ohjawel

Andere kijk op autisme

Wat wij kunnen leren van de kinderen van NU

Dit is geschreven voor iedereen die geïnteresseerd is in wat wij kunnen leren van de kinderen van nu. Steeds meer kinderen kunnen niet meekomen in de wereld van nu ze lopen vast in verschillende gebieden en kunnen geen aansluiting vinden binnen de huidige systemen. Sportclubs zijn geen optie, op reguliere scholen vinden ze geen aansluiting, verjaardagen en sociale verplichtingen zijn voor hen een regelrechte ramp. Het aangaan en onderhouden van contacten gaat niet op de manier hoe "wij" dat vanuit ons kader gewend waren. steeds meer proberen wij deze kinderen onze oude kijk op de wereld op te dringen: wees eens rustig, zit eens stil, doe toch is normaal, waarom zie je dat nou niet. Om aansluiting richting onze wereld te vinden zijn drastische maatregelen in gang gezet. Oplossingen als onderdrukkende medicatie, speciale scholen, strakke regels en afhankelijk makende pictogrammen zijn schijnbare oplossingen voor een probleem dat verder en dieper gaat dan deze kinderen zelf. 
Deze kinderen zijn een spiegel van een maatschappij dat kraakt aan alle kanten, de huidige systemen voldoen niet voor een steeds groter wordende groep kinderen van deze tijd. als we dieper kunnen kijken dan het schijnbaar onaangepast gedrag zien we dat de oplossing niet alleen zit in het "repareren" van deze kinderen. 
Als we dieper kijken kunnen we het zien als een spiegel om naar onszelf te kijken, een kind wat "druk" is hoeft vaak niet eens onderdrukt te worden, een kind wat druk is heeft een omgeving nodig waarin het nog steeds geliefd is ondanks zijn drukte. Een kind wat druk is zwemt vaak alleen op zoek naar contact, doordat wij ons steeds meer afsluiten van de wereld inclusief de kinderen om ons heen creëren wij een ondoordringbaar vacuüm waarin wij te veel bezig zijn met "overleven" en de dag doorkomen door te racen van activiteit naar activiteit. Ondertussen verwachten wij van onze kinderen dezelfde commitment voor dezelfde waanzin als die wij voor onszelf uit projecteren. Vinden we het gek als het kind zich hier steeds meer van afsluit en zich terugtrekt in zijn of haar eigen wereld, tv en spelcomputer. Deze zijn een baken van rust in de chaotische zee van emoties, verwachtingen, spanningen en teleurstellingen en veel vinden dit allang prima want in de weg zitten ze dan niet, het op de langere termijn apathisch worden nemen we op de koop toe.Nee deze kinderen kunnen niet voldoen aan de waanzin die wij heel normaal zijn gaan vinden. Deze kinderen hoeven niet gerepareerd te worden zodat we de schuld niet buiten onszelf kunnen plaatsen als een opluchting zodat het niet aan onszelf of aan onze opvoeding ligt. Zodra het een label heeft als autistisch, adhd, add, odd, of een ziektebeeld trekken we onze handen terug en stopt hier onze op opvoedkundige rol. Nu ligt het aan het kind want door zijn "stoornis"  is het niet in staat om vanuit nature mee te komen en leggen wij de oplossing buiten onszelf, in de handen van instanties en doktoren worden deze kinderen verder verwijderd van onszelf en is de bereidwilligheid om de oplossing bij onszelf te zoeken steeds verder uit beeld. Niet te repareren door medicatie of begeleiding dwingen deze kinderen ons juist naar onszelf te kijken en totdat we ONSZELF weer open stellen voor contact zal dit probleem alleen maar groter worden. Wanneer een kind zich weer openstelt en kan ontspannen in het moment is dit het gevolg van een omgeving dat dit toelaat en hiervoor openstaat. Maak zelf de weg vrij, bevrijd je van angst en maakt tijd en ruimte vrij om de kinderen weer echt te zien en zelfs het drukste kind zal zich kunnen ontspannen of zich juist gaan leren inspannen omdat het weer de moeite waard wordt en er mensen om hen heen zijn die dit weer zien en waarderen.
Neem de tijd voor deze kinderen, leer ze iets, kijk door wat ongewenst gedrag heen, zie de roep om liefde eronder, bouw het contact uit, vier het menszijn, leer van hen, laat ook hun op hun plaat gaan, wees er ook voor hen als ze dit doen, laat ze je je geduld trainen, je liefde trainen. Het zijn de beste mentoren die je ooit hebt gehad.

pj
Gebruikersavatar
Selfje
Berichten: 1586
Lid geworden op: 25 jan 2012 13:27

Re: Andere kijk op autisme

ok... bedankt voor je betoog, maar wat wil je ermee zeggen en vooral tegen wie?

als moeder van een kind met Asperger en een met ADHD voel ik me lichtelijk aangesproken...

Je doet het voorkomen alsof jij ouders van kinderen met dit soort aandoeningen wil gaan vertellen dat een kind meer is dan een diagnose. Dat weet ik, en ik vermoed dat zo'n slordige 98% van de ouders met een (of meerdere) kind (eren) met een label dit weten.

Al mijn kinderen zijn me even waardevol, of ze nou een diagnose hebben of niet. :)
Laat je glimlach de wereld veranderen,
maar laat de wereld niet je glimlach veranderen.
Gebruikersavatar
volhoudertje
Moderator
Berichten: 15116
Lid geworden op: 02 jul 2006 23:04
Locatie: In Nederland Door Omstandigheden

Re: Andere kijk op autisme

[quote="ohjawel"]Oplossingen als onderdrukkende medicatie, speciale scholen, strakke regels en afhankelijk makende pictogrammen zijn schijnbare oplossingen voor een probleem dat verder en dieper gaat dan deze kinderen zelf.

Ohjawel? Oh nee, zou ik zeggen! Ik heb nog nooit zo'n onzinnige diskwalificatie van
pictogrammen gelezen. Hoe kom je er in vredesnaam op?

Nou ja, de rest van het stukje hinkt op de gedachte dat het de schuld van de drukke samenleving zou zijn dat er zoiets als autisme, adhd etc. bestaat. Ook flauwekul natuurlijk.
Er zijn blijbaar nog altijd mensen die menen zoiets denken. Jammer, gelukkig zijn er ook nog mensen die wel beter weten.
* Liebe Macht Frei *
Gebruikersavatar
Radius
Berichten: 827
Lid geworden op: 05 aug 2011 21:53

Re: Andere kijk op autisme

Het is anders wel aangetoond dat het aantal schizofreniepatiënten (om een willekeurige psychiatrische stoornis te noemen) procentueel gezien in drukken steden een veelvoud is van het aantal op het platteland. De maatschappijdrukte heeft wel degelijk invloed op het geestelijk welzijn van mensen.

Lees ik tussen de regels door dat de schrijver vindt dat de psychiatrische diagnostiek een slappe facade is die ons een excuus geeft egoïstisch onze eigen gang te gaaen, voor het geld te kiezen, en de behoeften van het kind te verwaarlozen? Ik kan hem niet geheel ongelijk geven. We maken met zijn allen bepaald niet de meest gunstige omstandigheden voor kinderen om op te groeien, en steken daarbij graag de kop in het zand.
Neem weg, de sluier van illusie
Neem waar, de vreugde in het absolute
Gebruikersavatar
volhoudertje
Moderator
Berichten: 15116
Lid geworden op: 02 jul 2006 23:04
Locatie: In Nederland Door Omstandigheden

Re: Andere kijk op autisme

Radius schreef:Het is anders wel aangetoond dat het aantal schizofreniepatiënten (om een willekeurige psychiatrische stoornis te noemen) procentueel gezien in drukken steden een veelvoud is van het aantal op het platteland. De maatschappijdrukte heeft wel degelijk invloed op het geestelijk welzijn van mensen.
Dat is een klassiek voorbeeld van het verkeerd interpreteren van cijfers. Er wonen immers meer mensen in de stad dan op het platteland, procentueel heb je dus een altijd een grotere kans dat je schizofreniepatiënten in een stedelijke omgeving zult aantreffen. Schizofrenie is als voorbeeld een beetje ongelukkig gekozen omdat de oorzaak niet alleen te wijten is aan de maatschappijdrukte.
* Liebe Macht Frei *
Gebruikersavatar
Selfje
Berichten: 1586
Lid geworden op: 25 jan 2012 13:27

Re: Andere kijk op autisme

schizofrenie valt te verklaren aan de hand van het diathese stress model.
Spoiler:
Je kunt het alleen krijgen als jij de genen verantwoordelijk voor deze ziekte bij je draagt. Als je deze bezit, is het niet 100% zeker dat jij de ziekte ook ontwikkeld.
Ook autisme is een erfelijke aandoening...In 90% van de gevallen heeft autisme te maken met een erfelijke aandoening. De resterende 10% zou door omgevingsvariabelen veroorzaakt worden.
Dus oh jawel, jij wilt de 90% over 1 kam scheren met de 10%?

Bijzonder dat je Schizofrenie en Autisme in een adem koos, Radius (maar is hier wel van toepassing)

Vervolgens treden er problemen op in de ontwikkeling van het embryo in de eerste maand van de zwangerschap. Ongeveer 20 tot 40 dagen na de bevruchting gaat er bij beide stoornissen iets fout in de aanleg van de lichaamsdelen en hersenen, wat een kettingreactie op gang brengt, die zowel autisme als schizofrenie met zich kunnen brengen. Autisme en schizofrenie zijn dan mogelijk ook onderdeel van een continuüm waarbinnen zowel het autismespectrum als het schizoïde spectrum valt.Dit verklaart waarom er in gezinnen met autisme ook regelmatig mensen zijn te vinden met schizofrenie. Autisme en schizofrenie zijn dus geen opzichzelfstaande afwijkingen, maar een gevolg van een spontane genetisch verandering die een syndroom tot gevolg heeft. Afhankelijk van de ernst van de genetische verandering kan de mate van het autismespectrumstoornis of de schizoïde spectrumstoornis verschillen.
Laat je glimlach de wereld veranderen,
maar laat de wereld niet je glimlach veranderen.
Gebruikersavatar
YutaYuneYunesson
Berichten: 132
Lid geworden op: 21 nov 2011 23:17

Re: Andere kijk op autisme

Ik heb niet het hele verhaal gelezen, maar ik bedacht mij een artikel wat ik een eind terug heb geschreven, over mijn eigen ervaringen in speciaal onderwijs ( Ik zelf heb de diagnose PDD_nos).

Dat werd dit artikel (door niemand noch gelezen trouwens =P):

Werken met personen met een autistische (verwante) stoornis.


Hallo, mijn naam is Ayla Tervoort, laat ik als eerst stellen, ik ben geen psycholoog of dokter of psychiater, ik ben een jonge vrouw die zelf een autistische verwante stoornis heeft (PDD-NOS).
Ik weet hoe ik mezelf heb ervaren, ik weet nu op deze leeftijd hoe ik mijn voordelen maar ook beperkingen kan verwoorden.
In mijn oogpunt beschouw ik, dat de zorg en psychiatrie meer streeft naar zelfacceptatie van jezelf en de mensen rond jouw en hoe je jouw beperkingen kan opvangen.
Er is weg geschreven hoe je het leven kan vermakelijke voor jezelf en voor degene die met jouw omgaan, daarbij komt de zin van pas : Je bent anders, maar anders zijn is oke.
Laat ik nu eens opmaken, dat zelfacceptatie en je beperkingen kennen, een mooi begin is, maar laat ik eens stellen dat alles nog mogelijk is, dat er een mogelijkheid is: dat je net zo kan leven als ieder ander.

Laat ik dan ook stellen, er zijn eigenlijk geen beperkingen, er is niets gebroken aan je of stuk.
Autisme word een verstandelijke handicap genoemd, maar eigenlijk is er niets mis met de hersenen.
We denken anders, gebruiken de hersenen anders, we gebruiken delen ervan die de massa niet gebruikt en andersom delen niet die de massa wel gebruikt.
Dus mijn stelling is: de beperking is enkel een opstapje en je moet nog leren hoe je erop komt.
Autisme heeft een berg aan herkenbare symptomen, de symptomen zijn een gevolg van een oorzaak en die oorzaak is:
We denken anders, kijken anders tegen dingen aan, verwerken informatie anders, pikken sommige informatie niet op, omdat we het niet zien of horen.
Daardoor ontstaat er een andere kijk op de wereld, een andere logica.
En hierin zie ik de eerste fout die ouders/voogden en verzorgende maken: Vaak worden deze beperkingen die ook vervelend kunnen zijn voor andere afgestraft met de kleine toevoeging: Zo hoort dat niet, zo ga je niet met mensen om.
Hoewel het voor de buitenwereld logische lijkt, kan een autistische kind niet begrijpen waarom dat dan niet zo hoort, in het begin kan dit drift buien veroorzaken of huilbuien want het kind voelt zich onbegrepen. Uiteindelijk gaat het kind zich aan “regels” houden, voor de buitenwereld lijkt het opgelost, maar dat is het niet, het probleem gaat zich blijven voordoen in alles waar nog geen “regel” voor is gesteld.

Ga terug naar af, als het probleem voorkomt, vraag het kind of (volwassenen) waarom ze/hij dat doet, Vraag vriendelijk: kan ik even met jou praten, is een goed begin.
Het kind mag zich uiten en als ik dat mag inbeelden op mijzelf op erg jonge leeftijd, was dat het liefste wat ik wilde, mezelf kunnen uiten in een vredige omgevingen een fijne sfeer.
Je uit je natuurlijk liever niet aan iemand die al kwaad op je is, twee volwassenen, zien een kwaad iemand niet direct als bedreiging, maar voor een kind is dat zeker wel, de volwassen kan je straffen, je ouders er over spreken, misschien wel een angst voor fysiek geweld als slaan.
Als het kind toestemt om te gaan praten, stel vragen om te beginnen: Wat is er aan de hand? Je hebt moeite met dit waarom komt dat? Stel de vraag duidelijk en laat het kind uitpraten. Stel vooral niet teveel vragen in één keer achter elkaar, denk bij elk antwoord even na, stel het kind antwoord: Ik weet het niet, stel dan een andere vraag, anders krijg je alleen de zelfde response.
Vraag dan bevoordeeld: Wat vind je vervelend, of wat lukt niet?.
Als je de kern hebt gevonden, kun je het leren te veranderen en als het lukt prijs het dan, zo zal het kind het onthouden als iets goeds en is het blij met de verandering.
Een voorbeeld uit mijzelf (Dit is niet wat op speciaal onderwijs werd gedaan, maar ik wel zo had gewild)
Ik had een achterstand met lezen en schrijven, sterker nog ik kon maar een paar woorden spellen, het probleem lag erin dat ik niet wist dat letters en de uitspraken bij elkaar hoorden het waren twee verschillende dingen (Grotendeels ook zo aangeleerd omdat ze me al wilde leren dat de uitspraak niet altijd hetzelfde is als hoe je het schrijft, terwijl ik eerst nog moest leren dat de letters wel klanken hebben) de docent had kunnen vragen: Waar heb je moeite mee? Mijn antwoord zal zijn: Met schrijven en lezen (geen antwoord waar je wat aan hebt), de volgende vraag had kunnen zijn: Hoe heet deze letter (R) ik zou zeggen: ER (nog geen conclusie) er kunnen vaak dus veel vragen aan te pas komen, maar de laatste vraag had kunnen zijn: Wat is de eerste letter die je hoort in het woord “Huis”, Ik zeg H, tweede vraag en de tweede? Zijn twee letters aan elkaar, UI en de laatste zal waarschijnlijk vanzelf gaan. Bij mijzelf kwam in er spontaan ineens zelf achter, maar tot heden heeft nooit iemand geweten dat daar de kern van het probleem lag. In het begin kon ik dingen spellen door simpelweg weer de “regels”, ik kende het niet anders als een regel dat die letters zo achter elkaar moesten staan om dat woord te weergeven, dus elk nieuw woord, heeft weer hetzelfde probleem.

* Goed nu hebben we het gehad over de beperkingen en symptomen die gevolg zijn van een oorzaak, de oorzaak ligt hoofdzakelijk in “Het anders denken” vind je de kern, waar het eigenidee creëert, kun je het samen veranderen.

Hoofstuk 2

Moeite met leren en werken, beter in praktijk, veel fantasie en creativiteit.
Veel voorkomend, precies wat op mij slaat, nog steeds wel, maar nu de oorzaak van dit gevolg:
Wat een grote oorzaak hiervoor is niet alleen op autisme maar ook andere stoornissen zoals ADD en ADHD: Het hoofd blijft malen, constant informatie verwerken in de vorm van: gedachtes, fantasieën nieuwe ideeën. Iets wat een jong kind nog niet kan verwoorden.
je leeft met constant gedachten hebben en/of fantasieën, degene zelf ziet dit niet als een probleem of hindernis het was al vanaf de jongste jaren aanwezig een gewenning, een soort uitlaatklep in jezelf. Of dit een beperking is of een gave, valt aftewegen.
Door het constant denken (vaak opgevat als: in je eigenwereld leven) geeft de beperking: onoplettend, afwezig, vergeetachtig en moeilijk nieuwe info inbrengen, omdat je voortdurend al aan het denken bent geeft het een gevoel dat je hoofd al vol zit, je vergeet snel omdat er te snel al teveel aan info inkomt. Het voordeel is weer zoals wel bekent: Autistische mensen zijn vaak in één of meer dingen hoogbegaafd en vaak zeer creatief.
Nu zijn er twee manieren om dit te verbeteren waardoor leren en werken bergopwaarts gaat:
De Kern aanpakken of de het in zijn voordeel benutten.
In dit geval vind ik het niet beter om de kern aan te pakken, de enige weg hiervoor is medicatie, die de hyperactiviteit kan verminderen, de verschillende niveau’s komen dan op één lijn staan, waardoor hij/zij beter presteert in meerderen dingen en ook beter scholing en werk kan vinden.
Wat daar tegenover staat is dat degene dan wel veel bijzondere vaardigheden of creativiteit verliest.
Dus naar mijn mening, is het beter medicatie pas toepassen op een oudere leeftijd en degene weet waar hij naartoe wil en wil doen, of het beter is bijzondere talenten te hebben of sterker te staan in de maatschappij.

De kern benutten, als je de kern wil benutten staat er tegenover, dat deze overvloed aan gedachtes nooit gaan veranderen, zelf met trainingen of therapieën niet, het valt niet te leren om dit uit te kunnen schakelen.
Als je voor benutten kiest begin ik hier eerst over “leren”:
Er is al groot bekend, dat autistische mensen beter zijn in praktijk dan theorie, praktijk kun je ook wel materialistische noemen, en materialistische kun je in beeld brengen, en daar ligt het antwoord.
Autistische personen (En ook andere stoornissen) denken grotendeels (of enkel) in beelden, je pakt praktijk sneller op omdat het als een soort van prentenboek in je hoofd staak gegrift.
Maar on-materialistische onderwerpen zoals: sociale vaardigheid, maatschappijleer en ook wel taal en rekenen als je het hebt over grammatica regels en verschillende berekeningen van rekenen.
Je moet dus alles in beeld kunnen brengen of een ezelbruggetje kunnen maken naar een beeld.
(Als ik het eens heb over politiek, de eerste en tweede kamer ziet er voor mij uit als: Twee kamers, twee witte rechthoeken die met een lijn aan elkaar verbonden zijn. De eerste rechthoek is de eerste kamer die laat uit, de tweede rechthoek is de tweede kamer daar komt in. Het is mijn afbeelding voor: Dat de tweede kamer: krijgt problemen of nieuwe ideeën binnen en de eerste kamer: neemt het omhanden en laat het uit of gooit het weg.)
Het is niet de bedoeling dat jij dat beeld maakt, maar het eerst laat tekenen door het kind en eventueel kun je het aanpassen zodat het beeld werkelijk een weergave geeft van de informatie.

Werk, Vaak denken mensen, dat iemand met autisme die veel de naam “(gedeeltelijk) arbeidsongeschikt” op zich draagt, ook makkelijk werk moet verrichten met veel continuïteit als optie.
Dit is echter minder waar, hoe meer continuïteit (zoals vakkenvullen, kassa draaien, lopende band werk etc) hoe meer het op automatische piloot gaat draaien hoe meer degene niet meer met zijn gedachtes bij het werk is en in zijn eigenwereld gaat keren.
Het is dus het tegenovergestelde juist hoe hoger het werk, waarbij je dus meer met je gedachtes aanwezig moet zijn, hoe beter je presteert en het ook rust geeft omdat je kan ontsnappen uit de chaos in je hoofd.
Hierbij ga je meer richting creatief werk, technische of met mensen zoals zorg.
Bv Visagist, je bent op dat moment bezig met nadenken: welke materialen heb je nodig? Je bent bezig met een persoon, wat zijn haar wensen? Wat is het doel? Kortgezegd je bent continu aan het denken met betrekking op je werk en je hebt geen kans om in jezelf te keren, waardoor je iets kunt vergeten of fouten kan maken.
Daarbij is er ook spraken dat dit ook het talent kan zijn van het persoon met autisme, waar hij/zij goed in is en plezier in heeft.

Dit is mijn zelfinzicht die mij heeft geholpen om de vrouw te zijn die ik nu ben, van buiten ben ik geen autist en draag ik de symptomen ook niet.
Ik heb een eigen woning en een zelfstandig leven met genoeg vrienden om mij heen.
De beperkingen zijn benut, van buiten ben ik een vrouw zoals elk ander, maar met veel creativiteit en soms eigenaardigheden die worden gekoppeld aan het persoon die ik ben en niet aan de diagnose.
Gebruikersavatar
Selfje
Berichten: 1586
Lid geworden op: 25 jan 2012 13:27

Re: Andere kijk op autisme

als je de moeite niet neemt om het topic te lezen, neem dan ook niet de moeite om een a4 tje te posten.

bedankt hiervoor, deze discussie is opeens overleden...

van mij mag er een slotje op :doubt:
Laat je glimlach de wereld veranderen,
maar laat de wereld niet je glimlach veranderen.
Gebruikersavatar
YutaYuneYunesson
Berichten: 132
Lid geworden op: 21 nov 2011 23:17

Re: Andere kijk op autisme

Ja is ook een beetje stom sorry.

Terug naar “Autisme spectrum stoornissen”