heb een ernorm downmoment .. gelukkig vrij .. help

[dame29]

ik werd vandaag wakker na een slechte nacht en heb me al paar weken niet zo k*t gevoeld.

Om me zelf en mn leven. Wel stress gehad afgelopen weken, met mn vriend.
mijn o zo lieve vriend, die echt alles voor me doet en ik echt van hou. maar zo veel ruzie mee heb gehad wat helemaal uit de hand loopt steeds.
ik woon nu bij een vriendin al een maand.

dit is mijn verhaal, ik ben 30 en ik zit weer voor de zoveelste keer bij iemand. ik heb nooit een eigen woning, ben altijd afhankelijk van iedereen. waarom weet ik niet .. of ja misschien wel .. heb te veel meegemaakt
verstoten door mijn ouders, ik ben bang voor ze, heb een eetprobleem gehad en komt weer terug. ik ben daardoor aan de speed geweest. en zo kan ik nog een duizenden woorden schrijven.

pfff

ik voel me k*t, mja GELUKKIG heb ik vandaag een afspraak, bij een intensieve dagbehandeling voor de eerste keer.
ik ben ook aan het reageren op huisjes, wil mijn eigen ding na jaren. maar ben ook bang .. dat ik het niet red qua want ik ben gestopt met school na zoveel tijd, trek het niet meer. maar mn werk is ook verschrikkelijk

gelukkig ben ik vandaag vrij .. want werk maar 2 dagen.

kan ik me ff laten gaan want ben alleen ..

sorry voor mn hak op de tak verhaal lieve mensen.

hoop dat ik reacties krijg .. heb t echt nodig.

[Janneke]

Hoi Dame 29,
goed, dat je op verschillende fronten actie onderneemt, want zo rondploeteren in het moeras, dat is toch ook niets gedaan...! Ik kan je verhaal goed volgen, ik heb een poos lang ook zo'n soort leven gehad: plan *hier* - werkt niet, poging *daar* kwam er weer angst de hoek om zetten. Dacht ik het *zus* voor ekaar te hebben, spaak in het wiel - om moedeloos van te worden...

En een van de dingen de je nodig hebt, lijkt mij, is een stevige basis, die ook echt veilig voelt en veilig blijft voelen.

Verstoten wordne door je ouders is geen klein akkefietje...! Dat i shet totaal omgekeerde van een basis die stevig is en stevig blijft voelen.
Gelukkig: die basis kun je alsnog zelf leren maken. Hopelijk hebben ze het daar ook over in de intensieve dagtherapie.
Een van de eerste dingen in ieder verwerkingsproces heeft ook precies met die basis te maken. Jezelf leren trosten, kalmeren, moed in spreken. (Zodat je gezond kunt blijven eten.)
Snappen "wat macht is", hoe "manipulatie" werkt - en liefst ook veel info, over hoe je je dat van het lijf kunt leren houden.
Ontspaningsoefeningen, zodat je bijv. makkelijker in slaap kunt vallen. (Ook nadat je 'snachts wakker bnt geschrokken.)
Je triggers leren herkennen. (Ik kan me zo voorstellen, dat als iemand aardig voor je is, dat je dan ogenblikkelijk voelt, deep down:"Ja, klopt dit wel of gaat deze persoon me dadelijk ook als een baksteen laten vallen...?!" Die gedachten uittesten is zo fout nog niet - het leven IS helaas geen zoet sprookje, waarbij jij "fout" bent en "moet leren vertrouwen". Maar dat uittesten kun je maar beter beheerst doen, zonder dat het destructief wordt.)
...en als je getriggerd wordt, proberen dingen te scheiden. "Ik word nu getriggerd, dit lijkt heel erg op wat (bijv.) mijn moeder deed (zo en zo) - en dus ben ik nu heel emotioneel (en ram op kussens, huil, schreeuw, net hoe het uitkomt) , maar ik weet, dat die emoties iets zeggen over vroeger." En nadat alle emotie er uit is, nog eens naar de situatie kijken. Soms is en blijft het een "Nee - ik baal hier van"; soms is het perspectief veranderd en wordt het "Op die en die voorwaarde kan ik er in mee."

En zoek naar dingen die jou opluchten. Schrijven bijvoorbeeld. Van wat voor soort bewegen houd je...? (Wandelen, dansen, karate, joggen - alles kan helpen.)
Is er muziek, die jou kan ontspannen? Of je helpt, om dat te doen, wat je moet doen...? (Je werk kunnen doorkomen met zo weinig mogelijk stress, dat helpt.)

[Radius]

Kop op en troost je met de gedachte dat je niet alleen bent in je situatie.Goed van je dat je je hart hier durft uit te storten. Hopelijk mag het de nodige steun en goede afviezen voor je opleveren.