Marina Gerritsen

huiselijk geweld door zoon met PDDNOS

Hallo, ik ben nieuw en wil mij graag voorstellen. Ik heet Marina, ben een nog actieve vrouw van 67. Sinds 2 jaar woont mijn zoon van 35 bij mij in huis.

Pas 2 jaar geleden is bij hem PDDNOS vastgesteld, nadat hij een traject bij de GGZ was ingegaan na een scheiding. Ik had wel vaker opgemerkt dat er iets met hem was, maar wist niet wat. Dacht dat het allemaal te maken had met het overlijden van zijn vader (mijn man,18 jaar geleden). Hij was toen 17 en kreeg toen vrienden die niet echt bij hem pasten. Hij heeft ook altijd een baan gehad, maar na de scheiding ging het niet goed met hem.

Heeft met de behandeling bij de GGZ ook gewoon gewerkt en op zichzelf gewoond. Dit bleek niet goed te lukken, kwam in financiele problemen (kon niet goed ordenen, geld beheren en adminstratie doen, maar is daar door hulp wel vaardiger in geworden. Grootste probleem; het aangaan van relaties, het maken van vrienden. Omdat de laatste twee jaren niet goed zijn verlopen; hij mij de schuld geeft van alles wat mis ging, is de verhouding tussen ons verstoord. Hij haat mij,wenst dat ik dood ga, scheldt mij uit, beledigt mij en heeft mij vorig jaar november in huis bont en blauw getrapt.

De situatie is ondanks begeleiding is verergerd en vanochtend kreeg ik weer een optater en ging languit in de gang onderuit en heb me flink bezeerd. Had toevallig een afspraak met mijn coach die mij een aantal adviezen gaf. Het Bureau voor Rechtshulp steeds ingelicht, de wijkagent een paar keer gebeld, en de huisarts meldingen hiervan gedaan. Het laatste is nu 112 bellen, maar vind dat zo moeilijk. Want wie helpt mij daarna?
Gebruikersavatar
Selfje
Berichten: 1586
Lid geworden op: 25 jan 2012 13:27

Re: huiselijk geweld door zoon met PDDNOS

Hoi Marina,

Wat een vervelende situatie zeg!

Heb je al een gesprek gehad met zijn begeleiding?
Misschien kunnen zij een ingang bij hem vinden zodat het bij hem doordringt
dat je moeder slaan niet door de beugel kan. Nooit.
Dat ze met hem gaan werken aan een andere manier van zichzelf uiten, bijvoorbeeld uit de
situatie gaan.

Als het zo ver gaat, dat je voor je eigen veiligheid 112 gaat bellen, zullen zij hem meenemen,
of op zijn minst wegsturen. Wat er gebeurd als de politie weg is, weet ik niet. Misschien komt
hij terug, maar misschien is hij zo onder de indruk van jouw daadkrachtige optreden, dat hij
eerst gaat nadenken.
Ook kan de politie je doorverwijzen naar Slachtofferhulp. Daar kun je ook adviezen krijgen over
hoe om te gaan met je zoon en ontdekken wat het is wat jij wil uit deze relatie. Misschien is het
beter om tijdelijk geen contact te hebben, of het contact in een andere vorm te gieten, bellen of jij
naar hem toe.

Sterkte!
Laat je glimlach de wereld veranderen,
maar laat de wereld niet je glimlach veranderen.
Gebruikersavatar
Janneke
Berichten: 6335
Lid geworden op: 26 aug 2008 14:00

Re: huiselijk geweld door zoon met PDDNOS

Hoi Marina,
Wat moet dat een pijnlijke spagaat voor jou zijn...!
Mishandeld worden door *een huisgenoot* - 'dat kan niet'.
Maar je kind met problemen en al op straat zetten, "dat is het ook niet".
En dan de vraag wat nu wel? Wat is nu wijsheid?

Wat ik in elk geval wel vind: dat overleg met zijn huidige begeleiding aan de orde is, want er gaan dingen niet goed.
Een ander probleem is dat pddnos in wezen geen diagnose is. Het is potjeslatijn voor: "in zijn ontwikkeling als mens zijn er een aantal zaken niet goed verlopen, maar we weten niet wat mis ging of hoe er gericht kan worden ingegrepen of aangepakt". Nu, dat wist je zelf ook al. (En vaak wordt een en ander veroorzaakt door minder ideale samenwerking van spieren, evenwicht, ogen en oren met elkaar - waardoor allerlei dagelijkse dingen zeer ingewikkeld kunnen zijn. Het kan doorgaans goed worden aangepakt en de klachten kunnen soms restloos verdwijnen. ) (Ik heb wel eens een moeder horen verzuchten '...was hij maar dom'. Knul was zeer slim, maar allerlei dingen mislukten telkens weer. Heel frustrerend.)

Een goede training "agressie beheersing" kan dus zin hebben. Maar dan waarschijnlijk niet "loop weg uit de situatie" (al is dat beter dan niets/ dan mishandeling plegen) - maar een stevige karateleraar die hem kan helpen met zijn evenwicht, hem fiks moe kan maken en die benul heeft van de psychische, meditatieve aspecten van karate. (Of aikido, judo en ga zo maar door.)

En heb je een idee hoe hij er zelf tegen aan kijkt?
Schaamt hij zich rot? Vind hij het de gewoonste zaak van de wereld?
Weet je of 'machteloosheid' een thema voor hem is?

En op basis daarvan zou je een plan de campagne kunnen opstellen.
Huiselijke regels om ellende te voorkomen. Hij gaat dus naar karate (of wat dan ook). Nadrukkelijke toestemming dat als hij woede voelt opkomen hij dat zegt en dat jullie dan samen iets doen om de agressie te laten afvloeien. (Samen op kussens slaan, of jij zet muziek op en hij gaat hard dansen of wat jullie maar met elkaar kunnen verzinnen.)
Dat je de wijkagent verwittigt, bijv en dat je om hulp belt als dat nodig is. (Wat concreet in hoort te houden dat het protocol huiselijk geweld gaat draaien: tien dagen lang moet hij elders bivakkeren en worden er gesprekken gehouden. (Helaas zijn dat doorgaans gewone maatschappelijk werkenden, prima mensen maar of ze iets extra's kunnen mbt pddnos is een vraag.

Succes - en sterkte!

Terug naar “Autisme Spectrum Stoornissen”