Goeiemiddag,
Ik wil graag mijn leven weer op de rails krijgen, heeft iemand enig idee?
Ik ben een 40-jarige vrijgezel, ik heb een goeie job en geen financiële problemen.
Wat is er dan wel aan de hand? Eigenlijk ben ik niet in staat om zelf mijn leven te bepalen, of toch de laatste 15 jaar niet: alle pogingen op een relatie zijn op niets uitgedraaid, alle pogingen op een nieuwe job zijn op niets uitgedraaid (daarenboven wil ik al jaren graag verhuizen, maar zonder nieuwe job is dat onmogelijk). Alle pogingen op een sociaal leven zijn op ongeveer niets uitgedraaid.
Ligt het aan mij, heb ik te weinig pogingen ondernomen? Lees maar even mee: een 10-tal avontuurlijke reizen, muziekschool, dansschool, muziekcursus, verschillende sportclubs, verenigingen voor vrijgezellen, datingsites, tientallen sollicitaties, ...
Het ligt dus niet aan de hoeveelheid: ik heb véél pogingen ondernomen, maar ik lig a.h.w. niet goed in de markt: als mensen de kans hebben om niet in mijn buurt te zijn, zullen ze dat met alle plezier doen. Het gevolg is dan ook dat ik mij niet goed voel in het bijzijn van anderen, tenzij dat door de buitenwereld wordt opgelegd (werk, familie bezoeken, vrienden bezoeken). Dit heeft geleid tot een vreemde vorm van overleven:
Als ik in het bijzijn ben van anderen, ben ik normaal en kan ik functioneren.
Als ik alleen ben, klap ik helemaal dicht: ik háát het dat iemand van mijn bestaan op de hoogte is als ik alleen ben:
- Ik kan enkel de geroutineerd boodschappen doen in de supermarkt, de gewone markt, de lunch garden, de frituur, de chinees, ..., kortom allemaal dingen waar ik al honderden keren ben geweest en waar mensen mij niet kennen.
- Boodschappen doen in winkels die niet tot mijn routine behoren, is gewoonweg onmogelijk.
- Ik gruwel ervan om de gordijnen van mijn appartement te openen, gewoon omdat de buitenwereld dan bij mij kan binnenkijken.
- ...
Wat kan ik daaraan doen?
Wel, ik ben in behandeling bij een psycholoog, meer bepaald een haptonome. Dat zit zo: ik ben een controlefreak wat mijn gevoelens betreft, en daarom heeft een gewone psycholoog (cognitieve therapie) geen enkele zin: zelfs al kan je mij doen inzien hoe ik mij zou moeten voelen, dan nog lukt het mij niet om mij zo te voelen. De eerste stap vooruit dan was een Gestaltt-therapeut: die gaat veel dieper in op je gevoelens (en slaag er zo een beetje in om die buffer, mijn verstand dus, uit de weg te gaan).
De Gestallt-therapeut is er echter niet volledig in geslaagd om het probleem helemaal weg te nemen, vandaar mijn toevlucht tot een haptonome. Dit gaat ook al beter (omdat zij mij soms aanraakt, wat voor mij heel bevreemdend maar ook bevrijdend is).
De vraag is: wat nu? ik wil zeker verdergaan met de haptnome (ook het feit dat ze soms thuis langskomt, wat mij motiveert om mijn appartement op te ruimen, heeft een goeie invloed), maar ik heb het gevoel dat het onvoldoende is.
Ik zou kunnen toevlucht nemen tot anti-depressiva, maar welke dan? SRRI hebben geen zin, weet ik uit ervaring. Ik heb al wel geëxperimenteerd met Solian, maar ik heb mijn twijfels over of dit voldoende werkt.
Wat ik nodig heb, is levensenergie, en die haal ik uit de bevestiging van anderen, maar het probleem is dat de buitenwereld mij net niet bevestigt, en daar heb ik geen verhaal tegen.
Kijk, ik kan mijn verhaal verder in het lang en het breed uitleggen, maar eigenlijk ben ik op zoek naar ideeën om uit die jarenlange impasse te geraken. Heeft iemand soms een verfrissend idee? Zoals je merkt kan ik het goed gebruiken.
Bedankt