Anotherday

Re: Doolhof.

Athene was geweldig, maar ik wilde meer. Nieuwe avonturen en zeker nog niet naar huis. En een nieuw bizar avontuur is het geworden.

Op internet kwam ik door te surfen op verschillende sekssites die ik eigenlijk nooit bezoek terecht op een advertentie waar ze iemand zochten om met Bulgaarse webcam meisjes te werken. Ja je leest het goed!

Het thuisfront was niet heel blij met mijn nieuwe stap. Maar ik volgde de mentaliteit van de mannen, wat neerkomt op: wat VET! Ik ben inmiddels al 2 en een halve week in Bulgarij en heb al heel wat gezien.


Alweer een ander meisje. Het totaal staat nu op vier. Geen slechte scoren dacht ik zo. Ze is de ex van een andere Nederlander hier en werkte met hem samen tot afgelopen maandag. Toen de boel voor de zoveelste keer ontplofte tussen die twee, waardoor te blijven samenwerken geen optie meer is.

Dus wie werd er naar voren geschoven om hem te vervangen Ze is prachtig, een goddelijk lijf, lang bruin haar, bruine ogen waarin je verdrinkt, lange benen, volslank,ontzettend mooie borsten, lief, slim en heel prettig in omgang. Het is bizar om er naast te zitten, haar opdrachtjes te geven en toen besefte ik het pas. Wat ik doe is verkeert. De afgelopen tijd heb ik alleen een overvloed aan hormonen gevoeld, en het prettig gevonden om meisjes op die manier te kunnen regisseren.

Ik probeer echt voldoende afstand te bewaren en vriendelijk te zijn. Ik denk dat ik de afgelopen tijd in die missies ben geslaagd, tot vanavond. Ik sprak met haar en ging naast haar zitten op de bank, ben eigenlijk nooit dichterbij haar geweest, hoe gek dat ook klinkt. Ze vertelde dat ze graag naar Amsterdam wil en Dj wil worden en ik liet haar mijn foto’s zien uit Griekenland van de paardenrange. En even later beseffende ik dat zij nooit de kans zal krijgen om haar dromen te verwezenlijken. Ik ben slechts een domme Nederlander met alle kansen die je maar kunt hebben en ze doodleuk verkloot heb. Ze doet me gewoon wat en ik zie het gevaar zeker wel in dat ik stapelverliefd op haar wordt, wat uiteindelijk allemaal ook niet zal gaan werken Natuurlijk als domme Nederlander zeg je haar te willen gaan helpen, maar of dat reëel is, of zelfs eerlijk is om haar hoop te geven. Het maakt mijn gedachte alleen maar naarder om eerlijk te zijn.....


Pff dit is wel een vrij heftige reality check!
johan799

Re: Doolhof.

hey, ja, het leven een hoge diversiteit in alles. je onderneemt wat, dat lijkt me goed. Je krijgt er ook )nieuwe) inzichten door. Blijf wel bij je eigen normen en waarden en pas op dat je niet in het criminele circuit beland. Laat je niet gebruiken. Je laat doorschemeren dat je haar wil helpen, haar een betere toekomst gunt met meer kansen. Zit er iets in je om andere mensen te willen helpen? Misschien is in die richting iets voor jou weggelegd? andere mensen helpen .

en schrijven.. colums, korte verhalen, lange verhalen, en autobiografisch. misschien kan je daar ook geld mee verdienen? Al met al ben je wel ondernemend bezig. positief toch? Ook al loop je misschien tegen teleurstellingen aan... THAT's LIFE :)
Anotherday

Re: Doolhof.

Het is heerlijk om te ontdekken dat mijn gevoelens in de realiteit staan. Mijn gedachten gaan over praktische zaken. De vrijheid, de gekke beslissingen die je maakt en ineens in een avontuur bent beland waarin alles onvoorspelbaar, raar en spannend is.

De afgelopen tijd worstel ik wel veel met het gevoel van verliefdheid die toch een stuk heftig is, dan ik aannam. Het is een rare en foute situatie. Om een meisje naast je te hebben waar je gek op bent, en tegelijkertijd zakelijk moet zijn in het geven van bepaalde seksuele opdrachten. Ironisch, want haar zo te zien heeft helemaal niets te maken met die verliefdheid.

Ik koester het gevoel; de vlinders, het plezier dat ik beleef als ik weet dat ik haar weer zal zien dadelijk, haar glimlach die ik echt kan toveren op haar beeldschone gezicht, onze kletspraatjes in gebrekkig tot redelijk Engels, de flirt partijen en misschien wel het belangrijkste dat ze mij oprecht kan zien als iemand die haar vriend wil zijn en er voor haar is, mocht dat nodig zijn.

Ik wil haar helpen, maar goddank zie ik gelukkig in dat ze helemaal niet zo hulpeloos is. Wat er ook mocht gebeuren. Ze is sterk genoeg om daar zelf uit te kunnen komen, en heeft deze dwaze Nederlander daar niet bij nodig. Ik kan haar alleen helpen om het werk dat er moet worden gedaan zo aangenaam en respectvol mogelijk te doen. En ik denk dat ik daar in slaag. Het is een gewoonte om mij meer uit te betalen, als zij haar doelstelling heeft overtroffen, of de uren moet betalen die ik gewerkt heb en zij er dan eigenlijk niets aan over houd omdat de doelstelling niet gehaald is (wat bij mijn meisje sporadisch voorkomt, maar bij mijn andere collega's is dit vaker het geval). Wanneer ik uitbetaald krijg, geef ik het deel, waarvan ik vind dat zij daar recht op heeft terug aan haar, geen discussie:)

Tja, het is een vreemde wereld, een raar leven dat mijne en toch denk ik dat ik oprecht kan zeggen dat ik het idee van gelukkig zijn, eindelijk weer voel.
Anotherday

Re: Doolhof.

Ze is lam, vermoeid, is al drie dagen zonder slaap en haalt continu haar neus op om het restantje drugs dat daar achter gebleven is, naar haar hoofd te sturen. Ze schiet kogels met haar doordringende ogen op mij. Ik voel me zorgeloos door een halve fles Tequila en stompel haar misgeschoten kogels met een glimlach weg.

We zijn online in mijn woonkamer, omgebouwd tot slaapkamer voor haar. Ze is er dan een week en ondanks dat we niet veel gewerkt hadden, maken we ongelovelijke scores in de minuten dat de bezoekers online waren. Maar het gaat niet, haar gezicht is bleek, smal, woedende ogen en ze waggelt op haar stoel en zet een koptelefoon op. Ze is een tikkende tijdbom en ik kies ervoor om naar mijn eigen kamer te gaan, voordat de bom weer ontploft.

Ik heb die bom al vaker zien afgaan en dan is het goed mis en ze is voor geen enkele reden vatbaar! Het gaat zelfs zo ver dat ik haar om 3 uur in de nacht uit een flatgebouw probeer te halen, omdat ze de hele boel bij elkaar schreeuwt en jankt . En ik in gebrekkig Bulgaars aan de wakker geworden bewoners vertel dat ze gek is, dat ze er niet zoveel aan kan doen. En al die nare woorden. Want raken kan ze mij en ze weet dat. Toen ik er genoeg van had en ze het idee kreeg dat haar hysterica niet zoveel meer indruk maakte op mij. Deed ze er een flinke schep boven op, samen in een taxi. Een onbekende route. Langs een brug die veel lijkt op die van San Fransico. De taxi stopt halverwege de brug. Geen idee. De idioot, waarom stop je daar uberhaupt? Ze stapt uit en loopt naar de railing van de brug, kijkt mij gemeen aan en laat noncharlant een lege mars verpakking los en stapt weer in de taxi.

De waanzin bereikt haar, omdat ze doorschiet in drugs en drank. In een week soms niet meer dan 10 uur slaapt. Wanneer ze haar rust weer terug heeft is ze het mooiste en het liefste meisje dat er bestaat. Mijn gevoel draait duizelig van liefde, pijn, haat, zorgen en vooral veel angst. Ik probeer wel te rationaliseren, blokkades in mijn gevoel te leggen, haar te vertellen dat ik niks met haar wil en ook geen sex wil. Wat ook waar is. Maar toch blijf ik hunkeren naar haar aandacht, aangetrokken door haar mystieke aura, een wonderlijke wereld waar ze mij in toelaat en we het overgrote deel van de tijd in kunnen vluchten; een wereld die we samen gebouwd hebben of zij getoverd heeft.

Ik kan haar niet verder helpen, niet meer verder beschermen tegenover onze werkgever, niet meer voor haar zorgen, wat ik de afgelopen tien weken gedaan heb, zodat ze als een prinsjes door het leven kon gaan, dat kun je heeel letterlijk nemen! (Waar ik overginds wel veel plezier in had) Ik heb geen controle, wanneer zij om 5 uur in de ochtend op drugstour gaat en ik niet met haar kan werken, omdat ik ook geen oog dicht doe als ze weg is en ik mij zorgen maak. Ze is losgeslagen en discipline en verantwoordelijkheid zijn eigenschappen die ze ten koste van alles vermijdt. Ik ben geen babysitter, niet haar pa en niet haar vriendje. Nee, maar als je me eerlijk vraagt wie ik ben in haar ogen, dan vermoed ik soms dat ik niet meer ben als een portomonee en ja knikker.

Ze is na het vooral van gisteren ontslagen. Ik had de hoop dat onze onderbaas haar beter onder controle zou kunnen krijgen, dus heb haar een lichte versie van de gebeurtenissen geven. Misschien is het beter zo. Ze mocht ook niet meer bij mij wonen, en als ze dat wel deed dan zou ik ook mijn baantje verloren zijn. En ik had het er voor over, maar mijn webcam meisje besloot zelf om terug naar huis te gaan en vertrok vandaag, of gisteren eigenlijk. Ik voel me nog steeds zaterdag

Ik vind het verschrikkelijk en mis haar, maar toch is het beter zo. Ze komt morgen wel even buurten, vast omdat ze cigara's nodig heeft. Het zal wel even duren voordat ik haar kan loslaten.
Anotherday

Re: Doolhof.

En dan ziet de wereld er weer eens heel anders uit. Zeven gemiste zoen momenten, mijn gevoel stijgt naar een voor mij ongekende hoogte.

Ik ben zo "in Love" dat het onwerkelijk is. Alles lijkt wel een droom. Ik ben opgewekt en zorgeloos en geniet van ale kleine dingentjes. Maar wat me het sterktst treft in dat weeke gevoel in mij! Zo zacht, teder, open en naakt.

En ik zie een echte vriend in haar, want nu ze zelf wat centjes heeft, neemt ze me ook uit eten, maakt tijd voor mij vrij en is vanavond zelfs met mij mee uitgeweest! Wat ontzettend leuk was. Een live band, heerlijke stoelen om er op te zitten en te kijken en op de muziek te swingen. Een fles rode wijn gedeeld, appart een sigaret gerookt om onze plaatsen niet kwijt te raken.

Nadeel is misschien dat we wel drugs hebben gebruikt, waar ik het effect nu pas echt van begin te voelen. Een uur of 6 later:P Ze is niet mee terug naar huis gegaan. Naja, ze logeert hier weer. Maar is naar vrienden gegaan. Waar ik mij ook niet druk over hoef te maken. Ik moet gewoon dankbaar ziin dat ze ook haar vrije tijd met mij wil doorbrengen, dat zegt toch wel iets!

De liefde dan. Ik heb het haar drie dagen geleden vertelt, dat ik van haar hield, maar dat ik wil dat alles bij hetzelfde blijft. En daar blijf ik achter staan, want hoe graag ik haar had willen kussen. Uiteindelijk is het het allemaal niet waard en ik meen dat:)

Truste!
Anotherday

Re: Doolhof.

Ik kan mensen van mij laten houden door de taal die ik schrijf. Het zijn de kleine details die de gecreerde illusie vloeiloos laten over gaan in de zogenaamde werkelijkheid. Men ziet wat hij wilt zien en is verblind door het aanzicht van haar ogen, haar uitdrukkingen en de soepele lichaamsbewegingen die ze maakt omdat ik haar dat heb aangeleerd.
Mijn taal. Zij is het gezicht en ik ben haar ziel. Voel ik daarom die vreemde maar vooral verwarrende liefde, omdat ze deel is gaan uitmaken van mijn fantasiewereld, die ik als magiër uitstrijk over wanhopige mannen die troost vinden, of nog erger stapel verliefd worden en hele vermogens uitgeven voor een enkele blik of een enkel woord?

De hoop die deze mannen koesteren, hun zoektocht naar verwantschap, liefde, de bestrijding tegen de eenzaamheid.Ik vul ze genadeloos in of aan. Het is een geregisseerd spel dat ik steeds verder probeer te perfectioneren en waar ik lol in heb. Maar hoe ver mag je eigenlijk gaan? De grens tussen ontspanne gleuren naar een mooi meisje of haar een obsessie voor je te laten worden, vervaagd. Moet ik mij schamen of mag ik mijzelf bewonderen, het talent koesteren of tegen mijzelf weerzienwekkend moet bekenen dat ik deze mannen aan het oplichten ben? Beide zijn waar.

En zo duurt het gevecht in mij voort. Ik balanceer in de keuze's die ik maak, de dingen die ik nalaat, het drugsgebruik, het slaapgebrek waardoor ik mijn focus verlies om online winstgevend te kunnen spelen en ik verlies mijn evenwicht en val, vertroebel mijn oorspronkelijke motieven met liefde of een schuldgevoel. Maar verloren voel ik mij niet, de eeuwige drang om te moeten veranderen om dingen beter te maken is niet aanwezig, omdat ze in de vrijheid die ik ervaar geen hoofdrol spelen. En met deze wetenschap dat alles altijd een choas zal blijven, vind ik hopelijk een rustige slaap die ik hard nodig heb.
Anotherday

Re: Doolhof.

Stilte voor de storm. Nog anderhalf uur en dan begint het gekibbel om de kleine dingentjes, die blijven aansturen op de explosie die onvermijdelijk is en nu al in de lucht hangt.

Ik weet het niet. Voel ook een raar soort opwelling in mij. Een dag vol zorgen is het weer eens geweest om haar. Ze snapt het niet, lijkt het ook niet te willen snappen. Alleen die frustratie al. Ik voel me ongemakkelijk en boos. Wat na een drugsrush die tot gister duurde en drie dagen in beslag nam zonder slaap, misschien niet meer dan logisch is.

Mijn emoties springen weer eens. De verliefdheid is gelukkig over, maar lijkt soms een alternatief te zoeken naar iets dat mij mateloos stoort aan haar. En die zijn er in overvloed, maar toch struikel ik en kan ik niet goed benoemen wat ik nu percies voel en dat niet onder woorden kunnen brengen, voelt vreemd en raar, zeker voor mij.

Wat is de situatie. Zij ging zich weer vreemd gedragen, al tijdens het werk. Zag er verschrikkelijk uit, een zombie. Ik hield mij kalm, heb haar enkel gerustgesteld en gekalmeerd. Zij was ook al drie dagen wakker en heeft minimaal 2 keer zoveel drugs gebruikt als mij. Toen was het 04:00 en wil ze nog gaan stappen. Het is al twee keer eerder gebeurd, dat ze in die mood op stap gaat en dan gaat het ook gruwelijk mis met haar. Omdat ze ruzie zoekt, zich vreemd gedraagt en naar doet tegen iedereen. Ik heb maar niks gezegd.

Normaal komt ze rond het middag uur thuis, maar vandaag niet. Stress, gaat alles wel goed met haar. Is het zo raar dat ik mij grote zorgen maak, waarom kan ik dat niet van mij afzetten. Al die verhalen die ze er over vertelt als ze met die mensen omgaat. Die zijn best heftig, zeker nadat ze vertelde dat ze naar een seksclub was geweest met een man die daar een vrouw heeft werken in de prostitutie om te chillen. Wat moet je daar?



Maak het later ff af
Anotherday

Re: Doolhof.

Het gaat zo niet langer. Dit is niet de vrijheid die ik zoek. Ik heb mijn best gedaan om haar te helpen en ben dat doel door verwarrende gevoelens, drugsgebruik en geen mensen om mij heen te hebben die ik echt vertrouw, verloren.

Ik ben hard hard geweest vandaag, onaardig en zelfs naar. Haar een dom seksspeeltje genoemd waar mannen op klaar komen. Haar vertelt dat dit dubbelleven, het grote geheim nooit voor haar zal kunnen werken en dat ze altijd ongelukkig zal blijven zolang ze niet kan accepteren voor wat het werkelijk is. Geïllustreerd door een plaatje als wallpaper te gebruiken. Een opblaaspop met een wijdopenstaande mond, waar mannen hun penis in stoppen om klaar te komen. En gezegd dit ben jij.

Het gaat zo niet meer. Ik ben te beinvloedbaar voor de drugs die ze gebruikt. Omdat ik mij daar zweverig bij voel en wat meer focus lijk te hebben als ik type en het erg ontspannen is om samen high te zijn. Ik kan er gewoon niet tegen. Het is vergif voor mijn ziel en het doet gewoon teveel pijn om haar zo te zien afglijden, waardoor ik mij zorgen maak als ze de deur uitgaat in zo'n toestand. En die zorg is terecht.

Ik kan het gewoon niet langer opbrengen. Zoals de dingen nu zijn ben ik bezig om mijzelf in een rap tempo te vernielen. De drugs gaan de deur uit en komen er niet meer in. Ik moet kleine stapjes gaan maken om ook iets van een sociaal netwerk te hebben. Ik ben veel te afhankelijk van haar daarin, en die relatie is gewoon niet gezond. Mijn gevoelens voor haar zijn erg afgezakt, maar zullen wel weer erg toennemen als ze clean blijft. Of ik dat nog een keer wil meemaken of aamkan, blijft wel een vraagteken en ik heb een plan B nodig, om hier uit te kunnen stappen en iets nieuws te kunnen gaan doen.

De afspraken zijn gemaakt, maar het is niet de eerste keer dat ze zulke dingen heeft beloofd. Ik moet gewoon wat sterker staan, maar ben de motivatie verloren en zie ook wel de schaduwzijde, de perversiteit, de ranzige dingen, de wanhoop in het werk wat ik doe. En begin te twijfelen of ik dit echt wel wil. En dat helpen, tja ze is wel erg beinvloedbaar dus of het veel effect heeft? Ondanks dat kunnen we wel heel goed met elkaar praten en weet ik dat onze vriendschap hecht en echt is.

Maar het kan niet langer ten koste gaan van mijzelf. Een laatste kans en ik meen het. Ik heb mijzelf niet eens schuldig gevoelt over de nare dingen die ik haar vertelt heb of heb laten zien. De manier waarop is niet netjes. Maar ze moet gewoon onder ogen komen wat de werkelijkheid is. Dit is haar leven en voor mij slechts een avontuur!
Anotherday

Re: Doolhof.

Het regent, op een kamer met 4 Aziaten in de hoofdstad in dit voormalig oost blonk land, met een vliegticket naar huis in mijn achterzak. Wat er afgelopen donderdag avond gebeurd was? Ik wil er niet veel over kwijt. Alleen dat ik mijn antwoord had en geen minuut langer wilde blijven. Ik heb alles waar ik waarde aan hechte en niet te zwaar was in kleine plastic tasjes gestopt en de rest daar achtergelaten en iets uit wraak gedaan, waar ik overginds wel recht op had en geen spijt van heb.

Vertrokken en terug naar de puinzooi die thuis heet, een avontuur rijker; Vrijheid, sex, drugs, housemuziek, liefde, vertrouwen, verwantschap, oplichting, leugens, verraad, moedeloos en fouten. Kom ik terug als overwinnaar of iemand die iets verloren heeft? Of is die vraag onbelangrijk omdat ik alles opnieuw moet opbouwen, wat ik sowieso al moest doen. Het enige wat ik wil is zwemmen, zwemmen, zwemmen en mijn kat zien.

1 ding is zeker, er wacht mij een nieuw avontuur, maar ben ik er nu wel klaar voor? Of verzeil ik weer in die chaos voordat ik vertrok en welke dingentjes moet ik inbouwen omdat te voorkomen. Als ik een ding wel geleerd heb, is dat ik structuur nodig heb en er voldoening uit kan halen. Ik begin opnieuw met een achterstand en ik zal daar zonder meer de aankomende tijd wel verder over bloggen. Ik hoop alleen dat ik een lichtpuntje kan zien.

Bijna thuis
Gebruikersavatar
katleen
Berichten: 2662
Lid geworden op: 01 apr 2012 22:43

Re: Doolhof.

hey stud ,
de laatste keer sprak ik je op de chat en had je nog geen idee hoe je thuis zou geraken. en nu lees ik dat het vliegticket in je rugzak zit. MOOI!!
eindelijk naar huis , met een heleboel blijkbaar tegenstrijdige gevoelens en gedachten.
als winnaar of verliezer?? ik denk dat je inderdaad wel wat `verloren` bent : vertrouwen dat je dacht te kunnen hebben in bepaalde mensen. maar je hebt ook dingen `gewonnen` : de zelfkennis , het weten wat je nodig hebt zoals structuur in je leven om je goed te kunnen voelen.
het moet rot zijn om een avontuur op deze manier te moeten beëindigen , maar daar kan je jammer genoeg niets meer aan veranderen. dus tja , vooruit kijken en je richten op de toekomst , wat die ook zal brengen.
ik wens je een veilige thuiskomst en enorm veel succes voor de nabije en verdere toekomst!!
Gebruikersavatar
momo
Berichten: 11684
Lid geworden op: 10 okt 2009 23:02
Locatie: momoland

Re: Doolhof.

welkom thuis cheerqd5

Ik verheug me al op de volgende avonturen occasion14
Frankly my dear, I don't give a damn...
Do or do not, there is no try... (Yoda)
quodpersortem

Re: Doolhof.

Ach... Je hebt er iets van geleerd, toch? Dan zou ik het zeker geen verspilling van tijd of achteruitgang noemen.
Gebruikersavatar
Minerva
Berichten: 17643
Lid geworden op: 28 aug 2006 21:04
Locatie: Breda
Contacteer: Website Twitter

Re: Doolhof.

Kom ik terug als overwinnaar of iemand die iets verloren heeft? Of is die vraag onbelangrijk omdat ik alles opnieuw moet opbouwen, wat ik sowieso al moest doen.
Het klonk als een enorm avontuur met allerlei nieuwe ervaringen, positieve ervaringen, negatieve ervaringen maar het blijven levenservaringen. Ervaringen die je iets geleerd hebben, die je iets gebracht hebben. Die je kijk op de wereld en je leven hebben verrijkt en veranderd. Wat maakt het winnen of verliezen? Waardoor komt het dat je het in dat perspectief plaatst?

Je tweede constatering is veel belangrijker ;) en je gaat nu met een nieuwe verfrissende blik en een hoop ervaring rijker opnieuw bouwen..
Inzicht als Uitweg..
Nugget7

Re: Doolhof.

:-s Jij en ik zijn hetzelfde!

Althans, jij ondergaat hetzelfde proces welke ik recentelijk 'overwon'. Jouw denk- en schrijfwijze, en jouw kijk op de wereld lijken dat van mij wel!

advies? Google HSP en verdiep je in je bewustzijn.
En investeren in wat je bereiken wil, anders zal het zich nóóit manifesteren.

Anders nog iets? Jawel! :nod: Echt apart..

Groetjes, nugget.
Anotherday

Re: Doolhof.

Super bedankt voor jullie reacties. Doet me echt ontzettend goed! Het laaste nachtje en dan weer thuis, schijnt naar weer te zijn bij jullie en heb niet eens een winterjas.

De afgelopen tijd sinds deze reis, heb ik gelukkig wat oude contacten kunnen herstellen. Waar ik veel aan zou kunnen hebben en mij sowieso uit dat kluizenaars bestaan trekt.

Ik hou jullie op de hoogte en nogmaals bedankt voor de vele reacties!
Gebruikersavatar
Minerva
Berichten: 17643
Lid geworden op: 28 aug 2006 21:04
Locatie: Breda
Contacteer: Website Twitter

Re: Doolhof.

Het is hier steenkoud... een jas is echt wel nodig. Het vriest soms tot -10 al wordt het van het weekend ietsje zachter. Bereid je maar voor als je terugkomt en zorg dat je voldoende warme kleren in je handbagage hebt!
Inzicht als Uitweg..
Anotherday

Re: Doolhof.

Week 2. De enige brief die er dreigend uit zag, het waren er eigenlijk twee. Heb ik vorige week open gemaakt. De tweede vandaag pas en op 4 april word mijn huis ontruimd (wat ook niet zo vreemd is als je zes maanden de huur niet hebt betaalt).
Het is wat het is, een smeek bellentje as dinsdag is het enige wat ik nog kan doen. Ik verdwaal in die hoop post, verstop mijzelf en sluit mijzelf op en ben weer terug bij af, en mijn vrees dat er niets zou veranderen, hoewel dat compleet aan mijzelf ligt, is uitgekomen,

Ik heb nooit gevonden naar wat ik zocht en hoewel ik beter mijn best had moeten doen, heb ik toch een hoop gedaan. En hoe ik verder moet? Ik heb sinds gisteren wel een soort van bijbaantje. Het beantwoorden van e-mails voor 0,11 cent per bericht. Het is niet veel, maar je word wekelijks uitbetaalt. Het is in ieder geval iets.

Niemand kan voor mijn allerliefste kat zorgen en mocht ik plannen hebben dat ik weer mijn spullen pak en wel zie waar ik uitkom, moet dat arme beestje naar het asiel. En dat laat ik natuurlijk niet gebeuren.

Achja, aan de andere kant is het mss juist wel goed, dat ik dit leventje achter mij laat. Een bijstands uitkerering en zielig doen, stapels rekeningen, geïsoleerd leven, lui en zonder energie. Dit werkt allemaal ook niet. Ik kan het gewoon niet. Hier gelukkig worden of gelukkig zijn en waar dat wel mocht zijn Ik krijg nu weer de kans, min of meer gedwongen om dat verder uit te gaan zoeken Life goes on, deal with it.
Gebruikersavatar
katleen
Berichten: 2662
Lid geworden op: 01 apr 2012 22:43

Re: Doolhof.

tja , je weer `aanpassen` aan het gewone leventje is niet makkelijk heh.
maar geef jezelf toch wat meer tijd om je weg hier weer te vinden.
het lijkt me logisch dat je `omkomt` in een berg post en zaken die geregeld moeten worden. maar wat kan je meer doen dan die dingen 1 voor 1 en stap voor stap aan te pakken.
ik vind het wel rot voor je dat je nu toch weer worstelt met wat en hoe het verder moet of wat jij verder wil.
ik wens je dan ook veel wijsheid toe.
Gebruikersavatar
Minerva
Berichten: 17643
Lid geworden op: 28 aug 2006 21:04
Locatie: Breda
Contacteer: Website Twitter

Re: Doolhof.

Amai dat zijn behoorlijke problemen als je vier april je woning uit gezet wordt. Wat een ellende. Kan je niet bij een instantie om hulp vragen om e.e.a. met je samen uit te sorteren en een soort schuldhulpverlening op te starten zodat je een beetje uit de financiële zorgen komt? Aankloppen bij de gemeente? Wellicht weet de huisarts waar je terecht kan? Er moeten toch meer wegen naar Rome leiden om jou problemen op te lossen?
Inzicht als Uitweg..
Anotherday

Re: Doolhof.

Moment of truth Ik tril als een rietje De spanning in mijn lijf is bijna onverdraagbaar, mijn gedachten flitsen van het ene naar het andere doemsenario. 0,44 cent op de bank, mijn bijstands uitkering is nog steeds niet binnen en ik begin mij zorgen te maken of het er uberhaupt wel opkomt.

In de brief van incasso instantie leek er ruimte te zijn om nog onder de uitzetting uit te komen, maar dat is onhaalbaar zonder inkomen. Ik heb nog geen idee waar ik terecht zou kunnen en er om te vragen Ik sla letterlijk doodsangsten uit. Ook bellen naar de gemeente, woningbouw, incasso ik voel me duizelig en misselijk en toch zit er niets anders op. Het moment van de waarheid, uitsluitsel. Het is allemaal erg spannend en stressvol.

Ik kan niemand de schuld geven. Ik heb dit echt allemaal zelf verooraakt. Ik weet dat, maar het maakt alles er niet makkelijker op:(

Zo maar mijzelf maar scheren en douchen en een telefoon opzoeken Een moeilijk dag, maar gelukkig heb ik mijn nachtritme weer wat kunnen omdraaien en werd ik omm 05:00 wakker, na een goede slap van 7 uur

Waar ik heen ga, wat er gebeurt Het is tijd om deze waanzinnige last van mijn schouders af te halen Ik voel wel dat ik kracht genoeg heb, maar zou blij zijn als ik echt alles geregeld heb en deze dag voorbij is.
Gebruikersavatar
katleen
Berichten: 2662
Lid geworden op: 01 apr 2012 22:43

Re: Doolhof.

pfff , wat heftig allemaal.
ik kan alleen maar hopen en duimen voor je dat er een aanvaardbare en redelijke oplossing uit de bus komt.
ik kan je ook veel sterkte en zo wensen , maar tja ... dat klinkt ook zo leeg vind ik.
daarom voor nu een lieve knuffel en ik denk aan je.
[AAI]
Gebruikersavatar
Memories
Moderator
Berichten: 24429
Lid geworden op: 25 okt 2009 15:04

Re: Doolhof.

Sterkte. Ik hoop dat je eruit komt.

(De consequenties zijn hard, maar het geeft je ook inzicht in hoe het vooral NIET verder moet.
Daarom hoop ik van harte dat je eruit gaat en kan komen en dat het je niet opnieuw laat gebeuren.)
~Wie niet kan luisteren kan ook niet vertellen.
De kracht van geluk is innerlijke vrede.
Wie geen slechte tijden kan verdragen, zal geen goede tijden beleven.
Wees de verandering die je in de wereld wil zien.~
Gebruikersavatar
katleen
Berichten: 2662
Lid geworden op: 01 apr 2012 22:43

Re: Doolhof.

en? weet je al iets meer?
wat moet het een zware dag geweest zijn voor je.
ik hoop dat er nu al wat duidelijkheid is en dat je de last (of toch een stukje ervan) van je schouders hebt kunnen gooien.
Anotherday

Re: Doolhof.

Life goes on. Ik poker nu om rond te komen en doe er nog wat naast. Mijn huisje is leeg. Een aantal grote mannen, vrachtauto's voor de deur, de politie erbij (een erg vriendelijk man trouwens), die agent. Maar ik wist het al, had mijn spullen al gepakt, de badkamer en de slaapkamer leeggemaakt. Ik stond op straat, mijn reisgeest en het leven nu door te gaan als een echte avonturier. Het heft wel wat. Alleen geen stabliliteit, maar dat is ook het ergste niet.

Ik had wat gevonden op marktplaats, maar kon daar pas vandaag terecht. Die avond kon ik bij een goede vriend slapen, die mijn bed,tv, schoonmaakspullen en nog wat andere dingentjes dankbaar heeft aangenomen:) En ben die ochtend naar Amsterdam gegaan, om wat meer uit te zoeken over een eerdere tip die ik hier gehad had over mijn eventuele psychische aandoening HSP, in de allermooiste bieb van Nederland. Ik zat er op 7 hoog in een hele grote stoel voor het raam met uitzicht over het water en de binnenstad. Absoluut mijn favorite plek en het kost ook niets. Ben je er nooit geweest of heb je een dagje niets te doen. Een aanrader, en daar heb ik met dat uitzicht heerlijk ontspannen wat literatuur over hsp kunnen lezen. Geweldig!

Ik woon nu in een soort commune, laat ik het zo maar noemen. Op loopafstand van de zee en ik kan mij hier ook inschrijven. Ik zit nu, in de lobby waar je mag roken. De bar is open en ik heb al en aantal mensen ontmoet, tja het zijn voornamelijk simpele mensen, maar ik kan contact maken. En dat heb ik gewoon zo nodig in mijn leven. Mijn kat kon alleen niet mee, dus is dit wel een tijdelijke goede oplossing. Ik wil weer naar het buitenland, waar de sigaretten goedkoop zijn:) Bulgarije is een afgesloten hoofdstuk en ik zal daar in mijn blog ook niets meer over vertellen en mijn volgende bestemming zal daar dus zeker niet zijn. Maar Hongarije, Roemenie, Kroatie zijn wel opties, ik zou het liefst nar Dublin gaan, maar dat is iets prijziger, wel belasting vrij ivm pokerinkomsten.

Het gaat goed met mij en hoewel ik er een bende van gemaakt had en heb, voelt dit toch als een richting die ik nu in mijn leven zou moeten nemen!

Terug naar “Eenzaamheid, relaties en seksualiteit”