Gebruikersavatar
Aarell12
Berichten: 1
Lid geworden op: 26 jan 2016 19:49

Verwarrende situatie

Hallo daar! Dit wordt waarschijnlijk erg lang en verwarrend, ik hoop dat je er iets van begrijpt!
Ik ben een meisje van 14 jaar.

Mijn situatie: Ik zit op 3gym en.. jah.. op school gaat het wel redelijk goed en ben ik meestal wel vrolijk, maar omdat ik erg ver van huis woon moet ik een uur reizen om naar huis te komen. Dit doe ik met de fiets of de bus. En.. ik weet niet.. Als ik thuis ben, ik kom binnen, dan wordt ik gewoon zo somber van alles enzo. Mijn vader die altijd over werk praat en nooit echt doorheeft hoe het met me gaat, mijn moeder die altijd heel hard werkt en veel te veel zorgen maakt en mijn veel te vrolijke broertje..
en verder is er nooit eten in huis behalve (nog niet klaargemaakte) pasta en crackers, en verder keelsnoepjes en ander snoep wat nooit iemand pakt en 10000 jaar over datum is. Er is ook fruit alleen ik eet al fruit op school en op het moment dat je uitgeput na een uur reizen terugkomt van school heb ik niet echt zin in een frisse appel, vooral met een beugel. (yaayy)
en ik haat het gewoon. Op het moment dat ik mijn vrienden verlaat en alleen ben, en mijn huis binnenkom, haat ik alles zo erg! Ik haat mezelf en mijn famillie en ugh. Ik uit het niet echt ofzo, maar ik word wel erg stil en chagrijnig. En ik weet ook niet hoe het komt! Ik heb dit nu ongeveer een halfjaar, maar ik dacht ookal toen ik in groep 7 en 8 zat best wel negatief over mensen.
En dat haat ik ook! En dan kom ik in een soort denkcirkel terecht waarbij ik mezelf als het ware 'de put in denk'. Vanaf het moment dat ik mijn vrienden verlaat.

Verder merk ik dat dit erger wordt als ik minder slaap en op school minder gelukkig ben. Vorig jaar ging alles erg goed alleen nu..
Twee van onze vrienden zijn van school af, een kan niet meer slapen omdat ze verliefd is op iemand die niet bestaat, een is super depri zonder reden en slikt veel te veel pillen (sinds het vertrek van haar vriendin), en een is raar gaan doen sinds hij verliefd op mij is en ik hem niet leuk vind, en jah.. Ons hele vriendengroepje is uit elkaar gevallen sinds dit schooljaar en het wordt er niet beter op.

Verder was ik een soort van verliefd op een jongen die mij niet zo leuk bleek te vinden, en ik had echt zo veel voor hem gedaan en het maakt niet uit, maar ik word er niet vrolijker van.

Ik hoop trouwens dat mijn verhaal nog te volgen is, waarschijnlijk beschrijf ik te veel details en ik ben een beetje onoverzichtelijk. ^^'

Maar vorig jaar, toen alles redelijk goed ging op school was ik thuis ook vrolijker en het heeft wel effect.

Ik heb tegenwoordig overigens ook geen tijd meer voor mezelf, behalve in het weekend. (ik moet nu eigenlijk huiswerk maken maar ik vond dit toch iets belangrijker.)
Dit komt omdat ik me niet goed meer kan focussen dit schooljaar, en ik staar maar naar mijn huiswerk en probeer het goed te doen, maar ik krijg het nooit af! En ik kan me ook niet echt ontspannen omdat ik altijd de druk van mijn huiswerk voel. Ik ben nu al sinds de 1e klas met mijn overbezorgde moeder naar oplossingen aan het zoeken, ik heb een test gedaan, huiswerkbegeleiding, schoolpsychologe, maar het helpt niet! Nou, een klein beetje, maar het pakt het probleem niet bij de wortels aan en het blijft moeilijk huiswerk te maken.
Hierdoor ga ik veel te laat slapen wat waarschijnlijk geen positief effect op me heeft, en ik heb dus geen tijd voor mezelf waardoor ik echt de pest aan thuis begin te krijgen. elke dag om 12 uur slapen en om 6 uur opstaan, om 4 of 5 uur terugkomen van school, en meteen beginnen met huiswerk, vies eten eten en daarna proberen door te werken tot 10 uur, maar wat altijd uitloopt tot 12 uur pas in mijn bed liggen. Het is altijd hetzelfde en zo zinloos! en ik word er helemaal gestoord en ongelukkig van!

En als ik alleen ben ga ik dus negatief denken over alles, en ik maak alles dus eigenlijk veel erger in mijn hoofd, maar ik kan er zelf niks aan doen! Ik heb bovendien geen overzicht in mijn hoofd, dus ik voeg alle problemen maar samen en maak alles alleen maar negatiever. Maar als ik positief probeer te denken is er een soort blokkade in mijn hoofd waardoor ik echt niet positief wil denken of, als ik het doe, het eigenlijk niet geloof.

Dus ik hoop dat je daar iets van begreep.
Mijn vraag is; kan iemand me helpen met deze problemen en is dit herkenbaar?
Ik weet trouwens dat ik veel meer zou moeten slapen maar het lukt me gewoon niet, ik moet van mezelf doorwerken aan mijn huiswerk! (maar nu ga ik om 10 uur slapen, in de eerste klas is het een keer gekomen tot half 1 dus al een hele verbetering denk ik). Dus yay. Nog een probleem. Oplossingen gezocht!

Als je hier maar iets over denkt ofzo zeg het gewoon, alle antwoorden kunnen hulpvol zijn!

Groeten Aarell :3
Gebruikersavatar
FlowerPower2020
Berichten: 6775
Lid geworden op: 30 jun 2013 21:54
Locatie: Mentha Aquatica

Re: Verwarrende situatie

Beste Aarell,

Je hebt alles netjes en goed opgeschreven. Ik kan het allemaal volgen. Dit is ook even veel belangrijker dan huiswerk. Het is belangrijk dat jij ook uit hoe jij je voelt en op dit forum mag dat.
Ik heb tegenwoordig overigens ook geen tijd meer voor mezelf, behalve in het weekend. (ik moet nu eigenlijk huiswerk maken maar ik vond dit toch iets belangrijker.) Dit komt omdat ik me niet goed meer kan focussen dit schooljaar, en ik staar maar naar mijn huiswerk en probeer het goed te doen, maar ik krijg het nooit af! En ik kan me ook niet echt ontspannen omdat ik altijd de druk van mijn huiswerk voel. Ik ben nu al sinds de 1e klas met mijn overbezorgde moeder naar oplossingen aan het zoeken, ik heb een test gedaan, huiswerkbegeleiding, schoolpsychologe, maar het helpt niet! Nou, een klein beetje, maar het pakt het probleem niet bij de wortels aan en het blijft moeilijk huiswerk te maken. Hierdoor ga ik veel te laat slapen wat waarschijnlijk geen positief effect op me heeft, en ik heb dus geen tijd voor mezelf waardoor ik echt de pest aan thuis begin te krijgen. elke dag om 12 uur slapen en om 6 uur opstaan, om 4 of 5 uur terugkomen van school, en meteen beginnen met huiswerk, vies eten eten en daarna proberen door te werken tot 10 uur, maar wat altijd uitloopt tot 12 uur pas in mijn bed liggen. Het is altijd hetzelfde en zo zinloos! en ik word er helemaal gestoord en ongelukkig van!
Ik quotte dit stukje. Ik, iemand van 31 houdt zeker niet een week vol van 6 tot 12 uur 's avonds. Ik heb echt veel meer slaap tijd nodig. Minstens acht uur. En pubers hebben volgens mij nog wel wat meer slaap nodig, ik dacht 9 uur gemiddeld. Waarmee ik wil zeggen: dit gaat niet goed. Ik denk dat als je om een uur of 9 of 10 's avonds in bed ligt dat het beter te doen is. Misschien is het wat hard wat ik zeg, kan het niet zo zijn dat het schoolniveau te hoog is? (Als je gelijk antwoord met, neehee, geloof ik je gelijk). Is het misschien niet een idee om een niveau lager school te doen? Of misschien moet je minder tevreden zijn met schoolcijfers. Ik vind een 6,5 ook prima.

Ooit toen ik jong was (te lang geleden :) ) was ik binnen een paar uurtjes klaar met huiswerk. Ik dacht meestal 2/3 uurtjes. Maar ik deed ook MAVO. Maar ik was ook niet zo vast met huiswerk, ik leerde ook niet altijd even goed. En de rest van de tijd las ik boeken die mij interesseerde zoals historische of pseudowetenschappelijke boeken als Erich von Danicken. Wat ik wil zeggen: er moet ruimte over zijn voor jezelf. Je bent jong en je hoort ook wat anders te doen als huiswerk, lol maken ofzo, weetikveel hoe ze dat tegenwoordig noemen [027]

Ik vind het ook heel erg naar dat je angst voor huiswerk hebt. Het is in mijn ogen duidelijk dat je zo niet lang volhoudt. Er moet wat veranderen.
en verder is er nooit eten in huis behalve (nog niet klaargemaakte) pasta en crackers, en verder keelsnoepjes en ander snoep wat nooit iemand pakt en 10000 jaar over datum is. Er is ook fruit alleen ik eet al fruit op school en op het moment dat je uitgeput na een uur reizen terugkomt van school heb ik niet echt zin in een frisse appel, vooral met een beugel. (yaayy)
Waar heb je wel zin in? En heb je dat ook eens verteld aan je ouders dat je zin hebt in wat anders? Wellicht kunnen ze er rekening mee houden.

Ik kocht altijd van zakgeld zelf snoep, dan hoefde ik het ook niet te vragen. Dat geeft ook een zekere mate van vrijheid.
En als ik alleen ben ga ik dus negatief denken over alles, en ik maak alles dus eigenlijk veel erger in mijn hoofd, maar ik kan er zelf niks aan doen! Ik heb bovendien geen overzicht in mijn hoofd, dus ik voeg alle problemen maar samen en maak alles alleen maar negatiever. Maar als ik positief probeer te denken is er een soort blokkade in mijn hoofd waardoor ik echt niet positief wil denken of, als ik het doe, het eigenlijk niet geloof.
Dat vind ik ook niet zo gek. Als je zo hard werkt als jij dan snap ik heel goed dat je negatieve gedachten hebt. Maar wat je wel zou kunnen doen is jezelf een complimentje geven. Je doet het goed, je werkt hard en geloof me: niet iedereen kan wat jij kan. Dus probeer ook een beetje trots te zijn op wat je doet.

En ik zou opener zijn richting de schoolpsycholoog en vertellen hoe je alles ervaart. Wanneer je spanning krijgt. Dat je te veel huiswerk hebt (eerlijk benoemen). Dat je vriendengroepje uitelkaar is. En vooral hoe voel jij je.

Suc6 met alles.
Understand: you been understood
Gebruikersavatar
volhoudertje
Moderator
Berichten: 15118
Lid geworden op: 02 jul 2006 23:04
Locatie: In Nederland Door Omstandigheden

Re: Verwarrende situatie

Aarell12 schreef: Mijn vader die altijd over werk praat en nooit echt doorheeft hoe het met me gaat, mijn moeder die altijd heel hard werkt en veel te veel zorgen maakt en mijn veel te vrolijke broertje.. en verder is er nooit eten in huis.
Het lijkt me handig als je één ding tegelijk probeert aan te pakken of bespreekbaar te maken. Als je niets zegt kan je vader ook niet doorhebben hoe het werkelijk met je gaat. Onderbreek zijn verhaal eens, jij bent toch belangrijker dan zijn werk? Waarom maakt je moeder zich zoveel zorgen over je broertje? Het lijkt of je de aandacht die je thuis niet krijgt wilt compenseren en bij je vrienden zoekt, maar daar niet volledig in slaagt en je daardoor wat neerslachtig voelt.

Kortom: communiceren met mensen is belangrijk, maak de dingen die belangrijk voor je zijn en waar je veranderingen in zou willen aanbrengen bespreekbaar. Dat lijkt me alvast een eerste stap.
* Liebe Macht Frei *
Gebruikersavatar
Crocro
Berichten: 54
Lid geworden op: 25 jan 2016 18:33

Re: Verwarrende situatie

Het klinkt idd alsof je een niveau te hoog zit. Hoe zijn je cijfers? Ook moet je uitkijken voor een burnout in het tempo waarop je doorbanjerd. Ook las ik dat je nogal verward raakt door alles wat in je hoofd door elkaar heen loopt. Probeer eens dagboek te schrijven. Mij helpt het altijd.
Gebruikersavatar
Memories
Moderator
Berichten: 24428
Lid geworden op: 25 okt 2009 15:04

Re: Verwarrende situatie

en verder is er nooit eten in huis behalve (nog niet klaargemaakte) pasta en crackers, en verder keelsnoepjes en ander snoep wat nooit iemand pakt en 10000 jaar over datum is. Er is ook fruit alleen ik eet al fruit op school en op het moment dat je uitgeput na een uur reizen terugkomt van school heb ik niet echt zin in een frisse appel, vooral met een beugel. (yaayy)
In de gehele tekst is dit een punt wat mij eigenlijk het allermeest opviel? Kan je hier misschien wat meer over vertellen en wie je ook hoe dit zo mogelijk is?
~Wie niet kan luisteren kan ook niet vertellen.
De kracht van geluk is innerlijke vrede.
Wie geen slechte tijden kan verdragen, zal geen goede tijden beleven.
Wees de verandering die je in de wereld wil zien.~
Gebruikersavatar
Crocro
Berichten: 54
Lid geworden op: 25 jan 2016 18:33

Re: Verwarrende situatie

Dat vind ik ook een goed punt memories

Terug naar “Depressiviteit, somber zijn”