dagtherapie of iets anders?
Geplaatst: 11 mei 2012 10:35
Hey,
Alweer even geleden dat ik dit forum nog bezocht heb... Graag had ik een aantal reacties, bedenkingen, ervaringen gekregen van jullie... misschien zitten er wel een paar ervaringsdeskundigen tussen. Graag jullie advies.
Enfin, ik volg al een tijdje (nu ongeveer 7 weken) dachtherapie, 5 dagen per week tijdens de schooluren. Mijn voornaamste klachten zijn depressie, angst gepaard gaande met trekken van persoonlijkheidsstoornis. :s
Ik ging die dagtherapie in eerste instantie volgen om niet meer thuis op de zetel te belanden. En dat gebeurde inderdaad niet meer, maar die dagtherapie bracht voor mij een onhoudbare spanning met zich mee: een constant opgejaagd, gestresseerd gevoel. Bovendien vond ik het heel moeilijk om continu met anderen samen te zijn en naar hen te luisteren (we hebben wel eerder een passieve groep met weinig of geen interactie). Elke avond ging ik vermoeid, gespannen en ongelukkig naar huis. Vorige week bouwden de lichamelijke klachten (hevige maagpijn, hoofdpijn) zo hard op dat ik een week ben thuisgeschreven door mijn huisarts. Ik ben deze week op zoek gegaan naar alternatieven, maar heb er tot op heden nog geen gevonden. Op het dagcentrum stelden ze eventueel een volledige opname voor, maar dat zie ik niet zitten. Hoe komt het toch dat ik die dagtherapie zo zwaar vind? Is dit van voorbijgaande aard? Heeft iemand dit ook meegemaakt?
Alweer even geleden dat ik dit forum nog bezocht heb... Graag had ik een aantal reacties, bedenkingen, ervaringen gekregen van jullie... misschien zitten er wel een paar ervaringsdeskundigen tussen. Graag jullie advies.
Enfin, ik volg al een tijdje (nu ongeveer 7 weken) dachtherapie, 5 dagen per week tijdens de schooluren. Mijn voornaamste klachten zijn depressie, angst gepaard gaande met trekken van persoonlijkheidsstoornis. :s
Ik ging die dagtherapie in eerste instantie volgen om niet meer thuis op de zetel te belanden. En dat gebeurde inderdaad niet meer, maar die dagtherapie bracht voor mij een onhoudbare spanning met zich mee: een constant opgejaagd, gestresseerd gevoel. Bovendien vond ik het heel moeilijk om continu met anderen samen te zijn en naar hen te luisteren (we hebben wel eerder een passieve groep met weinig of geen interactie). Elke avond ging ik vermoeid, gespannen en ongelukkig naar huis. Vorige week bouwden de lichamelijke klachten (hevige maagpijn, hoofdpijn) zo hard op dat ik een week ben thuisgeschreven door mijn huisarts. Ik ben deze week op zoek gegaan naar alternatieven, maar heb er tot op heden nog geen gevonden. Op het dagcentrum stelden ze eventueel een volledige opname voor, maar dat zie ik niet zitten. Hoe komt het toch dat ik die dagtherapie zo zwaar vind? Is dit van voorbijgaande aard? Heeft iemand dit ook meegemaakt?