had ze maar één vraag: Waar zijn onze vrienden. Ze is alles kwijt van wat er gebeurd was en dat houd ik denk ik ook liever zo. Alleen heeft ze wel vaker dat ze helemaal van slag is en helemaal hysterisch is, maar dit keer was ikzelf gewoon doodsbang. Ze had namelijk zoveel kracht opeens door de woede dat ze mij bijna kon overmeesteren.
Wat moet ik hier mee aan en waar kan ik naar toe met dit soort problemen, de kliniek waar ze heeft gezeten is weg (werd niet meer vergoed door het ziekenfonds) en kan ik dus ook niet meer na vragen.
Ik zou graag willen weten wat ik moet doen en kan doen.
Met vriendelijke groet,
Dennis