gevoelens die haaks op elkaar staan

[Harm.calc]

Vanochtend bekroop mij een gevoel, dat ik in juli 2001 ook heb gehad. Toen bij het bericht van de zelfdoding van Herman Brood. Nu bij het bericht van de zelfdoding van Robin Williams.

Even een stukje van wat voor iemand ik ben.
Ik heb niets met mensen. Ik heb mijn familie al ruim 13 jaar niet meer gezien.
Ik heb eigenlijk geen vrienden. Als iets daar in de buurt zou komen zou ik dat een zeer goeie collega noemen.
Als ik op het nieuws beelden zie van ellende wat mensen in de wereld overkomt, heb ik daar helemaal niets mee.
Ik heb in 2006 een relatie gehad die ongeveer 5 jaar heeft geduurd, maar ik had daarin moeite interesse te tonen in mijn vriendin, haar kleine, haar familie, haar vrienden, haar studie etc.
En ik heb geen moeite met wie ik ben, hetgeen hierboven omschreven.

Vanochtend overviel mij een gevoel bij de gedachte aan het, zoals ik me voorstel, enorme gevoel van eenzaamheid dat Robin Williams gehad moet hebben vlak voordat hij zichzelf van het leven berooft. Dan staan de tranen in mijn ogen.

Waarom staat het gevoel dat mij bekruipt bij Robin Williams zo haaks op wat ik voor iemand ben?
Ik zou mij willen omschrijven als "een wat vreemde". Anderen noemen wel eens de stoornis autisme bij mij.

[TheEmperor85]

Hallo Harm, welkom op het forum.

Gisteren werd er bericht over een religieuze groep in Irak, de Yezedi's (of Ezedi's zoals ze zichzelf noemen) die waren gered van een berg.
De camera toonde een babietje die 10 dagen in de felle zon had gelegen. Had het ternauwernood overleefd.
Even verderop stond een meisje van 6. Ze was zo getraumatiseerd van de dorst, dat ze alle pakjes drinken, leeg of vol, had verzameld en in haar armpjes hield en niet meer los wilde laten. Doet je dat werkelijk niets? Vind je het erg als ik me dat niet voor kan stellen (als autist)?

Waarom de dood van Robin Williams je iets doet lijkt me vrij logisch: je kunt je met hem identificeren. De man was (ondanks zijn vrienden en familie) erg eenzaam. Depressiviteit en alcohol is geen goede combinatie. Overigens hebben veel artiesten dit.

[FlowerPower2020]

Als ik mee mag denken?

Als ik op het nieuws beelden zie van ellende wat mensen in de wereld overkomt, heb ik daar helemaal niets mee.

Het is jammer dat je daar niets bij voelt, ik kan mij daar ook ergens wel iets bij voorstellen. Het is tv en een tv kan je uitzetten. Tv is een voorwerp en wat je daarop allemaal op ziet hoef je niet overtuigd te zijn dat het allemaal echt gebeurt. Als zoiets echt is en bij jou in de huiskamer gebeurt wordt het een ander verhaal. En als je depressief bent komen dit soort dingen niet aan. Dat had ik toen ook bij de moord van Theo van Gogh. Ik had toen zoiets van: wat een poeha, niet belangrijk en waarom maakt men zich daar zo druk over. Het deed mij werkelijk niets. Nu ik wat ouder ben, zie ik het anders: ik had me er misschien druk over gemaakt, rot gevoelt etc.

Overigens dat voorbeeld wat TheEmperror85 naar voren toe haalt en zo lees vind ik verschrikkelijk dat dit zo moet gebeuren. Op zulke momenten ben ik toch wel blij dat ik in vrijheid leef. Ik ken zelf iemand die uit Koerdistan (Noord-Irak) komt (een goede collega) en die heeft mij wel eens dingen verteld van die regio. En met de recente gebeurtenissen moet ik daar ook wel vaak aan denken.