geen behoefte aan contact met leeftijdsgenoten

[vragenisgoed]

Hallo

ik ben een jongen van 18 jaar oud en heb iets waar ik een beetje mee zit. Heb er zelf eigenlijk geen probleem mee, maar vraag me meer af hoe het komt en of het heel apart is. Het volgende is het geval. Zoals gezegd ben ik 18 jaar oud, maar ik voel totaal geen klik met andere jongeren, heb gewoon ook totaal geen behoefte aan contact met mensen uit mijn leeftijdsgroep. Heb 1 vriend die bijna 20 is maar voor de rest zijn al mijn vrienden/kennissen boven de 30-35. Ook in conversatie met onbekende praat ik liever met mensen die een stuk ouder zijn. Vroeger had ik op school wel wat contact maar had daar sinds mn 16e ook geen behoefte meer aan. Ik voel me gewoon veel fijner bij volwassenen en heb het gevoel dat die mij veel beter begrijpen. Ook heb ik niet de interesses die de meeste jongeren van mijn leeftijd hebben, hou totaal niet van feesten, uitgaan, "chillen", drinken en wat jongeren nog zoal doen. Ik lees graag, wandel of fiets graag in de natuur of bezoek musea. Ben ook graag alleen. Nu ga ik volgend jaar studeren, dat lijkt me op zich heel leuk omdat je dan veel individueler bent dan op school en ben heel erg geïnteresseerd in het vak dat ik wil studeren (geschiedenis). Maar behoefte aan contact met studiegenoten heb ik totaal niet. Zoals gezegd vind ik dat zelf geen probleem, maar ben ik wel benieuwd naar een eventuele oorzaak en of dit voor andere herkenbaar is.

alvast heel erg bedankt voor jullie reacties!

[volhoudertje]

Welkom op ’t forum, vragenisgoed.

Niet iedere jongere houdt van feesten, uitgaan, chillen en drinken en "andere dingen" die jongeren zoal doen. Dat kan, daar is helemaal niets mis mee, toch? Wat de oorzaak er van is dat jij je graag afzondert van je leeftijdsgenoten valt niet zo één twee drie te zeggen. Daarvoor zul je toch wat meer over jezelf moeten vertellen. Hoe was de gezinssituatie, wat voor soort relatie heb je met je ouders, je eventuele broers en zussen. Wat zijn jouw ervaringen op school geweest etc.

Als je gaat studeren zou ik je overigens willen aanraden om je niet al te zeer van je medestudenten te isoleren. Je verklaart nu eigenlijk al met een, naar mijn smaak al te grote stelligheid, dat je geen behoefte hebt aan het contact met je toekomstige studiegenoten. Hoe kun je dat nu al zo zeker weten? Het is nooit raadzaam om je studiegenoten bij voorbaat al buiten te sluiten.

[vragenisgoed]

Allereerst bedankt voor je reactie volhoudertje

Ik bedoelde met die voorbeelden maar een paar dingen, tuurlijk zijn er ook jongeren die dat niet leuk vinden. Maar heb tot nu toe heel erg het gevoel dat jongeren van mijn leeftijd niet begrijpen dat ik niet van dat soort dingen hou en ook niet van lollige dingen hou als ik het altijd noem. Ik neem best veel heel erg serieus (heb wel humor hoor ) en stoorde me op school altijd aan de stoere macho praat bij veel jongens en de onderwerpen waar vaak over gesproken werd (meisjes, seks,voetbal). Ik kan daar totaal niks mee. Voor mij moet een gesprek echt ergens over gaan, anders kan je in mijn ogen beter zwijgen. Ben zelf ook wel een stil en introvert persoon, maar dat vind ik juist fijn. Op school ben ik nooit echt gepest, was ook geen buitenbeentje of zo. Mensen vonden mij wel aardig, maar ik kon, behalve met die ene persoon dan, niet echt iets beginnen met die mensen. Heb het echt wel geprobeerd hoor! Ben vaak erbij gaan zitten of naar de elendige feestjes geweest maar voelde me er nooit thuis. Mn thuissituatie was heel erg goed, heb geen broers of zussen maar een hele goede band met mn ouders. Ben wel redelijk zelfstandig (in de zin van kan ook best week alleen thuis zijn en koken,wassen etc). Als ik ga studeren wil ik thuis blijven wonen (woon mar 15 minuten van de universiteit af). Ik wil me natuurlijk niet helemaal van mn medestudenten afsluiten en misschien zitten er ook wel meer mensen zoals ik daar. Maar heb gewoon geen zin om in mn vrije tijd iets met die mensen die me niet aanspreken te maken. Ik heb ook niet behoefte aan heel veel sociaal contact, vind het heel leuk om een dagje weg te gaan of een keer samen met die vriend wat te doen, maar ben dan ook heel blij als ik avonds alleen op mn kamer ben, lekker rustig. Tot nu toe bevalt het leven me zo meer dan prima, soms moest ik op school wel even door de zure appel heen maar dat viel nog mee. Gelukkig zat ik op een redelijk grote school dus kon ik als ik wilde me in de pauzes ook terugtrekken. Hopelijk lukt die op de universiteit ook, die is nog groter dus dat zal wel lukken. Moet er wel bij zeggen dat als ik 1 op 1 met sommige praatte dat het me beter beviel, heel veel mensen gaan zich helaas anders gedragen in een groep . Sorry beetje lang verhaal, maar ben blij dat ik het even kan delen. Hopelijk is de situatie nu wat duidelijker en kan je misschien zeggen of meer mensen/jongeren hier mee te maken hebben. Ik ben heel erg tevreden met mezelf hoor heb daar geen enkel probleem mee, maar vind het soms wel lastig alsof het lijkt dat ik de enige ben die zo is en denkt. Wil er nog aan toevoegen dat ik altijd mezelf wil blijven, dan maar saai en raar gevonden worden

[volhoudertje]

Wil er nog aan toevoegen dat ik altijd mezelf wil blijven, dan maar saai en raar gevonden worden

Jezelf willen blijven hoeft er lang niet altijd toe te leiden dat je saai en raar gevonden wordt, hoor. Het is zeker niet verkeerd om je gereserveerd op te stellen tegenover je toekomstige studiegenoten. Maar ik lees in de manier waarop je dat verwoord ook een bepaalde hoogmoed. Of is het angst? Je spreekt naar mijn gevoel in ieder geval van te voren al een waardeoordeel uit over mensen die je nog niet eens ontmoet hebt en daarom niet eens kunt kennen. "Ik wil me natuurlijk niet helemaal van m’n medestudenten afsluiten en misschien zitten er ook wel meer mensen zoals ik daar. Maar heb gewoon geen zin om in m’n vrije tijd iets met die mensen die me niet aanspreken te maken."
Die mensen? Je classificeert je toekomstige studiegenoten bij voorbaat al als 'die mensen'? Nou nou, toe maar!

Mijn welgemeende advies is je niet te veel te isoleren en te distantiëren van het leven van ‘de anderen’. Je studententijd is namelijk ook bedoeld als oefening voor later, om levenservaring op te doen, je sociaal op te stellen en collegialiteit te leren waarderen. En dat leer je niet uit een boekje, dat leer je door te participeren. Alleen op die manier doe je die ervaring op.

[vragenisgoed]

bedankt voor je 2e reactie volhoudertje!

die mensen was misschien niet helemaal goed verwoord, ik bedoelde het soort mensen dat bij mij op school zat. Hopelijk vind ik inderdaad mensen die niet zo zijn en meer zoals ik, heb wel vertrouwen dat dat goed komt. Wat je laatste punt betreft over collegialiteit ben ik het ook met je eens, maar dan wel op het punt van samenwerken etc. Het is toch niet zo erg als je in je vrije tijd liever alleen bent dan onder een groep mensen? Ik heb totaal geen probleem ermee om met mensen samen ergens aan te werken (mits de samenwerking goed is natuurlijk en iedereen ook zn best doet . Maar heb nog steeds de vraag meer mensen(jongeren) zich zo voelen, dat ze het liefst alleen zijn en dat ze ook niet zo bij de grote groep willen horen. Misschien is het het onderwerp van dit thema niet helemaal oké, en komt het alleen omdat ik tot nu toe geen leeftijdsgenoten(op die ene vriend na dan) heb ontmoet die me begrijpen en dezelfde interesses hebben.

[volhoudertje]

Wat je laatste punt betreft over collegialiteit ben ik het ook met je eens, maar dan wel op het punt van samenwerken etc. Het is toch niet zo erg als je in je vrije tijd liever alleen bent dan onder een groep mensen?

Nee, zeker niet. Hoewel het leven natuurlijk niet alleen uit samenwerken of samenwerkingsgerichte activiteiten bestaat.

Maar heb nog steeds de vraag of meer mensen (jongeren) zich zo voelen, dat ze het liefst alleen zijn en dat ze ook niet zo bij de grote groep willen horen.

Die zijn er. Geduld is een schone zaak. Ze zullen hier vast nog wel een antwoord geven.

[vragenisgoed]

Nee tuurlijk niet maar ben gewoon in mn vrije tijd liever alleen of met die ene goede vriend. Hoop ook op een nog een paar reacties!

Nog maals bedankt voor je reacties, heb er al best veel aan gehad.

[vragenisgoed]

dat zijn een hoop interesses . Zelf is mijn grootste interesse eigenlijk geschiedenis, maar dan ook de geschiedenis van alles (dus ook geschiedenis van de sterrenkunde . Ook talen vind ik heel erg leuk. Ik bezoek heel graag musea, in de breedste zin van het woord, alleen moderne kunst spreekt mij niet echt aan. Daarnaast lees ik graag, en dan vooral boeken met het thema geschiedenis. Ook natuurkunde vind ik heel interessant maar daar snap ik vaak de berekeningen niet echt achter, ben meer een alpha dan een beta. Bovendien ben ik graag in de natuur, fiets of wandel graag door het bos.

[FlowerPower2020]

Ten eerste vind ik het heel erg leuk dat je geïnteresseerd bent in geschiedenis. Die interesse delen we. En nog leuker vind ik dat je er ook iets mee doet en dat je het leerniveau hebt om er iets mee te doen.

Sinds mijn 5e tot nu vind ik het oude Egypte al helemaal geweldig. Ik vind de Romeinen en Grieken ook wel leuk. De middeleeuwen vind ik erg fijn. Eén van mijn hobby's is ook schriftsystemen kennen zoals het Griekse alfabet, Hiërogliefen, Russische alfabet en het Arabische alfabet (ik ken alleen mijn naam schrijven en ik weet de a te herkennen). Ik ben totaal geen fan van het Joodse schrift, Aramees, Japans, Chinees en andere schrift systemen. Met devanagari hoef je niet aan te komen.

Tussen de renessaince en de moderne tijd gaapt een gat die ik minder vind, behalve als het gaat om VOC, heraldiek en koninklijke dynastieën. Ik heb er wel geprobeerd om er iets mee te doen maar bleek dat het niveau te pittig was. Dus daarom zit ik maar in de ICT en dat is ook best interessant.

Heb jij binnen geschiedenis ook een favoriete tijdvak?

Toen ik zo oud was als jij (ik ben nu 31) snapte ik niets van mijn leeftijdsgenoten, maar ging ze niet uit de weg. Uitgaan en dergelijke is niet aan mij besteed. Behalve als het gaat om eten in een restaurant of naar een theater toe. Maar harde geluiden, neh. Eindexamenfeestje ben ik niet naar toe geweest, maar voelde mij toen wel wat eenzaam.

Toen ik op mijn 23e naar de universiteit ging bij letteren om te studeren was dat best leuk. Je merkt op zo'n niveau dat de meeste mensen best aardig zijn als je samen geïnteresseerd bent in dezelfde dingen. Dus het wordt nog wel beter.

[vragenisgoed]

@ koen

Bedankt voor je uitgebreide reactie! Wat leuk om te horen dat je ook geïnteresseerd bent in geschiedenis! Zelf vind ik de Middeleeuwen, en de moderne geschiedenis heel interessant. Eigenlijk nog veel meer wel, de Romeinen vind ik fantastisch! Alleen inderdaad ook de VOC periode (Gouden Eeuw) niet zo, maar ja dat hoort er ook bij. Ook fijn om te horen dat er meer mensen zijn/waren die niet zoveel van hun leeftijdsgenoten begrijpen! Mag ik vragen of je daar op de universiteit last van had? Tot nu toe heb ik eigenlijk niet heel veel last ervan gehad, omdat ik mn eigen ding deed. Maar wordt de laatste tijd we heel moe en ook beetje verdrietig van het feit dat iedereen maar steeds zeur dat ik nooit naar feesten ga en uitga. Had jij hier op de universiteit ook last van? Tot nu toe is namelijk iedereen die ik spreek zich meer op het feesten aan het verheugen dan op de studie. Heb ik dus totaal niet

[vragenisgoed]

@ koen

Sorry nog een deel van bericht weggevallen. Wilde nog zeggen dat ik zelf nog niet de tijd heb gehad om me in schriften te verdiepen. Maar dat ik het cyrillische schrift wel heel interessant vind!

[FlowerPower2020]

Mag ik vragen of je daar op de universiteit last van had?

Nee daar had ik helemaal geen last van omdat ik op de universiteit het gevoel had dat men mij begreep. Maar echt heel sociaal met andere mensen te zijn werd mij ook niet gevraagd. Het ging meer om het studeren. Ik was ook lid van een studiegroepje, ik was vrij verlegen en heb daar wat biertjes gedronken en ook nog een film gezien over Hitler. Maar veel heb ik daar niet gedaan. Wel werd mij aangeboden om daar een website voor te maken, wat ik niet heb gedaan.

Tot nu toe heb ik eigenlijk niet heel veel last ervan gehad, omdat ik mn eigen ding deed. Maar wordt de laatste tijd we heel moe en ook beetje verdrietig van het feit dat iedereen maar steeds zeur dat ik nooit naar feesten ga en uitga. Had jij hier op de universiteit ook last van?

Nee. Ik ben wel eens een keer "uit" geweest naar een voormalige gebouw van de universiteit waar we dan een quiz deden met een biertje erbij. Ik vond het heel erg gezellig.

Maar ik denk dat dit "gezeur" aanmoedigingen zijn dat mensen het toch leuk vinden om met je om te gaan. Ik zou het als een compliment zien.

Maar de universiteit of iedere vervolg opleiding is anders dan wat je nu bent gewend op de middelbare school. Maar ik had op het HBO en Universiteit het idee dat men mij begreep. Uiteindelijk heb ik het een jaar volgehouden. Ik was niet juist opgeleid daarvoor en miste de juiste academische vaardigheden. Nou ja.. heb ik dat ook maar meegemaakt. Iets wat ik altijd al wou, maar nooit kon.

Hierna ben ik maar gaan werken. En werk ik nu nog. Het is niet geweldig, maar het is vol te houden.

[vragenisgoed]

@koen

Bedankt voor je uitgebreide reactie.

Je woorden stellen me best een beetje gerust. Ik hoop inderdaad dat het bij mij ook zo is, dat het echt om het studeren gaat! Ik heb in mn vrije tijd genoeg aan mezelf mn familie en die ene persoon die ik als vriend beschouw! Hoe is het nu dan op je werk? Begrijpen de mensen je daar ook een beetje?

[vragenisgoed]

@ koen

Sorry was weer wat vergeten . Snap dat je het ook als compliment kan zien dat ze je mee willen. Maar als je toch 3-4 keer de boot hebt afgehouden dan snappen ze toch wendat je echt niet wilt!

[FlowerPower2020]

@ koen

Sorry was weer wat vergeten . Snap dat je het ook als compliment kan zien dat ze je mee willen. Maar als je toch 3-4 keer de boot hebt afgehouden dan snappen ze toch wendat je echt niet wilt!

Ja dat snap ik heel goed. Op de middelbare school ging iedereen met 14 jaar uit. Iedereen kwam mij vertellen hoe leuk dat wel niet was. Maar ik zat vol met vragen (die ik niet uitte):
- waar doe je dat?
- wat doe je dan?
- mag ik een keer met je mee?

En toen ik vroeg dat ik met ze mee mocht, werd er niet op geantwoord. Dat was erg irritant.

Hoe is het nu dan op je werk? Begrijpen de mensen je daar ook een beetje?

Ik heb een aantal favoriete personen die erg aardig voor mij zijn. Dat zijn er denk ik wel tien. Maar zie ze niet elke dag. En werk is ook weer anders dan mijn vroegere leven. Ik heb met drie personen een hele goede vertrouwensband, in die zin dat ik met hen alles kan delen. Als ik niet die band had dan was ik niet zo ver gekomen als waar ik nu ben. Ik heb er ook 2,5 jaar psycholoog achter de rug.

Maar ik laat het even hierbij. Het wordt anders te persoonlijk. Tenslotte gaat deze topic over jou.

[Minnie]

Ik weet niet of het een troost kan zijn, maar hier is het van hetzelfde
Ik ga ook liever om met mensen die een paar jaar ouder zijn. Wat mijn leeftijdsgenoten bezighoudt interesseert mij veel minder en als ze dat dan horen krijg ik vaak verontwaardigde blikken. Dat maakte me lang onzeker. Al ben ik perfect gelukkig met hoe ik ben, zonder te doen wat die anderen doen Ik groei ook op in een redelijk groot gezin dus het lijkt soms wel of ik aan deze mensen genoeg heb

Je bent dus niet alleen