Gebruikersavatar
Black Rose
Berichten: 1711
Lid geworden op: 27 mei 2011 23:53

Lap, het is weer zover

Bewust schrijf ik nu even niet onder mijn topic "onmogelijke vriendschap", daar mijn topic lang is en waarschijnlijk daardoor niet zoveel meer gelezen wordt.
Ook omdat ik dit opende naar aanleiding van mijn hechting tov een bepaalde therapeute en de situatie nu daar maar deels oorzaak van is.
Depressie's heb ik al meermaals meegemaakt, doch vandaag van mezelf behoorlijk geschrokken dat het weer zover is gekomen.
Het beestje zat er nochtans duidelijk aan te komen.
De zin om 's morgen op te staan, om terug te moeten vechten tegen al het gepieker, alles wat geregeld moet worden, van weinig tot niets kunnen genieten, 's avonds niet in bed geraken omdat ik pas dan wat afleiding vind aan de pc. En die druk in m'n lichaam, alsof er onderhuids een beest zit die eruit moet en maar zit te duwen : wat ik na al die jaren pas heb herkend nadat myoclone dystonie werd vastgesteld.

Het gaat wel voorbij, dacht ik, het komt niet opnieuw zover.
Na het eten deze middag heb ik noch honger, noch dorst meer gevoeld : en ik drink dagelijks gemakkelijk anderhalve liter water.
Zelfs geen zin gehad in een sigaret (buiten die 2 geteld voor en na mijn eten).
Gepland om buiten te werken tot het begon te regenen, en uiteindelijk bezwijkt voor de zetel.
Alle gevoel weg, enkel verdriet : machteloosheid.
Mijn vriendin die me tegen begin van de avond probeerde te overtuigen om te eten, alles was teveel.
Ik wenste maar één ding dat alles en iedereen mijn kop gerust liet.
Even tijdens het naar buiten staren vanuit de zetel dacht ik : nu ben ik aan het loslaten.
Mijn lichaam laat los daar ik geen gevoel meer heb van honger, dorst, nicotine.
Als iedereen mij nu ook eens kon loslaten, dan kon ik gaan.
Ik zei iets tegen mijn vriendin die kwetsender overkwam dan bedoeld, wanneer zij maar bleef proberen me eruit te praten.
Wat later zou ze gaan slapen, huilend door wat ik gezegd had.
Ik kon deze confrontatie niet aan ; aanzien welk verdriet ik veroorzaakt had.
Voelde mij al de hele dag "vreemd" in mijn hoofd en wou enkel nog vluchten.
Ik ben gaan rijden met de auto, een weg genomen die ik nog niet genomen had sinds we hier wonen.
Had al mijn pillen bij mij en water, al wist ik niet of ik er iets zou meedoen.
Rijdend naar muziek luisteren, maar wist niet waar naartoe.
Eerst willen rechtzetten wat ik gezegd had en dat het niet zo bedoeld was zoals zij het opgenomen had.
Maar de twee telefooncellen werkten enkel op proton, en ik gebruik nooit proton dus deze was leeg op m'n kaart.
Terug naar huis om het haar dus eerst te vertellen, ondertussen had ze m'n moeder gebeld.
Ze liet me niet opnieuw buiten, ik was boos maar probeerde me enkel ls te wringen en naar buiten te raken.
Het baatte niet en ik zag de angst in haar ogen die ik niet wou zien, dus maar opgegeven.
Mijn moeder kwam toe, wou me vastnemen : ik wou het niet, enkel dat iedereen me letterlijk en figuurlijk losliet.
Uiteindelijk gaan uithuilen in een hoekje achter een stoel.
Beschaamd voor alle onrust die ik veroorzaakt heb, bang voor de dubbele gevoelens.
Ik hoorde mama ook wenen.

Na een tijd toch uit mijn "hol" gekropen, en iedereen proberen gerust te stellen dat de drang te vluchten over was.
Ik ben bang dat het terug komt.
Mijn nieuwe psychologe hier kent me nog niet zo goed na 2 gesprekken, ook maar om de drie weken gesprek.
Huisdokter kent me ook amper.
Enige mensen die min of meer m'n problematiek kennen zijn de hulpverleners waar ik 4,5 jaar therapie volgde.
Morgen belt mijn vrienden ernaar en zou ook willen dat ik met hen praat.
Dat gaat niet aan de telefoon : vorige keer toen ze met m'n vroegere psycholoog belde was het te emotioneel zat ik te huilen al toen zij in gesprek waren.
Er naartoe gaan misschien, maar ben daar nt meer in behandeling door te grote afstand.

Ik ben bang van mezelf voor wat ik de mensen die om me geven en ik om geef aandoe en verder zou kunnen aandoen.
Gebruikersavatar
momo
Berichten: 11684
Lid geworden op: 10 okt 2009 23:02
Locatie: momoland

Re: Lap, het is weer zover

Hey Br

Ik herken zoveel in je post over hoe ik me voelde een paar jaren terug.Ik had als klein kind al buien die kleine kinderen niet horen te hebben en dacht over alles en nog wat na, voornamelijk dood en verlating.

Toen ik opgroeide groeide dat beest mee, zoals je heel goed beschrijft. Het was altijd aanwezig, soms meer op de achtergrond en duwde van het moment dat ik even niet oplette om eruit te komen.Tweemaal heb ik me gehacht aan mensen zoals jij dat met je therapeut kende (overdracht)En tweemaal ben ik het kwijtgeraakt doordat zij die manier van graag zien niet aankonden. Het is juist op die momenten dat ik ook de ketting heb losgemaakt met de bedoeling alles in mijn omgeving te verscheuren, omdat ik zelf verscheurd was.
Het kon me niks meer schelen en ik stootte iedereen hard weg die er nog overbleef. Alles was geoorloofd.Ik wou enkel alleen zijn, en vluchten al wist ik niet waarheen.

Wat ik geleerd heb is dat je er niet kan van vluchten, het gaat met je mee waar jij gaat. Je moet het leren begrijpen en 'africhten'.De woede en het zwarte proberen gescheiden te houden van de rest.Soms , als alles teveel word voel ik die drang nog steeds. Dan ga ik me ook afzonderen zodat diegene waar ik van hou veilig zijn en dan maal ik de gevoelens over wat bepaalde mensen hebben gedaan steeds opnieuw door. Ik laat het verdriet en de boosheid boven komen en probeer ze weer te plaatsen waar ze horen. In het verleden.
Vervallen in destructief gedrag is eruit gegaan. Ik heb al een kapot lijf, ga er niet nog wat bijdoen ;)

Dus kort samengevat is herkennen , erkennen en leren omgaan met wat sluimert in jezelf het doel.
Het kan beter worden, jij hebt een deskundige bij de hand dus ik schat dat je er niet zo lang over doet als ik op mijn naieve eentje :unsure:

Hopelijk is er die klik en ga je ze vertrouwen om er samen uit te komen

[AAI]
Frankly my dear, I don't give a damn...
Do or do not, there is no try... (Yoda)
Gebruikersavatar
katleen
Berichten: 2662
Lid geworden op: 01 apr 2012 22:43

Re: Lap, het is weer zover

lieve black rose ,
wat schrik ik van je verhaal. hoe kan iemand die mij zo helpt met lieve raad en steun zelf zo diep in de put zitten.
zelf kan ik je geen andere raad geven dan die je mij gegeven hebt. en dat je bij mij overkomt als een erg sterk persoon.
ik hoop dan ook dat je snel de juiste hulp vind en weet dat ik enorm met je meeleef.
Gebruikersavatar
Black Rose
Berichten: 1711
Lid geworden op: 27 mei 2011 23:53

Re: Lap, het is weer zover

momo schreef:Hey Br

Ik herken zoveel in je post over hoe ik me voelde een paar jaren terug.Ik had als klein kind al buien die kleine kinderen niet horen te hebben en dacht over alles en nog wat na, voornamelijk dood en verlating.

Toen ik opgroeide groeide dat beest mee, zoals je heel goed beschrijft. Het was altijd aanwezig, soms meer op de achtergrond en duwde van het moment dat ik even niet oplette om eruit te komen.Tweemaal heb ik me gehacht aan mensen zoals jij dat met je therapeut kende (overdracht)En tweemaal ben ik het kwijtgeraakt doordat zij die manier van graag zien niet aankonden. Het is juist op die momenten dat ik ook de ketting heb losgemaakt met de bedoeling alles in mijn omgeving te verscheuren, omdat ik zelf verscheurd was.
Het kon me niks meer schelen en ik stootte iedereen hard weg die er nog overbleef. Alles was geoorloofd.Ik wou enkel alleen zijn, en vluchten al wist ik niet waarheen.

Wat ik geleerd heb is dat je er niet kan van vluchten, het gaat met je mee waar jij gaat. Je moet het leren begrijpen en 'africhten'.De woede en het zwarte proberen gescheiden te houden van de rest.Soms , als alles teveel word voel ik die drang nog steeds. Dan ga ik me ook afzonderen zodat diegene waar ik van hou veilig zijn en dan maal ik de gevoelens over wat bepaalde mensen hebben gedaan steeds opnieuw door. Ik laat het verdriet en de boosheid boven komen en probeer ze weer te plaatsen waar ze horen. In het verleden.
Vervallen in destructief gedrag is eruit gegaan. Ik heb al een kapot lijf, ga er niet nog wat bijdoen ;)

Dus kort samengevat is herkennen , erkennen en leren omgaan met wat sluimert in jezelf het doel.
Het kan beter worden, jij hebt een deskundige bij de hand dus ik schat dat je er niet zo lang over doet als ik op mijn naieve eentje :unsure:

Hopelijk is er die klik en ga je ze vertrouwen om er samen uit te komen

[AAI]
Hey Momo,

Bedankt voor jouw antwoord.
Ergens doet het "goed" te lezen dat jij dit ook al had van kindsaf aan, niet in die zin dat jij daar ook onder lijdt uiteraard, maar de herkenning in wat je schrijft.
Het is wel niet zo dat de situatie nu zo is, enkel door die band met m'n therapeute die verbroken is, al maakt dit er wel deel van uit.
Ik wil ook niet de mensen rond mij verscheuren, maar dit gebeurt automatisch wanneer zij merken dat het niet zo goed met me gaat.
Ook de dingen die ik zeg tegen mijn vriendin bv. : of ik verwoord ze verkeerd, of ze neemt het verkeerd op.
Ik denk het eerste aangezien het nog is voorgevallen dat zaken anders overkwamen dan bedoeld, en soms meer dan 1 persoon hier getuige van was en de mening deelden dat het anders overkwam.
Echt woede voel ik momenteel niet, eerder een gevoel van teneergeslagenheid : het vechten moe.

Die klik met m'n nieuwe psychologe is er ver nog niet : ze zit nog in een fase dat ze me beter leert kennen, wat volgens mij sneller zou kunnen gaan indien ze meer informatie zou inwinnen via het centrum waar ik in dagbehandeling was en er frequenter gesprekken zouden plaatsvinden.

M'n vriendin belde vandaag naar mijn psycholoog uit dat centrum van vroeger en hij stelde een korte opname voor (6 weken).
Ik voel me daar niet goed bij, net een paar maanden nadat we verhuisd zijn en er nog zoveel werken voor de deur staan.
Ook stel ik de nut van een opname in vraag, daar ze in die 4,5 jaar dagtherapie niet veel hebben kunnen veranderen aan mijn probleem.
Wel had ik enorm veel steun aan het feit 2x/week steun, raad en sociale contacten te hebben in een veilige omgeving.
Gebruikersavatar
Black Rose
Berichten: 1711
Lid geworden op: 27 mei 2011 23:53

Re: Lap, het is weer zover

katleen schreef:lieve black rose ,
wat schrik ik van je verhaal. hoe kan iemand die mij zo helpt met lieve raad en steun zelf zo diep in de put zitten.
zelf kan ik je geen andere raad geven dan die je mij gegeven hebt. en dat je bij mij overkomt als een erg sterk persoon.
ik hoop dan ook dat je snel de juiste hulp vind en weet dat ik enorm met je meeleef.
Hey Katleen,

Het zat er toen wel al aan te komen, maar is pas de laatste dagen geëscaleerd.
Steun en raad geven is "gemakkelijker" als je zelf al eens door de zelfde weg gegaan bent.
Ook geeft het mij een zekere voldoening als ik daarmee iets kan betekenen voor iemand.
Nu is het natuurlijk de kunst om die steun en raad bij mezelf toe te passen, soms het nog willen toepassen.
We zien wel hoe het verder gaat, sterkte aan jou ook!
Gebruikersavatar
Black Rose
Berichten: 1711
Lid geworden op: 27 mei 2011 23:53

Re: Lap, het is weer zover

Deze avond een telefoongesprek gehad met mijn moeder over het volgende :
Ze is vandaag gaan dansen (doet dit regelmatig) en heeft een gesprek gehad met een vrouw (die ze al een tijdje kent) over mij, mijn problematiek en wat er gisteren gebeurd is.
Deze vrouw heeft jaren voor iemand gewerkt die op de chakra's werkt en is nu een tijdje zelfstandig bezig.
Ze beweerde dat het probleem wss diepgeworteld zit (dat is juist er waren al problemen sinds ik baby was) en zij mij zou kunnen helpen door aan de wortelchakra te werken.

Zelf sta ik hier heel sceptisch over na alle alternatieve therapeuten die ik tijdens mijn leven al bezocht heb.
Behalve tov homeopathie waar ik bij één bepaalde homeopate voor een bepaald probleem, zonder dat ik er in geloofde, heel goed geholpen ben.
Mijn moeder stelde me voor om dit eens te proberen, en ik voel me enorm schuldig bij alle onrust en angst die ik zaai en al gezaaid heb in mijn leven tov de mensen waar ik van hou.
Ik heb haar duidelijk gezegd dat ik er weinig in geloof, maar ergens als ik het niet doe dan stel ik haar teleur en dat wil ik gewoonweg niet.
Dus gaat ze morgen bellen om meer informatie te vragen enz...

Het is wel zo dat ik er via medicatie niet kom : kan enkel tranquilizers gebruiken, reageer met een scheefnek op AD.
Ook heeft therapie me wel geholpen in die zin dat ik steun ervaarde, maar niet in die zin dat ik erop vooruit gegaan ben.
Uiteraard blijf ik naar m'n psychologe gaan, maar we zijn net een tweede gesprek voorbij en het volgende vindt pas plaats binnen 3 weken.
Gebruikersavatar
Selfje
Berichten: 1586
Lid geworden op: 25 jan 2012 13:27

Re: Lap, het is weer zover

Denk je dat je het nog 3 weken volhoudt op deze manier?
Is er geen manier dat je eerder terecht zou kunnen bij de nieuwe psychologe?
Als ze op die andere plek denken dat een opname nodig is, moet er wel iets gebeuren, lijkt me.

Goed dat je het wil proberen bij die dame, probeer het eens met de wortel chakra.
Ik ben ook niet thuis in die therapieën, maar baat het niet dan schaad het niet, volgens mij.

Op deze manier komt het ook niet goed denk ik. Vervelend dat AD niet werkt bij je.

Ik reageer bijna nooit in je "oude" topic of in deze, maar ik lees altijd wel. Soms weet ik niet wat ik moet zeggen, dan kan ik maar beter niks zeggen, dan een goedbedoeld cliché te gaan roepen of erger nog, doen alsof ik alle wijsheid in pacht heb, want dat heb ik niet ;)
Ik leef altijd wel met je mee, en zit dan stiekem te hopen dat je huis net zo mooi is geworden na de verbouwing als dat ik hoop enzo. :)
Laat je glimlach de wereld veranderen,
maar laat de wereld niet je glimlach veranderen.
Gebruikersavatar
Black Rose
Berichten: 1711
Lid geworden op: 27 mei 2011 23:53

Re: Lap, het is weer zover

Hey Selfje,

Misschien is het wel mogelijk dat ik eerder een afspraak zou kunnen verkrijgen bij m'n huidige psychologe, maar ik denk dat het niet veel zou uitmaken daar zij mij nog niet zo goed kent.
Ook werd het mij nooit aangeboden (een vroegere afspraak te regelen indien nodig), ondanks ik vorige week aangaf dat het echt niet goed ging : wat me dan nog meer overtuigt dat het het niet zoveel zou uitmaken.

AD heeft wel een tijdje bij mij gewerkt : nl. een twintigtal jaar geleden nam ik Prozac en voelde mij als het zonnetje op de verpakking. Wel kreeg ik plots heel veel zelfvertrouwen waardoor ik eigenlijk een beetje te overmoedig werd.
't Is pas na een aantal maanden dat ik hevige hoofdpijn begon te krijgen, later een bevend hoofd om uiteindelijk m'n hoofd niet meer te kunnen rechthouden : het bleef krampachtig tegen m'n schouder staan. Zelfs na het stoppen met AD, na vele doktersbezoeken heeft een homeopate me ervan afgeholpen tot mijn grote verbazing.
Ook later ben ik via een huisdokter met verschillende soorten AD (niet samen uiteraard ;) ) gestart, om te zien of ik dit bij elke soort had.
En telkens na een vijftal dagen inname kwamen dezelfde symptomen terug, waarna ik de medicatie stopte (heb steeds vroeg genoeg gestaakt met de AD om het niet tot hetzelfde stadium te laten komen).

Niemand heeft alle wijsheid in pacht hoor, elke reactie is er één die telt :nod:
Maar ik begrijp wel wat je bedoelt, soms weet 'n mens niet echt hoe hij het best reageert en m'n ander topic is best wel lang geworden.
Ik moet van mezelf bekennen dat ik sneller reageer op kortere topics omdat ik niet altijd het geduld heb om de langere versie's te lezen.
Toch fijn dat je meeleest & leeft : dat geeft 'n goed gevoel om te weten [AAI]
Gebruikersavatar
Selfje
Berichten: 1586
Lid geworden op: 25 jan 2012 13:27

Re: Lap, het is weer zover

Hey BR,

Ik snap je terughoudendheid, als ze het niet aanbieden, zelfs als jij zegt dat het niet goed gaat [AAI]
Als jij denkt dat het weinig uithaalt, dan zul je daar gelijk in hebben :)
Waarschijnlijk was ik zelf ook ook niet gaan bellen voor een eerder afspraak. Het verschil tussen deze
dame en je vorige plek viel me gewoon erg op opname van 6 weken versus een afspraak over 3 weken. Kun je het allemaal wel bolwerken dan?
Wat ik ook in jouw andere topic las, heb je wel heel veel op je bord liggen op het moment ;)

Ik heb tot dusver al aantal lange topics gelezen, maar de problemen die er besproken worden zijn allemaal nieuw voor mij, ook geen dingen waarin ik over gelezen heb ik mijn boek. Aan het eind van het topic ben ik stil van wat mensen al hebben meegemaakt en zijn er al zoveel reacties op, dan is alles wat ik kon bedenken al gezegd, en open deuren intrappen zit ook niemand op te wachten ;)

Balen dat die AD zo'n uitwerking op je had, zoals ik je ervaringen las in het begin met de Prozac. Prozac is toendertijd gelanceerd als de nieuwe belofte, het wondermiddel tegen depressie. (net als Ritalin bij ADHD ;) ) Als ik jouw ervaring ermee lees, lijkt het in het begin ook die uitwerking gehad te hebben.
Maar van tranquillizers krijg je toch een suf, loom gevoel (soms met een ondergrond van stoned zijn) ?
In hoeverre helpt het jou om uit die nare gevoelens van depressie te komen (en te blijven?)
Laat je glimlach de wereld veranderen,
maar laat de wereld niet je glimlach veranderen.
Gebruikersavatar
Black Rose
Berichten: 1711
Lid geworden op: 27 mei 2011 23:53

Re: Lap, het is weer zover

Blijkbaar heb ik die bijwerking op alle AD (heb er toch veel uitgetest vroeger).
Van tranquilizers krijg je inderdaad een suf gevoel als de dosis hoog is.
Echter begon het bij mij met vooral het positieve gevoel van de roes wanneer ik op 19 jaar Temesta begon te nemen.
Zeven jaar later was ik verslaafd : wss al iets vroeger, maar pas toen drong het door ;)
Nu ben ik héél streng tov mezelf wat de dosis betreft.
En inderdaad het helpt niet tegen depressie, maar soms wel om gedachten & spierspanningen te onderdrukken.
Al merk ik wel duidelijk dat diezelfde dosis niet veel meer uitmaakt na enige tijd.
Vooral de dagtherapie hield me staande de laatste jaren.
St-Janskruid heb ik ook bepaalde jaren geprobeerd : soms had ik wel het gevoel dat de sombere buien verminderden hierdoor, maar tijdens de zomer kreeg ik telkens bruine vlekken in m'n gezicht.
Niet lichte vlekjes, maar net zoals een "masker" ;)
Gebruikersavatar
Selfje
Berichten: 1586
Lid geworden op: 25 jan 2012 13:27

Re: Lap, het is weer zover

Zo'n masker wou ik ook niet hebben :-P

Ik heb een paar dingen voor je opgezocht, iets wat je waarschijnlijk zelf ook wel gedaan hebt ;)

Natuurlijke oplossingen ipv de klassieke aanpak tov depressie, misschien heb je er iets aan (ook st. janskruid wordt genoemd, maar die valt al af ;) )

Op de meeste sites wordt magnesium genoemd, maar ik ben niet zo thuis in die natuurlijke middeltjes, misschien weet Janneke daar meer van? (of misschien anderen?)

http://www.hetkanwel.net/2009/08/15/elf ... epressiva/

http://realisatietrainingen.nl/pb/artik ... uning.html
Laat je glimlach de wereld veranderen,
maar laat de wereld niet je glimlach veranderen.
Gebruikersavatar
Black Rose
Berichten: 1711
Lid geworden op: 27 mei 2011 23:53

Re: Lap, het is weer zover

Hey bedankt Selfje :knuffel:

Ik neem het straks eens rustig door.
Magnesium nam ik wel met periode's, vooral tegen de spierspanningen.
'k Moet wel zeggen : ik heb verschillende soorten geprobeerd en na een tijdje kreeg ik last van buikloop (om het deftig te verwoorden ;) ).
Gebruikersavatar
Selfje
Berichten: 1586
Lid geworden op: 25 jan 2012 13:27

Re: Lap, het is weer zover

ik smijt weer even met een link ;)

Als je 'buikloop' krijgt klopt de dosering niet, las ik hier:

http://realisatietrainingen.nl/pb/artik ... esium.html

Je moet niet "homeopatisch" doseren, staat er, maar veel meer, maar met teveel krijg je weer buikloop.
Laat je glimlach de wereld veranderen,
maar laat de wereld niet je glimlach veranderen.
Gebruikersavatar
Black Rose
Berichten: 1711
Lid geworden op: 27 mei 2011 23:53

Re: Lap, het is weer zover

Ik wou even laten weten dat het iets beter gaat.
Niet dat ik terug opeens "super de happy" loop, maar zie al iets minder op tegen het aanbreken van de dag.
Heb zelfs al eens kunnen lachen vandaag ; deed deugd!
'k Was vooral geschrokken deze keer omdat het al héél lang geleden was dat ik zo vervreemd was van mezelf, m'n omgeving en dat totaal geen gevoel meer hebben zoals honger & dorst was de eerste keer.
Gebruikersavatar
Selfje
Berichten: 1586
Lid geworden op: 25 jan 2012 13:27

Re: Lap, het is weer zover

ik ben blij te horen dat het weer wat beter met je gaat 3some

fijn dat je dat even kwam vertellen :)
Laat je glimlach de wereld veranderen,
maar laat de wereld niet je glimlach veranderen.
Gebruikersavatar
Black Rose
Berichten: 1711
Lid geworden op: 27 mei 2011 23:53

Re: Lap, het is weer zover

Gisteren had ik me "gestort" op een kastje die ik afgeschuurd en ingewreven heb met verf (met een doek om wat bleker te maken).
Was met goede moed begonnen en tussendoor wel wat gevoelens van "Poeah, eigenlijk wil ik hier nu niet onder het stof staan", maar tot het einde doorgezet.
Daarna een douche genomen (was zeker nodig mijn schuurmachientje is momenteel niet voorzien van een stofzak ;) ), en mijn vriendin die de hele dag nochtans ook bezig geweest was met werken heeft dan nog lekker gekookt.
Deze nacht kreeg ik helse pijnen in nek, hoofd en schouderblad :confused: : wss te weinig rustpauze's ingelast.
Slecht geslapen van de pijn en nog de hele dag blijven mee rondlopen.
En ik die gisteren nog dacht : die kast heeft flink wat afgezien na zo'n schuurbeurt 001_rolleyes
Toch zou ze vandaag gevernist worden, dus pijnstiller, naar de doe-het-zelf-zaak en beetje later aan het vernissen met linkerhand.
Traag, voorzichtig...
Op het laatst was ik niet volledig tevreden met het resultaat, en toen terug zo'n klop (vermoeidheid, ontgoocheling + angst om terug in die diepte te vallen).
Ben me dan anderhalfuur in de zetel gaan leggen om te rusten en de angst is toch verminderd.
Morgen misschien toch nog een laagje op de deuren van de kast, al zal het héél voorzichtig moeten gebeuren : alles zit vast en doet pijn.
Gebruikersavatar
Selfje
Berichten: 1586
Lid geworden op: 25 jan 2012 13:27

Re: Lap, het is weer zover

volgens mij is de kast niet de enige die heeft afgezien ;)

rustig aan doen en genoeg pauze's inlassen :)

post je een foto als je kast klaar is?
Laat je glimlach de wereld veranderen,
maar laat de wereld niet je glimlach veranderen.
Gebruikersavatar
Black Rose
Berichten: 1711
Lid geworden op: 27 mei 2011 23:53

Re: Lap, het is weer zover

Je hebt gelijk Selfje :nod:
En ja, wil wel eens een foto posten. 'k Heb wel geen foto's van hoe de kast er voordien uitzag, dus ik kan er geen voor en na van maken ;)
Maar ik kan geen foto's uploaden vanaf m'n PC op het forum, of wel?
Een webalbum ofzo heb ik niet...
Gebruikersavatar
momo
Berichten: 11684
Lid geworden op: 10 okt 2009 23:02
Locatie: momoland

Re: Lap, het is weer zover

Tinypic vb. (simpel en gratis, geen account nodig)

Dan bladeren en op je pc de foto selecteren, kies de grootte voor websites

Dan uploaden en de code die je krijgt typen

dan de tweede code kopieren en gewoon hier plakken :D
Frankly my dear, I don't give a damn...
Do or do not, there is no try... (Yoda)
Gebruikersavatar
Black Rose
Berichten: 1711
Lid geworden op: 27 mei 2011 23:53

Re: Lap, het is weer zover

Bedankt Momo [045] ,

Zal morgen eens een foto nemen en het uitproberen ;)
Gebruikersavatar
Black Rose
Berichten: 1711
Lid geworden op: 27 mei 2011 23:53

Re: Lap, het is weer zover

En vandaag de deurtjes toch nog een extra-laagje vernis gegeven, nu vind ik dat de satijnglans ook beter uitkomt.
De spierpijn is sinds deze morgen ook zo goed als verdwenen, hopelijk heeft de kast ook niet teveel pijn meer :badgrin: .
Maar terug zo'n hevige spanning op m'n spieren en psychisch zeer onrustig.
Ik weet niet vanwaar die druk blijft komen, ook al put ik mijn lichaam fysiek uit (door dat kastje uren aan een stuk af te schuren bijvoorbeeld) het duurt nooit lang voor de spanning die ik hoopte er af gegooid te hebben zich terug opbouwt.
Da's al jaren zo, en de beste verklaring die ik kan vinden is die myoclone dystonie.
Het is uiteraard erger in periode's van stress, maar zo is het met vele ziektes.

Vrijdag heb ik een afspraak met die vrouw die aan m'n chakra's gaat werken.
Ik sta er sceptisch over, maar we zien wel...
Gebruikersavatar
Black Rose
Berichten: 1711
Lid geworden op: 27 mei 2011 23:53

Re: Lap, het is weer zover

Het is gelukt cheerqd5
Bedankt voor de tip trouwens Momo : Is zeer vlot gegaan, en kan ik eventueel nog gebruiken in de toekomst.

Hier dus het kastje... Was voordien donkerbruin, ietwat ouderwets naar onze zin, maar toch een handig kastje qua indeling en door het feit dat ze op wieltjes staat.

Afbeelding

Het bovenblad is iets minder zichtbaar daar er ons gerief al terug opstaat :tongue:

Afbeelding
Gebruikersavatar
momo
Berichten: 11684
Lid geworden op: 10 okt 2009 23:02
Locatie: momoland

Re: Lap, het is weer zover

You are very welcome hoor, als ik nog eens iets kan schrijven dat helpt cheerqd5

Het is supermooi geworden vind ik [applaus]

Ik heb mijn oude bureau (van als ik kind was) zo ook weer bruikbaar gemaakt [027]
Frankly my dear, I don't give a damn...
Do or do not, there is no try... (Yoda)
Gebruikersavatar
Black Rose
Berichten: 1711
Lid geworden op: 27 mei 2011 23:53

Re: Lap, het is weer zover

Merçi voor 't complimentje!
Hier volgt de bureau ook nog later :nod:
We gebruiken die van mijn vriendin toen ze tiener was : hij is wel op zichzelf niet lelijk van kleur vinden we (bleker hout), maar kan laagje vernis gebruiken en dan kan ik hem evengoed van de eerste keer dezelfde "look" geven ;)
Gebruikersavatar
Selfje
Berichten: 1586
Lid geworden op: 25 jan 2012 13:27

Re: Lap, het is weer zover

goed bezig cheerqd5

het kastje is mooi geworden.
ik wil het bureau ook zien [applaus]

Ontzettend knap dat je dit allemaal doet (ik ben niet zo creatief)
maar denk je ondertussen ook wel een beetje aan jezelf? ;)

fijn te horen dat je vrijdag een afspraak hebt, ik hoop dat iets voor je doet :)
Omdat ik me er nog steeds geen beeld bij kan vormen, wil je het vertellen als je terugkomt?
Laat je glimlach de wereld veranderen,
maar laat de wereld niet je glimlach veranderen.

Terug naar “Depressiviteit, somber zijn”