Hallo,
Ik heb al sinds mijn 16de last van depressies.
Sinds mijn 19de neem ik hier medicatie voor (Sipralexa 10 mg).
Nu ben ik 24 jaar. Waarschijnlijk - volgens de dokter en ook mezelf - zal ik heel mijn leven antidepressiva moeten nemen. Ik denk de aanleg tot het ontwikkelen van een depressie erfelijk aangelegd is bij mij. Mijn vader, tantes, nonkels, overgrootvader,... hebben ook last van depressies en nemen/namen ook medicatie.
Deze depressies hebben in het verleden veel invloed gehad op mijn levenskwaliteit, ik ben dikwijls door een ware hel gegaan. Ik weet niet hoe ik het anders moet omschrijven. Momenteel neem ik antidepressiva, maar af en toe (1x om de 2 maanden ongeveer), komt deze depressie weer naar boven voor +- 1 week. Daarna gaat die weer weg. Dikwijls zonder enige aanleiding. De dokter denkt dat dit komt door een tekort aan serotonine in mijn hersenen.
Het probleem is dat ik het afgelopen jaar in een soort vicieuze cirkel ben terecht gekomen. Wanneer ik het gevoel krijg dat mijn depressie weer een beetje opkomt, schiet ik in paniek. Ik voel dan zo grote angsten dat de 'echte' depressie terug zal komen, ik voel me dan zo vreselijk bang. Door deze angst worden mijn depressieve gevoelens versterkt, ik krijg nog meer angst, ect ect...
Ik voel me dan zo bang dat ik die vreselijke depressie volledig terug zal krijgen, en dat is gewoon niet leefbaar...iedere dag overleven jezelf afvragend hoe lang je dit kan volhouden...
En het ergste van alles, de vraag: "waarom voel je je slecht, waarom?" Ik weet het niet! Ik heb geen reden, alles ik oké, heb alles wat ik wil. Het is enkel kortsluiting in mijn hersenen, er scheelt iets "in" mijn hersenen. Mis ik nu echt dat stofje serotonine, maakt dat mijn leven tot een hel?
Therapie heb ik ook al gevolgd, het helpt me gewoon niet omdat ik geen 'problemen' heb om over te praten, enige wat ik kan vertellen is dat is een vreselijke angst heb wanneer ik een depressie terug voel komen.
Enige symptoom van een depressie dat ik steeds blijf hebben, is dat ik afval.
Ben in 1 jaar tijd ongeveer 10 kg afgevallen. Ik moet mezelf dikwijls dwingen om te eten. Ik heb weinig honger, het eten smaakt mij totaal niet. Ik doe het gewoon uit noodzaak - bang dat ik als een geraamte zal gaan uitzien, weeg nog maar 54 kg.