Hallo,
Al geruime tijd (aantal jaren) heeft mijn vriend regelmatig last van depressies wisselend van licht tot zwaar maar altijd aanwezig. Hij werkt voor defensie en als ik dit met hem bespreek komt altijd naar voren dat hij last heeft van deze depressie sinds zijn eerste uitzending. Hij heeft verschillende gesprekken met psychologen gehad en is meerdere malen getest op PTSS maar iedere keer blijkt hij hier geen last van te hebben omdat hij het trauma niet herleefd in zn hoofd.
Hij is nu echt op zo'n punt belandt dat hij denkt dat hij ermee moet leren leven dat hij ongelukkig is en niemand hem kan helpen. Als ik het over hulpverlening heb, reageert hij tegenwoordig steeds negatiever. Als we over zijn gevoelens praten (zover hij nog iets voelt) kom ik er zelf ook niet doorheen. Hij zegt dat ik de enige ben die hij vertrouwt en dat hij met niemand anders kan praten. Maar ik kan hem niet helpen en ik vind het ook erg zwaar om deze verantwoordelijkheid te dragen. Soms geef ik weleens het verkeerde antwoord of begrijp ik zijn gedachtegang niet en dan reageert hij zo fel en emotioneel.
Hij is erg prikkelbaar, bij het minste of geringste slaat hij helemaal om. Dan is het van zie je nou dat alles gewoon klote en lelijk is. Anderzijds doet hij echt z'n best om zijn emoties onder controle te houden en voelt hij zich vaak erg schuldig over zijn gedrag. Maar op sommige momenten reageert hij weer compleet ongevoelig als hij mij kwetst. Al sta ik met tranen in mijn ogen dan haalt ie z'n schouders op en zegt ie dat ik wat harder moet worden om te overleven in deze shit wereld.
Ik weet soms niet wat ik moet doen. Als ik met z'n moeder hierover praat zegt ze dat ze het ook allemaal niet weet en dat ik zo'n goede invloed op hem heb en hoop dat ik hem kan steunen en helpen. Ik ben geen psycholoog en heb geen kennis op het gebied van therapieen of wat dan ook.
Ik ben heel erg benieuwd hoe anderen die in de zelfde situatie zitten hiermee omgaan. Hoe kan ik het zijn gedachte over hulpverlening veranderen als hij zulke slechte ervaringen hiermee heeft en hier niet aan wilt denken? Hoe help ik hem inzicht te geven in hoe hij zelf invloed heeft op zijn denken/voelen/handelen? Wat moet ik doen om hem van z'n depressie te helpen?
Alvast bedankt voor alle feedback!