Gebruikersavatar
112019
Berichten: 290
Lid geworden op: 02 jan 2019 00:11

Naar school willen of opleiding doen

Waar ik al een aantal jaar tegen aan hik is dat ik graag onder de mensen wil komen op een normale school.
Het werd me tegen gehouden door een begeleider. En ook eerder zelfs toen ik begin 20 was.

En het enigste waar ze mee komen zijn dingen zoals een zorgboerderij of iets dergelijks waar soms zelfs mensen zitten met zware beperking.
Em vandaag weer de term dagbesteding. Om ''rustig'' te beginnen.

Maar ik ben TOTAAAL niet gemotiveerd om zo iets te doen...

Ik ben van school afgestuurd wat nu een vmbo opleiding zou zijn in deze tijd. Niet vanwege cijfers maar het sociale aspect.
Daar na heb ik jaren met me laten sollen en ik was nergens klaar voor en sindsdien ik wel echt serieus naar mezelf kijk en echt onderneem
lijkt het net of er inderdaad niets te halen valt...

Weer zo iets wat mij tot op de dag van vandaag frusteerd.. Ik weet gewoon als ik een serieus platform krijg een heel stuk van mijn psyche afvalt.
Alleen mensen geven je dat niet. Waardoor ik me vaak niet serieus wordt genomen... Snap je?

Maar ik snap dat je ergens moet beginnen maar tsja mijn moeder zei laatst van maar op die werkplek vorig jaar kan je ook verder komen?
En ik zei nog zo van: geloof je dat echt...de plek was op zich wel chill. Alleen wil je wel daar werken en dat je je psyche accepteert.
Geloof ik dat ik meer kan? Of moet ik echt dan maar accepteren dat ik idd niet verder kom?

Zo ppffff dit is er ook weer uit! :unsure: 025
Hoi ik ben een jongeman tussen 24 en 33 jaar die vaak stress, spanning, frustratie en eenzaamheid ervaart. Ik werk niet. Ik ben in het verleden gediagnosteert met een A.S.S. hoewel ik niet veel herken.
Gebruikersavatar
Azaroth
Berichten: 259
Lid geworden op: 07 jan 2019 22:24
Locatie: Thuis.

Re: Naar school willen of opleiding doen

Waar ik al een aantal jaar tegen aan hik is dat ik graag onder de mensen wil komen op een normale school.
Het werd me tegen gehouden door een begeleider. En ook eerder zelfs toen ik begin 20 was.
Waarom laat je, je tegenhouden door een begeleider? Wat is de reden dat je begeleider adviseert om iets belangrijks als een opleiding niet op te pakken? Ik ga ervan uit dat de begeleider een argument zal hebben.
En het enigste waar ze mee komen zijn dingen zoals een zorgboerderij of iets dergelijks waar soms zelfs mensen zitten met zware beperking.
Em vandaag weer de term dagbesteding. Om ''rustig'' te beginnen.
Wat is hier mis mee? Laat ik mezelf als voorbeeld nemen. Ik heb jarenlang niet heel veel gedaan en liep tegen vergelijkbare problematiek aan. Ik wilde wel, maar de wereld om me heen werkte niet helemaal mee (UWV, Ziektewet, etc). Van daaruit ben ik een dagbesteding gaan doen waar inderdaad het merendeel een psychische of lichamelijke diagnose heeft waardoor ze niet kunnen meedraaien op de reguliere arbeidsmarkt. Ik voelde me hier niet geprikkeld en haalde er geen voldoening uit terwijl ik vanwege de opbouw van structuur een WMO-indicatie heb van 32 uur per week. Na een klein jaar ben ik in goed overleg met de begeleider daar een traject gestart waarin ik nu de opleiding volg tot begeleider specifieke doelgroepen niv4.
Een dagbesteding kan degelijk uitkomst bieden tot een opleiding en re-integratie. Ik kan me je argumenten als geen ander indenken, maar uiteindelijk wil je zelf verder en zal je keuzes moeten maken.
Ik ben van school afgestuurd wat nu een vmbo opleiding zou zijn in deze tijd. Niet vanwege cijfers maar het sociale aspect.
En waarom ben je dan precies van school gestuurd als het niet met cijfers te maken had? Dat antwoord is heel belangrijk wanneer je weer een klassikale opleiding wil gaan starten, want als je het probleem nog niet hebt opgelost ga je er hoogstwaarschijnlijk weer tegenaan lopen.
Daar na heb ik jaren met me laten sollen en ik was nergens klaar voor en sindsdien ik wel echt serieus naar mezelf kijk en echt onderneem
lijkt het net of er inderdaad niets te halen valt...
Daarna heb je jaren met je laten sollen? Door wie, op wat voor manier en al helemaal de vraag waarom laat je met je sollen? Je geeft aan dat je nergens klaar voor was en dat kan heel goed. Soms is het nodig om even wat tijd te nemen om te oriënteren wat je nou eigenlijk wil. Je zegt ook dat er een moment is geweest waarin je de motivatie weer hebt gevonden (tussen de regels door) en dat je weer dingen onderneemt. Dat is heel goed en in ieder geval beweging, wat beter is dan stilstaan. Maar je geeft ook aan dat je er niets kan halen. Dus is de vraag wat zoek je dan? Waardering? Veel geld? Tijdsinvulling? Als je antwoord ligt bij bevestiging van anderen dat jij wel of niet goed genoeg bent, ben je inderdaad op de verkeerde plek aan het zoeken want dat is iets wat je zelf moet voelen. Daarnaast is het niets kunnen halen ook een heel pessimistisch beeld, want uiteindelijk leer je altijd wel íets. Al is het maar de wetenschap dat je iets absoluut niet wil.
eer zo iets wat mij tot op de dag van vandaag frusteerd.. Ik weet gewoon als ik een serieus platform krijg een heel stuk van mijn psyche afvalt.
Alleen mensen geven je dat niet. Waardoor ik me vaak niet serieus wordt genomen... Snap je?
Ja, ik snap je (denk ik), maar mijn ervaring is dat je pas serieus genomen kan worden als je jezelf serieus neemt. Het is waar dat je tegenwoordig wat agressiever moet zijn en in het algemeen mogen mensen ook zeker wat warmer worden. Toch is het altijd al wel een wereld geweest waarin je jezelf moet bewijzen als je iets wil bereiken. Soms krijg je een hand toegereikt en soms moet je hem gewoon pakken, maar met wachten tot de wereld als een braaf schoothondje aan je voeten komt liggen, bereik je uiteindelijk niets.
Wat ik niet helemaal vat is het platform wat je noemt. Is dat een werkplek, of een groep mensen die naar je luisteren, een podium waarop je kan zingen, of iets dergelijks. Er zijn altijd mogelijkheden, soms wat zichtbaarder dan anders, maar als je wil kan er heel veel.
Geloof ik dat ik meer kan? Of moet ik echt dan maar accepteren dat ik idd niet verder kom?
Ik ben ervan overtuigd dat iedereen kan wat hij of zij wil, zelfs bij mensen met een "beperking". Punt is dat je er alleen zelf in moet leren geloven en dan moet knokken om het gedaan te krijgen. Die weg kan heel lastig zijn, maar als je erin gelooft haal je het. Dan maakt het ook niet uit wat een moeder zegt, of een vader, een buurman, je beste vriend of zelfs de begeleider. Het is belangrijk om te luisteren naar advies en dat mee te nemen in je eigen keuze, maar niemand anders kan bepalen waartoe jij in staat bent. Behalve jijzelf. Als jij accepteert dat het goed is zo, dan is dat zo en dan is het goed. Als jij weigert om erin te geloven dat je niks meer kan dan dit, dan kan je inderdaad ook meer dan dit en zal je stappen moeten gaan zetten om dat te laten zien.
Zo ppffff dit is er ook weer uit! :unsure: 025
Opgelucht? ;-)
Je kan niet zeggen hoe een kattenmens zich moet voelen als je zelf een hondenmens bent.
Een leven is geen leven wanneer men leeft volgens de regels van een ander.
Gebruikersavatar
112019
Berichten: 290
Lid geworden op: 02 jan 2019 00:11

Re: Naar school willen of opleiding doen

Ik ben van school afgestuurd wat nu een vmbo opleiding zou zijn in deze tijd. Niet vanwege cijfers maar het sociale aspect.

En waarom ben je dan precies van school gestuurd als het niet met cijfers te maken had? Dat antwoord is heel belangrijk wanneer je weer een klassikale opleiding wil gaan starten, want als je het probleem nog niet hebt opgelost ga je er hoogstwaarschijnlijk weer tegenaan lopen.
And again thanks Azaroth. :)

Ik heb het nog is gevraagd aan me ouders en zei weten het niet meer.. is er geen archief of zo waar je dit terug kan vinden?

Nou me begeleider zei zo van wat moet je toch tussen eh 17 jarige of iets dergelijks. Dat was zijn antwoord.
Ik heb al veel begeleiders versleten maar het was niet het resultaat wat ik gehoopt had.
Dus bij die laatste begeleider werd er veel gepraat en niets gedaan. Ik ben al gegroeid maar heb alles zelf moeten doen zonder hulp.

Haha je post is opluchtend. :) Het is erg fijn om hier te zijn ik weet niet hoe jij het ervaart? :)
Maar het fijne is dat je niet snel geconfronteerd wordt en dat je annoniem kan blijven.
Hoi ik ben een jongeman tussen 24 en 33 jaar die vaak stress, spanning, frustratie en eenzaamheid ervaart. Ik werk niet. Ik ben in het verleden gediagnosteert met een A.S.S. hoewel ik niet veel herken.
Gebruikersavatar
Azaroth
Berichten: 259
Lid geworden op: 07 jan 2019 22:24
Locatie: Thuis.

Re: Naar school willen of opleiding doen

is er geen archief of zo waar je dit terug kan vinden?
Eerlijk gezegd geen idee. Ik verwacht dat je oude school bellen de meest logische volgende stap is, maar daarna zou ik het niet weten.
Nou me begeleider zei zo van wat moet je toch tussen eh 17 jarige of iets dergelijks. Dat was zijn antwoord
een antwoord waar ik op zich best in kan komen. Zeker als je de dertig bent gepasseerd, ook omdat studiefinanciering dan een rol gaat spelen en klassikaal veel lastiger wordt.
Daarentegen hoeft het geen probleem te zijn. Mijn laatste ex volgende haar eind twintiger jaren eerst een tweejarige vbo-b metaalbewerking en is na het behalen van gestart met de opleiding SPW. Zij was verreweg de oudste van de klas en vond dat zeker in het begin doodeng. De metaalbewerking was als vrouw geen hele denderende keus en daar maakte ze slecht aansluiting, maar op de SPW kreeg ze vriendinnen, ging ze stappen en ontwikkelde een sociaal leven. Ook werd ze klassenvertegenwoordigster en waren er veel vanuit de klas die naar haar toekwamen voor advies, juist omdat ze ouder was dan de rest. Je hebt vanwege leeftijd inderdaad een unieke positie, maar dat hoeft zeer zeker geen slechte ontwikkeling te zijn. Doch kan het ook zeker een valkuil zijn als de (mentale) leeftijdskloof te groot wordt.
Dus bij die laatste begeleider werd er veel gepraat en niets gedaan.
Veel praten en weinig doen kan leerzaam zijn, maar uiteindelijk ben jij de enige die vroeg of laat in beweging kan komen. Een begeleider heeft een ondersteunende rol en zal nooit in staat zijn om jouw stappen te zetten. Het enige wat die persoon kan doen is helpen met de beweging van die stappen zodat de ondergrond wat steviger aanvoelt. Omgedraaid kan je dus ook stellen dat iedere ontwikkeling zelf behaald word, al dan niet met hulp, omdat je zelf de stappen zet.
Ik ben al gegroeid maar heb alles zelf moeten doen zonder hulp.
Kijk eens, een compliment aan jezelf. En dat voor iemand die niet in zichzelf geloofd :-P.
Het is erg fijn om hier te zijn ik weet niet hoe jij het ervaart?
Het is fijn om te lezen dat je het hier prettig vind om te schrijven. Dat is jouw mening en jouw gevoel. Het is belangrijk dat je hier een veilig gevoel hebt waar je, je ei kwijt kan.
Hoe ik jouw aanwezigheid ervaar is hierin niet van toepassing. Dat bedoel ik niet om negatief te zijn, maar de vraag om bevestiging erna geeft geen antwoord die voor dat gevoel bij jou van belang is (of zou moeten zijn).
Als je met de vraag bedoelde hoe ik zelf het forum ervaar dan neem ik aan dat mijn regelmatige aanwezigheid al een antwoord in zichzelf is 011.
And again thanks Azaroth.
Maar geen dank kerel. Daar is een forum als dit voor.
Je kan niet zeggen hoe een kattenmens zich moet voelen als je zelf een hondenmens bent.
Een leven is geen leven wanneer men leeft volgens de regels van een ander.
Gebruikersavatar
112019
Berichten: 290
Lid geworden op: 02 jan 2019 00:11

Re: Naar school willen of opleiding doen

Hey sorry Azaroth maar kan ff niet vlug iets terug zeggen maar wel dat het mooi en eerlijk is wat je schrijft.

Ik wil iets met beeld doen, zo teken ik ook en kreeg ik veel complimenten, daar ligt wel talent.
Iets met tekenen dus of logo's maken.

Ja, de begeleider die ik had wilde het vooral rustig aan doen of toen het niet meer ging.
Maar goed we hebben het goed afgesloten.

Maar ik weet niet waar ik moet beginnen? haha.
Ik wel eens bij een soort kunstding gekeken het was gewoon een soort dagbestedingplek.
Maar weer kon ik me daar niet in vinden toen ze in een kring zaten en ik mensen zag met een zwaardere beperking.

Het is heel moeilijk voor me, want je weet dat je dat niet hebt maar toch is er wel iets.
Als ik nou gewoon gewoon een arm had gemist ''is ook zeker niet leuk'' maar dan weet je tenminste wat er is.

Ik wil dus graag iets met Art doen en anders iets opzetten (stripverhaal tekennen of zo) anders iets met sport, of anders de horeca.
Dat is wat mij altijd trekt. Maar ook wat inpakwerk in A&H of jumbo vind ik leuk.
Maar goed veel is leeftijdsdiscriminatie. Terwijl ik nog echt energiek ben.
Hoi ik ben een jongeman tussen 24 en 33 jaar die vaak stress, spanning, frustratie en eenzaamheid ervaart. Ik werk niet. Ik ben in het verleden gediagnosteert met een A.S.S. hoewel ik niet veel herken.

Terug naar “Overige problemen en vragen”