Psycholoog.net/forum

angsthaasje schreef:Ik neem al een tijdje alprazolam (1mg), tegen mijn zin, ik voel me daar niet goed bij.
Nu heeft de huisarts die alprazolam vervangen door xanax "retard", (1mg), ik neem dus geen alprazolam meer.
Ik zou liefst stoppen met die pillen, maar die huisarts onderbreekt altijd als je iets zegt, een zinnig gesprek is niet mogelijk.
Als je stopt met "xanax Retard" krijg je dan ook ontwenningsverschijnselen, duren die lang en wat zijn die verschijnselen.
Ik voel mij ook met deze xanax Retard niet goed en nogmaals, ik zou willen stoppen met die pillen.
Iemand een oplossing??

Hoi Angsthaasje,
ik vrees, dat jij reden tot vrees hebt.
Want je hebt een arts, die niet fatsoenlijk met jou omgaat.

Even heel feitelijk: "alprazolam" is de generieke naam, xanax de commerciele (je slikt feitelijk hetzelfde spul maar uit een andere fabriek en uit een ander gekleurd doosje - alleen wil zeggen: geleidelijke afgifte).

Als jij wilt stoppen met deze pillen, hoort de huisarts daar een fatsoenlijk gesprek met jou over te hebben. Grosso modo vind ik benzo rommel, waar je maar beter zonder kunt. (Okee, af en toe 1 of 2 of drie dagen "door zien te komen" - het zij zo.) Maar jouw precieze situatie beoordelen kan niet via het internet.

Het zou de moeite waard kunnen zijn, om contact te zoeken met een andere arts.
En helaas: stop je met de benzo's, dan krijg je helaas afkickverschijnselen, die "lijken op" angst. (Biochemisch gesproken IS het angst en het veolt ookals angst.)
Het heeft dus zin, om pas af te kicken, als je mensne hebt, bij wie je echt terecht kunt enals je bijv. een psycholoog hebt die jou steunt en bijv. op yogales zit en je af en toe laat masseren en van een arts begeleiding krijgt om de afkickverschijnselen binnen de perken te houden (want daar zijn wel middelen voor).

Dank voor je reactie Janneke!

Haasje

Toen ik negen was begon ik angstaanvallen te krijgen, m'n ouders wisten niet wat er met me aan de hand was, dachten eerst dat ik aandacht wou trekken (ik kon niet meer slapen, niet meer eten, durfde niet meer naar buiten/school, ik blokkeerde volledig) Na verloop van tijd namen ze het dan toch serieus en zijn ze via de huisdokter en de neuroloog van m'n grootvader bij een kinderpsychologe beland met mij.

Die stelde vast dat ik in een angst-depressie zat. Zij heeft me dan met verschillende sessies en medicatie (xanax) erdoor geholpen. Daarna heb ik er lange tijd geen last meer van gehad maar soit da's een ander verhaal.

Als ik er zo op terugkijk, negen jaar is toch wel héél jong om zoiets te krijgen... of niet?
En xanax nemen van je negende is eigenlijk ook wel erg? of toch niet?(nu de medicatie heeft geholpen/helpt uiteindelijk wel dus daarvoor ben ik wel enorm dankbaar)

Wat is jullie visie erop?

Volgens mij kun je helemaal niet te jong zijn om een depressie te krijgen. In mijn kindertijd voelde ik me ook niet al te best. Ik had ook problemen met slapen, veel hoofdpijn enz.. In het eerste middelbaar moet ik ook een "angst-depressie" gehad hebben. (Dit is het juiste woord ervoor. Eindelijk heb ik het gevonden. )
Het is helemaal niet vreemd. Wat wil je? Kinderen en ook jongeren moet altijd maar presteren en presteren... Dat zorgt voor angsten en depressies.

Hoi Guttergirl,
ik vind het nogal wat, ja.
Nou ben ik er sowieso kritisch op: xanax is een variant op valium, een middel (benzodiazepine derivaat) dat versuft, verslaaft en mensen in hun ellende houdt (het remt je REMslaap, waarin je de nare indrukken nu juist kunt verwerken). Om hetzelfde effect te verkrijgen, zijn legio niet medimenteuze middelen en ook pilletjes en capsules met minder bijwerking.

Uiteraard: af en toe, als het de spuigaten uitloopt een pilletje is iets anders dan dag indag uit als ware het medicatie (het geneest niets, ook dat nog - het verzachtenkel de verschijnselen).

Hawk L. schreef:Volgens mij kun je helemaal niet te jong zijn om een depressie te krijgen. In mijn kindertijd voelde ik me ook niet al te best. Ik had ook problemen met slapen, veel hoofdpijn enz.. In het eerste middelbaar moet ik ook een "angst-depressie" gehad hebben. (Dit is het juiste woord ervoor. Eindelijk heb ik het gevonden. )
Het is helemaal niet vreemd. Wat wil je? Kinderen en ook jongeren moet altijd maar presteren en presteren... Dat zorgt voor angsten en depressies.

Ik heb vandaag met iemand gepraat (waarvan ik het totaal niet verwachtte) die ongeveer hetzelfde heeft ervaren als kind.
Ze beschreef écht compléét hetzelfde zoals mijn situatie toen. Dat ze 's nachts aan het bed van haar ouders stond: mama, papa, ik ga doodgaan (dat had ik ook)
en de ouders die het niet meteen geloofden en dachten dat het om aandacht vragen ging (mijn ouders reageerden ook zo)
Dat ze niet durfde eten uit angst dat ze zich zou verslikken en sterven (had ik ook)
verstijven van de spieren en volledig blokkeren, niet meer uit huis durven.
En uiteindelijk hyperventileren.

Het deed deugd om met iemand te praten die hetzelfde meegemaakt had en ook op een jonge leeftijd.

Janneke schreef:Hoi Guttergirl,
ik vind het nogal wat, ja.
Nou ben ik er sowieso kritisch op: xanax is een variant op valium, een middel (benzodiazepine derivaat) dat versuft, verslaaft en mensen in hun ellende houdt (het remt je REMslaap, waarin je de nare indrukken nu juist kunt verwerken). Om hetzelfde effect te verkrijgen, zijn legio niet medimenteuze middelen en ook pilletjes en capsules met minder bijwerking.

Uiteraard: af en toe, als het de spuigaten uitloopt een pilletje is iets anders dan dag indag uit als ware het medicatie (het geneest niets, ook dat nog - het verzachtenkel de verschijnselen).

Met veel dingen die je zegt ben ik akkoord, ik ben mss wel verslaafd aan xanax (of misschien aan het idee van xanax) maar het houdt mij niet in m'n ellende (ervaar ik toch persoonlijk, kan voor andere mensen anders zijn)

Guttergirl schreef: Met veel dingen die je zegt ben ik akkoord, ik ben mss wel verslaafd aan xanax (of misschien aan het idee van xanax) maar het houdt mij niet in m'n ellende (ervaar ik toch persoonlijk, kan voor andere mensen anders zijn)

Waarschijnlijk produceert jouw kopke even weinig REMslaap als de andere onderzochte personen: drie of vier keer een paar minuten - ipv. anderhalf uur per nacht. Zodat je dus nauwelijks dingen kunt verwerken 'snachts en de ellende zich blijft opstapelen.
(De meeste mensen zijn een hoop spanning kwijt na een nacht fiks "REMmen")

Een pil die je uit een angstaanval haalt, is uiteraaard een zegen... (Maar dat hoeft geen benzo te zijn, er zijn andere pillen die dat ook kunnen met minder of gee bij-effecten. En ook niet medicamenteus zijn de gemene krengen van angstaanvllen vaak wel de nek om te draaien.)

Wel ik droom ook heel veel van m'n problemen, soms droom ik (wat voor mij aanvoelt als) een hele nacht lang van alles waar ik maar heeltijd over zit te malen, ik klem ook m'n tanden overdag en in m'n slaap heel hard op elkaar.

Hoi Guttergirl,
wat rot, dat je zo hetig droomt!

Er zijn andere manieren om het reservoir aan REMslaap ene beetje te doen afnemen. Tekenen kan helpen, wandelen (joggen, hardlopen) zet zoden aan de dijk en gesteld dat je er stabiel genoeg voor bent, zou emdr ook kunnen helpen.

En heb je een 'bitje' om je gebit te beschermen...?

Janneke schreef:Hoi Guttergirl,
wat rot, dat je zo hetig droomt!

Er zijn andere manieren om het reservoir aan REMslaap ene beetje te doen afnemen. Tekenen kan helpen, wandelen (joggen, hardlopen) zet zoden aan de dijk en gesteld dat je er stabiel genoeg voor bent, zou emdr ook kunnen helpen.

En heb je een 'bitje' om je gebit te beschermen...?

nee heb ik niet, ik heb dit al gezegd tegen m'n psycholoog maar hij reageert daar precies nooit echt op.

Joggen zou idd wel goed voor mij zijn (niet enkel voor m'n hoofd maar ook voor m'n lijn ) ik fiets wel veel (heb geen auto)