Ik vind het eigenlijk heel moeilijk om hierover te beginnen.
Ik ben 19 ( volgende maand word ik 20), en ik heb al enkele maanden last
van depressie.
Ik ben zeer emotioneel, ik ween veel, en ik heb soms geen flauw idee waarom.
Ik ben heel down, ik heb in niets zin meer, fotografie is iets wat mij echt intreseert
vroeger ging ik soms gewoon wandelen met mijn camera en kon zo weg zijn voor enkele uren,
gewoon foto's nemen, lekker ontspannen. Het is echt al lang geleden dat ik dit nog heb
gedaan.
Slaapproblemen, de ene moment wil en kom ik gewoon mijn bed niet uit, dan heb ik ook nachten
dat ik gewoon niet kan slapen.
Ik vind het heel moeilijk om over te praten, mijn gevoelens enzo. Enkele dagen geleden zat ik echt zo diep,
ik ben terug naar de dokter geweest gezegt wat ik juist had. Ze had enkele maanden voordien sint-janskruid voorgeschreven.
ze dacht dat mijn slaapproblemen en zo emotioneel zijn kwam door mijn vitamine D tekort.
Bloed dus opnieuw laten onderzoeken, alles is oke maar de klachten bleven aanhouden, en verbederde niet echt.
integendeel, het werd alleen maar erger...
nu neem ik 2dagen anti-depresiva, en 2dagen kom ik mn huis niet uit, ik schaam mij langs een kant zo erg. bijvoorbeeld,
ik ging naar de apotheek, en het meisje die me de pillen gaf, bekeek me op een manier, vol medelijden, net alsof ik
doodziek ben.
Ik dacht dat ik sterk genoeg zou zijn om er zelf terug bovenop te komen maar ik geraak er niet meer uit, ik lijk gewoon dieper te vallen.
Ik heb moeite met mezelf, en soms heb ik het gevoel mezelf kwijt te geraken.