Claudia De Schuyter

mijn leven, een mens kan veel hebben, lees maar

hallo :tongue: met Claudia hier (tekst bestaat uit 2 delen)
Sinds mijn zesde moet ik al knokken in deze wereld voor mijn plaatsje. Mijn jeugd liep niet van een leien dakje, mijn mama is regelmatig ziek geweest, op school werd ik gepest als 'blokzwijn' en later in mijn puberteit was ik 'de puistekop'. Niet veel soeps hé. Door de problemen thuis ben ik op mijn 18 jaar weggelopen van thuis met mijn toenmalige vriend waar ik veel aan had. Ik zou hier laten veel spijt van krijgen maar heb me laten beinvloeden door mijn vriend. Ik had 3 onderbroeken in mijn zak. Wat ik dacht een goede relatie te zijn, evolueerde naar een nachtmerrie. Mijn partner was superjaloers, het enige wat ik mocht was poetsen, huishouden, werken en meneer op zijn wenken bedienen. Uiteindelijk stond ik dus alleen. Ik dacht als ik meer mijn best zou doen, dat alles wel zou beteren. Steeds meer raakte ik in een isolement en werd ik steeds meer emotioneel gechanteerd. Vaak zag ik het niet meer zitten maar iedere keer herpakte ik mij. Na 5 jaar dacht ik dat onze relatie misschien zou beteren als we een kind hadden. (verkeerd gedacht natuurlijk) Enige tijd later was ik zwanger, ik was blij, maar na het meedelen van het nieuws aan mijn man zag ik al genoeg, hij kon mijn vreugde niet delen. Tijdens mijn zwangerschap ging het alweer bergaf. Ik kon nauwelijks eten, ik voelde mij soms een wrak. In die periode waren we ook nog verbouwingen aan het doen. Mijn man verwachtte nog steeds dat ik, terwijl ik reeds 8 maanden zwanger was, hielp bij de verbouwingen. Ik liet me keer op keer doen. Het was alsof hij 'macht' had over mij. Onze dochter werd 3 weken te vroeg geboren. Het ging van kwaad naar erger. Ik voelde me uitgeput, was de babyblues, maar ik wist dat er meer aan de hand was.
Claudia De Schuyter

vervolg een mens kan veel hebben

Na 6 weken ontplofte de bom. Ik viel in een groot 'zwart gat'. Mijn dochter werd van me afgenomen omdat de dokters mij niet meer vertrouwden in de omgeving van haar. Ik was volledig onderkomen. Ik werd opgenomen in een psychiatrisch ziekenhuis. Wat ik daar allemaal heb ondergaan, gevoeld, niet gevoeld, is teveel en te zwaar om op te noemen. Wel kan ik vertellen dat ik meermaals teveel medicatie genomen heb. Ik ben 7 maand verbleven op de afdeling 'moeder en kind'. Ik kon naar huis. Ik wist reeds wat me daar te wachten stond. Ik had schrik. En ik terug mijn leven in handen nemen. Nog 6 jaar heb ik de verbale en seksuele vernederingen geduld. Door een acuut rugprobleem moest ik mij laten opereren, gevolg een prothese in mijn rug en 6 maanden revalideren zonder hulp van buitenaf. Toen is er iets in mij geknapt. Ik wou terug mijn ouders zien, dit alles kon niet verder. Ik had de moed gevonden een eind te zetten achter mijn relatie. Het contact met mijn ouders was vlot, we begonnen met een nieuwe lei. Ik heb de scheiding zelf ingezet. Deze was een echte vechtscheiding van 2 jaar. Nu, ik leerde een nieuwe vriend kennen en na enige tijd gingen we samenwonen. Ik ben de laatste 4 jaar niet depressief geweest. Alles verliep vlot. Mijn partner en ik overweegden een huisje te kopen, maar zoals ik reeds vertelde in voorstellen kreeg ik bericht slachtoffer te zijn van fraude. 50 000 euro, gewoon weg. Ik heb een 'klop van de hamer' gekregen. Nooit gedacht dat ik op de dag van vandaag nog depri zou kunnen zijn. Onze toekomstplannen zijn dus niet meer aan de orde. Daarbij komt nog eens het probleem dat mijn partner maar niet aan een vaste job raakt. Ik hoop dat ik me weeral kan herpakken en het leven kan aanvaarden zoals het zich voordoet.
angel12

Re: mijn leven, een mens kan veel hebben, lees maar

Ja, dat is niet niets wat je hebt meegemaakt.

Het is wel goed dat je altijd de kracht vindt om je weer te herpakken en te stoppen met een destructieve relatie.
Nu zou het goed zijn om verder goed te zijn voor jezelf.
Wat heb jij nodig, waar liggen jouw grenzen, enz...

Is je kind weer bij jou ?
Hoe gaat het met haar ?

Ook in jouw verhaal is het belangrijk om aan je zelfvertrouwen en zelfrespect te werken.

Warme groeten,

Angel
Gebruikersavatar
Radius
Berichten: 827
Lid geworden op: 05 aug 2011 21:53

Re: mijn leven, een mens kan veel hebben, lees maar

Er zijn veel mensen die het moeilijk hebben dus gelukkig ben je niet alleen. Ik wens je veel sterkte voor de komende tijd. Hopelijk mag het tij snel voor je keren.
Neem weg, de sluier van illusie
Neem waar, de vreugde in het absolute
Claudia De Schuyter

Re: mijn leven, een mens kan veel hebben, lees maar

Dank je wel voor jullie raad, ik zal hem proberen ter harte nemen.
Mijn dochter julie is steeds bij mij gebleven, mede door aangepast onderwijs en therapie is ze tot op de dag van vandaag opengebloeid, wat mijn meeste houvast is. Probleem is echter dat ik voor mezelf weinig toesta. Ik zou mezelf aan de kant zetten om anderen. Ik ben wel terug beginnen schilderen, daar kan ik me wel in uitleven.
DaDa en nog eens merci Forum58
angel12

Re: mijn leven, een mens kan veel hebben, lees maar

Ik begrijp dat je alles voor een ander zou doen en jezelf wegcijfert.
Maar dat is niet goed voor jezelf om jezelf weg te cijferen.
Doe wat je graag zou willen doen, fijn dat je al schildert. Zie jouw dochter als voorbeeld : ze is opengebloeid.
Sta het jezelf ook toe, je hebt dat recht als mens om jezelf verder te ontplooien.

Veel succes, je komt er wel.

Terug naar “Depressiviteit, somber zijn”