Gebruikersavatar
Nick2206
Berichten: 1
Lid geworden op: 11 apr 2020 03:03

Schuldgevoelens naar ouders

Hallo allemaal!

Ik ben Nick, 19 jaar oud en struggle helaas al langere tijd met psychische klachten. Ik ben inmiddels in behandeling voor allerlei dingen, maar één ding komt niemand echt verder mee en zo hoop ik dat hier iemand dit herkent.
Ik heb een enorm (onterecht) schuldgevoel richting mijn ouders, vooral richting mijn moeder. Ik heb hier al last van zolang ik me kan herinneren, dus echt van jongs af aan. Er is maar heel weinig voor nodig om mijn dag volledig te verzieken met dit gevoel. Om een recent voorbeeld te noemen:

Mijn moeder was op vrijdag boodschappen gaan doen en had een zak bolognese chips meegenomen, waar ik eigenlijk altijd wel gek op ben geweest. Zaterdag was mijn vader nog even snel naar de winkel geweest, omdat die nog iets moest halen en hij nam ook nog een zak paprika chips mee. In de avond zaten we allemaal in de huiskamer en ik ging chips pakken voor mezelf. Ik kreeg een dilemma, want we hadden bolognese en paprika chips, en ik had deze avond iets meer zin in paprika chips. Toen raakte ik in paniek en kwamen de schuldgevoelens, want wat als mijn moeder speciaal voor mij bolognese chips had meegenomen en ik dan paprika pakte? Maar als ik bolognese zou pakken, zou mijn vader misschien het gevoel krijgen dat ‘zijn’ paprika chips niet goed genoeg zouden zijn… Uiteindelijk ging ik voor de bolognese chips, maar heb me de hele avond zwaar klote gevoeld met een enorm schuldgevoel richting mijn ouders.

Er is dus heel weinig voor nodig om deze gevoelens op te wekken bij mij, en het is toch wel dagelijkse kost inmiddels. Het levert een hoop problemen op, zo raak ik bijvoorbeeld iedere keer volledig in paniek als het met iemand op een relatie of seks aangaat. Ik krijg ook dan weer een heel sterk schuldgevoel en heb het idee dat ik dan ‘echt’ opgroei en mijn ouders het erg vinden dat ik niet meer hun lieve kleine zoon ben.

Ik hoop heel erg dat iemand hier ervaring mee heeft, of er iets in herkent! In ieder geval heel erg bedankt voor het lezen! :)
Gebruikersavatar
volhoudertje
Moderator
Berichten: 15115
Lid geworden op: 02 jul 2006 23:04
Locatie: In Nederland Door Omstandigheden

Re: Schuldgevoelens naar ouders

Ik heb een enorm (onterecht) schuldgevoel richting mijn ouders, vooral richting mijn moeder.
Je begint gelukkig al met de constatering dat het schuldgevoel richting je ouders onterecht is. Dan ben je al een heel eind op weg in de goede richting, want je beseft je dat het hersenspinsels zijn die jou in je leven belemmeren.
Wat je beschrijft zijn véél te ver doorgevoerde hersenspinsels. Je maakt een drama van kleine onbeduidende zaken en plaatst ze in een kader waar ze niet thuis horen. Je vult zaken in en voegt er allerlei gedachtes aan toe die niets met de werkelijkheid te maken hebben. Je ouders zijn absoluut niet met dat soort zaken bezig. Je ouders hebben allebei een zak chips gekocht, dat is alles. Maar jij bouwt er een hele wirwar van gedachtes omheen, waarbij jij jezelf met een loyaliteitsconflict naar je ouders toe opzadelt. Je denkt véél te ver door.

Zoals ik het zie spelen er ook Oedipale factoren een rol in jouw gedachtes. Je kent de theorie wellicht, ieder klein jongetje is verliefd op zijn moeder en gaat de concurrentiestrijd aan met de vader. Dat creëert bij jou een loyaliteitsconflict.
Je lijkt er ook moeite mee te hebben afstand te nemen van je rol als kind en de verzorgende rol die jouw ouders in je leven hebben. Je hebt moeite met verandering, je hebt moeite met het normale proces van verwijdering dat plaats vindt tussen ouders en kinderen.

Het is heel goed dat je inmiddels hulp gezocht voor je psychische problemen en in behandeling bent, vooral ook omdat het een negatieve invloed dreigt te hebben om jouw seksuele ontwikkeling.

Bespreek dit soort zaken ook met degene waar jij onder behandeling bent? Ik raad je aan dit voorval en de bijbehorende geachtes de volgende keer met je behandelaar te bespreken.
* Liebe Macht Frei *
Melanoisia
Berichten: 2002
Lid geworden op: 01 feb 2020 03:23

Re: Schuldgevoelens naar ouders

Ik herken dit toch ook wel hoor :(. Bij mij is dat een schuldgevoel richting mensen waar ik een band mee heb. Hoe hechter de band, hoe groter het mogelijke schuldgevoel. Wat rot dat het jouw dag kan verzieken. Ik ben zelf nooit in de situatie dat ik tussen twee mensen moet kiezen die belangrijk voor mij zijn, maar ik zou me denk ik wel een beetje zoals jou voelen in zo'n situatie. Zeker weten dat ik beide chipszakken zou openmaken en de schaal zou vullen met voor ieder van de twee soorten chips de helft van de schaal. Ik heb ook echt de overtuiging dat ik mijn ouders anders zou teleurstellen, maar misschien komt dat omdat ik zelf misschien ook teleurgesteld zou zijn als iemand niet kiest voor wat ik diegene heb aangereikt. Maar gelukkig kan ik dat meestal wel relativeren bij mezelf, dus als je ouders er al iets bij zouden denken dan lukt hun dat vast ook wel, zoals volhoudertje al aangeeft. Of vraag het de volgende keer aan je ouders of ze het erg vinden. Maar pas ook een beetje op met het zoeken naar dat soort 'bevestiging' want als je de onderliggende onzekerheid niet wegneemt, werkt dat op een gegeven moment ook niet meer omdat je dat dan niet meer 'gelooft'.

Ik denk dat onterecht schuldgevoel vaak te maken heeft met te streng en te hard zijn voor jezelf. En met dingen bij de situatie betrekken die er niet veel mee te maken hebben maar die heel groot en belangrijk gemaakt zijn in je hoofd omdat je daar zelf heel veel waarde aan hecht, waardoor het allemaal heel erg zwaar en ernstig is gaan lijken. Bij mij gaat dat vaak al vanzelf zonder dat ik daar erg in heb, en dat komt denk ik omdat er dieperliggende oorzaken zijn die niet zomaar op te lossen zijn. Als jij denkt dat jij ook zo streng bent voor jezelf, kun je misschien uitzoeken waarom je dat bent om zo in te zien dat dat helemaal niet hoeft. Je kunt in ieder geval leren om liever/begripvoller te zijn voor jezelf door je af te vragen hoeveel jij jezelf kunt verwijten, waardoor je misschien makkelijker keuzes kunt maken en minder schuldgevoel zult hebben. Bijv.: ik sta nu voor deze moeilijke keuze tussen twee soorten chips die ik voor mezelf heb gemaakt tot een keuze tussen mijn ouders. Maar ik wil helemaal niet kiezen tussen mijn ouders, ik wil de chips kiezen waar ik op dit moment zin in heb. En tuurlijk mag ik bang zijn dat ik een van mijn ouders zal kwetsen met mijn keuze, want mijn ouders zijn belangrijk voor mij. Probeer te beseffen dat je moeite hebt met de keuze juist omdat je veel om je ouders geeft, en probeer dan opnieuw de knoop door te hakken bij de keuze. Misschien lijkt het dan allemaal weer wat minder schuldig van jezelf.

Ik denk dat je bij dit soort keuzes meer mag nagaan wat jouw eigen wens is, en niet teveel rekening moet houden met dingen waar je geen rekening mee kunt houden omdat je toch niet weet hoe de keuze zal uitpakken bij anderen. Ja dat is eng, maar probeer eens te kiezen voor wat je nou eigenlijk wilde, bijv. de bolognesechips, en kijk dan maar eens wat er gebeurt. Je zult zien dat er in veruit de meeste gevallen niets zal gebeuren. Maar probeer na zo'n keuze niet te snel conclusies te trekken als je iets denkt te merken aan de mensen voor wie de keuze eventueel consequenties heeft.

Terug naar “Depressiviteit, somber zijn”