Droppie

Obsessie

Ik worstel nu al een tijdje met een probleem, waar ik geen raad mee weet.

Een aantal jaar geleden begonnen de problemen doordat ik niet meer at. Ik at alleen nog maar als het moest, en dan ging ik direct naar het toilet om over te geven. Mijn ouders zijn hierachter gekomen, waarna ik laxeermiddelen ben gaan gebruiken. Alles liep nogal uit de hand en toen ben ik in therapie gegaan. Ik ben toen gediagnostiseerd met anorexia nervosa. Echter, geleidelijk aan veranderde mijn problematiek in boulimia nervosa. Wanneer ik alleen was kreeg ik heftige eetbuien, waarna ik alles weer uitspuugde of laxeermiddelen gebruikte. Deze twee uitersten zijn door de therapie afgezwakt, maar ik heb nooit meer een normaal eetpatroon gehad.
Sinds een half jaar, schat ik, ben ik geobsedeerd door het nuttigen van eten. Ik ben de hele dag bezig met wanneer ik ga eten, hoeveel ik ga eten, en hoe geweldig dit gaat zijn. Ik eet continue tussendoortjes, waardoor ik veel aankom. Ook heb ik veel zin in vette, ongezonde snacks of maaltijden. Echt ontbijten of lunchen op vaste tijdstippen doe ik nooit, en lukt mij ook nauwelijks. Ik eet het liefst alleen, snel en veel. Ik voel mij dan even heel fijn, ik kan dan alles vergeten.

Nu heb ik op internet wat gezocht, en las veel dingen over eetverslaving. Het is niet aangetoond dat dit bestaat, maar zo voelt het wel. Zijn er andere mensen die dit ook hebben? Misschien heeft iemand tips over hoe ik hiermee om moet gaan! Dankjewel!
Gebruikersavatar
Janneke
Berichten: 6335
Lid geworden op: 26 aug 2008 14:00

Re: Obsessie

Hoi Droppie,
goed, dat je gedoe met eten wat is afgezwakt door je therapie - maar dat is ''maar'' de eerste helft.
Mijn stelling is, dat eetproblemen zelden alleen maar eetproblemen zijn: vaak heeft iemand 1 of meer problemen, die niet of nauwelijks te hanteren zijn - en om dat aan te kunnen, ga je hongeren, vreten of hoe het maar uitkomt.
Voor je lichaam is het wel zinnig, als dat gedrag een beetje binnen de perken blijft - maar psychisch gesproken is het natuurlijk een ander verhaal. Psychisch is het veel makkelijker, als je (zo voorzichtig al maar nodig is!!) de oorspronkelijke problemen alsnog aanpakt, samen met een goede therapeut - en dat je geobsedeerd bent geraakt met 'eten', 'voedsel' etc. verdwijnt dan "vanzelf".

Terug naar “Eetproblemen”