Kyron schreef:Memories schreef:Als een soort spirituele aanraking, door het lezen van een boekje of het voeren van een goed gesprek, waarbij jezelf door gedachten en ideeën van anderen als het ware wordt aangeraakt en omgekeerd hen op hun beurt zelf aanraakt.
Nog niet eens gericht op het spirituele in dit geval eigenlijk.
Ik wens je ook een mooi kerstfeest.
Het hangt er natuurlijk van af hé Memories, wat je onder dat “spirituele” verstaat. En welk soort spiritualiteit iemand het over heeft.
Voor mij horen daar gevoelens, gedachten, onze body, onze dromen en juist onze kwetsuren en wat we aanzien als onze zwakke plekken bij. Mijn zwakheid, mijn machteloosheid.
Natuurlijk bestaat er ook zoiets wat ik een hoog-in-de-boom-spiritualiteit noem, daar bedoel ik mee idealen die we onszelf stellen, ambitieuze doelstellingen die de mens door ascese meditatie en gebed zouden moeten bereiken, bestudering van heilige boeken, ethiek, hoe je behoort te zijn.
De moderne psychologie staat terecht zeer sceptisch tegenover deze soort van spiritualiteit, omdat daarbij het dreiging bestaat dat de mens innerlijk verscheurd wordt. Wie zich identificeert met zijn hoge idealen, beneveld vaak zijn realiteit die niet met die idealen overeenkomt.
Ik meen dat alleen door eerlijke zelfkennis iemand tot zijn persoonlijke spiritualiteit/waarheid komen.
De weg van ons echte zelf zie ik in plaats van omhoog te klimmen eerder af te dalen in onze werkelijkheid aan de ene kant, en de ervaring van machteloosheid en mislukking als plaats van authenticiteit, tot een mogelijke brug tot ontmoeting aan de andere kant... Zomaar een gedachte als associatie hoor.
Je hebt overigens ook Spirituele psychologie. Boeddhistische psychologie.
Meditatie en gebed of het losstaand van elkaar, hoeven trouwens helemaal niet onder het stukje hoog-in-de-boom spiritualiteit te staan.
Meditatie en/of gebed hoeven niets te verscheuren. Juist niet, is mijn mening.
Het kan juist helpen jezelf te leren kennen. Tot rust te komen. Meditatie en gebed staan los van eventuele doelstellingen. Daar bedoel ik mee dat je het ook kan doen zonder specifieke doelstellingen te hebben voor in de verdere toekomst. Het kan ook het moment van NU zijn of het moment vlak na gebed of meditatie.
Waarheid vind ik overigens een relatief begrip. Aangezien een mens altijd leert, groeit, ervaart. Hetzelfde geldt voor de omgevingf, de wereld.
Het begrip waarheid staat daarmee eigenlijk op losse schroeven. Vaker stel ik de vraag: wat is waarheid dan?
Ik denk niet dat je persee de "perfecte" waarheid moet vinden. Net zo min als dat je het "perfecte" geluk moet vinden.
100 % perfectie bestaat immers niet, alleen perfect op een eigen manier en dat is goed.
Als je blijft zoeken naar het perfecte geluk kan het zomaar zijn dat het "perfecte" geluk je al tig keer voorbij is gegaan. Namelijk het kan het moment van NU zijn.
Overigens is het zoeken naar een eventuele waarheid vind ik, beter als dat iemand zegt ik heb DE waarheid gevonden!!! Echt waar? Oke het kan, maar een waarheid is maar relatief.
(En zeker voor kinderen.
) Als een klein kindje zou zeggen: Mamma het blokje is rood en jij zou aangeven nee, het blokje is groen, dan zou het vaker voorkomen dat het kind volhoud dat het blokje rood is. Voor het kind is het nou eenmaal rood, dat vind het kind fijn en leuk en voelt zich daar blijkbaar goed bij en het heeft dan minder oog voor wat mamma zegt. Namelijk dat het blokje een blauw kleur zou hebben. Er is, zo merk je, hierin geen waarheid. Er zijn hier 2 waarheden. De één zegt blauw, de ander zegt rood. Voor beiden een waarheid, maar dus geen één waarheid.
Voor zover. Hier wilde ik even op ingaan, voor de rest niet, aangezien ik persoonlijk vind dat het dan weer uit kan lopen op off-topic.