Wat is er gaande?

[Azaroth]

Krijg net een smsje:

Ondanks dat ik grenzen aangeef blijf je die overschrijden ipv die te respecteren en te accepteren. Je houdt van mij en de kindjes, wilt een relatie en een gezin, maar niet hiervoor de benodigde verantwoordelijkheden en volwassen keuzes en beslissingen nemen. Ik hou van je, maar op deze manier doorgaan houdt in dat ik kapot ga, mezelf kwijt raak. Afgelopen weken is dat duidelijk geworden voor mezelf en iedereen die mij kent, zoals ik werkelijk ben en altijd ben geweest komt dan terug, net zo goed als dit voor de kindjes geldt. Jij hebt het alleen maar over jezelf en wat ik je wel niet aandoe, kunt en wilt niet inzien dat het niet alleen om jou draait in ons leven. Ik kan en wil niet meer verder met jou, kies voor mezelf en de kindjes, houden van is soms niet genoeg, dat zei je zelf ook al. Wederom laat je mij opdraaien voor de keuze, bij deze, sorry maar het is genoeg geweest.

Duidelijk verhaal dus.
Bedankt iedereen.

Gr,
A

[momo]

[AAI]

[GeenPijn]

Twee katten waren oorspronkelijk van mij, twee van haar en twee uit het asiel samen weggehaald. Zij zal de dieren ten allertijde veel beter verzorgen, ik verzorg mezelf niet eens, alleen hun dus... Theoretisch gesproken is het vele malen beter dat ze bij haar zouden zijn, voor mij voelt het alsof, ze het mij niet eens waardig acht om voor de dieren te zorgen. Ik zou om die reden er ook niet voor kiezen om nieuwe te gaan halen.

Tja het glas is halfvol of half leeg aan jou hoe je dingen wilt zien en hoe je ermee wilt omgaan. Blijf je de hele dag liggen op de grond, help, help, roepend. Of sta je op en ga je het leven tegemoet als een vechter. Degenen die voor het laatste kiezen eindigen meestal beter.

Ik hou ervan om het vrouwelijk schoon te bewonderen (daarom ben ik ook zo verschikkelijk slecht in bed, ik focus me totaal op het genot van de vrouw),

Ik zie de link niet, ik mag ook graag een vrouw laten genieten (zonder mezelf te vergeten) en beschouw mezelf als best goed in bed
Weinig vrouwen staan te springen op iemand die er even op springt zijn ding doet en weer omdraait. Kan wel leuk zijn op z'n tijd
Maar iemand die rekening houdt met haar is toch juist fijn?

Ik heb nooit een klik kunnen maken met meisjes, deed ik dat wel was ik altijd een vertrouwenspersoon nooit een lover. Ik ben niet homoseksueel, maar wel wat van dergelijke karaktertrekken, ik ben ook niet specifiek "verwijft", maar vrouwen voelen zich vaak "vertrouwd" en niet seksueel aantrekkelijk. Zit blijkbaar een verschil tussen die twee. En omdat ik het vrouwelijke lichaam teveel respecteer en mezelf niet wil opdringen uit angst voor toestanerij of eventuele consequenties die het kan hebben in een sociale kring, gaat de lente gaat altijd een beetje aan mij voorbij
Ik geniet van de stelletjes en de kalverliefde, dat is voor mij niet weggelegd, maar mooi om naar te kijken.

Daarom zei ik ook, bouw jezelf (weer) op, hoe kan een vrouw jou respecteren en van je houden als je jezelf niet eens respecteert. Je hoeft echt geen macho te worden, trots zijn op wie en wat je bent is al genoeg.
Zodra je dat uitstraalt, wordt dat echt wel opgepikt.

Ik probeer nu nog verhaal te halen, een gesprek te regelen en dingen te bespreken. Ik hou de boel wel open en wil niet direct op mijn strepen staan. Een scheiding heeft veel consequenties, zeker in de financiële situatie waarin we nu zitten. Ook verhuizen o.d. is niet zomaar een optie en heel moeilijk te realiseren. Er moeten wel degelijk dingen goed besproken gaan worden. Omdat ik simpelweg nog steeds van haar hou, ben ik nog altijd zwak voor haar charmes, mocht zij terugkomen en een rationeel verhaal hebben, ben ik bang dat ik terugval in mijn oude (makkelijkere) gewoontes en haar weer accepteer. Nu kan ik rationeel denken, in communicatie met haar als de emoties oplopen vele malen minder.

Oh je bent getrouwd ja dan is het inderdaad even een stuk moeilijker, dat weer valt voor haar charmes, tja liefde doet dat met een mens lastig soms

Oh Ik lees net je laatste reactie een blz verder, dat ze niet meer verder wil met je, rot voor je man. Het spijt me voor je.
Maar ze heeft nou eenmaal recht haar keuze hoe oneerlijk dat ook voelt. Sterkte man!

[Minerva]

Krijg net een smsje:

Ondanks dat ik grenzen aangeef blijf je die overschrijden ipv die te respecteren en te accepteren. Je houdt van mij en de kindjes, wilt een relatie en een gezin, maar niet hiervoor de benodigde verantwoordelijkheden en volwassen keuzes en beslissingen nemen. Ik hou van je, maar op deze manier doorgaan houdt in dat ik kapot ga, mezelf kwijt raak. Afgelopen weken is dat duidelijk geworden voor mezelf en iedereen die mij kent, zoals ik werkelijk ben en altijd ben geweest komt dan terug, net zo goed als dit voor de kindjes geldt. Jij hebt het alleen maar over jezelf en wat ik je wel niet aandoe, kunt en wilt niet inzien dat het niet alleen om jou draait in ons leven. Ik kan en wil niet meer verder met jou, kies voor mezelf en de kindjes, houden van is soms niet genoeg, dat zei je zelf ook al. Wederom laat je mij opdraaien voor de keuze, bij deze, sorry maar het is genoeg geweest.

Duidelijk verhaal dus.
Bedankt iedereen.

Gr,
A

Volgens mij heeft zij de grenzen overschreden. Ze is bij jou weggelopen, heeft vervolgens je dagenlang in onzekerheid gelaten of ze nog terug kwam en hoe of wat. Dan neemt ze de katten mee en komt er niet mee terug op de afgesproken tijd en dan geeft ze je nog een schop na door zoiets te sturen.

Wat een egoistisch mens is dat. Wie denkt hier nou alleen maar aan zichzelf ?

[Fonske]

Je hebt jezelf niets te verwijten Aza. Ja, ik speelde even advocaat van de duivel, dacht hier en daar iets tussen de regels te lezen. Maar je hebt je best gedaan voor haar, je hebt alles geprobeerd.
Ze is inderdaad erg egoïstisch, ze geeft je de kans niet die je zeker verdient.
Ik hoop dat je het goed weet te verwerken, als ik ergens mee kan helpen laat je het maar weten.

sterkte jong!

[Azaroth]

Tja, relaties komen altijd vanuit twee kanten, dus ben ik net zo verantwoordelijk voor de conclusie als zij. De manier waarop is wellicht niet netjes, maar ik kan het me wel voorstellen, feitelijk ook gewoon dezelfde angst als die ik heb, alleen is zij wel actiever in handelen . Enerzijds voel ik me enorm verraden, anderzijds zeg ik, makkelijk. Zo heb ik ook geen zorgen en kan ik doen wat ik wil. Ik mis de katten enorm, maar ze zijn niet hier en ik kan ze lijfelijk toch niet terug halen, dus laat ik het maar. Uitzoeken hoe de juridische weg werkt . Feit blijft dat ze, zoals eerder gezegd, waarschijnlijk beter door haar verzorgt zullen worden dan door mij, dus ik weet het nog niet. Het zou wel een mogelijke kans kunnen zijn, om in de toekomst volledig ongebonden te kunnen zijn. (huisdieren zijn immers een grote verantwoordelijkheid).

De verwerking zal ongetwijfeld wel lukken, ik ben m'n hele gewend geweest alleen te zijn. De manier waarop dingen lopen is misschien niet zo netjes, maar feitelijk komt het voort uit min of meer dezelfde angsten als die ik heb, alleen is zij wel actiever in handelen . Het forum en de chat zijn doorgaans best gezellig en volgende week moet ik gewoon weer werken, dus dan ben ik 6 á 7 dagen de deur uit (soms ook figuurlijk).

Voor mezelf is nu inmiddels duidelijk dit ik me niet in relaties moet storten, of zoals mijn stiefma weleens zegt; sommige mensen zijn nu eenmaal geschapen om het leven op de wereld alleen door te brengen. Ik ben me ervan bewust, dat dit een eigen keuze is (al dan niet bewust), maar ik ben het vertrouwen wel volledig kwijt (voor zover ik die heb gehad). Met de keuze heb ik wel vrede denk ik, of ik onderdruk het, geen idee , maar vreemd genoeg heb ik nog geen traan gelaten. Misschien omdat ik het drie jaar geleden al voelde aankomen, of omdat er toch minder emoties zijn dan ik dacht. Geen idee.

Ik wil bij deze in ieder geval alvast iedereen bedanken voor hun steun en tips & trucs, zowel op het forum als de chat. Gevoelsmatig heb ik mijn ei goed hier kwijt gekunt en het mag duidelijk zijn, dat ik voor mezelf heel hard aan de weg moet timmeren. Hoe ik dat allemaal in mijn eentje moet gaan doen weet ik nog niet, maar alles is bij mij ook uiteindelijk wel weer op z'n pootjes terechtgekomen, dus ga ik ervanuit dat, dat nu ook zo zal zijn.

Voorlopig laat mijn psyche weer even rusten. Mochten er nog nieuwe ontwikkelingen zijn ,dan zal ik ze posten om jullie een beetje bij te houden, maar ik ben er wel weer klaar mee dat het over mij gaat (ik hou er niet zo van m'n ziel open en blood leggen, of het gespreksonderwerp te zijn ). Ik ga ervanuit dat ik wel op het forum zal blijven plakken, want er zijn inmiddels een aantal mensen die ik een warm hart toedraag en sommige topics zijn gewoon reuze interessant. Dus als jullie het goed vinden, blijf ik nog wel een beetje plakken.

Bedankt voor alles,
Gr,
A

[Minerva]

Ik wil bij deze in ieder geval alvast iedereen bedanken voor hun steun en tips & trucs, zowel op het forum als de chat. Gevoelsmatig heb ik mijn ei goed hier kwijt gekunt en het mag duidelijk zijn, dat ik voor mezelf heel hard aan de weg moet timmeren. Hoe ik dat allemaal in mijn eentje moet gaan doen weet ik nog niet, maar alles is bij mij ook uiteindelijk wel weer op z'n pootjes terechtgekomen, dus ga ik ervanuit dat, dat nu ook zo zal zijn.

Ik kan het niet vaak genoeg zeggen: Je HOEFT het niet alleen te doen. Er zitten hier heel veel mensen met soortgelijke ervaringen, met andere ervaringen, er zijn mensen die je graag willen helpen, een luisterend oor willen zijn of je een steuntje in de rug willen geven.

Ik weet dat je met jouw problematiek de neiging hebt om je terug te trekken, om niet in de aandacht te staan, om je kwetsbaarheid te verbergen en vooral niet voor je behoeften uit te komen. Je verstopt jezelf. Je durft niet iets voor jezelf te vragen. Je hoeft niet alleen en eenzaam te zijn. Zolang je je maar bewust wordt/bent van wat er met je gebeurt, waarom het juist met jou gebeurt, hoe je verleden je gemaakt heeft zoals je nu bent en je denken en gedrag stuurt in een manier die schadelijk voor je kan zijn doordat je je aangetrokken voelt door mensen die bijna voorbestemd zijn om je te kwetsen. Wil je graag goede relaties met anderen dan zal je eerst aan jezelf dienen te werken om te begrijpen wat je doet, waarom je het doet, waarom je voelt wat je voelt en daarna kan je kijken wat je graag anders wilt, welke behoeften jij hebt, hoe je die om kan zetten in actief gedrag naar verbetering in jouw specifieke situatie.


Maar realiseer je bovenal.. je bent niet alleen, je hoeft het niet alleen te doen. Je mag een beroep op anderen doen. Je mag voor jezelf opkomen, voor jezelf uit komen, zeggen wat je dwars zit, waar je je rot over voelt, waar je verdriet zit, wat je graag anders zou willen zien. Praat er over.. verstop jezelf niet achter rationalisaties, redeneringen of game/blow gedrag. Dat is vluchtgedrag van wat werkelijk speelt.

[Azaroth]

Update:

Vanmiddag heeft mijn vrouw de twee katten die oorspronkelijk van mij waren teruggebracht, na een paar smsjes mijnerzijds. De katten zien er goed uit, zij het wat gestressed, maar dat is niet gek. Veel aandacht geven, rust en nu de ruimte er is op bed liggen ze er ook lekker . Tevens heeft ze wat spullen van zichzelf gehaald, maar zit de woning er nog gewoon uit zoals het was.
Voordat ik vertrok naar mijn werk een briefje op tafel gelegd met wederom het vriendelijke verzoek of er nog een persoonlijk contact plaats kan vinden en haar bedankt voor de fijne tijd die ik met haar heb gedeeld. Ook haar verteld, dat ik haar vergeven heb (ben zowieso nooit écht boos geweest, het voordeel van apatisch/passief zijn ) en dat ik haar nog steeds een mooi mens vindt (en dat is ook echt zo). Verder dat er vanuit mijn kant nog altijd een vriendachappelijke relatie mogelijk is (al is dat voor mij dan ook verder alles), maar dat dit verder aan haar ligt.

Bij thuiskomst ook een reactie gevonden, waarin ze haar excuses (min of meer) aanbood voor de gang van zaken en dat ook zij niet boos is, "alleen in en in verdrietig". Ze geeft wel aan contact te willen, maar nog niet op korte termijn, omdat zoals zij aangeeft voor beiden partijen de emoties "hoog" zitten. Persoonlijk kan ik me in dat laatste wel vinden en denk ik ook dat ze daarin gelijk heeft.

Gisterenavond mijn moeder, maar is gebeld (leek me wel tijd worden), dus zij is nu als enige op de hoogte samen met mijn stiefvader. Komende woensdag ga ik hun bezoeken om een lijst te maken van "zakelijke" afwikkelingen. Zakelijk gezien hebben zij veel kennis (en geld, ook niet onhandig), dus hun hulp is zeer welkom.

Tot slot weet ik voor een groot deel, van jullie posts wat ik moet doen, ud het enige wat ik hoef te doen is het oppakken en doorzetten, mezelf dit nieuwe "gedrag" aanleren. Ik zou waarlijk bij god niet weten in hoeverre er dan ook maar iemand mij tot hulp zou kunnen zijn. Het is een proces wat alleen ik kan doorbreken (zoals bij iedereen in principe), dus ik zie niet echt in wat jullie nog zouden kunnen doen. Voor nu ga ik proberen, mijn "zakelijke"leven stabiel te krijgen, dus vast inkomen, vaste rekeningen, huisje opknappen, dat soort dingen. Daarbij moet ik ook het nodige trekken aan mijn werk, hierin moet ik nog enorm groeien en goed leren leidinggeven. Hiervan ben ik me bewust waar mijn valkuilen liggen en wat mijn sterke krachten zijn. Heb ook al aangegeven bij mijn leidinggevende dat ik tijdens ons gesprek woensdagochtend ook mijn loopbaan en ontwikkeling daarin wil bespreken.
Thuis moet ik de dagelijkse gang van zaken op orde zien te krijgen (huishouden e.d.) en mezelf leren verzorgen (een keer écht eten koken ipv frituren. Heb vandaag wel een wokpan gekocht ).
In de tussentijd moet ik mijn sociale leven zien op te bouwen, al heb ik daarin nog geen idee hoe ik dat ga oppakken. Ik heb een collega, waar ik het wel redelijk mee kan vinden en zijn interesses liggen min of meer dicht bij de mijne. Dus wellicht is het een goede opstart van waaruit ik kan doorstromen naar eigen gekozen vrienden. Maar nogmaals, die weet ik nog niet (relatie behoud ook Werk/privé dingen). Alleen echt dingen ondernemen zie ik me momenteel nog niet snel doen, dat heeft ook mede te maken dat ik hier totaal de weg niet ken en niks weet te zitten (behalve winkelcentra vanwege mijn werk ) en veel met werk bezig ben en daarna blij ben als er geen mensen om me heen zijn. Ook vind krijg ik het spaansbenauwd om in mijn eentje een kroeg in te moeten ofzo, wat zou ik daar in hemelsnaam moeten doen. Wel zit ik te overwegen om een aantal cursussen/hobby's op te pakken, maar hier heb ik eerst geld voor nodig en dat zie ik de komende periode niet echt gebeuren.

Dus ja zeg het maar Mystica, ik vind je aanbod heel lief, maar wat zou je nu nog voor mij kunnen doen. Ik weet min of meer wat ik moet doen om mijn leven op poten te zetten, nu het simpelweg nog doen. Het zou onwijs makkelijk zijn als iemand anders dat voor me zou kunnen , maar helaas is de realiteit anders .

Het zal knokken worden en ik zal ongetwijfel terugvallen krijgen, maar deze week ga ik stoppen met blowen! (uitroepteken staat er voor mezelf ) en 14 april ga ik stoppen met roken! Dus dat zou mijn alghele motivatie en conditie ook omhoog moeten trekken. Daarbij zal ik ook minder last hebben van terugvallen als ik niet onder invloed ben. Vanwege de ontwenning zal er in eerste instantie een paar nachten niet geslapen worden, maar het lichaam pakt dat snel genoeg weer op. Ik doe wat ik moet doen, denk ik, hoop ik en het enige wat ik daadwerkelijk kán doen is simpelweg nooit opgeven .

[Minerva]

Zo dan.. dat klinkt al een stuk minder apathisch en passief ! Je zet daar een groot aantal dingen/doelen op een rijtje waar je naar toe wilt werken in je leven. Je hebt mogelijkheden onderzocht en je hebt voor jezelf al voor een deel bedacht hoe je die doelen wilt bereiken. Dat klinkt heel positief en hoopgevend.

En nee ik kan het niet voor je doen, zou ook niet goed zijn, is ook niet de bedoeling. Jij dient jouw leven te leiden. Dat wat jij graag wilt en nodig hebt om goed te kunnen functioneren. Je belemmeringen uit de weg ruimen, je obstakels en valkuilen overwinnen en je doelen als een stip op de horizon in het vizier houden.

Wat wil ik graag bereiken (vriendschappen, hobbies, werk, familie, sport, gezondheid).
Wat heb ik daar voor nodig (sociaal netwerk, vrienden, familieleden, leidinggevende, geld, sportkleding, gezond eten/leven).
Hoe ga ik dat doen (wanneer, waar, met wie, hoe)
En dan een plan maken en zo te lezen heb je jezelf al een paar data gesteld.

Verder vind ik het ook heel goed dat je in je stuk beschrijft dat je weet dat je terugvallen zult krijgen, dat er dingen zullen zijn die moeilijk zullen zijn maar je bent er zo te lezen niet zo bang voor en weet dat het nodig is om daar door heen te gaan alvorens je je doelen kan behalen.

Doe het stapsgewijs, rustig op jouw tempo, niet teveel tegelijk.

En als het tegen zit of je hebt hulp of advies nodig bij iets dan mag je hier een gil geven natuurlijk. En nee.. we kunnen het niet voor je doen maar we kunnen wel met je meedenken, je de goede kant in sturen, je misschien zelfs wel steuntje in de rug geven of wat reflectie, een stukje gezelligheid, begrip, wat eigen ervaringen met evt. voorbeeld oplossingen, een luisterend oor, een manier om spanning of emoties te uiten/te verminderen, gevoelens te benoemen, dingen te verhelderen, leuke ideetjes van de hand te doen of om je een ander perspectief te laten zien in je situatie.

[GeenPijn]

Leuk dat ze nog wel wat contact wil. Ik zou haar wel even die tijd geven om afstand te nemen en haar alles op een rijtje te laten krijgen, toch geforceerd contact zoeken werkt averechts. Al zo vaak gezien.