Ben schreef:
naast het praten. En praten is dus proberen te praten met angst. Angst zit in je obwz, en praten in je BWZ. niet erg effectief dus.
Het doel van deze therapieën is om de patient in te laten zien dat zijn/haar angst niet reeël is.
een voorbeeld:
Een patient met een paniekstoornis met agorafobie zal ontzettend bang kunnen zijn om een paniekaanval in het openbaar te krijgen waarbij de kans groot is dat er geen "ontsnappingsmogelijkheden" zijn of dit erg genant kan zijn. Vaak is dit een keer eerder gebeurt waardoor zij vervolgens een agorafobie heeft ontwikkeld uit angst voor de paniekaanvallen.
Allereerst misinterpreteerd de patient (waarschijnlijk) de fysiologische signalen als een voorbode voor een catastrofe. (ohjee, mijn hart gaat tekeer, dus ik krijg een hartaanval) De patient raakt gepreoccupeerd met deze gedachte en geeft deze relatief onschuldige hartklopping een verkeerde oorzaak (selectieve aandacht)
Door cognitieve therapie kan men de patient in laten zien zijn of haar reactie irreel is. kortom een verkeerd aangeleerd denkproces.
Dit is even heel kort uitgelegd.
Met exposure-therapie, flooding of systematische desensitisatie wordt de patient langzaam (of in 1 x bij flooding) bloot gesteld aan de gevreesde stimuli.
In het voorbeeld zal de psycholoog wellicht met de patient de straat op gaan om hem/haar in te laten zien dat er niets ernstigs gebeurt. Kortom het opnieuw aanleren van gedrag.
De laatste is gebaseerd op de leertheoretische benadering.
Conditioneringsprincipes verlopen onbewust