Isnietzobest

Zit vreselijk vast (eenzaamheid)

Hoi allemaal,

Ik zit op het moment helemaal vast met mijn leven. Ik ben begin twintig en heb helemaal geen sociaal leven, geen vrienden, niks. Ik weet niet hoe ik dit het beste kan aanpakken dus ik ga maar op mijn gevoel af.

De voornaamste redenen komen vooral uit mijn verleden: Ik heb zo'n leven gehad van "Been there, done that" maar dan helaas voornamelijk met slechte ervaringen (je mag hier helaas aan best wat extreme dingen denken) en niet met de goede. Ik wil geen boek over mijn leven op de forum posten en het lijkt mij ook minder fijn voor jullie om een leven vol gruwelijke details te lezen.

Waar het op neer kom is het volgende:
Veel vrienden kwijtgeraak door de jaren heen aan de dood (kanker, spierziekte ect)

Bijna heel mijn familie kwijt geraakt aan de zelfde doodsoorzaken.

Ik hoef voor emotionele steun het niet bij mijn paar overgevleven familieleden te zoeken.

Veel slechte dingen meegemaakt die het voor mij moeilijk maken om mensen te vertrouwen.

Ik heb echt GEEN vrienden waarmee ik leuke dingen kan doen. Denk hierbij aan uitgaan, of mischien zoiets simpels als een film kijken op de bank.

Doordat ik geen vrienden heb ben ik erg eenzaam en kan ik nergens heen met mijn problemen.

Voor de rest leef ik een vrij normaal leven, bezig met een studie, heb een bijbaan, leuke hobbies ect.

Ik ben zeer eenzaam geweest de afgelopen jaren en ben bezig om hier een einde aan te maken. Er is een meid van mijn leeftijd die bij mij op school zit. Het afgelopen jaar heb ik haar vaak geholpen met haar problemen of heb haar geholpen met haar studie. Zij heeft mij met een paar recente kleine dilemma's gesteund het afgelopen jaar en ze vermoed volgens mij dat het helemaal niet goed met mij gaat. En als zij erover begint sla ik dicht en verzin in een kleine leugen. Vaak denk ik gelijk achteraf stom maar durf dan niet die kleine leugen gelijk op te biechten. vaak gaat het om ziets kleins als "Ben naar de sportschool geweest" terwijl ik thuis slechts wat oefeningen heb gedaan en vervolgens niks heb gedaan omdat ik weer eens een deprisieve bui had.

Ik heb in het verleden al vaker mensen in vertrouwen genomen over mijn verleden en problemen, maar dat is maar al te vaak mis gelopen. Ik zie haar als een vriend maar ben nog steeds bang haar in vertrouwen te nemen. Het voelt zo raar, ik vertrouw haar genoeg om haar dit alles te vertellen en te vertellen dat ik me zo eenzaam ben maar ben bang voor alles wat mis kan gaan.

Ik ben namelijk bang dat zij niet meer met mij wilt omgaan als ze erachter komt dat ik helemaal geen vrienden heb of zelfs helemaal geen sociaal leven heb. En dit terwijl (als ik andere moet geloven) dat ik een aardige, behulpzame jongen ben. Ik weet dat ik niet sociaal gestoord ben, maar durf tergelijke tijd mensen niet in vertrouwen te nemen.

Heb in het verleden bij meerdere psychologen geweest en geen een kon mij een goede advies geven. Ze gaven vaak aan dat ik al goed bezig was met het opbouwen van vriendenkringen en dat ze het knap vonden dat ik ondanks alles wat ik heb meegemaakt nog zo'n normaal persoon was gebleven. Ze zeiden dat in mijn situatie de enigste manier dat ik mensen weer kan vertrouwen, is door met 1 persoon te beginnnen te vertrouwen zoals ik door de jaren heen steeds weer probeerde en een paar keer is gelukt op een zelfde soort manier.

Ik voel te ook gelijk heel schuldig. Het voelt alsof ik haar iets ernstigs aandoe als ik haar inderdaad in vertrouwen zou nemen. Ze krijgt tenslotte een verhaal waar je U tegen zegt voorgeschoten. Daarnaast schaam ik me voor het feit dat ik zelden iets leuks meemaakt. Ik probeeer de negatieve gebeurtenissen voor me te houden, niemand wilt tenslotte omgaan met iemand die altijd nare dingen meemaakt en niks leuks meemaakt om over te vertellen.

Ja dat was het wel zo'n beetje. Ik weet niet goed hoe ik deze knoop door moet hakken.
John Taigai

Re: Zit vreselijk vast (eenzaamheid)

Ze klinkt als een nuchtere meid (vooral omdat ze zich om je bekommert en het ook merkt), dus ik zou langzaam, beetje bij beetje iets meer over jezelf vertellen. Afhankelijk daarvan peil je een beetje of ze geschikt is om je hele verhaal te horen en of ze daar begrip voor zou hebben. Ik zou dus zeggen, probeer zoveel mogelijk signalen van haar te begrijpen om te kijken of ze geschikt is om je levensverhaal aan te horen. Als ze niet geschikt is, forceer het dan niet, anders krijg je weer het gevoel dat je mensen niet kan vertrouwen.

Verder moet je wat meer van jezelf zien. Ik kan me best voorstellen dat je niet socially retarted bent, maar wat belangrijker is, is dat je duidelijk kan maken aan mensen wat een toffe kerel je bent, en toffe kerels wachten meestal niet af. Ik bedoel maar, stel je zit in een hoopje strontsituatie, en je zegt niets, dan zou je jezelf ook niet helpen. Mensen zullen dat ook denken, dat je pas in actie komt als je wordt gevraagd en dat je het met tegenzin doet. Initiatief tonen! En de tofste gozer uithangen. Dan trek je vanzelf mensen aan.

Altijd makkelijker gezegd dan gedaan natuurlijk. Probeer niet teveel waarde te hechten aan dingen die je niet hebt en wees gewoon lekker jezelf. Uiteindelijk zal het wel beter gaan.
Isnietzobest

Re: Zit vreselijk vast (eenzaamheid)

Hey harstikke bedankt voor je reactie,

Ik weet dat je inderdaad dit stapgewijs moet aanpakken. Zal het zeker ook proberen. Zit onderandere ook vast over hoe ik het haar duidelijk kan maken dat ik graag haar hulp wil hiermee maar weet niet goed hoe ik het aan moet pakken. Mischien de volgende keer als we weer samen in de trein zitten er langzaam over beginnen. Maar zoals ik al eerder zei ik zie haar wel als vriend, ben alleen niet zeker of zij dat ook vind. Ik zou het liefst willen vragen of zij mij als vriend ziet, maar die vraag is zo lame dat ik het niet durf te vragen.

Vaak ben ik juist de persoon die op andere personen afstapt en makkelijk contact leg, zeker als ik nieuwe mensen ontmoet. Alleen lukt het nooit echt om voor mijn gevoel van kennisen naar vrienden te gaan. Kan ook aan mij liggen en dat ik meer vrienden heb dan ik zelf denk. Ik weet om eerlijk te zijn ook niet meer precies hoe het is om vrienden te hebben. Is immers al weer een flink aantal jaren geleden. De reden dat ik vind dat ik geen vrienden heb is dat ik nooit word meegevraagd om te gaan stappen, de stad in te gaan ect. Terwijl als ik zelf mensen probeer mee te vragen kan nooit iemand en als iemand dan ja zegt word het altijd afgezegd. Vaak ook met een reden als ik heb geen zin of ben te moe, kan natuurlijk een goede reden zijn maar ik voel de dan zo ontzettend in de zeik genomen. Dan kijk ik uit naar een leuke dag en dat gaat het nooit door. Heb ook vaak het gevoel hierdoor dat mensen ja zeggen om mij een plezier te doen en vervolgens af te zeggen omdat het minder gezeik is dan gelijk nee te zeggen. Hoewel ik weet dat de meeste mensen die ik ken niet van die types zijn.

Een van de redenen dat ik dat ik moeilijk over m'n problemen kan praten komt doordat er altijd wel wat aan de hand is en dat ik nooit iets leuks heb om te vertellen. Dit maakt het natuurlijk ook moeilijk om contact te leggen met mensen. Als iemand mij naar mijn weekend vraag heb ik vrij weinig te vertellen, tenzij het iets negatiefs is en dit stoot mensen ook een beetje af. Niemand wilt omgaan met iemand die altijd maar negatief is over dingen. Daarom probeer ik vaak de dingen positief in te zien, maar het is zo moeilijk om dat in je eentje zo'n lange tijd vol te houden.
Gebruikersavatar
Minerva
Berichten: 17643
Lid geworden op: 28 aug 2006 21:04
Locatie: Breda
Contacteer: Website Twitter

Re: Zit vreselijk vast (eenzaamheid)

Heb je geen hobbies of dingen die je doet ? Je zit in ieder geval op internet en hier op het forum maar ik kan me zo voorstellen dat je internet voor meer dingen gebruikt ? Kan je niet wat meer activiteiten vinden buiten je opleiding en verplichtingen om die je plezier geven en in contact brengt met mensen ? Hobbies, sport of verenigingen bijvoorbeeld waar je mensen tegen komt met gemeenschappelijke intresses. Dan heb je gelijk ook wat meer te delen en kan je je weekenden wel vullen met dingen die je beleeft of ondernomen hebt. Je sociale omgeving wordt daarmee ook groter.

Tegenover haar je kwetsbaar opstellen is iets wat je stapje voor stapje kan doen. Je hoeft niet een keer een hele lading "shit" op haar bordje te leggen. Maar jezelf laten zien en dingen delen waar je tegen aan loopt of mee zit, is op zich zo erg niet. Iedereen heeft wel wat op zijn tijd en de beste manier om daar mee om te gaan is het te delen met anderen. Op die manier voel je je ook minder eenzaam en bouw je een band op met een ander. Je merkt vanzelf wel hoe een ander op je reageert en of deze het wel of niet "aan kan". Dat moet je niet zelf gaan invullen voor die ander, dan maak je je zelf gek mee. Het is altijd erger in je hoofd doorgaans bij veel mensen die neigen naar depressie. Ze zien het ergste voor zich terwijl het doorgaans lang niet zo erg is.

Take a chance.. en bedenk dat je heus niet gelijk afgewezen wordt want volgens mij is dat waar je heel bang voor bent.
Inzicht als Uitweg..
Isnietzobest

Re: Zit vreselijk vast (eenzaamheid)

Ik heb hobbies genoeg, vaak zijn het wel hobbies die je moeilijk met andere personen kan uitvoeren: Schrijven van scenario's/scripts voor films, films kijken, muziek luisteren, filmen en monteren van video's, 2d/3d art. De meeste mensen die ik hiermee ontmoet heb ik wel een click qua werk en passie, maar meestal is er geen click op persoonlijk vlak. Het blijven altijd bij werk/zakenrelaties.

Ik doe weinig qua sport omdat ik een erg actief leven heb. Woon in een flat zonder lift :-o: dus altijd alles met de trap. Ik kan helaas niet sporten door een oud blessure, was vroeger een fanatieke sporter.
De sportschool ligt mij totaal niet, ik heb vaker geprobeerd om met een of twee personen als groep te gaan trainen in de sportschool. Helaas vind ik het geen zak aan om in groepsverband naar de sportschool te gaan.

Vaak vraag ik mensen die een zelfde interesse hebben als ik om iets samen te doen. Vaak is het dat mensen met de zelfde interesse als films bijvoorbeeld. Vaak vraag ik iemand die ik ken of we naar een film zullen gaan die net uit is in de bioscoop. Vaak is het zoals ik al eerder zei: Mensen zeggen ja en zeggen op de dag zelf af of mensen hebben een bepaalde film al gezien of hebben geen tijd.

Het is inderdaad zo dat iedereen wel nare dingen meemaak, helaas maak ik vergeleken bij de meeste mensen wat meer mee en zijn de meeste dingen die ik mee maak ook nog wat de extreme kant en maak ik geen leuke positieve dingen mee om de pijn van die dingen te verzachten. Ik probeer vaak een positieve wending aan me leven te geven, helaas wordt dit altijd door factoren waar ik zelf geen invloed op heb verpest.

Daarnaast heb ik al vaker mensen in vertrouwen genomen met precies het zelfde verhaal. Dit deed ik vaak stapje voor stapje en kreeg ik goede/positieve signalen van de andere persoon. Helaas werden werden alle mensen bang voor de dingen die ik heb meegemaakt, en niet voor mij als persoon. Helaas was het ook het geval dat de personen aan wie mij heb blootgesteld vaak afstand van mij nemen. Vaak was het ook het geval dat mensen dit doorvertelde aan andere mensen. Dit maakte het moeilijk om soms nieuwe contacten te leggen omdat het oppeens een kleine wereld blijkt te zijn. Mensen kregen dus vaak een zeer verkeerd beeld van mij. Dus ik ben inderdaad bang om gelijk afgewezen te worden omdat het in vergelijkbare situaties al vaak is gebeurd.
Isnietzobest

Re: Zit vreselijk vast (eenzaamheid)

Iemand? Zit nog steeds erg vast...

BUMP
Gebruikersavatar
GeenPijn
Berichten: 5314
Lid geworden op: 18 feb 2011 00:51

Re: Zit vreselijk vast (eenzaamheid)

Persoonlijk zou ik juist niet haar er in te betrekken, hoe gek het ook klinkt. Je zegt dat je met haar goede contacten hebt en lekker kan kleppen over van alles en nog. Niemand staat te springen om mensen met problemen ten eerste denken de meesten dat je het aan jezelf te danken hebt. Want als onschuldige mensen zoals jij dat krijgen zouden zij de volgende kunnen zijn en dat vinden ze geen fijn idee. Dus verdringen die hap plus iedereen die ze daaraan doet denken, als zelfbescherming zeg maar.

Als je zo weinig contacten hebt moet je weinige leuke vooral leuk zien te houden, hoe graag je soms je hart ook wilt uitstorten. probeer daarvoor iemand anders te vinden. Mijn idee wijkt misschien wat af van de rest maar zo sta ik er tegenover met al mijn kennis en kunde.
Als je verwacht dat de wereld eerlijk tegen jou is, omdat jij eerlijk bent tegenover de wereld.

Dan hou je jezelf voor gek.

Dat is verwachten dat de leeuw jou niet opeet omdat jij hem niet opeet.
Gebruikersavatar
Minerva
Berichten: 17643
Lid geworden op: 28 aug 2006 21:04
Locatie: Breda
Contacteer: Website Twitter

Re: Zit vreselijk vast (eenzaamheid)

Wat voor nare dingen heb je meegemaakt dan, dat het zo "afschrikwekkend" is ? Ik ben wel wat gewend wat dat betreft en hier op het forum zijn we inmiddels ook wel wat gewend.

Het valt me wel op dat je erg negatief denkt over alles. Op veel argumenten kom je heel makkelijk met een "maar".. en dan komt er reden waarom het voor jou niet werkt. Je lijkt meer in problemen en narigheden te denken dan in oplossingen en positieve kanten van een verhaal.

Probeer je te realiseren dat het niet altijd hetgeen is wat je hebt meegemaakt, hetgeen is wat je omlaag haalt maar dat het vooral de manier is, hoe je er later mee omgaat. Hoe je er tegen aan kijkt en wat je er mee doet.
Inzicht als Uitweg..
Isnietzobest

Re: Zit vreselijk vast (eenzaamheid)

Bedankt voor jullie beide reacties:

@ SomsPijn:
Bedankt voor je reactie maar ik weet/denk dat het verkroppen van problemen alleen maar grotere/ergere problemen geeft in de toekomst. Daarnaast heeft een mens ook behoefte aan acceptatie en is het voor mij persoonlijk ook belangrijk dat ik iemand heb/ken die mijn verleden accepteerd.

@ Mystica
Ook jij harstikke bedankt voor je reactie. Ik sta in het algemeen positief in het leven en probeer er ook zo over te denken. Dit is een van de weinige dingen waar ik inderdaad best negatief over ben.

Je moet bij verschikkelijke dingen denken onder andere aan verschillenden vormen van geweld. Ik heb in delen van de wereld geleefd die niet zo veilig als Nederland. Ook is Nederland niet altijd een veilig land geweest.

Mischien dat een voorbeeld helpt.
Ik heb hem als spoiler gezet in het geval dat mensen het liever niet lezen.
Spoiler:
Ik heb tijd in een ghetto geleefd in Amerika, het was de bedoeling om een leuke werkervaring op te doen in Amerika. Het was een soort student exchange program. De werkgever zou huisvestiging regelen maar heeft een behoorlijke foute keuze hierin gemaakt. Wij kwamen als een groep studenten (uit verschillende landen) in een soort sloppewijk terecht. Ze waren the block(buurt) aan het opknappen maar een likje verf maakt het nog niet minder gevaarlijk. Zelf konden wij helaas niet ander verblijf krijgen IVM het contract dat was getekend. We zouden dan dubbele huur moeten betalen.

Elke avond waren er wel politie wagens die met gillende sirenes door de buurt reden, drugs die verhandeld werden en moorder gepleegd. Je flat binnen gaan en een dode persoon in de portiek zien liggen is niet niks. Er stonden al buren om heen en de politie was al onderweg, was net een paar minuten dood gestoken. Not a nice neighbourhood. Je word voor letterlijk 20 dollar doodgestoken, een mensenleven is daar niet zo veel waard.

Twee meiden (ook exchange studenten) waar ik toen bevriend mee was werden achterna gezeten door twee mannen die hun probeerde te dwingen mee te gaan naar een club. De meiden rende weg naar mijn apartement, een van hun belde mij in paniek op.

Ik was de straat opgegaan en kwam ze tegemoet. De mannen kwamen aan in een auto zonder kenteken en wilde de meiden meenemen. De meiden schuilden achter mij en de mannen kwamen uit de auto. Eentje had een honkbal knuppel en de andere was ongewapend tot mijn kennis. Terwijl een van de meiden de politie aan het bellen kwamen de mannen op mij af.

Na een paar zwaaien van de honkbal knuppel te hebben ontweken en de ongewapende gast met een snelle stoot te slim af te zijn gilden de meiden dat de politie eraan kwam. De man met de honkbal knuppel schrok hiervan en hielp de andere man, wie nogal wankelde, de auto in en reed weg.

De politie kwam, wij hebben aangifte gedaan. Het is helaas nooit opgelost.
Isnietzobest

Re: Zit vreselijk vast (eenzaamheid)

Iemand?

... ik had in een maand tijd wel wat meer reacties verwacht, een riem onder het hart steken kan ook....
Gebruikersavatar
Minerva
Berichten: 17643
Lid geworden op: 28 aug 2006 21:04
Locatie: Breda
Contacteer: Website Twitter

Re: Zit vreselijk vast (eenzaamheid)

Het is een akelig verhaal dat je daar hebt meegemaakt. Verkeerde plaats, verkeerde tijd. Heftig. Je bumpt je topic omdat je graag reacties wilt. Ik adviseer je .. als je echt iets wilt doen tegen de eenzaamheid en het gebrek aan contact (ook hier dus) om eens wat meer te reageren ook elders op het forum.

Je kan niet verwachten dat mensen op jouw topic gaan reageren als je zelf ook niet reageert op andermans topics. Eenzaamheid hef je op door gevoelsmatige contacten en contacten bouw je juist op door tweerichtingsverkeer. Je zult er ook in dienen te investeren. Dus ook zelf actiever zijn dan ;)
Inzicht als Uitweg..
Isnietzobest

Re: Zit vreselijk vast (eenzaamheid)

Bedankt voor je reactie [045]

Dat is wel zo maar als iets in een maand tijd 250 keer is bekeken en slechts 4 reacties heeft gekregen(naast me eigen reacties). Dan voel ik me toch wel een beetje teleurgesteld want andere topics hebben veel meer reacties terwijl die mensen zelf ook voor de eerste keer iets plaatsen. Je moet natuurlijk nooit teveel naar andere kijken en natuurlijk is het ene probleem makkelijker een reactie bij te plaatsen dan een andere. Maar toch..

Ik heb inderdaad niet verder gekeken op de forum. Ben wel twee keer kort op de chat geweest maar dat is het dan wel zo'n beetje. Ik ben normaal super behulpzaam en vaak andere mensen en hoopte eigenlijk de I.O.U. van Karma te gebruiken :D
Gebruikersavatar
GeenPijn
Berichten: 5314
Lid geworden op: 18 feb 2011 00:51

Re: Zit vreselijk vast (eenzaamheid)

Het is ook niet altijd zo dat mensen niet willen reageren maar soms weten ze gewoon niet wat ze moeten zeggen. Omdat het al gezegd is of te complex of wat ik soms zelf wel eens heb als ik een topic lees dat ik zelf lichtelijk depressief of verdrietig ervan wordt. Dus ga je die voortaan mijden. Niet aardig maar een zelfbescherming.

wat je antwoord betreft, ik snap dat je het wilt uitschreeuwen en kwijt wilt. Maar mijn ervaring is men best een keer wil luisteren, twee keer ook maar daarna vind men het al snel gezeur worden. Of ze denken dat het je vast eigen schuld is, daar bestaat een theorie over maar die bespaar ik je.

Vandara dat ik zei wat voorzichtig te zijn als je 1 hele goede vriendin hebt, moet je goed afwegen of je wel bij haar je verhaal kwijt wil. Straks ben je haar ook kwijt. Of het moet wel een verdomd goede vriendin zijn. Het beste zit je heel empatische mensen meestal mensen die zelf al eea achter de rug hebben en weten dat je situatie niet altijd je eigen schuld is.
Als je verwacht dat de wereld eerlijk tegen jou is, omdat jij eerlijk bent tegenover de wereld.

Dan hou je jezelf voor gek.

Dat is verwachten dat de leeuw jou niet opeet omdat jij hem niet opeet.
Gebruikersavatar
scampsd
Berichten: 187
Lid geworden op: 11 aug 2006 10:33
Locatie: België, Leuven

Re: Zit vreselijk vast (eenzaamheid)

Heydaar "Isnietzobest",
Ik zit hier op het werk wat in een dipje en ben beginnen je verhaal te lezen, en ik moet eerlijk zijn, het heeft niet veel gescheeld of ik was ook één van de 250 die je berichtjes leest zonder er iets mee aan te vangen.
Voor de volledigheid, je "spoiler" (wat dat ook moge wezen) heb ik niet bekeken. Ik zijn mij wel 2 andere dingen opgevallen:
- Je hebt een goed contact met een meisje, je bent bang om haar je verhaal te vertellen en dan ineens schrijf je dat je er met haar eens wil over beginnen als jullie samen op de trein zitten. (???)
- Je hebt nogal individuele hobby's en je hebt al een aantal keren met mensen afgesproken die je kent via die hobby's, je hebt hen je negatieve verhaal verteld en ze hebben daar verkeerd op gereageerd.

Als ik even mag (schiet mij a.u.b. niet af), ik heb de indruk dat je je relaties met andere mensen verkeerd inschat:
- Neem eens die mensen die je kent via je hobby's. Hoogstwaarschijnlijk zijn die mensen niet geïnteresseerd in jou, maar in je hobby's, en het enige wat hen interesseert, is "Welk deel van zijn karakter zorgt ervoor dat hij onze gemeenschappelijke hobby zo mooi kan uitvoeren". Ik denk dan ook (vergeef me als ik me vergis) dat het geen goed idee is je slechte levenservaringen aan dergelijke mensen te vertellen. Hoogstwaarschijnlijk is dit voor hen iets dat hen totaal niet interesseert.
- Dat meisje daarentegen, dat lijkt me een ander verhaal: zij lijkt me iemand die oprecht in jou is geïnteresseerd, en dat mag je haar dan ook vertellen, maar ik zou je aanraden daar ook wat voorzichtig in te zijn, bv. stel jullie zitten samen op de trein. Dan kan je haar zeggen "Ik vind het hier echt wel tof met jou, maar eerlijk gezegd heb ik een aantal dingen die zwaar op mijn lever liggen, maar ik vind het hier niet de juiste plaats om het daarover te hebben.". Je kan altijd aan je reactie zien hoe ze daarmee omgaat. De kans zit er dik in dat ze op zekere dag bij je op bezoek komt en je voorstelt je verhaal eens te doen. En zelfs als ze dat niet doet, zijn er geen potten gebroken. Er zijn mensen genoeg op de wereld, en je kan in elk geval je verhaal hier op het forum al kwijt.

Veel sterkte!
caerthje

Re: Zit vreselijk vast (eenzaamheid)

Mischien dat een voorbeeld helpt.
Ik heb hem als spoiler gezet in het geval dat mensen het liever niet lezen.

Ik heb niet al je reacties gelezen, maar wel in grote lijnen. Ik heb je voorbeeld gelezen.
Wel je wil een reactie.

Voor eerst wil ik zeggen dat ik het niet minimaliseer wat je hebt gezien en meegemaakt.
Toch heb ik bedenkingen.
Je bent gegaan als student, dus was je er vrijwillig in die zin dat ze een student niet kunnen verplichten ergens te blijven waar het niet veilig is. Dat de school moet zorgen dat het veilig is.

Ik bedenk dan als kind heb je geen mogelijkheid om iets te doen aan een situatie waar je inzit. Maar als student (als je oud genoeg bent om naar Amerika te trekken) denk ik dat je toch in de mogelijkheid bent je eigen in veiligheid te brengen.Weg te gaan van die onveilige situatie.

Een andere bedenking.
Je geeft aan dat je erge dingen hebt meegemaakt: denk maar aan de ergste dingen (of zoiets in die zin vermeld je).

Als ik dat lees dan denk ik aan misbruik, elke dag vechten voor je leven, enz... en dit meemaken als kind.
Een volwassen persoon is verantwoordelijk voor de keuzes die hij in zijn leven maakt. Een kind kan dit niet, daar hij die mogelijkheid niet heeft.

Dit is misschien niet wat je wou horen, ik krijg er misschien wel commentaar op, maar ik wou het toch van mij afschrijven.

Als raad zou ik je willen meegeven, ga in therapie en verwerk wat je hebt meegemaakt. Het is niet de ernst van wat je hebt meegemaakt dat het moeilijk maakt, maar de manier waarop je er naar kijkt en er mee omgaat.
Isnietzobest

Re: Zit vreselijk vast (eenzaamheid)

Hey iedereen,

Bedankt voor jullie reacties.

Je hebt nogal individuele hobby's en je hebt al een aantal keren met mensen afgesproken die je kent via die hobby's, je hebt hen je negatieve verhaal verteld en ze hebben daar verkeerd op gereageerd.

Dit klopt niet.. of ik moet het ergens verkeerd neerhebben gezet. Ik ken mensen met gezamelijke hobbies maar ik heb je niet over mijn negatieve verhaal verteld. De meeste mensen die ik ken zijn mensen die in de media werken of net als mij hier later willen werken. Deze mensen heb ik met netwerken ontmoet en dan ga ik natuurlijk niet me netwerk verpesten omdat ik met een probleem zit.

Ik heb dit alleen aan mensen verteld die oprecht in mij waren geïnteresseerd en mij er ook naar vroegen. Ondanks dat ik behoorlijk voorzichtig was over wie ik dit vertel en hoe ik het vertel, is het toch steeds misgegaan.


Je bent gegaan als student, dus was je er vrijwillig in die zin dat ze een student niet kunnen verplichten ergens te blijven waar het niet veilig is. Dat de school moet zorgen dat het veilig is.

Het was een werkstage en ik had een contract getekend. De huisvestiging was eerst wel goed maar ging op het laatste moment niet door. Dit was dus een noodoplossing. Het was dus niet via school geregeld maar via een organisatie die als onderhandelaar tussen studenten en werkgevers functioneert voor dit soort stages. Die organisatie heeft te horen gekregen wat er allemaal gebeurde en heeft gelukkig ook de samenwerking met de opdrachtgever verbroken.

Ik zat vast aan de locatie die mijn toenmalige werkgever had gevonden en kon geen dubbele huurkosten betalen en kende ook niemand in dat land. Daarnaast zat ik daar slechts een paar maanden en had niet de tijd of het geld om een rechtzaak te beginnen tegen mijn toenmalige werkgever.

Als raad zou ik je willen meegeven, ga in therapie en verwerk wat je hebt meegemaakt. Het is niet de ernst van wat je hebt meegemaakt dat het moeilijk maakt, maar de manier waarop je er naar kijkt en er mee omgaat.

Zoals ik al eerder (kort in de 1e post) had vermeld: ik ben al meerdere malen naar verschillende psychologen geweest die hierin gespecialiseerd waren. Maar zelfs deze mensen wisten niet goed hoe ze me konden helpen en viel ik meerder malen tussen het wal en het schip in.

Ik had vroeger wel een aantal goede vrienden waar ik alles mee kon bespreken. Helaas zijn deze allemaal overleden(hersentumor, spierziekte, ongeval ect). Het duurde een aantal jaar voordat ze er allemaal niet meer waren. In de tussentijd had ik geen goede nieuwe vrienden erbij gemaakt en ben ik dus langzaam vriendloos geworden.

Ik heb ondertussen wel met het meisje waar ik over heb verteld gesproken.
Ik had haar drie weken terug al een beetje laten weten tijdens een treinreis dat ik met bepaalde dingen vastzat. Ik zei dat ik me niet op me gemak voelde om haar alles te vertellen en me daarom zo afsloot. Ze begreep het ook wel en zei ook dat het niet erg was als ik alles zelf probeer op te lossen en dat ze het ook naar vond dat ik met dingen aan het worstelen was.

Ik had twee weken geleden het meisje opgebeld. Ik zei dat ik met bepaalde wat zaken in de knoopzat en het in me eentje niet helemaal meer aankon. Ik vroeg of ze het erg vond of ik me verhaal een keer bij haar kwijt kon. Ze stond hier voor open en we hebben vorige week er over gesproken.

Ze gaf wel tijdens het gesprek aan dat ze liever niet had dat ik bij elk probleem haar steeds als steunpunt moet zoeken maar dat ze het niet erg vond dat als ik een keer ergens mee zit dat ze het niet erg vind om mij te helpen. Ik was natuurlijk super blij.

Ik had eerst wat moeite om op gang te komen. Ik moest toch echt even slikken om haar te vertellen wat mij dwars zat. Toen ik eenmaal vertelde dat ik me erg eenzaam voelde ging het wel een stuk makkelijker. Ze was super begripvol maar stelde wel een vraag waar ik een beetje van schrok.

Ze vroeg zich namelijk of ik mischien autisme had. Ze zei namelijk dat ik altijd op mezelf ben en dat mensen met autisme dat ook vaak hebben. Ik heb haar toen uitlegd dat ik vooral zo op mijzelf ben omdat ik mensen niet kan vertrouwen en niet omdat ik het zo geweldig vind om altijd maar alleen te zijn.
Ik heb achteraf ook gelijk drie autisme testen gedaan maar uit bleek dat ik zelfs onder het gemiddelde scoorde en dus totaal niet autistisch ben.

Ik vertelde haar beknopt waarom ik mensen niet kan vertrouwen maar ik heb veel details weggelaten zoals het bovenstaande verhaal. Ze was super begripvol. Ze zei dat ik altijd vol zelfvertrouwen ben en dat ze het al een beetje raar vond dat ik dat op sociaal gebied een stuk minder ben. Ze gaf aan dat ik ook best wel hoge verwachtingen van mijzelf heb. (Wat klopt: altijd goede cijfers willen halen, mezelf altijd willen verbeteren ect.) En dat ik dat misschien op sociaal gebied wat minder hoge verwachtingen moet hebben. Ze snapte wel waarom ik me zo voelde en waarom ik zoveel moeite had om het haar te vertellen.

Ze zei dat als ik minder hoge verwachtingen heb, dat ik dan tegenslagen op sociaal gebied beter van me af kan laten glijden en dat ik dan ook gelijk een stuk positiever overkom. Ze wist verder ook niet echt een oplossing voor mijn probleem. Ze zei: "Ga het gewoon proberen en als het niet lukt gewoon door blijven door gaan." Wat ik wel een goede advies vind. Ze snapt ook wel dat ik na alles wat minder zelfvertrouwen had op sociaal gebied om ik er weinig positiefs op dat gebied mee maakt en dat ik mischien iets minder hard m'n best moet doen omdat het allemaal vanzelf goed komt. Sommigen dingen werden al op de forum door mensen geschreven maar ik had gewoon iemand nodig die mij dit face to face vertelde en een beetje kon troosten en steunen. [AAI]

:D Dus uiteindelijk is het toch nog goed gekomen! Nu ik eindelijk een keer iets positiefs heb meegemaakt heb ik wel een stuk meer vertrouwen in mensen verkregen en ben ik erg opgelucht. Daarnaast is het ook best wel fijn om te weten dat als het weer een keer tegenzit dat ik tenminste bij 1 persoon terecht kan voor emotionele steun. Niet te vaak natuurlijk, maar toch. Natuurlijk kan ik ook mijn verhaal op de forum kwijt en wil dan iedereen die een bericht op deze topic heeft achtergelaten dan ook bedanken voor alle steun en advies!

Terug naar “Eenzaamheid, relaties en seksualiteit”