Dag momo, dag anderen op dit forum,
Momo, hartelijk dank voor je reactie. Dank ook voor je beschrijving hoe het is om met autisme in het leven te staan. Het helpt me begrijpen en dingen plaatsen.
Je stelt veel vragen, begrijpelijk. Hieronder een reactie.
Wat deed je tot nu?
Laat ik beginnen met zeggen dat er op dit moment een hulpverleningscircuit op gang is gekomen omdat we er samen niet uitkomen. We hebben altijd veel gepraat. In dit circuit heet het 'ernstige huwelijksproblemen'. De hulpverlener die ik het laatst heb gesproken, heb ik de vraag die ik hier stelde ook voorgelegd. Hij gaf aan dat ik voorlopig, in de 'tussentijd' het beste uit kan gaan van autisme. Als die hulpverlener me dingen uitlegt over hoe dat werkt, kan ik de situatie thuis ook beter inschatten en er beter mee omgaan. Op dit forum herken ik ook veel, zoals de dienstmededelingen die iemand noemde, het zelf cadeautjes kopen voor verjaardagen e.d. Allemaal niet zo erg en goed te doen, zolang er maar iets tegenover staat: af en toe een arm om me heen bijvoorbeeld. Nu hoor ik dat sommige partners ook om dat laatste zelf vragen.
wat denk je dat er verandert als er een diagnose is?
Lastige vraag. Voor mezelf maak ik een onderscheid tussen de lange termijn (waar wil ik eindigen, waar wil ik over een tijdje zijn?) en het heden (wat kan ik nu, vandaag, dit moment doen om de dingen voor mij zo leefbaar mogelijk te houden?). Ik weet niet hoe het verder gaat, ik weet alleen dat ik de huidige situatie niet kan volhouden.
Het is niet zo dat het opgelost kan worden met een magisch pilletje?
* glimlacht * Als jij me kunt vertellen waar ik de 'magische' pillendoos kan vinden, zorg ik ervoor dat ik 'm vind.
Hier in huis leven we in een vast schema en ik merk dat me dat steeds meer moeite kost. Als ik zin heb om journaal te kijken, dan wil ik dat gewoon kunnen doen, los van dat schema.