Gebruikersavatar
Janneke
Berichten: 6335
Lid geworden op: 26 aug 2008 14:00

Re: altijd al depressief

tantejan schreef:Hallo lieve mensen,

Het gaat niet goed met tantejan
:knuffel:
Naar hoor! !!
. Ik heb een hekel aan mezelf en ik zou willen stoppen met zijn zoals ik ben.
Ja - alle beschadigingen er uit en svp NU!
Alle tegenstrijdigheden, alle overlevingsmechanismen *stelt zich mooie grote boog voor, en een grote plons in de rivier de Waal* overboord en dan dus schoon schip.
Heb ook allemaal rare dingen gezegd bij psych. en nu ben ik ook nog hartstikke bang! Bang dat hij gaat zeggen dat ik maar op moet houden met zeuren en op moet krassen
:knuffel:
Hoe raarder hoe groter de kans dat hij denkt: "zo, jij zit echt diep! "
En inderdaad: gooi het er maar uit!
(Al dan niet in stromend water ...!)
Gebruikersavatar
tantejan
Berichten: 819
Lid geworden op: 28 nov 2014 17:28

Re: altijd al depressief

Hoi Dwarrel en Janneke,

De afgelopen dagen heb ik afleiding gehad met vriendinnen en dat is me goed bevallen.
Ook ga ik regelmatig zwemmen, dat is de enige sport die goed is met de artrose die ik in veel gewrichten heb zitten.

Ik denk dat ik mezelf ook toestemming moet geven om tijdelijk te genieten en opnieuw als ik me even later weer niet zo geweldig voel.
Ik accepteer het niet van mezelf dat ik niet altijd het zelfde voel en dat ik soms geniet terwijl ik me tegelijkertijd schuldig voel.
Het heeft misschien wel te maken met de manier waarop mijn moeder altijd in mijn huid kroop.

Dit is moeilijk uit te leggen.
Het is zoiets als:
"Hoe kun je genieten als je moeder zich zo beroerd voelt".
Of: "Wees toch eens tevreden"
En de engste: "Er is er één die ziet alles...".

Zo kan ik nog wel even doorgaan maar ik denk dat het wel duidelijk is wat ik bedoel.
Ik ben er in ieder geval erg moe van.
De psych heeft bloed laten prikken en daar kwam niks uit, geen bloedarmoede, geen lever- of schildklier problemen. Het is mijn eigen geest die me moe maakt.

Hoe ouder ik word, hoe meer herinneringen ik krijg aan mijn kindertijd.
Nu heb ik in ieder geval wel tijd om daar iets mee te doen want mijn kinderen zijn volwassen. Maar het voelt wel eens raar, dan voel ik me even echt een klein bang meisje. Tegelijkertijd ben ik oud inclusief artrose, dat is vreemd.
Zo, ik heb weer even mijn hart gelucht. :)

Voor wie dit leest: Sterkte lieve mensen en bedankt! :knuffel:
Gebruikersavatar
Iemand
Berichten: 5
Lid geworden op: 07 dec 2014 15:33

Re: altijd al depressief

Hoi tantejan,

"Er is er één die ziet alles..."

Dit is inderdaad een fijne pretbederver.
Ik ben zelf gelovig opgevoed en ik denk wel eens dat 'gelovigen' of mensen die gelovig opgevoed zijn meer moeite hebben met genieten van het leven.
Gebruikersavatar
tantejan
Berichten: 819
Lid geworden op: 28 nov 2014 17:28

Re: altijd al depressief

Dank je wel Iemand!

Ik ben nog steeds gelovig maar gelukkig niet zoals mijn moeder.
Ik had vroeger een aantal zeer gelovige familieleden en ik vond ze inderdaad nogal zwaar op de hand.

Alsof er niks mocht...
Gebruikersavatar
Dwarrel_66
Berichten: 689
Lid geworden op: 04 dec 2014 21:12

Re: altijd al depressief

tantejan schreef:Dit is moeilijk uit te leggen.
Het is zoiets als:
"Hoe kun je genieten als je moeder zich zo beroerd voelt".
Of: "Wees toch eens tevreden"
En de engste: "Er is er één die ziet alles...".
Dit heb ik met mijn zus. Goedbedoelde adviezen zoals, "ieder huis heeft zijn kruis". Of "zo erg is het allemaal niet". En het ergste "ik heb hetzelfde meegemaakt als jij". Vooral die laatste opmerking is pijnlijk, maar ik probeer hem bij haar te laten. Mensen hebben vaak niet door wat ze kunnen "aanrichten" met dit soort opmerkingen.
Ik verblijf zo graag in de natuur, omdat deze geen mening over mij heeft
Gebruikersavatar
Kyron
Berichten: 325
Lid geworden op: 17 okt 2009 14:24

Re: altijd al depressief

Beste Tantejan,

Voor gisteren een lange tijd geleden dat ik nog iets schreef op dit forum, laat staan in dit topic… Tevens voel ik me erg betrokken bij dit topic, enerzijds omdat ik al eens gereageerd heb hier, anders omdat ik eigenlijk ook dingen van mezelf in herken, daarom ben ik blij om de één of andere reden dat dit topic nog vrij levendig is, en nog kan gereageerd worden…

Al zou ik nog kunnen reageren op eerdere reacties wil ik me voor vandaag beperken tot uw laatste reactie op de mysterieuze “iemand”…:
Dank je wel Iemand!

Ik ben nog steeds gelovig maar gelukkig niet zoals mijn moeder.
Ik had vroeger een aantal zeer gelovige familieleden en ik vond ze inderdaad nogal zwaar op de hand.

Alsof er niks mocht...
Ja, om depressief van te worden als het ware hé… Dat werd vroeger ook wel eens ecclesiogene neurosen genoemd - neurosen namelijk waarin geloof en kerk een rol spelen …

Een vorm van geloof die hoge eisen aan een mens stelt, waar je als mens natuurlijk altijd in te kort schiet. Zo is geloof meer een last, of het opnemen van een last, dan een geloof die er is om van je last bevrijd te worden.

Tevens had ik vroeger een tijdje heel lang geleden, vriendschappelijk contact met een meisje van Nederland, (waarbij zelfs sprake was van onuitgesproken wederzijdse verliefdheidsgevoelens) opgegroeid in een zwarte-kousen-kerk (zo noemde zij het zelf)… Maar toch een zeer sympathieke vrouw is uit voorgekomen… Zij deed en geloofde wel ongeveer alles wat die kerk verbood… Maar vanuit een zeker autonomie, en niet vanuit een soort van tegen-afhankelijkheid.

Dat vind ik toch hoopgevend om dat te observeren, niet meer geïnfecteerd is door een angstige autoritarianisme, maar een vrij en liefdevol mens is uit ontstaan.

Ikzelf daarentegen ben geëvolueerd van het atheïsme, naar gelovig zijn, terug naar een humanistisch agnostische levensbeschouwing, (voor het grootste gedeelte), Tevens noem ik me ook ergens nog “gelovig”… Tevens het agnosticisme is op dit moment het sterkst aanwezig… Maar dat is persoonlijk en gebaseerd op mijn ervaringen, maar dat heeft er nu verder hier helemaal niks mee te maken… :)

Ik wens je in ieder geval veel sterkte toe Tantejan, en ook al schrijf ik niet zo veel meer met woorden hier, weet wel dat ik met je meevoel, en er zijn toch wel voldoende lieve vrouwen aanwezig die je van een empatisch antwoord voorzien telkens weer…

Van harte,

Kyron
Gebruikersavatar
tantejan
Berichten: 819
Lid geworden op: 28 nov 2014 17:28

Re: altijd al depressief

Dank je Dwarrel! Fijn dat je mijn gevoel herkent.

Dank je Kyron! Jouw reactie doet me goed.

Wat kan een mens toch een ballast meezeulen...
Er wordt vaak van alles zo maar aan je geplakt en daar moet je het dan maar mee zien te doen...

Autonomie en toch geloven...ja, dat is waar ik op dit moment ook het liefst voor ga.
Het is een vorm van geloven die zelf gekozen is en niet opgelegd.
Daardoor misschien wel oprechter...???...wie zal het zeggen... :unsure:
Gebruikersavatar
Kyron
Berichten: 325
Lid geworden op: 17 okt 2009 14:24

Re: altijd al depressief

tantejan schreef:
Dank je Kyron! Jouw reactie doet me goed.

Wat kan een mens toch een ballast meezeulen...
Er wordt vaak van alles zo maar aan je geplakt en daar moet je het dan maar mee zien te doen...

Autonomie en toch geloven...ja, dat is waar ik op dit moment ook het liefst voor ga.
Het is een vorm van geloven die zelf gekozen is en niet opgelegd.
Daardoor misschien wel oprechter...???...wie zal het zeggen... :unsure:
Als het maar door je hart heengaat nietwaar, Tantejan, dan is het meteen oprechter, wat zich manifesteert in bescheidenheid van woorden die eenvoudig en direct het door de spreker in zijn hart gevoelde sentiment tot uiting brengen. Wat het ook is.

Zelfs zo een agnost als ik kon bijvoorbeeld met tranen toe ontroerd worden, door het onderstaand (religieus) nummer, maar dat komt misschien ook wel omdat ik het verhaal van die man een beetje ken, wat ik op zich al aandoenlijk vind…

https://www.youtube.com/watch?v=4RojlDwD07I
Gebruikersavatar
tantejan
Berichten: 819
Lid geworden op: 28 nov 2014 17:28

Re: altijd al depressief

Hoi Kyron, Wat was dat mooi!!!! [applaus]

Ik wil je heel erg danken voor je bericht en de bijgevoegde link!
Wat kan die man mooi zingen en wat een prachtig lied.

Dit komt inderdaad uit het hart.
Gebruikersavatar
Kyron
Berichten: 325
Lid geworden op: 17 okt 2009 14:24

Re: altijd al depressief

Graag gedaan, Tantejan, Ik vraag mezelf nu af waarom ik dat lied nu ook zo mooi vind, terwijl hij eveneens prachtige Italiaanse operaliedjes die qua taal me eigenlijk meer bekoord prachtig vertolkt.

(ik spreek liever Italiaans, dan steenkolen-engels)

Ik denk dat het te maken heeft met de woordjes eventjes direct in het Nederlands vrij vertaald het gevoel “opgetild” te worden, zodat men terug op de bergen kunt staan, en woeste zeeën bewandelen…(erg vrij vertaald vanuit de Engelse tekst)

Nu dat gevoel van het verlangen “opgetild te worden”, is eigenlijk bedenk ik me vandaag plots het tegendeel van depressie hé…

Want het woord depressie komt van het Latijns woord depressus wat je vrij vertaald als teneergeslagen kunt vertalen, neerslachtigheid

Het gevoel: “ik voel me opgetild”, is juist het tegendeel van “ik voel me terneergeslagen”

En als ikzelf zo in een periode van “teneer geslagen voelen” ben, is het verlangen groter “ opgetild te worden, want men verlangt het meest naar wat je mist nietwaar… Het verlangen namelijk om te ontsnappen uit de toestand van ongelukkig zijn… Te verlangen naar grassprietjes van hoop…

Ik dacht daar toen helemaal niet aan hoor, toen ik de link plaatste … Ik reflecteer er nu gewoon even bij, wat er door me heen gaat. Misschien heb je iets aan mijn weergave… Zoniet, leg het dan maar naast je neer.... Maar ik heb de indruk dat mijn manier van reageren u ergens wel bevalt…; vandaar toch weder een weder-reactie met wat minder persoonlijke censuur … :)

Verder sterke, tantejan … Di cuore,

Kyron
Gebruikersavatar
tantejan
Berichten: 819
Lid geworden op: 28 nov 2014 17:28

Re: altijd al depressief

Ja Kyron je hebt het helemaal bij het rechte eind met je verklaring.
Opgetild worden was precies wat ik gisteren nodig had. En het voelde ook zo.

Mooi ook dat je er pas achteraf iets over depressie bij hebt gedacht want ik legde gisteren gelijk dat verband.

Zo zie je maar weer...er zou best eens meer leiding van hogerhand in ons leven kunnen zijn dan we met ons dagelijks bewustzijn kunnen bevatten.

Ja Kyron, zomaar uit jezelf doe je goede dingen zelfs zonder het op dat moment te beseffen.

Bedoel je met "persoonlijke censuur" dat je jezelf te streng beoordeelt?

Als dat zo is laat dit dan het bewijs zijn dat "zomaar iets doen omdat het goed voelt" heel waardevol kan zijn.

Je mag hier zeker trots op zijn! :D

Groet van tantejan
Gebruikersavatar
Kyron
Berichten: 325
Lid geworden op: 17 okt 2009 14:24

Re: altijd al depressief

Beste Tantejan,

Voor de souplesse antwoord ik deze keer tussen uw regeltjes:
Ja Kyron je hebt het helemaal bij het rechte eind met je verklaring.
Opgetild worden was precies wat ik gisteren nodig had. En het voelde ook zo.
Mooi ook dat je er pas achteraf iets over depressie bij hebt gedacht want ik legde gisteren gelijk dat verband.
U bent gewoon sneller dan ik… ;)
Zo zie je maar weer...er zou best eens meer leiding van hogerhand in ons leven kunnen zijn dan we met ons dagelijks bewustzijn kunnen bevatten.
Helaas worden we vaak ook “geleid” door negatieve inhouden uit het onbewuste die het veld van bewustzijn vullen hé. Tevens kan ik me voorstellen dat voor gelovige mensen die houvast vinden in hun geloof, helpend kan zijn, (op voorwaarde dat niemand oplegt) het beeld van God en/of Jezus die ons door het water naar de overkant brengt; als het ware uit het onbewuste en zo worden gewekt tot nieuw leven…
Ja Kyron, zomaar uit jezelf doe je goede dingen zelfs zonder het op dat moment te beseffen.
Dank je, Tantejan, ik schrijf gewoon eerlijk hoe ik voel en denk over bepaalde dingen. Tracht mee te voelen. Tevens besef ik tegelijkertijd dat wellicht ook dezelfde soort stijl en woorden verschillende reacties, bij verschillende soorten uitlokken: onverschilligheid, tegenreactie, bevestiging… Daar ben ik me van bewust. Iedereen is anders. Verstaat me of verstaat me anders… Toch doet het ook goed om te merken dat sommige mensen iets aan mijn respons hebben.
Bedoel je met "persoonlijke censuur" dat je jezelf te streng beoordeelt?
Hé het gaat over jouw hé in dit topic, niet over mij… :P Hoe gaat het verder met ‘JOU’..? Maar goed ik wil er wel even op jouw vraagje responderen: Omdat dit een openbaar forum is, en iedereen meeleest, ben ik voorzichtiger geworden wat ik persoonlijk over mezelf meedeel. Dat bedoel ik er enkel mee. Maar dat is mijn persoonlijk keuze …

Het woord censuur heeft misschien voor sommige een bijklank maar ik bedoel ermee dat ik binnen bepaalde grenzen hou en meer bepaald binnen de grenzen van wat goed is voor mezelf en goed voor de ander. Ik probeer zo te schrijven dat iemand mogelijk iets aan mijn respons heeft en ik er zelf ook goed bij voel.

In minder serieuze topics, (niet dit topic voor de duidelijkheid) en in “voor het lachen” bedoelde topics, ben ik meestal ook eerlijk wat ik denk en voel… Maar dan treed bij mij gemakkelijker ‘verslapping van de censuur’’ op. Ik bedoel daarmee ik check, controleer dan niet zo erg wat ik geschreven heb, vind het zelfs soms niet nodig en daarbij word een soort van versterking uit het onbewuste mogelijk gemaakt en schrijf soms iets, dat als ik er “bewust” over had nagedacht, niet geplaatst zou hebben….

Het is me op een forum maar 1 keer overkomen. Maar 1 keer is meer dan genoeg. Ik kreeg dezelfde fysieke symptomen als iemand met een paniekaanval, zoals ik af en toe wel een heb in een fobieaanval in real life, maar werd in wezen veroorzaakt door angst. Angst voor controleverlies. Zwaar overdreven natuurlijk, maar leg dat maar aan een fobisch iemand uit. :D

(Hoewel fobisch iemand? Zo erg is het nu ook weer niet hoor… De laatste fobische reactie is de bovenstaande, (maar wel de eerste en hopelijk de laatste online, nooit gedacht trouwens dat dit me online ooit zou overkomen) dit jaar heb ik er buiten dat voorvalletje nog geen last van gehad…)
Als dat zo is laat dit dan het bewijs zijn dat "maar iets doen omdat het goed voelt" heel waardevol kan zijn.
Je mag hier zeker trots op zijn!
:-)
Bedankt, tevens is het meer zoals ik hierboven heb weergegeven.. :)
Groet van tantejan
Groet van Kyron 001_rolleyes
Gebruikersavatar
tantejan
Berichten: 819
Lid geworden op: 28 nov 2014 17:28

Re: altijd al depressief

Hoi Kyron,

Bedankt voor je reactie.
Kyron schreef:Helaas worden we vaak ook “geleid” door negatieve inhouden uit het onbewuste die het veld van bewustzijn vullen hé
Ja kyron, daar heb je helemaal gelijk in .
Het is mij een aantal keren overkomen dat ik, op momenten waarop ik actief aan het "worstelen" was met vragen, of als ik me echt inzette voor iets, ineens hulp kreeg uit onverwachte hoek.
Veel mensen noemen dat dan toeval maar ik zie daar toch meer in... Maar inderdaad, dat mag nooit en te nimmer worden opgelegd. Ik ben er bang mee gemaakt en dat kan nooit de bedoeling zijn!
Kyron schreef:Het is me op een forum maar 1 keer overkomen. Maar 1 keer is meer dan genoeg. Ik kreeg dezelfde fysieke symptomen als iemand met een paniekaanval, zoals ik af en toe wel een heb in een fobieaanval in real life
Heftig, zo'n paniek. Ik kan het me goed voortellen.
Zo'n bericht dat is verstuurd en dan misschien een eigen leven gaat leiden.

Ik moet eerlijk bekennen dat ik ook nogal precies ben op de woordkeus en zo... :)

Angstgevoel vind ik trouwens heel erg naar.
Het is een gevoel dat ik erg goed ken en waar ik nooit aan zal wennen.
Geen angst kennen is niet goed maar te veel angst is bijna niet te doen...
Nou ja...ik "doe" het al heel lang...dus dat valt misschien wel mee zou je denken...Dat denk ik namelijk ook...tot het weer zover is... confused5

Groetjes van tantejan
Gebruikersavatar
Kyron
Berichten: 325
Lid geworden op: 17 okt 2009 14:24

Re: altijd al depressief

Beste Tantjejan,

Ik wil hier en daar nog op reageren… Ik neem ineens een stuk mee wat u 2 maanden geleden als reactie van mij zei, waar ik nog niet op gereageerd had…:
Kyron, je schrijft zo vriendelijk en ik dank je daarvoor. Schroom niet om je verhaal te vertellen, dat kan voor iedereen hier helpend zijn.
Bij deze dan… Hieronder vind je een “stukje” verhaal, op reactie op uw laatste wederreactie.
Heftig, zo'n paniek. Ik kan het me goed voortellen.
Zo'n bericht dat is verstuurd en dan misschien een eigen leven gaat leiden.
In dit geval viel dat nogal mee hoor. De enige die er druk over maakte. C’est moi. :)

Ik was (inderdaad) wel “bang” dat het een eigen leven ging leiden. Zo van: stel dat er iemand binnenkomt die de rol van slimmerik speelt om een analytische duiding te geven of zo iets in dien aard… Dat wou ik absoluut niet hebben…
“Het is om depressief van te worden”. Een slogan vaak benoemd in dit topic. Dit kun je ook krijgen… als je ’t gevoel hebt dat je de controle over dingen verliest.

Maar goed ik heb mijn lesje wel geleerd. Want dat is juist de kern… Want de angst voor controleverlies opent daarmee de behoefte aan het hebben van controle en overzicht. En mijn behoefte aan overzicht overheerst soms inzicht… Positief bekeken, mist, waarbij je het overzicht mist…, kan eigenlijk ook positief uitwerking hebben, want waar geen overzicht meer is, kan “inzicht” in de plaats komen…

Inzicht dat ik ook maar een mens ben. Inzicht dat door deze ervaringen ook beter mensen kan begrijpen die ook op de één of andere manier aan dergelijke soort angst lijden. Ook al uit zich dat totaal anders.

Zoals mensen die vliegfobie hebben, dat ontstaat ook bij mensen die grote angst hebben voor controleverlies. De angst voor controleverlies zou ook de basis kunnen zijn van claustrofobie. Bij nog anderen hebben leidt angst voor ‘controleverlies” tot gewichtstoename.

Bij mij daarentegen is het een soort van fobie, die juist ontstaat bij goed uitziende vrouwen die geïnteresseerd zijn om een praatje met mij te maken in real life, die oogcontact met mij zoeken en glimlachen. In plaats van spontaan vriendelijk terug te reageren, reageer ik fobisch, of loop ik met een boog omheen… Achteraf kon ik me dan wel voor de kop stoten, dat ik weeral zo stom gereageerd heb en zo de kans op potentieel interessante ontmoetingen weggegooid heb… Ik ken perfect de psychoanalytische theorieën waar het allemaal vandaan komt en zo… Ben ook op de hoogte van cognitieve gedragstherapie handvatten om er mee om te gaan en zo… Wat niet verhinderd dat ik er somtijds nog steeds last van heb… Niet zo een erge fobie dat me verhindert op straat te komen en een normaal leven te leven… Wel ervaar ik dit als de rottigste momenten van mijn leven…

Het heeft te maken met “basisvertrouwen” ook waar jezelf het over had een langere tijd terug. Mijn eerste vrouw was mijn moeder, heeft me verlaten, (zelfmoord ook), onbewust zit er zo iets mensen gaan me altijd verlaten, wat ook de reden is voor mijn fobisch reageren… Verstandelijk ben ik goed om te onderscheiden, wat van het heden is, en wat van het verleden…

Tevens gevoelens, volgen de wegen van het gevoel, en dat los je niet met het verstand alleen op.

Zoals het weten met het hart andere wegen volgt dan weten met het hoofd
Ik moet eerlijk bekennen dat ik ook nogal precies ben op de woordkeus en zo...


Wat ik persoonlijk slechts belangrijk vind dat iemand de dingen op zijn eigen, persoonlijke wijze zegt, daar zit voor mij het mooie, de aardigheid in. Persoonlijkheden waar je nooit genoeg krijgt. Het is als een goede vriend, die bij u op bezoek komt: wàt hij zegt is niet zo belangrijk. Het gaat om zijn oogopslag, zijn stem, gebaren, zijn aanwezigheid in de kamer, de manier waarop hij u aankijkt. Zijn woorden ontlenen hun betekenis voor mij niet aan hun inhoud, maar aan het feit dat hij ze zegt.
Angstgevoel vind ik trouwens heel erg naar.
Dat begrijp ik dat u dat als erg naar ervaart ;) (Zie boven mijn eigen ervaring.) Je kunt het wel afzwakken door het steeds te noemen, door erover te converseren, door het ergens te noteren. Dat valt niet mee, want je kunt nooit helemaal je gevoelens onder woorden brengen. En als je het toch poogt te doen, wordt het op de eerste plaats vaak zelfs sterker voordat het verzwind.
Het is een gevoel dat ik erg goed ken en waar ik nooit aan zal wennen.
Geen angst kennen is niet goed maar te veel angst is bijna niet te doen...
Ja Angst is misschien wel als vuur, wanneer je het onder controle hebt, houd het je warm … en menselijk … En dat is inderdaad wel gemakkelijker gezegd dan…. zie hierboven…

Sterkte, Tantejan, en misschien tot later nog wel eens een keer,

Kyron
Gebruikersavatar
tantejan
Berichten: 819
Lid geworden op: 28 nov 2014 17:28

Re: altijd al depressief

Hoi Kyron,

Dank je wel voor je reactie.
Fijn dat je nu iets over jezelf hebt geschreven.
Jouw verlatingsangst is invoelbaar en heeft een nare oorzaak mag ik wel zeggen!
Toch kan ik er wel iets van meevoelen, mijn moeder deed "het" niet maar dreigde wel. Soms bedreigde ze mij ook. Later was alles dan weer zogenaamd door haar "grote gevoel dat ze nu eenmaal moest uiten enz." dan had ze het dus niet gemeend.
Ik wens je heel veel sterkte! occasion14

Om nog eens terug te komen op ons kleine kindje:
Ik denk dat jij ook heel goed voor de kleine Kyron moet zorgen.

Vandaag had ik een goed gesprek met een SPV die mij met mindfulness gaat begeleiden.
Zij vertelde dat de gedachten en gevoelens van een nare jeugd iedere keer terugkomen en dat het dus redelijk "normaal" is als "het" ondanks handvatten van cognitieve therapie blijft terugkomen. Mindfulness schijnt te kunnen helpen om de gedachten minder storend te laten zijn.

Ik ben benieuwd...misschien ook iets voor jou?

Ik wens je alle goeds. :)
Gebruikersavatar
Memories
Moderator
Berichten: 24428
Lid geworden op: 25 okt 2009 15:04

Re: altijd al depressief

Zij vertelde dat de gedachten en gevoelens van een nare jeugd iedere keer terugkomen en dat het dus redelijk "normaal" is als "het" ondanks handvatten van cognitieve therapie blijft terugkomen.
Regelmatig komt het terug dat mensen gedachten willen uitbannen, gedachten willen verwerken, maar dit vind ik een hele mooie uitspraak. Dat het ondanks alles wat je hebt gedaan en geprobeerd om iets weg te krijgen, het er toch nog ergens is en dat dat niet erg is maar normaal. Fijn dat ook eens de andere kant geschreven word, dat het zo ook kan. Het geeft een andere kijk en dat helpt. Het hoeft ook niet allemaal weg.
~Wie niet kan luisteren kan ook niet vertellen.
De kracht van geluk is innerlijke vrede.
Wie geen slechte tijden kan verdragen, zal geen goede tijden beleven.
Wees de verandering die je in de wereld wil zien.~
Gebruikersavatar
Janneke
Berichten: 6335
Lid geworden op: 26 aug 2008 14:00

Re: altijd al depressief

tantejan schreef: Zij vertelde dat de gedachten en gevoelens van een nare jeugd iedere keer terugkomen en dat het dus redelijk "normaal" is als "het" ondanks handvatten van cognitieve therapie blijft terugkomen. Mindfulness schijnt te kunnen helpen om de gedachten minder storend te laten zijn.
Tot de tijd, dat je de "gedachten" die in wortelen in oude pijn daadwerkelijk de nek kunt omdraaien (...dat kan, maar niet direct en in een vloek en een zucht....)
heeft het beslist zin om mindfulnes te doen!
In de therapie wereld geldt het net niet als een volwaardige therapie, maar dat is simpelweg historisch zo gegroeid. Het hoort tot de cognitieve therapieën - die nuttig zijn, maar simpelweg niet alles kunnen.
(Angst blijft terugkomen, als je cognitieve handvatten gebruikt, zij het dat je met enige handigheid de scherpte er wat af kunt halen, etc. Het is gelukkig niet zo, dat angst van een nare jeugd altijd weer terugkomt, "omdat het uit je jeugd komt".)
Gebruikersavatar
Memories
Moderator
Berichten: 24428
Lid geworden op: 25 okt 2009 15:04

Re: altijd al depressief

Janneke schreef:
tantejan schreef: Zij vertelde dat de gedachten en gevoelens van een nare jeugd iedere keer terugkomen en dat het dus redelijk "normaal" is als "het" ondanks handvatten van cognitieve therapie blijft terugkomen. Mindfulness schijnt te kunnen helpen om de gedachten minder storend te laten zijn.
Tot de tijd, dat je de "gedachten" die in wortelen in oude pijn daadwerkelijk de nek kunt omdraaien (...dat kan, maar niet direct en in een vloek en een zucht....)
heeft het beslist zin om mindfulnes te doen!
In de therapie wereld geldt het net niet als een volwaardige therapie, maar dat is simpelweg historisch zo gegroeid. Het hoort tot de cognitieve therapieën - die nuttig zijn, maar simpelweg niet alles kunnen.
(Angst blijft terugkomen, als je cognitieve handvatten gebruikt, zij het dat je met enige handigheid de scherpte er wat af kunt halen, etc. Het is gelukkig niet zo, dat angst van een nare jeugd altijd weer terugkomt, "omdat het uit je jeugd komt".)
Maar wat nou als mensen mindfulnes én EMDR hebben gedaan (en weet ik het wat nog meer) hebben gedaan om het kwijt te raken, en na al die tijd komt het toch nog (weleens) terug?
En ja natuurlijk hoop ik van ganse harte, dat het niet zo is, maar hoe zie je het dan als je het zo stelt?
~Wie niet kan luisteren kan ook niet vertellen.
De kracht van geluk is innerlijke vrede.
Wie geen slechte tijden kan verdragen, zal geen goede tijden beleven.
Wees de verandering die je in de wereld wil zien.~
Gebruikersavatar
tantejan
Berichten: 819
Lid geworden op: 28 nov 2014 17:28

Re: altijd al depressief

Bij mij heeft de opmerking van die lieve mevrouw vanmiddag een deel van mijn schuldgevoel afgehaald.

Ik ben al 60! Toch zit er in mij ondanks alles wat ik geprobeerd heb, ondanks de enorm goede hulp die ik heb gehad (inderdaad EMDR en cognitieve en ondersteunende en Rogeriaanse en antroposofische therapie 025 ), een ernstig beschadigd klein meisje. Ik heb recidiverende depressies enz.

Vaak heb ik gedacht dat ik gefaald had omdat ik nog steeds niet beter was.
Nu hoef ik dat eventjes, en misschien zelfs voorgoed, niet meer te denken.
Dat is een enorme opluchting.
:D
Gebruikersavatar
Memories
Moderator
Berichten: 24428
Lid geworden op: 25 okt 2009 15:04

Re: altijd al depressief

tantejan schreef:Bij mij heeft de opmerking van die lieve mevrouw vanmiddag een deel van mijn schuldgevoel afgehaald.

Ik ben al 60! Toch zit er in mij ondanks alles wat ik geprobeerd heb, ondanks de enorm goede hulp die ik heb gehad (inderdaad EMDR en cognitieve en ondersteunende en Rogeriaanse en antroposofische therapie 025 ), een ernstig beschadigd klein meisje. Ik heb recidiverende depressies enz.

Vaak heb ik gedacht dat ik gefaald had omdat ik nog steeds niet beter was.
Nu hoef ik dat eventjes, en misschien zelfs voorgoed, niet meer te denken.
Dat is een enorme opluchting.
:D
.. en zo is het!! Zoiets kleins kan zoveel groots veroorzaken. (En je hebt dus inderdaad heel veel therapie gehad- verschillende soorten therapie, verschillende kanten en mogelijkheden, en de angst die er door problemen en veel ellende zit van vroeger, is er toch nog wel. Blijkbaar zit het er toch nog altijd ergens.) En dan is het heel fijn, als iemand dan zegt, dat het redelijk normaal is, dat er nog bepaalde dingen kunnen blijven zitten.
-Ik begon over EMDR omdat het voor Janneke vaak een "tegenhanger" is van CGT. Vaak komt Janneke op EMDR uit. (Maar ook EMDR en veel andere therapievormen heb je al gehad.)
En er zit wel vooruitgang in, dat is super, maar dat er nog steeds een klein stukje angst zit wat weleens de kop op steekt is volledig te begrijpen... dat het dus na alles, niet helemaal weg is, dat kan en dat is ook niet zo gek.
~Wie niet kan luisteren kan ook niet vertellen.
De kracht van geluk is innerlijke vrede.
Wie geen slechte tijden kan verdragen, zal geen goede tijden beleven.
Wees de verandering die je in de wereld wil zien.~
Gebruikersavatar
Kyron
Berichten: 325
Lid geworden op: 17 okt 2009 14:24

Re: altijd al depressief

tantejan schreef:Bij mij heeft de opmerking van die lieve mevrouw vanmiddag een deel van mijn schuldgevoel afgehaald.

Ik ben al 60! Toch zit er in mij ondanks alles wat ik geprobeerd heb, ondanks de enorm goede hulp die ik heb gehad (inderdaad EMDR en cognitieve en ondersteunende en Rogeriaanse en antroposofische therapie 025 ), een ernstig beschadigd klein meisje. Ik heb recidiverende depressies enz.

Vaak heb ik gedacht dat ik gefaald had omdat ik nog steeds niet beter was.
Nu hoef ik dat eventjes, en misschien zelfs voorgoed, niet meer te denken.
Dat is een enorme opluchting.
:D
Ja, het brengt ruimte voor aanvaarding als het ware nietwaar… Verschil van paradigma als het ware…. Zoals een wetenschappers nooit dichter zullen zijn, want wetenschappers willen de mens leren leven zonder moeilijkheden. Dichters willen de mens leren leven ondanks die moeilijkheden.

Zonder het ene perspectief tegen het andere uit te spelen brengt als metafoor het laatste meer ruimte voor aanvaarding van het leven zoals het is, nu op dit moment, hoe zwaar ook soms. Te kussen, te verzoenen als het ware met het leven zoals het zich aandient. Nu op dit moment. Als je het “schijnbaar” lelijke eendje in jezelf gekust hebt, word alles anders, draaglijker. Ontdekkend dat u in wezen een zwaan bent. :)
Gebruikersavatar
tantejan
Berichten: 819
Lid geworden op: 28 nov 2014 17:28

Re: altijd al depressief

Fijn dat je dit schrijft Kyron.
Het lelijke eendje heeft me altijd geboeid.

Vroeger, toen ik een dikke puber was, zei mijn moeder altijd dat ik ooit een mooie zwaan zou worden. Maar hoe lang ik ook wachtte, het gebeurde nooit, ik werd niet mooi.... :(

Totdat...ik op een dag begreep dat het niet om het uiterlijk gaat, dat het mijn moeder daar wel om te doen was...

Er was iets heel anders aan de hand: Het lelijke eendje was in het verkeerde nest terecht gekomen! Geen wonder dat hij nooit een goede eend kon worden!

Hij was altijd al een zwaan en dat konden de eenden niet begrijpen.
Een prachtig verhaal waar ik vaak aan denk en waarbij ik af en toe door iemand geholpen moet worden om er weer even bij stil te staan. [applaus] occasion14
Gebruikersavatar
Kyron
Berichten: 325
Lid geworden op: 17 okt 2009 14:24

Re: altijd al depressief

tantejan schreef:Fijn dat je dit schrijft Kyron.
Het lelijke eendje heeft me altijd geboeid.

Vroeger, toen ik een dikke puber was, zei mijn moeder altijd dat ik ooit een mooie zwaan zou worden. Maar hoe lang ik ook wachtte, het gebeurde nooit, ik werd niet mooi.... :(

Totdat...ik op een dag begreep dat het niet om het uiterlijk gaat, dat het mijn moeder daar wel om te doen was...

Er was iets heel anders aan de hand: Het lelijke eendje was in het verkeerde nest terecht gekomen! Geen wonder dat hij nooit een goede eend kon worden!

Hij was altijd al een zwaan en dat konden de eenden niet begrijpen.
Een prachtig verhaal waar ik vaak aan denk en waarbij ik af en toe door iemand geholpen moet worden om er weer even bij stil te staan. [applaus] occasion14
Ik hou ook wel van sprookjes, verhalen met een diepgaandere betekenis anders zou ik niet spontaan met die associaties komen. Tevens wil ik ook een kritische noot aan geven aan sprookjes en verhalen in het algemeen…. In de meeste gevallen word de lelijke mensen met negatieve eigenschappen opgezadeld: de mooie fee en de lelijke heks, de knappe held en het gebochelde beest. Het lelijke eendje blijkt in werkelijkheid een sierlijke zwaan te zijn, dat is een mooi sprookje maar in het ware leven is en blijft een lelijk sprookje. De prinses kust de kikker en hij wordt een mooie prins. Maar in het echt leven kust een mooie prinses geen lelijke kikker en nog minder gaat zijn uiterlijk opeens veranderen.

Onaantrekkelijke kinderen worden over het algemeen meer gepest. Een mollig kind, een kind met rood of wit haar, met een afwijking in het gezicht.

Toch kunnen sprookjes als Jan Zonder Vrees, klein duimpje, lelijke eendje enz helpen. Als een spiegel van gedragspatronen die je leven kunnen beheersen en het sprookje als het ware helpt mogelijkheden te vinden los te laten, nieuwe mogelijkheden te vinden. Je leert als het ware het persoonlijk lijden in een groter verband te zien. Wat mensen steeds meemaken van oudsher. Zo kan een persoonlijke verhaal en een persoonlijke pijn, een nieuwe betekenis krijgen…

Enne een mooi gave schil is ook niet alles. De Nederlandse en Belgische kaarsrechte komkommers vind ik waterig en smakeloos. Ik koop mijn komkommers bij de Turk. Daar verkoopt men verscheidene heerlijke kromme misbaksels. :)

De laatste alinea is niet zomaar een metafoor. Het is privé-informatie, maar de info waar ik mijn komkommers vandaan haal durf ik nog wel op een forum te gooien, weet je toevallig mijn geheim van mijn o zo lekkere salades, mocht iemand als verdwaalde reiziger eens toevallig komen eten bij me thuis. :D
Gebruikersavatar
tantejan
Berichten: 819
Lid geworden op: 28 nov 2014 17:28

Re: altijd al depressief

Hoi Kyron, Ja, uiterlijk zegt niet alles, men zegt zelfs dat ware schoonheid vanbinnen zit.

En inderdaad kromme komkommer is lekkerder. Mijn moeder zei altijd voor de grap: "Kromme jongen" al ze komkommer bedoelde. (Ja, mijn moeder had ook leuke en lieve dingen net als alle mensen. :) )

Volgens mij durf jij best meer te vertellen dan dat je lekkere salades kan maken, maar het hoeft niet hoor...het mág! :D Overigens best knap, dat van die salades.

Als je alleen maar op het uiterlijk van iemand af zou gaan zou je hem nooit echt kunnen leren kennen. Je moet verder kijken dan dat en misschien bedoelen ze dat wel met die kikker. Het prinsesje durft de kikker dichter te naderen en dan blijkt hij, als ze hem beter leert kennen een prins te zijn...zoiets... :question:


En dat mooi en lelijk als het over de fee en de heks gaat zou dan weer over het innerlijk van de mens kunnen gaan. In sprookjes kan dat wat buiten is binnen zijn en andersom...spiegeltje, spiegeltje aan de wand.

Fijn dat je me zo aan het denken zet trouwens want ik realiseer me dat ik me ook vaak voor mijn uiterlijk schaam terwijl ik weet dat, dat objectief gezien, zeker op mijn leeftijd, helemaal niet hoeft.

Maar sommige dingen zitten er zo in gebakken..... [zucht]

Kyron, ik wens je een goed weekend.
Voor jou en verder voor iedereen die dit leest: :knuffel:
Gebruikersavatar
Kyron
Berichten: 325
Lid geworden op: 17 okt 2009 14:24

Re: altijd al depressief

Beste Tantejan,

Voor de souplesse reageer ik weder tussen uw regelkes door:
Volgens mij durf jij best meer te vertellen dan dat je lekkere salades kan maken, maar het hoeft niet hoor...het mág! Overigens best knap, dat van die salades.
Liever met mate… :) Volgens een psychologische test dat ik heb ondergaan in het kader van 1 van mijn opleidingen vroeger kwam eruit 50% introversie en 50% extraversie…. Klinkt erg evenwichtig, maar ik beleef genoeg onevenwichtigheden in mijn persoonlijkheid over om menselijk te blijven. Op fora ben ik voorzichtiger dan bij vrienden daar ik wat opener ben, en hoe intiemer de vriendschap is hoe opener ik word.
Als je alleen maar op het uiterlijk van iemand af zou gaan zou je hem nooit echt kunnen leren kennen. Je moet verder kijken dan dat en misschien bedoelen ze dat wel met die kikker. Het prinsesje durft de kikker dichter te naderen en dan blijkt hij, als ze hem beter leert kennen een prins te zijn...zoiets...
Tevens kan men andersom ook inhoud ‘inbeelden’ die er niet is, of niet zo uitgesproken... Stel, je ziet een mooie man of vrouw of straat…, waar je als een mysterie tot aangetrokken voelt..

Maar als je dan per toeval aan de praat gaat met dit mysterie… Dan (als ik even een wijnmetafoor mag gebruiken (is een reële hobby van mij… Want mensen zijn soms als wijn…) Dan is de smaak aangenaam, maar niks meer, en de nasmaak is kort. Alles wat er uit de wijn te halen valt, geur je al in een paar seconden. Geen niveau, geen soepelheid, je kunt er moeilijk een gesprek mee aangaan, tenzij het klassieke mooi/slecht weer praatje….

Ach, Ik ben ook maar een mens, en bevattelijk voor dit soort vergissingen.
En dat mooi en lelijk als het over de fee en de heks gaat zou dan weer over het innerlijk van de mens kunnen gaan. In sprookjes kan dat wat buiten is binnen zijn en andersom...spiegeltje, spiegeltje aan de wand.
In sprookjes zijn vaak schoonheid en goedheid synoniemen hé…

Men kan betekenis hebben zonder mooi te zijn; maar om mooi te zijn moeten het betekenis hebben, is mijn aanname.

De meest aantrekkelijke mensen zijn mooi in ieder in mindere mate, en de taal die als we hen beschrijven bedienen zich van soberder benamingen als: knap, innemend, charmant, lieftallig, aantrekkelijk. …

Daar hoef je niet per sé Sean Connery, Johnny Depp, Brad Pitt, Robert Redfort voor te heten. 8)
Fijn dat je me zo aan het denken zet trouwens want ik realiseer me dat ik me ook vaak voor mijn uiterlijk schaam terwijl ik weet dat, dat objectief gezien, zeker op mijn leeftijd, helemaal niet hoeft.

Maar sommige dingen zitten er zo in gebakken.....
Dat kan ik me voorstellen. Zoals bijvoorbeeld de uitspraak: “Als je van een andere man geboren zou zijn, zou je veel mooier geweest zijn…” Dat kan als toverspreuk doorwerken.

Je kunt je voorstellen, als je dit als kind gehoord hebt van je moeder, dat je jezelf dan moeilijk als volwassenen mooi en aantrekkelijk zult vinden…

Ik beschreefde al toen ik 21 jaar was mezelf als een monster. … Ik had toen een 18-jarig vriendinnetje die me zei: Zeg monstertje, als ik zeg dat ik je mooi vind, geloof je me dan ook niet?

Therapie heeft me wel geholpen voor een realistischer zelfbeeld.

Maar het meest therapeutische effect was toch iemand die me 5 jaar geleden op een zeer speciale manier benaderde die de toverspreuk in mijn jeugd misschien niet helemaal ongedaan kon maken, maar toch een corrigerende ervaring voor me had met haar spreuk: “Je bent de mooiste, de slimste, de grappigste, de liefste, de beste man die ik ooit in mijn leven ben tegengekomen… “ Ik wist dat zij dat meende.

Nu was zij wel erg verliefd op mij en behandelde mij als de koning, en ik ben zelf ook wel sterk om alles te gaan kapot analyseren of weglachen: (verliefdheid is blind en zo) Ook al zie ik wegens omstandigheden deze persoon niet meer. Tevens moet ik toegeven dat zij me zonder het zelf te weten psychologisch me veel sterker heeft gemaakt… Zelfs onverschillig naar andere mensen toe , in positieve zin… Zoals bijv. sommige mensen maken een (al of niet idealistisch) beeld van mij, soms valt dat beeld, en/of word op een ander manier opgebouwd. Terwijl ik altijd dezelfde gebleven ben… Ik ben daar nu vrij gelijkmoedig over… Zo van je mag me liefhebben, je mag me haten, boos/verliefd/teleurgesteld/bang op mij worden, aan u de keuze… Dit soort onverschillige gelijkmoedigheid en rust was nieuw voor mij.

Ik heb nog altijd mijn zwakheden en fobietjes, (zie hierboven) maar afgezien daarvan, ben ik wel sterker geworden. Dat heb ik mede door deze persoon te danken die me op positieve zin misschien niet helemaal betoverd, maar minstens een gecorrigeerde ervaring heeft gegeven. Zulke soort ervaringen zal ik in mijn leven wellicht niet meer meemaken (ik ben vrij realistisch in dat opzicht) Maar dat hoeft niet meer.

Tevens zegt het ook wel meer over de creatieve eigenschap van de ander om me zo mooi te maken… Dan om het idee dat ik al of niet mooi ben. Want iemand liefhebben is misschien wel … “iemand mooi “maken”…. ;)

Terug naar “Depressiviteit, somber zijn”