Vooraf :
Ben enig kind. 8 jaar geleden diagnose autisme, na meerdere zware depressies, vooral op 't werk,
werk sindsdien verloren en in behandeling bij psychiater. Hij heeft me vooral cognitief geleerd niet op te gaan in problemen en tijdig los te laten of afstand te houden. Sindsdien gaat het vrij goed in mijn fantasiewereld, van de echte wereld krijg ik angst. Heb ook mijn dag- en weekorde, van extra prikkels krijg ik dan ook hartkloppingen.
Ook mijn ouders (78 jaar) hebben hetzelfde probleem, vooral mijn moeder, zij maakt vaak paniekaanvallen met hyperventilatie en heeft een zeer enge comfortzone. Ik kan het ook niet aan om mijn ouders vaak te bezoeken, 1 uur per week, dat is een limiet. Ik krijg daar te veel prikkels, hun gesprekken, de verwaarlozing van het huis, hun gebrekkige hygiëne ... De psychiater zegt dan ook, loslaten en parallel leven, zij hebben hun eigen leven.
Nu :
De laatste weken gaat mijn vader zienderogen achteruit, de laatste dagen kan hij niet meer eten, braakt erop. Gisteren nogmaals gevallen, kan bijna niet meer op eigen kracht lopen. Dokter heeft nu een zware ontsteking in zijn bloedanalyse gezien,waarschijnlijk hospitalisatie. Mijn moeder is nu in alle staten, zij kan en wil niet alleen blijven in huis, de dokter zegt dat het aan mij is om nu 24 op 24 over mijn moeder te waken. Ik weet dat dit voor mij dan ook de afgrond wordt, ben zelf zo bang om terug in een depressie te hervallen, destijds wekenlang in leven gehouden met Fortimel. (vloeibaar voedsel)
Wie kan mij helpen?
Dit is nog maar het begin