Hallo allemaal,
Graag had ik het hier even over mezelf gehad, ik wil het even van me afschrijven en proberen het samengevat te houden.
Mijn jeugd was niet ideaal, niet slecht maar ik weet ook niet of het goed te noemen valt.
Zoals ik reeds vermeld heb ben ik opgegroeid in een protestantse sekte.
Het was een soort van huisgemeente die zijn oorsprong vond in zuid-afrika.
Ze waren hier streng religieus en dit bracht de nodige verplichten en regeltjes met zich mee.
De gedachte hier was ook zoveel mogelijk afscherming van de ''wereld'' en dit resulteerde erin dat de jongeren thuis geschoold werden door de ouders en de leden van de gemeenschap.
Ik ben opgegroeid in een gezin bestaande uit 7 kinderen (mijzelf meegerekend) en mijn ouders.
Toch was ik redelijk eenzaam, ik kreeg thuis les, mocht zelden buiten, omgang met het vrouwelijke geslacht was volledig uit den boze en elke keer als ik het huis wou verlaten moest dit vooraf en achteraf met een uitgebreide uitleg.
Rond mijn 15 jaar begon ik stilaan mijzelf te verliezen in het internet.
Ik sliep overdag en leefde 's nachts, ik zocht een uitweg op chatsites, forums en gamen en leefde praktisch achter de pc , daarbuiten was ik wel gefascineerd door sport en muziek en dit zorgde af en toe voor wat afwisseling.
Ik voelde me heel mijn jeugd zo wereldvreemd en raar, onzeker en wist niet hoe me te gedragen als ik buiten kwam.
Op mijn 18 jaar werd ik bruuks de wereld ingesmeten omdat ik verplicht moest gaan werken, ik had nog geen diploma en als je thuisles krijgt en dan nog geen diploma had resulteerde dit in geen kindergeld meer dus ik moest maar voor een vervanging zorgen en voor mezelf zorgen.
Ik leerde al snel dat ik me sociaal gemakkelijk kon aanpassen en mezelf kon verliezen in wie mensen wouden dat ik was, wat ik nog steeds doe, mezelf ideaal voordoen in een persoon zijn perceptie, dit had ik ook al veel online gedaan.
Ik leerde enkele mensen kennen maar ik had moeite met vrienden maken.
Toen ik 20 werd nam ik ontslag op mijn toenmalige job en begon ik in de horeca te werken.
Dit met de nodige pogingen tot opnieuw te gaan studeren maar ik voelde me lak aan motivatie, of ja, hoe leg ik het uit?
Ik begon op mijn 18 met smoren, het was zo gemakkelijk om de warboel in mijn hoofd lam te leggen, zorgeloos
Ik voelde me leeg en alleen, ik had zo'n drang om te leven zoals ik om mij heen geleefd zag worden.
Ik voel mij zo gemixt, al lang, ik voel me de ene moment zo slecht, ik zie het niet meer zitten en leef in een sleur.
Enkele dagen erna of weken, voel ik me juist positief, gemotiveerd, ik wil iets gaan doen, ik maak plannen en dan verval ik weer in de sombere mijzelf.
Op het werk en naar andere mensen toe ben ik altijd positief, opgewekt, ik probeer mensen blij te maken, ze het beste te geven, voor ze te zorgen, ik wil zeker zijn dat ze zich niet slecht voelen.
Op mezelf ben ik somber en donker.
Dit is de laatste weken ontwikkeld tot een ongevoeligheid, ik voel niets, ik ben neutraal , ik kan er maar niet achter komen hoe ik me voel.
Het is bijna angstaanjagend.
Mijn hele levensstijl en huidige situatie zorgen ervoor dat ik bijna niet meer slaap, 2-3 maximum 4u per nacht?
Ondertussen werk ik tussen de 50-60u per week, wat nu wel zal afbouwen door de winterperiode.
En dit al zo lang.
Ik voel het ook, ik kan niets meer op een rijtje zetten, ik ben verward, ik ben dom aan het worden, onhanding.
Hoe hard ik ook probeer, ik kan de slaap niet vatten.
Dit is zo frustrerend.
Op sociaal vlak is dit niet bepaald behulpzaam, ik heb 1 goede vriend, en dat is het, verder heb ik niemand, ook deels door mezelf want op een manier sluit ik mensen buiten.
Elke keer dat ik iemand leer kennen is het moeilijk, ik heb moeite met contact te leggen, ik wil direct een bepaalde verbondenheid voelen of ik geef al snel op, ik wil te snel ik weet niet wat, maar ik wil het te snel, ik wil niet meer alleen zijn, of me alleen voelen.
Al die gemende gevoelens, ik weet niet wat ik voel, het vreet aan me binnenin, ik voel me wegkwijnen.
Ik merk dat ik me even laat gaan en ik ga hier afsluiten momenteel.
Het is misschien een verwarrende tekst maar het doet goed dit neer te schrijven.
Het ene moment heb ik er zo'n nood aan om alles neer te schrijven en het volgende moment wil ik het liefst afgesloten zijn.
Daarom ga ik hier als ik voel dat ik er nood aan heb deeltjes opschrijven van wat me bezig houd.
Dank jullie voor jullie tijd.