Ik laat mannen die belangstelling in mij tonen, bijna nooit toe... geef ze nooit een kans... Angst om ze te moeten kwetsen? Schuldig te voelen als ze meer van me hadden verwacht? Of is het iets heel anders... ik weet het niet...
Wanneer ik een leuk gesprek heb met een man en hij lijkt belangstelling voor me te hebben, wil ik negen van de tien keer liever vluchten... waar ben ik bang voor eigenlijk...?
Wel ben ik heel open in gesprekken, ik denk dat mannen het daarom in de eerste instantie ook niet door hebben...
Er zijn zulke lieve en leuke mannen... waar ik puur platonisch een contact mee zou kunnen hebben, waarvoor ik verder niks voel...
Toch is het ergens voor hun niet altijd vanzelfsprekend dat mijn intenties niet elders liggen. :|
Er is een jongen die ik een aantal keren heb gesproken, écht een ontzettend lieve jongen, gewoon een droppie
... Ik voel echter verder absoluut geen chemie tussen ons. Tijdens een gesprek vertelde hij me over een moeilijke periode die er voor hem aankomt, een periode waarin hij in een ziekenhuis komt te liggen.
Ik toonde veel belangstelling en ook wat medeleven voor zijn verhaal, ik vind hem dan ook erg symphatiek overkomen en doe dit oprecht vanuit mijn Hart...
Gisteren vroeg ik hem ook om een adres zodat ik hem ook een kaartje kan sturen als het zover is...
Nou ben ik bang dat ik hem valse hoop geef... hij schreef namelijk ook zijn telefoonnummer op en stelde voor dat we snel wat gingen afspreken als alles achter de rug is.
Normaal gesproken had ik het hier alweer afgekapt... op een lieve maar eerlijke manier duidelijk gemaakt dat dát me nou ook weer niet nodig leek.
Maar wat doe ik dan eigenlijk! Dan ben ik toch elke mogelijkheid tot verder contact aan het verbreken? Dan laat ik toch nooit een man toe? Op wat voor manier dan ook...
Dus ik heb hem gezegd dat dat goed is... en dat het wel goed komt...
Ik twijfel bij mezelf... :-k geef ik iemand nu valse hoop... of is dit een goede start voor mezelf om die muur eens te laten vallen, die drempel eens over te stappen en mannen ook toe te laten in m'n leven?
Het mag duidelijk zijn dat ik iets heb tegen lopen houden al die jaren... ik ben bijna 24, heb genoeg bekijks en belangstelling maar nog nooit een vriendje gehad... :|
Liefs,
StarryEyed