Hallo iedereen,
Is het normaal dat als je naar een psychologe gaat, dat ze na x aantal tijd je subtiel begint af te wijzen?
Ik heb dit ooit al eens aan de hand gehad, dat ze ineens zei na de laatste afspraak van: je bent de goeie kant uit aan het gaan, ik denk niet dat ik voorlopig nog veel voor je kan betekenen. Toen ik zei dat ik er toch nog behoefte aan had zei ze: weet je, bekijk het even, moest het echt niet gaan dan hoor ik het wel. Heb haar nadien meermaals gebeld, gemaild, gesmst maar zonder gehoor. Dit was een paar jaar geleden.
Nu ben ik sinds november terug in behandeling bij een andere psychologe wegens ernstige lichamelijke klachten waar psychische klachten uit voortkomen (of eerder andersom). Nu afgelopen donderdag gaf ze mij ineens ook zo de hint dat ze eigenlijk liever van me af wil . Ze was niet zo grof als die vorige en heb bij haar nog wel een nieuwe afspraak gekregen, maar ik vind het gedacht echt niet leuk. Ik heb het momenteel erg zwaar door trauma verwerking, het is toch normaal dat dit niet verdwenen is na 8 maanden tijd? Het gaat om een trauma dat bijna 30 jaar geduurt heeft (ouders, opvoeding,..)
Hebben jullie dit ook al meegemaakt? Hoe gingen jullie hiermee om? Ik ben in mijn leven altijd al afgewezen geweest door mensen die me dierbaar waren (ouders, familie, grootouders, 'goede' vrienden) dus dit kwetst me best wel. Gelukkig ga ik niet twijfelen aan mezelf want ik ben van mening dat iedereen zijn/haar job moet doen. Ook psychologen. Ik doe ook niet altijd alles met evenveel zin op het werk maar het moet wel gebeuren.
Wat is jullie mening hierover?
Groetjes
Mandarijntje1