Goedemiddag,
ik zit nu ongeveer 2 maanden met onzettende stemmingswisselingen, soms "vrolijk"maar vaker somber en neerslachtig, Gisteren was een zware dag, rond 15.00 uur ben ik in een kamertje gaan zitten (was op een dagbesteding, met mensen die allemaal in aanraking zijn of zijn gekomen met psychische problemen, moet er bij zeggen ik heb het daar erg naar me zin)en begon te huilen, dat ging niet meer over, pas rond 20.00 uur voelde ik me eindelijk weer wat rustiger.
Vandaag toch weer naar de dagbesteding gegaan, maar ging al weer na een half uur naar huis om dat ik weer begon te huilen, de begeleider, zei dat het inderdaad beter was om naar huis te gaan om tot rust te komen (begeleiding is meer dan uitstekend, dat wil ik wel even zeggen) mijn begeleiding is een vrouw waar ik misschien gevoelens voor heb, ik zeg misschien omdat ik snel "gevoelens"kan krijgen voor een vrouw als ze aardig en lief doet, helaas is ze onbereikbaar omdat ze eind deze maand weggaat en een vriend heeft, ik ga haar ook niets zeggen over mijn eventuele gevoelens voor haar.
Zijn dit "verliefdheids gevoelens" of is dit meer een soort vraag naar aandacht? Ik heb nooit vrienden gehad, en ook nooit een relatie (dit mede door mijn autisme). Dus mijn vraag eigenlijk, roep ik die gevoelens zelf op? Ze belde me een uur geleden op om te vragen hoe het met me ging, ik vond dat ontzettend lief van haar, en nu twijfel ik of ik morgen er weer naar toe zal gaan, ook terwijl ik weet dat ik nog tot rust ben gekomen, ik zou ook alleen gaan vanwege haar. Wat zijn dit voor gevoelens?
Ik zit er even doorheen, iemand raad?
Bedankt,
Sander