uchianseron

[Depressie/Burn-Out] Moet ik me echt zorgen maken?

Hallo iedereen,

Dit gaat waarschijnlijk een lang verhaal worden, maar ik heb hulp // jullie mening nodig.
Hoe je het wilt noemen.

Even wat voor geschiedenis:
Nu bijna 1,5 jaar terug heb ik een lieve vriendin ontmoet, deze vriendin bracht de nodige problemen met zich mee.
Vooral psychische problemen.
Na 2 maanden verkering ging het volledig fout met mijn vriendin.
Deze is nu ook onder behandeling bij de GGZ, en moet elke week 2 keer een halve dag in groeps verband in behandeling.
Ze heeft onder andere een sociale stoornis.
- Ze had paniek aanvallen.
- Huilbuien
- Moe
- Geen sociaal contact meer met vrienden.

Situatie op het moment

Ik woon nu 2/3 maanden in bij mijn vriendin, en de volgende zaken spelen er op dit moment.
- Ik moet alleen naar mijn ouders, want mijn vriendin vind mijn moeder maar een kut wijf.
- ik moet alleen naar vrienden, want al mijn vrienden zijn kut.
- Als ik een cadeautje voor haar koop dan is het nooit goed ( ze vind niks mooi, met kerst kocht ik een horloge van 150,-..zegt ze recht in me gezicht.. "ik vind hem niet mooi"
- Ze komt het huis bijna niet uit.
- Haar hele leven bestaat alleen nog maar uit mij.
- Ze wil geen werk zoeken, want niks is leuk.
- Alles is negatief bij haar.

Nu zijn we 29 Feb 2 weken op vakantie gegaan, en in die twee weken leek ze weer op iemand anders.
of beter gezegd: haar oude zelf.
Bij thuiskomst, wou ik naar mijn ouders en ik heb hemel en aarde moeten bewegen om haar ook bij mijn ouders te krijgen.

Nu gaat dit verhaal hierboven vooral over haar, maar dit is niet de reden waarom ik dit verhaal hier neerzet... want nu begin ik me zorgen te maken over mezelf.

Want ik had die vakantie echt hard nodig, collega`s op het werk zeggen/zeiden ook dat het niet goed met me ging.
Ik ben ook uitgevallen tegen collega`s, vooral als ze me lastig vielen in stress volle momenten.
En als ik eerlijk ben, ik ben niet echt tot rust gekomen op vakantie.
Het ging zelfs de eerste 4-5 dagen langs me heen. ( Ik was op vakantie in egypte, ik kon het gewoon niet bevatten dat ik in egypte was en op vakantie was... heel erg vreemd ).

Nu ben ik sinds gisteren weer te werk, en gisteren hield een collega me aan en zei: Gaat het allemaal wel goed met je, je ziet er zo raar uit.

Mensen maken zich zorgen om me, en zeggen dat ik de volgende dingen vertoon:
- Geen interesse hebben in mensen.
- Weinig praten met collegas, terwijl ik eerder best wel aanwezig was.
- Negatieve houding.
- Duf/Sober.
- Geen zin hebben in werk.
- Snel ziek.
- Hoofdpijn/Migraine.
- Snel uitvallen tegen mensen.

Gisteren op weg naar huis leek ook alles langs me heen te gaan, gisteren reed ik 140 waar ik 80 mag..gewoon omdat ik "ergens anders was".

Nu spelen er nog meer dingen die voor de nodige stress zorgen...

Mijn ouders belde me gisteren ook op, of ik aub terug naar huis wou komen anders waren ze bang dat het niet goed met me komt... iedereen in mijn omgeving zegt dat het niet goed met me gaat.. maar ik heb zelf zoiets van "het valt toch wel mee"

Daarom vraag ik me af, moet ik mezelf een schop onder m`n kont geven, of toch even langs de huisarts.
Hawk L.

Re: [Depressie/Burn-Out] Moet ik me echt zorgen maken?

Dat je jezelf slecht voelt door het toch wel ziekelijke karakter van je vriendin is niet meer dan normaal. Misschien is het geen slecht idee om er eens over te praten met de huisarts, zodat hij/zij je eventueel kan doorverwijzen.

Ik heb het gevoel dat je vriendin wat borderline heeft. Zou dat kunnen? Zich hechten aan een persoon (jij dus) is er al een goed kenmerk voor. Waarschijnlijk is ze ook als dood als je haar zou verlaten; verlatingsangst dus.
uchianseron

Re: [Depressie/Burn-Out] Moet ik me echt zorgen maken?

Ik heb het gevoel dat je vriendin wat borderline heeft. Zou dat kunnen? Zich hechten aan een persoon (jij dus) is er al een goed kenmerk voor. Waarschijnlijk is ze ook als dood als je haar zou verlaten; verlatingsangst dus.
Klopt, ze is inderdaad doodsbang dat ik haar verlaat.
- Ik kan niet zonder je.
- ik wil geen week alleen zijn zonder jou.

Dan word ze ook meteen paniekerig.

Net weer iets voorgevallen op het werk, Collega wil me ergens op wijzen.
Ik word meteen geirriteerd en verdedigend, en het kan me eigenlijk weinig interesseren wat hij te vertellen heeft.
Maar de tranen schieten me bijna in de ogen...

Is toch niet normaal...?
Gebruikersavatar
Janneke
Berichten: 6335
Lid geworden op: 26 aug 2008 14:00

Re: [Depressie/Burn-Out] Moet ik me echt zorgen maken?

Hoi Uchianseron,
ik denk dat het zin heeft, als je ook voor jezelf opeen of andere manier hulptroepen inschakelt.
Ten eerste: een partner met een depressie, dat is niet niets. (Zoals mijn lief gemerkt heeft.)
In die zin, is het alleen maar heel erg verstandig, als je goed voor jezelf zorgt, voldoende rust inbouwt, etc.
In je kop heb je depressie en burn out staan: geen van beide aandoeningen valt mee te spotten - en voorkomen is beter dan genezen.

Verder vallen mij wel een aantal zaken op.
Je woont in bij je vriendin - dat klinkt naar een afhankelijkheidsrelatie. Zeker als de situatie zo explosief is, is dat wellicht niet het handigste. En als time out is teerug naar je ouders wellicht verstandig. (Okee, dan heeft je vriendin een probleem, maar wellicht kan ze een paar nachtjes per week in de psychiatrie blijven...?)

Verder: nou heeft je vriendin een sociale stoornis, maar er zijn wel grenzen. Jouw moeder uitmaken voor kutwijf gaat daar overheen. (Dat ze 'het niet kan vinden met je moeder' en liever weinig contact heeft, is triest, maar verder te accepteren.)

Ik hoop dat je geld terug hebt gekregen voor dat horloge - maar soms zijn dure dingen simpelweg niet mooi. Dat is iest anders, dan idd altijd maar alles afkraken. (Als dat is, wat zij doet, dan hoop ik, dat dat op het programma staat van haar eigen therapie. Voor een relatie is het niet goed.)

En in dit soort situaties zou ik persoonlijk iedereen afraden naar vakantiebestemmingen 'ver weg' te gaan. Egypte is een prachtg land en na de revolutie kunnen ze de inkomsten van het tourisme goed gebreuken.
Maar OF je loopt 'het risico' dat je alleen maar aan het strand ligt (en dan had je beter bij sporthuis centrum een huisje met sauna kunnen huren)
OF je krijgt op een of andere manier een cultuurshock, die je er niet bij kunt hebben (niet iedereen spreekt vloeiend arabisch; reizigersdiarree; extreme armoede en andere problemen zien, veroeiende, lane (vlieg)reis, etc.)
Ofwel: uitrusten, dat doen heel veel mensen niet op dit soort vakanties, je bent '''alleen maar'' even heel ergens anders'... Dus het feit, dat je nu niet bent uitgerust kan wijzen op "alleen maar" slecht management. Let wel: niksen op de Veluwe kan erg confronterend zijn, maar als het lukt, rust je ook echt uit. (Lukt het uitrusten niet, dan weet je zeker, dat hulp geboden is, omdat burn out op de loer ligt.)
Heb j enog de gelegenheid m een weekje weg te gaan...?
uchianseron

Re: [Depressie/Burn-Out] Moet ik me echt zorgen maken?

-- relatie --

Daar begint het wel op te lijken ja, daarom heb ik ook besloten om weer naar mijn ouders te gaan om wat afstand te nemen en zelf ook weer tot rust te komen.

-- horloge --

Dat ze hem niet mooi vind, oke.
Maar de manier waarop is gewoon hard ( geen rekening houden met ).

-- Vakantie --

We hebben een nijlcruise gedaan ( weinig rust, intensief ).
En daarna een week in een resort ( rust ).

Mijn vriendin zegt egypte te missen, maar ik heb zoiets van "Ben ik wel op vakantie geweest?"

Terug naar “Depressiviteit, somber zijn”