Jennifer

Ben schreef:ff heel praktisch, en mijn ongezouten mening:

Het klinkt alsof hij jou niet belangrijk vind. Hij woont bij zijn ouders.

Dat kan niet werken. Zijn moeder is belangrijker dan zijn vriendin.

Maar met wie gaat hij naar bed?

Stel hem voor het blok.

Als hij met jou naar bed wil, mag hij ook samenwonen met jou, ver weg van zou mamie.

Wil hij liever zijn mamie, vraag hem dan of hij met haar naar bed wil, en zeg hem vaarwel en succes ermee.

Als hij niet met je naar bed, wel, mag hij uberhaupt wieberen.

Jij kan beter vinden.

Groeten
Hij heeft niet altijd bij zijn ouders gewoond. Hij heeft jaren op zichzelf gewoond en ook zelf eens een keer samengewoond.
Het probleem is niet zijn moeder. Gelukkig maar.
En wat betreft sex. Het draait niet om sex. Als dat het probleem zou zijn, zou het voor mij makkelijk zijn.
Jennifer

Het gaat nu wel goed. Maar ik heb het gevoel dat er wat ontbreekt. Ik ben niet tevreden met de situatie.
Hij blijft vaker bij mij, maar alles staat in teken van zijn wereld. Hij probeert alles met mij rondom zijn wereld te plannen.
We zouden met zijn verjaardag op vakantie gaan. Nu is er voetbal en op zich vind ik het niet erg om rond zijn verjaardag thuis te blijven. Het is wel de eerste keer in al die jaren dat ik samen de hele dag met hem zijn verjaardag vier. Al die jaren zag ik hem wel maar even want hij moest thuis zijn verjaardag vieren. En ik had zoiets leuk : maar nu had ik een voorstel om met hem op zijn verjaardag in een huisje te zitten in Nederland dan konden we toch de wedstrijden samen zien maar dat wilde hij niet. Ben echt bang dat hij op de laatste moment het afzeg dat hij bij mij zal zijn.
vechter

Deze man is dus gewend dat de wereld er is om hem te plezieren. Is dat wat jij wilt, kan je dan nog liefde opbrengen, kijk eens voor jezelf hoe je dat over 10 jaar zal vinden??
Het wordt alleen maar moeilijker om te accepteren.
Mijn man had in onze verkeringstijd ook meer met zijn moeder dan met mij, tot het moment dat wij wilde samenwonen en een huis aangeboden kregen, moeder moest mee om te kijken en keurde de woning af.
Ik heb toen bewust afstand genomen want zo wilde ik niet verder, hoeveel verdriet het mij ook deed.
Na een aantal weken was hij degene die mij opzocht tegen de wil van zijn familie in en ging het goed, okay zijn moeder probeert nog steeds invloed op ons uit te oefenen, maar wij leven ons leven en zo denkt mijn man er ook over.
Het is echt een kwestie van grenzen stellen.
sterkte hiermee
Bianca
Jennifer

vechter schreef:Deze man is dus gewend dat de wereld er is om hem te plezieren. Is dat wat jij wilt, kan je dan nog liefde opbrengen, kijk eens voor jezelf hoe je dat over 10 jaar zal vinden??
Het wordt alleen maar moeilijker om te accepteren.
Mijn man had in onze verkeringstijd ook meer met zijn moeder dan met mij, tot het moment dat wij wilde samenwonen en een huis aangeboden kregen, moeder moest mee om te kijken en keurde de woning af.
Ik heb toen bewust afstand genomen want zo wilde ik niet verder, hoeveel verdriet het mij ook deed.
Na een aantal weken was hij degene die mij opzocht tegen de wil van zijn familie in en ging het goed, okay zijn moeder probeert nog steeds invloed op ons uit te oefenen, maar wij leven ons leven en zo denkt mijn man er ook over.
Het is echt een kwestie van grenzen stellen.
sterkte hiermee
Bianca
Het punt is dat hij juist iemand die voor anderen klaarstaat. Gaat er best ver in ..hij staat altijd klaar voor...of het nu praten is over hun relaties of geld lenen ( en nooit terug krijgen ) Hij doet het wel allemaal. Dus hij is niet een persoon die verwacht dat de wereld hem pleziert.
En het gaat niet over zijn moeder. Want zo een geweldige band heeft hij niet met zijn moeder....ik hoop dat er niet zoveel wordt gezegd over zijn moeder. Want het is niet zijn moeder. Heb al een tijdje gedacht maar dat is niet zo. En als het dat zo zou geweest zijn dan was het makkelijker voor mij want dan kan ik tegen iets tastbaars vechten....
Jennifer

Ik hoop dat het niet gemeen klinkt: maar het probleem is niet zijn moeder. Ik hoop dat er iemand is, die meer inzicht heeft in mijn situatie zonder de bekende cliches..
Kleintje

Jennifer schreef:Het gaat nu wel goed. Maar ik heb het gevoel dat er wat ontbreekt. Ik ben niet tevreden met de situatie.
Hij blijft vaker bij mij, maar alles staat in teken van zijn wereld. Hij probeert alles met mij rondom zijn wereld te plannen.
Misschien zijn de ideeen die hij heeft over jullie relatie anders dan de ideeen die jij daarover hebt. Misschien is het handig om een keer een gesprek te plannen hierover. Wat verwacht je van mij, en wat verwacht ik van jou en in hoeverre wijkt dit van elkaar af? (Dit is wel een cliché, excuses ;) ). Je kunt dit bespreekbaar proberen te maken, daarna voor jezelf opschrijven wat je precies wilt, en een week later samen bespreken hoe je kunt bereiken door allebei water bij de wijn te doen dat jullie er allebei tevreden over zijn...

Weet je trouwens dat voor mensen klaarstaan ook een vorm is van aandacht en dankbaarheid en liefde eisen? Dat is het uiteindelijk wel, ik weet niet precies hoe ik dit moet uitleggen. Het is een vorm van het krijgen van zelfvertrouwen eigenlijk ten koste van anderen. In hoeverre haalt hij liefde en zelfvertrouwen uit zichzelf? ipv uit wat hij doet?

Het zijn een paar dingen waar ik eventjes aan denk, ik kan er volledig naast zitten (vrij waarschijnlijk ;)), maar misschien dat dit je een stukje verder helpt.
Eleandra

Mijn vriend heeft PDD-NOS, een 'milde' vorm van autisme.
Voordat hij mij leerde kennen, had hij in het 'echte leven' nog nooit iemand dichtbij durven laten.
Ik was/ben de eerste, en dat was al moeilijk voor hem.
Om mij toe te laten in zijn gedachtenwereld, in zijn 'emotionele wereld'.
Om maar te zwijgen over zijn leefwereld...

Dat vond en vindt hij eng.
Omdat ik dan nóg dichterbij kom.
Dat wil hij graag, maar het is ook onbekend, onwennig, eng voor hem.

Misschien speelt zoiets bij je vriend ook mee.
Even los van dat etiketje, er zijn genoeg mensen zonder diagnose of etiket of wat dan ook die mensen moeilijk écht dichtbij kunnen laten komen.
Jennifer

Kleintje schreef:
Jennifer schreef:Het gaat nu wel goed. Maar ik heb het gevoel dat er wat ontbreekt. Ik ben niet tevreden met de situatie.
Hij blijft vaker bij mij, maar alles staat in teken van zijn wereld. Hij probeert alles met mij rondom zijn wereld te plannen.
Misschien zijn de ideeen die hij heeft over jullie relatie anders dan de ideeen die jij daarover hebt. Misschien is het handig om een keer een gesprek te plannen hierover. Wat verwacht je van mij, en wat verwacht ik van jou en in hoeverre wijkt dit van elkaar af? (Dit is wel een cliché, excuses ;) ). Je kunt dit bespreekbaar proberen te maken, daarna voor jezelf opschrijven wat je precies wilt, en een week later samen bespreken hoe je kunt bereiken door allebei water bij de wijn te doen dat jullie er allebei tevreden over zijn...

Weet je trouwens dat voor mensen klaarstaan ook een vorm is van aandacht en dankbaarheid en liefde eisen? Dat is het uiteindelijk wel, ik weet niet precies hoe ik dit moet uitleggen. Het is een vorm van het krijgen van zelfvertrouwen eigenlijk ten koste van anderen. In hoeverre haalt hij liefde en zelfvertrouwen uit zichzelf? ipv uit wat hij doet?

Het zijn een paar dingen waar ik eventjes aan denk, ik kan er volledig naast zitten (vrij waarschijnlijk ;)), maar misschien dat dit je een stukje verder helpt.
Ik kan er wel iets mee. Omdat ik weet van de verhalen van mijn vriend en ik heb dat ook meegemaakt met mijn vriend dat hij weinig waardering krijgt van de mensen van zijn omgeving. Wat hij doet of heeft bereikt, dat telt weinig in hun ogen. Het is best jammer want als hij iets heeft bereikt dan ben ik de eerste die het ziet of hoort. Omdat de anderen ( mensen in zijn omgeving ) er weinig van zeggen. Ik ben dan wel trots op hem. Het is dan jammer dat hij dan niet zijn zelfvertrouwen niet bij mij haalt. Of vanuit zichzelf. Maar je hebt gelijk: hij staat voor iedereen klaar en ze maken er best misbruik van. Anderen zijn beter dan hem ( dat merk je aan zijn verhalen over anderen ) Terwijl ik zeg dat hij veel heeft bereikt zonder steun van anderen.
Jennifer

Flowerchild schreef:Mijn vriend heeft PDD-NOS, een 'milde' vorm van autisme.
Voordat hij mij leerde kennen, had hij in het 'echte leven' nog nooit iemand dichtbij durven laten.
Ik was/ben de eerste, en dat was al moeilijk voor hem.
Om mij toe te laten in zijn gedachtenwereld, in zijn 'emotionele wereld'.
Om maar te zwijgen over zijn leefwereld...

Dat vond en vindt hij eng.
Omdat ik dan nóg dichterbij kom.
Dat wil hij graag, maar het is ook onbekend, onwennig, eng voor hem.

Misschien speelt zoiets bij je vriend ook mee.
Even los van dat etiketje, er zijn genoeg mensen zonder diagnose of etiket of wat dan ook die mensen moeilijk écht dichtbij kunnen laten komen.
Hij heeft weleens eerder relaties gehad. Hij heeft bij mij wel het gevoel dat ik veel aandacht gaf . Daar moest hij aan wennen. Aan de ene kant gaf ik hem aandacht maar ik ging hem niet op een voetstuk plaatsen. Dat deden zijn exen wel. Hij heeft er ook niet zoveel gehad.
Jennifer

Kleintje schreef:
Jennifer schreef:Het gaat nu wel goed. Maar ik heb het gevoel dat er wat ontbreekt. Ik ben niet tevreden met de situatie.
Hij blijft vaker bij mij, maar alles staat in teken van zijn wereld. Hij probeert alles met mij rondom zijn wereld te plannen.
Misschien zijn de ideeen die hij heeft over jullie relatie anders dan de ideeen die jij daarover hebt. Misschien is het handig om een keer een gesprek te plannen hierover. Wat verwacht je van mij, en wat verwacht ik van jou en in hoeverre wijkt dit van elkaar af? (Dit is wel een cliché, excuses ;) ). Je kunt dit bespreekbaar proberen te maken, daarna voor jezelf opschrijven wat je precies wilt, en een week later samen bespreken hoe je kunt bereiken door allebei water bij de wijn te doen dat jullie er allebei tevreden over zijn...
Kleintje, we hebben veel gesproken over wat we willen . En daar zijn we ook aan de slag mee gegaan. Zijn irritaties en die van mij.
En dat ik bezig ben met zijn dingen beviel hem goed en dat geldt voor mij ook. Maar je merkt ook dat hij subtiel de dingen zodanig voor elkaar krijgt dat zijn wereldje alle aandacht krijgt.
Jennifer

Het gaat nu wel goed. Maar je merkt dat hij weinig open is over zijn gevoelens. Maar goed, dat is niet erg. Maar ik merk dat hij zelfs niet eens eerlijk is over dingen. Laatst was hij geschrokken dat ik hem niet wilde. En toch nog luchtig doen. Het is net alsof er een afstand tussen ons is. Terwijl hij bang is dat ik hem niet meer wil.
Jennifer

Ik zit nog steeds in dezelfde situatie: zijn wereld houdt hij gescheiden..

er is wel veel rust gekomen tussen ons.

Maar we hebben zometeen een gesprek met elkaar waarin we alles willen bespreken....


alleen weet ik niet wat ik moet zeggen...

ik wil dat hij stappen neemt qua onze relatie

Mij niet meer verborgen houdt


en verder zou ik willen dat hij bepaalde gedragingen verander....


Hij laat vaak zien dat ik meer moet doen voor de relatie en hij doet weinig en hij laat me ook vaak weten dat hij het wilt uitmaken als ik wat fout doe ...

Of hij dat meent, weet ik niet ...
hij is erg dubbel en dat haat ik van hem ...
Hij laat zien dat hij van mij houdt en gaat niet weg van mij..maar hij dreigt wel steeds met uitmaken maar niet in ruzies maar meer in de zin om mij een lesje te leren..hoe kan ik dat veranderen ?

Verder gaat het wel goed...andere dingen van vroeger doet hij niet meer..dus hij verandert wel maar hoe moet dit nu aangepakt worden ..zijn machtsspelletjes ???

Terug naar “Relatieproblemen en seksualiteit”