Ik wist niet goed onder welke groep ik dit verhaal moest zetten..
Het gaat namelijk over thuis..ik voel me niet prettig thuis en wil weg..ik heb dat alleen in het weekend.Het zit namelijk zo me zus woont doordeweeks op kamers maar komt vrijdagavond alweer terug..mijn zus praat altijd veel met me ouders en soms is het het tegen het slijmen aan..ze praat ook met me vader over geldzaken of wat anders.Ze hebben in ieder geva wel wat om over te praten,ik heb dat niet met me vader.Me vader is ook niet zo aardig,hij zegt ook heel snel iets hards zoals"het is tijd dat jullie allemaal uit huis op rotten".
Ik heb een vriendje waar ik in het begin veel problemen mee had ,maar na een korte break gaat het nu heel goed,ik laat hem meer los en hij is ook harstikke verliefd op mij en ik wil bij hem blijven voor altijd!!
Me zus z'n vriend word alleen veel meer aangenomen in de familie(bij ons thuis)Hij komt vaak eten en ze ze gaan s'avonds ook heel lang met z'n allen praten..zo slijmeig allemaal.
Ik doe dat niet met me vriend..ik wil privacy en ga daarom ook altijd gelijk met me vriend naar me kamer,en kijken daar dvdtje of luisteren muziek,gewoon omdat ik niet van dat oppervlakkige gepraat hou met ouder...saaier ka gewoon niet.
Mijn ouders kunnen daar niet tegen,en zeggen dat hij niet normaal is,maar me vriend zus wel natuurlijk en ik zei dat ik het raar vind dat hij zo vaak mag blijven eten..nou dat is toch ook irriwant hij mag mij niet en zegt ook nooit wat als ik binnen kom.En me zus doet ook altijd anders al hij er is want ze weet dat ik hem ook een engerd vind.
Maar hierdoor wil ik altijd weg als het weekend weer begint en ik voel me opgefokt dan.Ik heb altijd het gevoel als zij komen dat iedereen tegen me is..want iedereen negeert me dan..en me ouders hebben ook op iedereen commentaar met wie ik omgaan en ik kan daar niet meer tegen.
Ik ben gewoon anders in sommige dingen,ik geen ouderskindje maar me zus wel,me moeder doet ook veel dingen met haar doordeweeks,dan gaan ze samen zwemmen of winkelen.En me zus had ook gedreigt toen het weer aan ging met me vriend dat zij dan niet meer thuis zou komen..nou zo heeft ze er weer helemaal voor gezorgd dat zij alle aandacht naar zich toe trekt..ze wil dat haar vriendje en zij het middelpunt zijn..
Me zus en ik konden nooit al met elkaar opschieten,er werd tegen mij altijd gezegd dat ik heel mooi ben en me zus niet en daar kon ze heel slech tegen,waardoor ik er ook niet tegen kon als mensen dat tegen me zeiden,daarom wil ik het niet meer horen.Me vriendje is ook mooi om te zie en haar vriend niet en toen me ouders dat zeiden ze werd ze ook boos..en ook op mij..Maar ik word niet geaccepteerd thuis en om haar draait alles..me ouders zijn nu boos op me omdat ik zei "komt ie nou alweer eten".waarop me moeder zei "ik hoef me toch niet te verantwoorden omdat me dochter met haar vriend langskomt"...klonk een beetje alsof ze haar belangrijker vind dan alle andere dingen..hij is zo'n slijmbal bij me ouders dat ik er soms onpasselijk van word,mijn vriend is zo niet en daar ben ik blij om ik hou gewoon niet van hielenlikkers.
Ik weet het dat heel zeurderig klinkt maar ik heb het hier moeilijk mee..omdat altijd als we dan aan tafel zitten,zegt niemand wat tegen mij.
wat moet ik nu doen?