hoi,
eerst even een 'korte' inleiding. Ik ben Inka, 25 en inmiddels ongeveer 2,5 jaar depressief. Voorafgaand daaraan heb ik last gehad van winterdepressies en ben ook eerder kortere periodes depressief geweest, al van kleuter af aan. Daar is toen alleen niets mee gedaan. Depressie zit in m'n familie.
Ongeveer 2,5 jaar geleden ben ik voor het eerst met depressieve klachten naar de huisarts gegaan en heb toen lichttherapie gekregen in de winterdepressiepolikliniek van het UMCG (aanrader trouwens!). Dit hielp even, maar ben enkele maanden later toch begonnen met het slikken van antidepressiva, gecombineerd met gesprekken met een vrijgevestigde psychologe.
Sindsdien heb ik meerdere behandelingen gehad: acute deeltijdbehandeling in het GGZ, een opname van 3 maanden in een centrum voor klinische psychotherapie, een drie maanden durende dagbehandeling specifiek gericht op depressie, pmt, de Verstraining en inmiddels bijna een jaar wekelijkse gesprekken met een psychologe van het UMCG.
Ook qua medicatie is er het nodige gebeurt. Tot nu toe heb ik efexor, lexapro, zoloft (sertraline), seroxat (paroxetine) en nortriptyline geprobeerd, allemaal ruim de kans gegeven en tot in hoge doses geslikt. Ook heb ik wegens het niet aanslaan van de antidepressiva er een jaar lithium bij gebruikt. Tegen onrust slik ik seroquel.
Inmiddels ben ik bijna helemaal 'afgekickt' en slik sinds anderhalve maand alleen nog maar seroquel. Hoewel het heerlijk voelt om van de lithium af te zijn begin ik te twijfelen over het opnieuw beginnen met een antidepressivum. Aan de ene kant heb ik genoeg van veel medicatie en heb ik weinig vertrouwen meer in antidepressiva. Ik heb nooit heel veel last gehad van bijwerkingen maar verder hadden ze weinig effect. Wat dat betreft ben ik dus beter af zonder.
Maar als ik eerlijk ben moet ik zeggen dat het de afgelopen maanden steeds iets slechter gaat. Hoewel ik veel heb bijgeleerd van alle therapieen blijft het moeilijk om m'n gedrag blijvend te veranderen. Dingen zoals slaap- en eetritme zijn moeilijk om vol te houden, ik ben somberder en suicidaler, nauwelijks zin om iets te ondernemen of andere dingen te doen en ook m'n automutilatie is lastiger om onder controle te houden.
Binnenkort volgt er een teamoverleg op initiatief van mijn psychologe over eventueel andere behandeling en woensdag heb ik weer een gesprek met mijn arts. Hoewel ik het fijn vind om niet meer zoveel medicatie te slikken begin ik steeds meer te twijfelen of het verstandig zou zijn om weer te beginnen met een antidepressivum. En zo ja, hoe veel verder wil ik nog gaan met het uitproberen ervan? Waar ligt de grens?
Als iemand ideeen over dit onderwerp heeft, feel free to reply...
groeten,
Inka
-
inactieve gebruiker
Hoi Inka, klopt het dat je tot nu toe alleen ssri's (en lithium) gebruikt hebt?
Is het niet zo dat je psych eigenlijk nog minstens één tricyclische ad en minstens éen MAO remmer zou moeten uitproberen om te kijekn of een ad werkelijk niets uithaalt bij jou?
Wat een gruwel is dit voor je zeg, zo onder depressies gebukt te gaan van jongs af aan..
Heb je ook wel goede periodes gehad, dat je je echt wel gelukkig voelde of zijn zelfs de betere periodes nog altijd gespeend van geluksgevoelens en plezier?
Als je wel periodes gekend hebt waarin je werkelijk een soort van vreugde af en toe kon voelen, waar werd die dan vooral door opgewekt?
Heel veel sterkte hoor! Klaas
Is het niet zo dat je psych eigenlijk nog minstens één tricyclische ad en minstens éen MAO remmer zou moeten uitproberen om te kijekn of een ad werkelijk niets uithaalt bij jou?
Wat een gruwel is dit voor je zeg, zo onder depressies gebukt te gaan van jongs af aan..
Heb je ook wel goede periodes gehad, dat je je echt wel gelukkig voelde of zijn zelfs de betere periodes nog altijd gespeend van geluksgevoelens en plezier?
Als je wel periodes gekend hebt waarin je werkelijk een soort van vreugde af en toe kon voelen, waar werd die dan vooral door opgewekt?
Heel veel sterkte hoor! Klaas